Տաղեր

Բանք պիտանի ոչ եմ կարող,
Թէ պատմեմ ձեզ, ո'վ պանծալի,
Այլ անմտաբար շարադրեմ,
Խաւար հոգովս ցնծալի:

Աւետիս անունս է կոչեցեալ,
Գործովս արժանի եմ խաւարի,
Բարկացող եմ եւ բարձրամիտ,
Ըստուգ նման դիւահարի:

Բարբանջեմ իբր իմաստուն,
Որ ոչ ունիմ գործ մի բարի,
Ամենեւին անհնազանդ,
Կամակատար Բելիարի:

Արդ, եկ, դարձիր չարութիւնէ,
Զի՞նչ շահ ունիս, ո'վ եղկելի,
Պարտ է խոնարհութեամբ կենալ,
Նմանիլ սրբոցն ամէնի:

Քան զԱդամ` ձեռագործ աստուծոյ,
Որ չեկաց նա պատուիրանի,
Արտաքսեցաւ ի դրախտէն,
Անիծից եղեւ արժանի:

Ի Աբէլ նայիր, ո'վ չարագործ,
Խոնարհեալ վասն պատարագի,
Ոխացաւ չարն Կայէն,
Վասն այն յեղ արինն Աբէլի:

Որ Սէթ ետ բարին բարոյ
Մխիթար ծնողացն իւրոյ
Եւ զաւակսն սուրբ պահելով,
Կոչեցան հրեշտակք աստուծոյ:

Րոտի Աւէտ, լո'ւր զայս,
Չնմանիս պղծոյն Կայէնոյ,
Պատրանօք խառնակեցան,
Թիւրեցին հրեշտակքն աստուծոյ:

Դու լուր Ենովսայ սրբոյն,
Ճշմարիտ մարդ Տեառն կոչելոյ,
Փափագա յետոց նոցա,
Դու փախիր ի զազիր գործոյ:

Ի Ենովքա դու միտ դիր,
Սահմանաց նման դրախտոյ,
Ոչ ճաշակաց ի մրգացն,
Վերացաւ յերկինս աստուծոյ:

Աւէ'տ, որովայնամոլ,
Մի' խճեր յորովայնդ քո,
Մարմնով փարթամացեալն
Ընկղմին ի զազիր գործոյ:

Ւիւսեալ ես դու չար գործոյ,
Ագահիս ամէն իրաց դու
Նոյիւ չի մտնուս տապանն,
Ընկղմիս ի խորս ծովու:

Եւ ի Նոյ նայիր ցանկացող,
Որ արդար է եւ ողջախոհ,
Հինգ հարիւր ամ կուս եկաց,
Կրկին հայր եղեւ ամենոյ:

Տեր երիս որդիս ետուր`
Սեմ, Քամ, Աբեթ, կոչէ Նոյ,
Քանան էր Քամայ որդի,
Որ յայտնեաց առականք Նոյոյ:

Ի յայս պատճառիս անէծ,
Որ եղեւ ծառայ ամենոյ,
Աւէ'տ, ոչ սարսիս Տեառնէ,
Որ յայտնես զգործս ամենոյ:

Սուրբ եկաց հինգ հարիւր ամ
Նոյ` վասն սիրոյն աստուծոյ,
Դու անհագ ի մեղս կաս,
Ոչ դառնաս ի զազիր գործոյ:

Ծանիր, չարագործ Աւէտ,
Բանբասես զգործս այլու,
Պատճառ անպատճառ ժամոյ,
Չդադրիս գործոյդ գարշելոյ:

Արդ նայիր դու Աբրահամ
Եւ արդար հայրն հաւատոյ,
Իմաստութեամբն քննեաց
ԶԱրարիչն յարարածոց:

Ռահ եբաց իմաստութեամբ,
Չերկմտաց բանին աստուծոյ,
Եւ յերկրէն իւր հայրենեաց,
Գնաց յերկիրն Քանանացոյ:

Այրաց չաստուածն հայրենի
Սիրոյն ճշմարիտ աստուծոյ,
Ո'վ պիղծ Աւէտ, ո'չ թուլանաս,
Չարաչար կամդ պաշտելոյ:

Յիշեա սրբոյս միածինն
Պատարագ առնէր աստուծոյ,
Սուրբն Սահակ նման գառան,
Չասաց բան վասն զինելոյ:

Իսահակայ էիր դու օտար
Երկիրն այն ժառանգելոյ
Եւ բազմացուցանել զնոսա,
Զաստեղն յերկնից զաւազ ծովոյ:

Սարսիր, Աւետիս եղկելի,
Որ կապեալ կաս սուտ կենցաղոյ,
Զաշխարհս հայրենի համարես,
Չտաս ինչ յանունն աստուծոյ:

Որպէս Յակոբ ցանկացող լեր
Օրհնութեան ծնողացն իւրոյ,
Իբր զԵսաւ մի' լինիր պեղծ,
Վասն յորովայնիդ խճելոյ:

Սրբոյն Յովսէփայ նայիր,
Որ զինքն պահեաց ողջախոհ,
Մի' գործիր գործ Շմաւոնի`
Ցանկար Յովսէփ սպանելոյ:

Ի տէր Մովսէս հեզն նայիր`
Վրէժխնդիր եղբարց իւրոյ,
Լաւ համարեալ զրկիլն իւր
Ի տանէն չար փարաւոյնոյ:

Բարեփառ Փէնէհյեզ նայիր`
Յօրինաց վրէժխնդրելոյ,
Միում վարկենի սատակեաց
Զամրեա զՔասպի պղծելոյ:

Ամլածին սուրբն Սամուէլ
Ուխտեցին ծնօղքն աստուծոյ,
Ընտիր մարգարէ եղեւ,
Սիրելի մեծին աստուծոյ:

Նանիր եղկելի Աւետ,
Չես նման դու ադամորդոյ,
Ամէն գործով դու ծուլ ես,
Նման ես անբան անասնոյ: