ԺԲ
(Դ
I)
Ա.
17
1
Եդ
զնոսա
Աստուած
ի
հաստատութեան
երկնից.
ոչ
անշարժապէս
կառուցեալ,
այլ
որպէս
զԱդամ
ասի
դնել
ի
դրախտին,
զի
շրջեսցի
ի
նմա
յընդարձակի.
նոյնպէս
եւ
զնոսա,
զի
գնասցեն
ընդ
նա
եւ
ի
ներքոյ
նորա
ոչ
ոտիւք
արագ
վազելով
եւ
ո'չ
թեւով
թռուցելովք
եւ
ո'չ
ըստ
ջրայնոցն
լաւղելովa,
այլ
յԱստուծոյ
զաւրացեալք
ի
հրամանէ
եւ
յեդեալ
սահմանէն
ոչ
խոտորելով
բնաւին.
գնան,
ո'չ
ընդ
յերեկի
շաւեղն
այսաւր,
այլ
չափելով
իմն`
ի
հարաւոյ
ի
հիւսիւս
եւ
ի
հիւսիւսոյ
ի
հարաւ
շարժելով։
2
Զի
յորժամ
ի
հարաւ
շարժի
արեգակն
սառնասառոյց
պաղին
կողմանքս
հիւսիսոյ
եւ
ձմեռնային
ցրտութիւնն
ազդէ
ի
միջոցս
աշխարհի,
եւ
աշխարհն
հնդկաց
ամառնանայ
ի
պտղահասութիւն։
3
Քանզի
ծով
հրեղէն
ի
հարաւ
վասն
բնական
ջերմութեանն
եւ
արեգակ
ն
եւս
տայ
նմա
աւգնականութիւն
։
4
Եւ
զմեր
բքախառն
ձմեռնն
առնէ
նոցա
քաջախառնութիւն
եւ
պտուղք
աշխարհին
որ
բղխեն
որիշ
են
ի
պտղոյ
մերոյ
աշխարհիս
համով
եւ
հոտով
եւ
գունով։
5
Եւ
իւղք
եւ
խունկք
յոլովագոյն
ունին
զմասունս
հրոյ,
եւ
սեաւ
մա
ղձն
յոլով
են
ի
մարդիկն.
վասն
որոյ
եւ
լինին
իբրեւ
զարջասպան
նեարկս ,
եւ
ոչխարք`
անբրդաբերք,
ուղտք
եւ
գոմեշք
մերկք
եւ
լերկք։
6
Բայց
քանզի
հրատք
են
առողջաբերք
եւ
յերկարակեացք
են
բնակիչքն։
7
Եւ
մեզ
դարձեալ
անդի
բանին
դրունք
գարնայն
ոյն,
իբրեւ
արեգակն
ի
յայս
կոյս
կամի
չուել
հրեղէն
իւրովք
զաւրաւքն։
8
Եւ
հիւսիսայինն
ընդդէմ
նորա
գումարեալ
իբր
նիզակաւ
հարկանէ
եւ
անդրէն
փախչի,
եւ
նորա
զհետամտեալ
առ
սակաւ-սակաւ
մաղելով
տանի
զնա
ի
տեղի
իւր։
A
14բ,
H
17բ
