ՄԵԿՆՈՒԹԻՒՆ ԱՐԱՐԱԾՈՑ ԳՐՈՑ ԵՂԻՇԷԻ ՎԱՐԴԱՊԵՏԻ

ՂԹ (ԿԵ)
       ԼԲ. 30-ԼԵ. 4
       1 Եւ կոչեաց զանուն տեղոյն տեսիլ Աստուծոյ (ԼԲ 30) , եւ զկնի` Պաղեստին, որ է գաւտեմարտութիւն, որով կոչի ամենայն երկիրն։ 2 Տեսի, ասէ զԱստուած եւ ապրեցաւ անձն իմ (ԼԲ 30ա) գիտէ նախ քան զասելն առ Մովսէս, թէ` ոչ ոք է որ տեսանէ զերեսս իմ եւ ապրէ` ազդելով ի մեզ զերեւումն Յիսուսի Աստուծոյ, խնայելով ի մեզ կեցուցանէ զմեռեալս։
       3 Սակայն գնայր եւ կաղայր անողջանալի եւ անգաւ խիղճ ի միտս զաւակաց նորա` չուտել զմուկն ազդերն, ուստի ձգի ամոլաջիլն, յիշատակ ունելով զԱստուծոյ երեւումն առ հայրն։ 4 Եւ ծագեաց նմա արեւ ի ծածկիլն յաչաց նորա` իմանալի արեգականն։
       5 Զաչս ի վեր ամբարձa եւ ետես զԵսաւ, զի գայր եւ չորս հարիւրր այր ընդ նմա (ԼԳ 1). Աչք իմաստնոյն յամենայն ժամ վեր ամբարձէ. ուր Տէրն իւր անդ եւ հայեցուածն իւր, ընդ որում գործք եւ միտք եւ մարմին ի շարժմանն իւրում։ 6 Եւ Յակոբ որպէս զչուընծայիցն կարգեաց, նոյնպես եւ զկանայսն եւ զորդիսն, եւ ինքն եանց յառաջ եւ եւթ անգամ երկիր պագաներa։
       7 Զմանկութեան արուեստն ի կիր առնու թեպետ եւ Իսրայէլ կոչեցաւ, գործ զՅակոբայ գործէ. նախ քան զգիրն կատարէ զգրեալն, թե մի' յաղթիր ի չարէ, այլ յաղթեա բարեաւն չարին, քաղցեալ թշնամւոյն` հացիւ եւ ջրով, եւ փառասիրին ` երկրպագութեամբ, զոր ինքն կամիցի։ 8 Ո՞ ոք ի մարդկանէ թագաւորի եւ կամ իշխանի եւթն անգամ երկիր պագանէ` եւ ոչ ոք, վասն որոյ դիւրին էր Աստուծոյ յոչընչէ զերկինս եւ զերկիր առնել` քան զապստամբ ոք աշակերտել ճշմարտութեանն, զոր Յակոբ ի վեց ծունրն զվեցաւրեա գոյսս Աստուծոյ նուիրեաց զիւրն եւ յեւթն զապըստամբ միտսն եած ի հնազանդութիւն երկեղին Աստուծոյ։ 9 Խանդաղատեալ եւ լային ի պարանոց միմեանց, եւ մատեան իւրքն եւ երկիր պագին վարդապետեալք ի նմանէ։ 10 Եւ եղեւ Տեառն բանն որ ասէր. Երանի հեզոց զի նոքա ժառանգեսցէն զերկիր , զորոց զտուրսն յԱստուած ապսպարէ յողորմածն, յորում ոչ ոք կարէ ասել կալ հակառակ, եւ զի ուսցի վայրենամիտն զնոյնն ասել։
       11 Եւ յապաղեալ զգնալն ի միասին Յակոբայ եւ զբերան գազանին լցեալ շաղղով յուղարկէ զնա եւ ինքն չուէ ի խորանսն, զորս ինքն կոչէ եւ առնէ դադարս խաշանցն, զի պանդուխտ է ամենայն ոք ի հովիտս տրտմութեան։
       12 Ապա գա ի Սաղիմ , որ է խաղաղութիւն եւ գնէ անդաստան Ճ (100) որոջի, եւ շինէ սեղան եւ կարդա Աստուած Իսրայէլի (ԼԳ 18-20) ։ 13 Աբրաամ գերեզմանս գնեաց եւ Յակոբ` իւրն եւ Աստուծոյ տեղի ի միասին` գիտելով, եթե Աստուած պանդխտակից է աւտարաց, եւ համարձակեալ կոչեաց ի վերայ սեղանոյն զԱստուած, զի ի վերայ անուանն, զոր էառ պարգեւս յԱստուծոյ, աստի սկսեալ կոչի միշտ Աստուած Իսրայէլի, եւ յայնր սեղանոյ պատարագ անարիւն մատուցանէր միշտ զաղաւթսն։
       14 Սակայն յառներ փորձութիւն, որպէս ի յառաջին կուսէն որ եղեւ պատճառ մահու բոլոր աշխարհիս . զնոյն արար եւ Դինա, դուստրն Յակոբայ, զոր քնքշանաւք պահէր ի սենեկի, իբրեւ Ադամ զԵւա ի դրախտին, որ էլ ընդ ձեռն Ադամայ իբրեւ զմի յանբան կենդանեացն, եւ Դինա ի դստերաց քաղաքին ի տեսութիւն . եւ գայթակղեցան երկոքեան ։
       15 Զի չիք բարի որ չիցէ արարեալ Տէրն . եւ չիք չարիք , որ ոչ գուցէ ի նմա մասն սատանայի որ եւ աստ ջանացաւ խնամութեամբ խառնել զազգն աւրհնեալ ընդ անիծեալ ազգն Քանանու եւ ծածկել զաւրհնութիւնն պատճառանաւք սիրոյ ի ձեռն Եմովրա, որդոյ Սիւքիմայ , որ պղծեաց զԴինա դուստրն Յակոբայ, զոր լուեալ Յակոբայ լռեաց մինչեւ եկին որդիք նորա ի խաշանց։ 16 Զոր իբրեւ լուան ստրջացան, խոցեցան, զղջացան , զի իջին առ սահմանաւք նոցա։ 17 Եւ ոչ վճարի խաղաղութեամբ սկսեալ գործն պղծութեան . վասն որոյ ի խնդրել զաղջիկն նենգութեամբ տան պատասխանին, գիտելով թե չէն բաւական յայտնապէս պատերազմիլ ընդ նոսա, թե ոչ արկցեն զնոսա ի թարփ եւ ի ցաւս թլփատութեան, զորս խաբեալ հաւանին առ հասարակ` ի կարողացն ելանել ընդ դուռն քաղաքին, ի տղայոցն ` մինչեւ յաւագսն , եւ թլփատին։
       18 Եւ կոտորեցին Շմաւոն եւ Ղեւի զամենայն արու եւ առին զամենայն ինչս եւ զԴինա ի տանէն Սիւքիմա եւ գնացին։ 19 Աստուած հրամայեաց Աբրաամու թլփատել եւ զատչիլ ի Քանանացւոցն, զիա՞րդ մարթ էր մարդկան խառնել զինքն ընդ նոսա, զի ընդ դէմ Աստուծոյ նախ մեղան զՍարային ոչ յիշելով յԵգիպտոս եւ ի տան Աբիմելեքայ եւ ապա թլփատեցան ոչ յուսալով յԱստուած, այլ` ախտիւ։ 20 Վասն որոյ մեծացան ցաւք թլփատելոցն առաւել քան զսովորականն, յԱստուծոյ, զի լուիցեն թիկամբքն զոր ոչ լուան ականջաւքն, թոյլ տալով Աստուծոյ. ապայ ընդէ՞ր անէծ Յակոբ, զՇմաւոն եւ զՂեւի. ո'չ զնոսա անէծ, այլ` զցասումն նոցա, որ ի սատանայէ էր, որ ետ գործել զայն, որ զնշանն կենաց թլփատութեան նշան մահու ետ առնել պատճառաւ։
       21 Հրշտակ Աստուծոյ բարի է , բայց չար կոչի ի չարչարելն զոք։ 22 Սիմոն կախարդ զդրոշմն կենաց եառ եւ ոչ թե կեանքն նմա պատճառ եղեւ մահու, այլ գործն իւր անաւրէն նոյնպէս ոչ թէ թլփատութիւնն եղեւ պատճառ մահու նոցա, այլ գործքն իւրեանց չարութեան , զի ոչ խրատեցին զորդիս իւրեանց` մի շրջել անառակ ցանկութեամբ վասն զի այն գործ էր նոցա ապականել զաղջկունս ի բացեայ, զորս ատէ բարեբունն Աստուած` Ի խորհուրդս նոցա, ասէ, ոչ հաճեցաւ անձն իմ (ԽԹ 6) ։ 23 Արդ , ոչ Աստուած եւ ոչ Յակոբ էր պատճառ մահու նոցա , այլ անձնիշխան կամքն նոցա , զոր զինքն մահու արժանի առնէ` նա է պատճառ եւ ոչ որ զվրէժ չարին պահանջէ։ 24 Զի ոչ Փենեհեզ էր պատճառ մահուն Զամբրեա, որ գովեցաւ , այլ` ինքն իսկ։ 25 Եւ զի զայրացաւ Յակոբ եւ սաստեաց որդեացն , զի խաղաղական էր եւ պատճառ բարոյ կամէր լինել ամենայն ուրէք, որպէս եւ տանն Լաբանու, սակայն անդադար գոչէր առ Աստուած` ոչ համարել որդւոցն զայն ի մեղս, եւ չառնել զնա ատելի բնակչաց երկրին, եւ զի իցէ Աստուած ընդ սակաւաւորսն։
       26 Որում պատասխանի ետ Աստուած եւ ասէ` Ել ի Բեթէլ (ԼԵ 1) եւ զի մաւտ է ի Սիւքիմ ի Բեթել . ոչ փախուցանէ զնա, որ կարողն է, ամենայն ուրեք փրկել եւ պահել իբրեւ յերկինս անահս եւ անհոգս, այլ զի մի մտցեն ի թափուր քաղաքն եւ ախտակից լիցին եւ մեղաց կցորդ երկրին Քանանու, այլ ասէ ցնա , թե երկնչիս ի տուն Աստուծոյ գնա ` յիւղեալ յարձանն , զոր կանգնեցեր եւ անդ տե'ս զսեղանն` զսանդուղքն եւ զՏէր կանգնեալ ի գլուխ նորա, եւ հրեշտակք իջանեն առ քեզ եւ պատուիս անխռով։
       27 Եւ իբրեւ չոգան ասէ Յակոբ. Ի բաց առէք զաստուածսդ (ԼԵ 2) ։ 28 Զահաւորութիւն տեղոյն ուսուցանէ կանանցն եւ մանգանցն։
       29 Եւ զահի հարաւ եւ ի բաց ետուն զհանդերձս եւ զգինդս եւ զապարանջանս, յորս նկարեալ էր պատկերս ինչ իբր ի տան հեթանոսի ի տանն Ղաբանուa եւ Ռաքել` զկուռս հաւր իւրոյb, եւ կորոյս զնոսա Յակոբ ի ներքոյ բեւեկնոյն (ԼԵ 4) ։ 30 Եւ ել Յակոբ ի Սիւքիմայ, որ նկարեցաւ խորհուրդ Տեառն իւրոյ, որ գնելոց էր զաշխարհ իւրով արեամբն, որպէս նա` զիւր տուեալ երկիրն յԱստուծոյ։ 31 Եւ անկաւ ահ յԱստուծոյ ի վերայ բնակչաց աշխարհին, եւ ոչ ելին զկնի Յակոբայ, զի երկնաձեւ եղեն ամենայն տունն Յակոբայ իբրեւ զհրեշտակսa։
       A 70բ-72ա, H 113ա-115ա