ԼԲ
(ԺԳ
II)
Բ.
19ա
1
Եւ
ած
զնոսա
առ
Ադամ
տեսանել
զինչ
կոչեսցէ,
եւ
ամենայն
շնչոյ
կենդանոյ
զինչ
եւ
անուանեաց
Ադամ
այն
անուն
է
նոցա
։
2
Առ
Ադամ
ածելն
զամենայն,
ստուգէ
արտաքոյ
դրախտին
կոչել
անուանս
եւ
ոչ
յեզերս
դրախտին,
որպէս
եւ
ասեն։
3
Եւ
տեսանել
թէ,
զինչ
կոչեսցէ։
4
Քանզի
արար
զնա
բանաւոր
եւ
իմաստուն,
փչելով
ի
նա
շնորհս .
տեսանել
կամի
զոգւոյ
նորա
զլաւ
ծնունդս ,
ցուցանել
զոր
ունի
զհանճարն ,
ոչ
թէ
անգիտանայ
եւ
փորձել
կամի
թէ
զինչ
կոչեսցէ
զնոսա,
այլ
զինքնիշխանութիւնն
յայտ
առնէր ,
որպէս
թէ
զոր
ինչ
եւ
կամ
ի
ինքնիշխան
իշխան
է
կոչելոյ։
5
Զի
նոքաւք
հանդերձեալ
էր
վարիլ
աւգնականաւք,
որպէս
իշխան
իշխեցելովք
։
6
Նախ
անուանս
հրամայէ
կոչել,
զի
զկնի
ասելոյն`
արասցուք
աւգնական,
առընթեր
զանուանակոչութիւնն
դնէ
։
A
26բ,
H
43բ
