549
Բընազննին
դու`
դիտօղ
գեղեցիկ,
են
եւ
այլ
տեսիլք`
քում
առարկային,
մի
ցանգ
զմայլիր`
ընդ
տեսիլ
լերին,
մի
կար
մի
յառիր`
միայն
՚ի
նըմին:
550
Թէ
ըզքեզ
ածից`
՚ի
դաշտ
ինչ
դիւրին,
ըզքոյդ
մոռանաս`
գեղ
լեռնականին,
իսկ
թէ
ըզդաշտին`
կշռես
կարգ
օգտին,
հաւասար
գտցես`
օգտութեանց
լերին:
551
Ե'կ
տարայց
ըզքեզ`
՚ի
մարգագետին,
Իսքէլէ
ձայնեալ`
մեծի
Հիւնքեարին,
անտի
՚ի
Թօգաթ`
մինչ
՚ի
ծայր
դաշտին,
հայել
միանգամ`
եւ
յիմ
ցանկալին:
552
Խաղան
յասպարէզ`
ժամաչափ
դաշտին,
ընթացք
քոց
աչաց`
առանց
ինչ
քայլին,
տեսանեն
զվառիլ`
կիտուածոց
ծաղկին,
յեռեալ
ընդ
կանաչ`
զերթ
յասղնեգործին:
553
Ծառապատեալ
են`
շրջանակք
դաշտին,
փոքրիկ
գետակ
ինչ`
ոռոգօղ
նըմին,
կիսով
խոնարհեալ`
՚ի
հիւսիս
հային,
կիսով
յարեւմուտս`
կողմըն
ծովեզրին:
554
Ո'վ
սքանչելի`
տեսիլ
արուեստին,
հըրաշագեղոյդ`
մատանցդ
արարչին,
անբաւ
ես
հաստիչ`
քում
յանեղ
գոյին,
անբաւ
ես
փառօք`
եւ
յեղականին:
555
Հեշտալի
տեղիս`
ինձ
զուարճալին,
զոր
ես
վայելեմ`
յայսմիկ
վիճակին,
անբաւիւք
պճնեալ`
տարերօք
մասին,
վայելչախառնես`
զամենայն
՚ի
մին:
556
Ոչ
ետուր
ինձ
սիրտ`
զմայլել
՚ի
մին,
՚ի
ջուր
կամ
՚ի
հող`
կամ
՚ի
կենդանին,
եւ
ոչ
զհեշտալին`
կապեցեր
՚ի
մին,
՚ի
ջուր
կամ
՚ի
հող`
՚ի
տարր
առանձին:
557
Աչք
իմ
տեսանեն`
յայս
չքնաղ
հովտին,
ըզջուր
եւ
ըզհող`
՚ի
դիւր
յատակին,
ապա
ըզնոյն
հող`
յելեւէջ
լերին,
յոգումբք
մակաղեալ`
կենդանեօք
սեռին:
558
Տեսանեն
ե
զօդ`
ըզտանիս
վերին,
համակ
քաղցրացեալ`
՚ի
գեղ
մայիսին,
հաւուց
վերշարժեալ`
բաղխմամբ
հագագին,
զիմովք
խայտալով`
լըսելեօք
մաշկին:
559
Թէ
զիս
մերժեցեր`
արտաքոյ
դրախտին,
ոչ
թողեր
կարօտ`
նըմանեաց
նորին,
՚ի
շրջել
իմում`
զոլորտիւք
երկրին,
աստ
անդ
գըտանեմ`
զուրուականս
նորին:
560
Ես
քում
կարօտիմ`
դիմացդ
արարչին,
գիտես
զիմ
անձուկ`
որով
տառապիմ,
առ
իմ
սփոփանս`
ըզքոյ
դէմք
ներքին,
սփռեցեր
յէակս`
որք
ինձ
երեւին:
561
Որով
տեսանեմ`
՚ի
յերեւելին,
զորս
աներեւոյթ`
՚ի
քեզ
պարփակին,
աչք
իմ
տեսանեն`
զդէմք
եղականին,
այլ
միտք
իմ
ըզդէմս`
փառացդ
անեղին:
562
Այն
ինձ
ցանկալի`
տարփման
իմ
սրտին,
՚ի
յարարածս
անդ`
ոչ
՚ի
դէմս
նոցին,
ոչ
որք
իմ
աչաց`
մարմնոյս
երեւին,
այլ
՚ի
քոյդ
հայել`
որ
ես
իմ
բաժին:
563
Զի
այն
սփոփանք`
այն
գգուանք
սրտին,
զոր
յիս
ցուցանէ`
տեսիլ
աշխարհին,
կիսամասնեայց
են`
եւ
ոչ
բոլորին,
լըրութիւնք
բարեաց`
որք
՚ի
քեզ
գանձին,
564
Այլ
հասցէ
այն
ժամ`
զի
այս
գգուանքիմ,
վերառցի
՚ի
կեանս`
բոլորականին,
յորժամ
փարեսցի`
իմ
իմանալին,
ոչ
զգեղով
նորին`
այլ
քում
արարչին:
565
Դու
ետուր
հանճար`
քում
հողագործին,
ըզքոյդ
մըշակել
գործ
դաստակերտին,
որ
՚ի
կիր
առնուլ`
զիւր
տուրս
իմաստին,
ըզնոյն
ըզտարերս`
ստեղծու
կրկին:
566
Այս
ձիր
հանճարոյ`
Սիւլէյման
խանին,
խաղաց
զընթացիւք`
ջըրոց
Թօգաթին,
ընդ
չորեքկարգեան`
աւազանս
վիմին,
կարկաջահոսիւք`
անցոյց
զցանկալին:
567
Անձայն
ինչ
տարեր`
ետ
ըզձիր
ձայնին,
որոյ
խոխոջանք`
ածէ
՚ի
զընին,
ձայն
է
աննըշան`
անբերան
լեզուին,
այլ
ինձ
հեշտալուր`
քան
խօսք
կենակցին:
568
Բայց
հաճոյք
մարդոյ`
ոչ
միշտ
նոյն
բերին,
ոչ
կան
՚ի
միում`
ցանգ
տարուբերին,
զոր
նորոգեց
ձեռք`
սուլդան
մահմուտին,
զնոյն
յաջորդք
նորին`
քայքայեալ
թողին:
569
Ըզդիւր
դաշտավայր`
մինչ
՚ի
Թօգաթին,
Ղբրօնիքիա`
նախնիք
կոչեցին,
իսկ
Էդօրիգօն`
ըզՍէրվի
պուռնին,
նոճեօք
զարդարեալ`
սարաւանդ
ծովին:
