ՄԵԿՆՈՒԹԻՒՆ ԱՐԱՐԱԾՈՑ ԳՐՈՑ ԵՂԻՇԷԻ ՎԱՐԴԱՊԵՏԻ

Հեղինակ

Բաժին

Թեմա
ԺԶ (Զ)
       Ա. 26-28
       1  Եւ ասաց Աստուած . Արասցուք մարդ ըստ պատկերի մերում , եւ ըստ նմանութեան , եւ իշխեսցէն ձկանց ծովու , եւ թռչնոց երկնից եւ անասնոց , եւ ամենայն երկրի , եւ ամենայն սողնոց , որ սողին ի վերայ երկրի , եւ արար Աստուած զմարդն ի պատկեր իւր , ըստ պատկերի Աստուծոյ արար զնա , արու եւ էգ արար զնոսա . եւ աւրհնեաց զնոսա Աստուած եւ ասէ . աճեցէք , եւ բազմացարուք , եւ լցէք զերկիր եւ տիրեցեք դմա , եւ իշխեցէք ձկանց ծովու եւ թռչնոց երկնից եւ անասնոց եւ ամենայն երկրի եւ ամենայն սողնոց , որք սողին ի վերայ երկրի։
       * բարձան ց եւ իմացողն խորհրդոցն Աստուծոյ զարմանալին սուրբն Պաւղոս. յիրաւի հայեցեալ յանհասական յանդունդսն Աստուծոյ իմաստիցն հիանայ ասելով ` Ով խորք մեծութեան , իմաստութեանն եւ գիտութեան Աստուծոյ , զի ով գիտաց զմիտս Տեառն թէ վասն էր մեծացաւ այնքան մարդկայինս բնութիւն` զի ում պարտ էր, ո՞ հաւանեցոյց ողոքանաւք, ո ' խոստացաւ ինչ նմա, զի յառաջ քան զլինելն աշխարհի ընտրեսցէ զնա եւ մեծարեսցէ նիւթ պատրաստելով նմա եւ ճոխութիւնս առատս, եւ ամենապատիվ մեծութիւնս. եւ ապա խորհուրդս եւ կամս, եւ ուշ դիտաւորութեան առաջի արկանէր , զոր ոչ արար միում ումեք յիշելոցս` վերնոց կամ ներքնոց, իմանալեաց եւ զգալեաց. եւ խորհրդակիցս առ նա մեծի խորհրդոյն ոչ զոք եղական եւ գոյեղէն բնութիւն, բայց եթէ զանճառ ծոցոյ իւրոյ զծնունդն զԲանն, եւ զանհասութեան իւրոյ քննաւղն, որ յումեքէ ոչ քննի զՀոգին ամենասուրբ, որ ի Հաւրէ ելանէ եւ առնու յՈրդւոյ , եւ կայ յինքեանն փառաւորութեան Աստուած իսկութեամբ։
       3  Վասն որոյ եւ, ասէ . Արասցուք մարդ ը ստ պատկերի մերում եւ ըստ նմանութեան 26)։ 4  Յայտնի ցուցեալ, թէ ոչ յիւր կարաւտութեան ինչ լրումն արար զաշխարհս, այլ վասն այլ ուրուք, զոր առնելոցն էր եւ բոլորքն վասն նորա, եւ նա բոլորիցն իշխան. եւ ոչ նախ զնա առնէ, զի մի ի թափուր վայր մուծանիցէ եւ սրտառուչ բեկանիցին միտք նորա կարեմտութեամբ։ 5  Եւ զայս յարուեստագէտս կանայս է տեսանել, որք զիշխանաց զպատկերսն նկարեն, ո'չ նախ զգլուխն, այլ յոտից սկսեալն զամենայն հասակն ածեն ի վեր եւ հուսկ յետոյ զդէմսն դնեն, զոր ոչ կարեն ճանաչել առանց այնր , տեսողքն։
       * կամ որպէս ոք մեծի թագաւորի պատրաստութիւն առնէ , զի նախ հոգայ զտունն, ապա` զբազմականն, եւ զկերակրոց եւ զըմբելեացն զպատրաստութիւնն եւ զյաւրինուածսն, զերգեցիկս, զաշտանակս ճրագացն։ 7  Եւ իբրեւ ահա կազմէ զամենայն ապա ածէ ի ներքս զթագաւորն ի տէս եւ ի լուր եւ ի հոտ, եւ ի կերակուր, եւ յըմպէլի , եւ յամենայն առատութիւնս, զի ցուցցէ , թէ ի պատիւ եւ ի փառս մեծարեցաւ եւ յարժանաւոր վայելչութիւնս։
       8  Զնոյնն է տեսանել եւ աստ, յԱրարչէն ելեալ առ մարդն։ 9  Զկնի զարդուն երկնի, որպէս ձեղուան եւ երկրի, որպէս հիմնացեալ տան, եւ իւրեանց յաւրինուածոցն ծանիցէ զսէր եւ զերախտիս Արարչին իւրոյ Աստուծոյ։
       10  Արասցուք մարդ ըստ պատկերի մերում . ընդ այս բարբառն եւ հրեշտակք զարմացան, քանզի երկու իրս ուսան , մի` զի բարերարութեան նորա եզր ոչ գոյ, եւ միւս եւս` զի զամենայն արարելոցն զաւրինակն եցոյց ի մի կազմուածն . հոգովն` զիմանալի աշխարհն, եւ մարմնովն` զերեւելիսս ։
       A 18ա, H 27ա-28բ