ՄԵԿՆՈՒԹԻՒՆ ԱՐԱՐԱԾՈՑ ԳՐՈՑ ԵՂԻՇԷԻ ՎԱՐԴԱՊԵՏԻ

ՁԶ (ԾԵ)
       ԻԲ. 8-18
       1 Եւ զի յայլ պատարագս մեծ է մատուցաւղն, զի մարդ էa, քան եւ զպատարագն, զի անասուն է։ 2 Եւ աստ գերազանց է Աբրաամ քան զամենայն քահանայս, ըստ աւրինացն, զի մեծ էր որդին համարեալ նմա քան զամենայն զկեանս իւր, որպէս թե ի կապելն զորդին զինքն ընդ նմին կապեր , եւ զսիրտն իւր կամեր փողոտել ո՞ր չափ եւս մեծ է պարգեւն Աստուծոյ առ նոր քահանայն , զի զմեծն քան զամենայն ասելի եւ իմանալի պատարագն մատուցանեն զԱստուած Աստուծոյ, որ ըստ` տնաւրէնութեան մատուցանի եւ ըստ Աստուածութեան ընդունի։ 3 Այսմ պատարագիս Աբրաամու եւ հրաշտակք ցանկացան, թե ունեին մարմին չարչարելի. եւ ի մարդկանէ յոլովք ցանկացան եւ եղեն Աբրաամք` զորդիս եւ զանձինս տալով Աստուծոյ։ 4 Սակայն նախնի եւ նահապետ Աբրաամ է բոլորիցն , զոր կոչէ Աստուած ի ձեռն հրշտակի յերկնից երկիցս անգամ։
       5 Եւ ասէ. Մի մերձեսցի ձեռն քո ի պատանեակդ (ԻԲ 12). թերեւս թե միանգամ կոչելն ոչ արգելոյր զձեռն նորա, վասն որոյ երկիցս (ԻԲ 15) եւ այն տագնապաւ եւ փոյթ ընդ փոյթ կոչմամբ, յորմէ ընդ ոստնոյր յահէ , զի տեղին անապատ անմարդ էր եւ թե ի մարդկանէ կարծէր բնաւ ոչ լսէրa։
       6 Ի ձեռն հրշտակի ձայնէ սակայն Աստուած է ի տեղոջնէ , այլ անխայէ յերեւել եւ ըմբռնել զձեռն, զի մի զպատարագաւղն եւ զպատարագն կիզցէ. ամենայն ուրէք է Աստուած, եւ ինքն խաւսի։ 7 Թեպէտ եւ ոչ գոյութեամբ երեւի , այլ զաւրութեամբ ձայնի եւ բանի, ինքն եղեւ ողբակից Ադամայ, մահակից Հաբելի, գործող տապանին ընդ Նոյին , խանդաղատակից Աբրաամու, կապեցաւ ընդ Իսահակայ։ 8 Ինքն խնայեաց յինքն տարաժամ մեռանել եւ զծաղրն ծաղու պատճառ` եւ ոչ լլալոյ եւ սգոյ պատճառ արար ։ 9 Վասն որոյ եւ ընդ ձայնին վերակնեալ տեսանէ զխոյն, որպէս թե ձայնն գառնացաւ, սնաւ եւ եղեւ արու տարեւոր կատարեալ եւ մատեաւ ընդ Իսահակայ։ 10 Սաբեկայ (ԻԲ 13) պրկումն թարգմանի կամ երկճղի կամ կոտրատուն, որպէս ոմանք ասեն` թոյլ գոլ զծառն։
       11 Եւ ծառ կոչէ իբրեւ զեղեւինն, ընդ որով ընկեցաւ մանուկն Իսմայէլ, յաչս հաւրն մեռաւ Իսահակ, յորժամ ձայնն եղեւ առ նա զենուլ զորդին. եւ աստ յարութիւն եղեւ յերրորդումն, յորժամ արձակեցաւ։ 12 Թերեւս չարձակեաց զորդին մինչեւ չոգաւ եւ եբեր զխոյն, զի մի երեւումն ինչ թուեսցի։ 13 Այո, ասէ այսինքն` ճշմարիտ, որ է ամէնն յԱւետարանին ։
       14 Եւ յանձն իմ երդնում (ԻԲ 16) ասէ. եւ այն է ճշմարիտն, զի Աստուած է ճշմարտութիւն։
       15 Աւրհնելով աւրհնեցից (ԻԲ 17) յերկնից եւ յերկրէ ։ 16 Յերկնից հրշտաք վկայ եւ միջնորդ խոստմանն, եւ յերկրէ` արձակեալն Իսահակ։
       17 Խոստացողն , որ յայլ ի մեծ ոչ գոյր երդնուլ յանձն իւր երդուաւ, զի թե զմարդկան երդումն հաստատէ յիշատակն Աստուծոյ, իսկ յորժամ ինքն երդնու` զի՞նչ պարտ է ասել։
       18 Ժառանգեսցէ զաւակ քո զքաղաքս հակառակորդաց (ԻԲ 17)` քանանացւոց, զամուրհացւոց , ամոնացւոց եւ Մովբացւոց։ 19 Տէրն զաւակն Աբրաամու եւ առաքեալքն զվերինն Երուսաղէմ, ուստի անկաւ հակառակորդն։ 20 Զբազմութիւն հեթանոսացն, զոր կալեալ ունէր չարն իբրեւ զիւրն ։
       21 Եւ աւրհնեսցին ի զաւակի քում (ԻԲ 18). ո'չ զաւակաց իբրեւ բազմաց կարծել, որ աւրինազանցեալ անիծան, եւ չեղեն այլոց պատճառ աւրհնութեան, այլ ի զաւակէն միաոն, որ է Քրիստոս, որ անդ երեւեալ Աբրաամու խոստացաւ եւ ի լրման աւուրց եղեալ մարդ ելից զաւետիսնa։
       A 59աբ, H 95ա-96ա