Կանոնք

ԵՂԻՇԷԻ ՎԱՐԴԱՊԵՏԻ ԿԱՆՈՆԱՑ ԱՍԱՑԵԱԼ Է
       1 Թէ արութիւնք ուրուք կաթեալ իցեն ի տունջեան եւ արթուն եւ կամ գիշեր իբրեւ ի քուն եւ կամ ընդ կնոջ իւրում լեալ իցէ, եւ կին նորա պաշտաւնասէր իցէ թէ որպէս պարտ իցէ ի սրբութիւն հաղորդել։ 2 Արդ, եղբարք ընդ քաջն են մեր բանքս եւ ի մէջ առաքինեացն է կանոնս. ոչ ինչ կայ մեր եւ աշխարհիս, զի հրեշտակակրաւն եմք ամենեքեան եւ պատուական մարգարիտք, քանզի մեծագնի առեալ է զմեզ պատուական արեանն Տեառն մերոյ Յիսուսի Քրիստոսի, այնպիսի պարտիմք լինել ոգւովք եւ մարմնովք, զի մի՛ որոշել վարեսցուք ի գնդէն Քրիստոսի։ 3 Իսկ արդ, ասիցէ ոք, եթէ` Ես ի տունջեան եմ, ի գեղեցիկ խորհուրդս հոգեւորս, ի գործս առաքինութեան ` ոչ երբէք զեղխեալ ի կերակրոց եւ ոչ առաւելեալ յըմպելեաց, այլ յոյժ պնդութեամբ, պահաւք եւ սուրբ մտածութեամբ խորհրդովք ելեալ յանկողինսն պարկեշտութեան` աղաչելով զԱստուած եւ տեառնագրելով զիս տէրունական կնքովն` ի քուն մտեալ խաբեցայ, յանուրջս աղտեղեալ։ 4 Այսպիսումն ասեմ ես, եթէ ամենեքեան, որ ըստ նմինս. եթէ քահանայ իցէ, այն աւր պատարագ մի՛ մատուսցէ եւ մի աւրէնս առցէ, զի գոյր ի նմա մրուր գիջութեան, [մ]ի՛ վաղիւն մատուսցէ եւ առցէ, եւ եթէ ուխտաւոր իցէ, ըստ նմին կատարեսցէ եթէ՛ այր եւ եթէ՛ կին։ 5 Ապա եթէ ոք ծանր զկանոնս համարեսցի, ես միջնորդ մեծ Մովսէս ունիմ, որ զայսպիսի յերկուս բաժինս զատեալ որոշեաց . զմինն ` ծանր բժշկելի եւ զմիւսն եւս ոչ առանց բժշկութեան , այլ ` քան զերկրորդն դիւրագոյն ։ 6 Դարձեալ վասն դաշտականաց ասիցէ ոք ցնա, եւ զինչ վնաս իցէ` չմերձանալ ի սրբութիւն, զի ահաւանիկ ցաւք բնութեան են եւ//ոչ մեղք կամաւորք։ 7 Ո՛ իմաստուն, թէ արդար է եւ դու զայդ ամենայն մտաւք քոյովք խաւզեսցիս, քաջախորհուրդ լեր ի նմա, հաս ի վերայ, զի գիտասցիս զպատճառ բնութեան ախտին. ո՞չ ահա ուղխք գարնանայինք բազմաջուրք լինիցին։ 8 Իսկ արդ, եթէ ոք առեալ ցորեան եւ գարի եւ կամ զայլ ունդ զարգաւորս ի լիճս եւ ի ծովս սերմանեսցէ, մոլեգնոտ կարդամք նմա եւ ոչ սգաստացեալ. մարմինս մեր բնակեսցէ ի հողս գոյակցութեան։ 9 Լինին ուղխք կանա[ն]ց ըստ ամսոց Է աւր, զի սրբեսցի կենդանի երկիրն առ ի յախտիցն ապականութեան. զի, յորժամ յիւրմէ զուգաւորութենէն ընկալցի զառ ի նմա սերմնացեալն ողջ եւ անարատ, զկենդանի բոյսն արտաքս բերիցէ։ 10 Ապա եթէ առանց իմաստութեան արք եւ կանայք յանդըգնաբար լրբեալ զանարժան խառնակս գործիցեն, ոչ յորդէծնութենէն գոյացեալ են այնպիսիքն, այլ` պիղծ եւ անառակ ցանկութեան։ 11 Իբրեւ յայտնի է ամենեցուն, որ գիտեն հայել իմաստաբար, թէ ոչ լինի ժամանակն այն որդեծնութեան, ապա եթէ լինիցի եւ ստիպակաւ` յանսուրբ երկրէ բոյս կենդանածնեալք` խեղք, թիւրք, մարմնահարք , ժանդք, հիւանդոտք. է, որ անդստին ի տղայութենէ եւ է, որ ի միջոցէ, է, որ եւս յառաջ յայտնեսցի ախտս սկզբնաւորս, զոր եւ ուրկութիւն իսկ ասեն։ 12 Արդ, որ այսչափ ծածկեալ կան յանարժան մերձաւորութեան, ո՞չ տա իւր աւրէնսդիրն մերում զգուշութիւն առնել, զի մի մերձեսցին ի սրբութիւն, զոր եւ միւս մարգարէն մեծ մասն արդարութեան, ասէ, չմերձենալ յապահարն։ 13 Նաեւ հեթանոսաց աւրէնսդիրքն թէպէտ եւ ոչ վասն սրբութեան ոգւոց, սակայն վասն պարկեշտութեան մարմնոց, զնոյն զգուշութիւն պատուիրեցին իւրաքանչիւր աշխարհացն։ 14 Արդ, որովհետեւ Մովսէս եւ Եզեկիէլ Հոգւովն Աստուծոյ վասն այսպիսեաց զգուշացուցին եւ արուեստ բժշկաց զվնասն, որ անդ լինին, պատմեցին մեզ, եւ արտաքինքն ըստ բնութեան խորշեցան ի նոցանէ։ 15 Եւ եւս առաւել պարտիմք հրաման պատուիրանի տալ վասն կանանց, որ յայնպիսի ցաւս իցեն. եթէ կոյսք իցեն, յեկեղեցի մի՛ մտցեն եւ մի՛ ա ձեռն քահանայի, ի տունս իւրեանց նստցին ցածութեամբ եւ պարկեշտութեամբ, զանձինս իւրեանց պահեսցեն։ 16 Եւ եթէ առնականայք իցեն, նոյն կարգ եւ ի վերայ նոցա լիցի, եւ յանկողինս արանց իւրեանց մի՛ ելցեն մինչեւ յաւուրն սրբութեան ջրովք լուացեալք արժանի լիցին մտանել յեկեղեցի եւ հաղորդել աւրինաց։ 17 Զոր հարքն կարգեցին, որդիք մի՛ անգոսնեսցեն , զի առանց ամաւթոյ կացցեմք յաւուրն հատուցման։ 18 Ապա եթէ ոք ամուսնացեալ սրբութեամբ ընդ զուգակցին իւրում առողջութեամբ անկողնակից է, եւ, ըստ սովորական բնութեան խառն մերձաւորութեան, յայնմ աւուր գործեալ իցեն ի գիշերային ժամանակի ի վաղիւն կամ տաւն ինչ երեւելի եւ կամ կանոնել սուրբ միաշաբաթին, յորում աստուածային խորհուրդն կատարեսցի եւ այրն եւ կինն, քանզի սուրբք իցեն եւ ընտրեալք եկեղեցւոյ, հաղորդք եւ կցորդք մարմնոյ եւ արեանն Քրիստոսի, եւ յերեկորէն ոչ զգուշացան եւ զանձինս իւրեանց ոչ պահեցին , ոչ միայն այն աւուրն չպարտին աւրէնս առնուլ, քանզի արհամարհեցին զմեծ կիւրակին եւ կամ զերեւելի որ աւր եւ իցէ, եւ աւուրք Է զղջասցին` հայցելով եւ հառաչելով արտասուաւք, եւ միւսումն կիւրակէի արժանի լիցին հաղորդել ի սրբութիւն, զի ահագին է խորհուրդն եւ ցանկալի ամենեցուն։ 19 Ապա, եթէ քահանայն պաշտաւնասէր իցէ, հանապազորդ պաշտաւնն առնիցէ եւ յաճախագոյն զպատարագն յատուցանէ ի երեքշաբաթւոջ եւ հինկշաբաթու ի շաբաթու ի եւ ի կիւրակէի։ 20 Թէ ոք ամուսնացելոց ցանկացեալ իցեն զամենայն աւուրսն հաղորդել սրբութեան, որ աւր եւ դիպեսցի, եւ ինքն յիւրում ամուսինն մերձեալ իցէ, մի՛ իշխեսցէ մերձանալ յաւրէնսն։ 21 Զի եթէ ճաշակեալն ի կերակրոց արգելու զմեզ ի նմին աւուր չհաղորդել ի սրբութիւն, այլ զգիշերն անջրպետ առնեմք իշխանութիւն ճաշակել ի նմանէ, որչա՞փ եւս առաւել առնել ամուսնութիւն, զի թէպէտ առանց մեղաց իցէ, սակայն պատկառանք զգուշութեան յոյժ պիտոյ իցէ, զի մի զաւրէն անյագ անասնոց վարիցին աղտեղութեամբ եւ մի դարձեալ ի նոցունց, որ կարգաւորքն իցեն յանդիմանել ամաչեցին։ 22 Ուստի սուրբն Պաւղոս պատուիրէ գեղեցիկ կարգադրութիւն ամուսնացելոցն . Գիտել ձեզ , ասէ , զիւրաքանչիւր մարմին շքով եւ պատուով պահել ։ 23 Արդ, եթէ մեր ընկերակիցք մի հաւր որդիք այնպիսի գեղեցիկ վարուք կատարեցան, որք պարծանք ոչ միայն մարդկան են, այլեւ` հրեշտակաց։ 24 Մեք եւ յամուսնութիւն սակաւիկ մի սրբութեամբ ոչ կարիցեմք վարիլ, ո՞ իցէ, եւ համարձակագոյն իսկ է, արդարութեամբ ուտել եւ ըմպել, առանց մեղաց փափկանալ յանկողինն սրբութեան։ 25 Ամբառնան եւ սոքա զանձինս իւրեանց ի կորստական խոհերացն, երթան ի տեսիլ սքանչելի ժողովոյն ազնին, ազգի ազգի զարդուց մարդկան, հպին եւ ի մեծասքանչ սպաս սուրբ եկեղեցւոյ, լսեն զմեծաձայն հնչիւն սաղմոսերգացն, միտ դնեն եւ մարգարէական ընթերցուածոյն, իմանան եւ զաւետիս Աւետարանին, լսեն եւ [զ]որդորումն քաջ մեկընչացն։ 26 Թափի եւ սակաւ մի թմբիրն ի խելաց յիմարելոց, զուարթանան, զուարճանան, կարծեն իսկ թէ ի նոյն աւուրն իսկ սրբեցաք։ 27 Քանզի ծոյլ քահանայք ոչ առնեն ընտրութիւնք ի մէջ քաջացն եւ վատացն , զի մի յանդիմանեսցին ամաչեալք, պիղծք ի պղծոց համարձակին, այնուհետեւ եւ սոքա անխտրութեամբ ժպրհին մըտանել, առնուլ զմարմին եւ զարիւն Տեառն մերոյ։ 28 Ի ներքս յորդ արտասուաւք, մեծաւ լալով աղաւթս մատուցանէ իբրեւ զբարէգործակ, եւ, ելեալ արտաքս ըստ եկեղեցին, բարկ ծիծաղելով եւ խրխնջէ, շրջի ընդ լայնափողոցս քաղաքաց եւ դառնալով ի նոյն սովորութիւն, գործէ զամենայն պղծութիւնսն։ 29 Տի՜, աւն անդր, մի՛ լիցի այնպիսւոյն յիշատակն ի մէջ սրբոցն։ 30 Աղէ, ցուցցեն մեզ ` զի՞նչ պատարագ մատուցին յերեւելի աւուրն Զատկին եւ կամ զի՞նչ յայլում աւուրսն, զորս աներեւոյթնս ասեն. Ոչ ահա մի է Տէր, մի հաւատք, մի մկրտութիւն եւ մահ տեառն մերոյ Յիսուսի Քրիստոսի, մի սեղան, մի մարմին եւ մի արիւն, եթէ ի Զատկի զնոյն մատուցանես եւ եթէ յայլում կիւրակէի, զնոյն եւ եթէ յիշատակք սրբոց մարտիրոսաց ե՛ւ այն, ե՛ւ այն նոյն է։ 31 Չիք այլ Աստուած բաց ի նմանէ եւ ոչ այլ պատուիրան, բայց զոր նայն եդ, եթէ մկրտեցար եւ հաղորդեցար ի մարմին եւ յարիւն Քրիստոսի, այլ մի մեղանչէր, ապա եթէ տկարացար, լուծար եւ մեղանչեցեր, անարժան մի մերձենար ի հուրն կենդանի։ 32 Ապա եթէ ասիցես . Քաղցր եւ բարերար է եւ գթած մարդասիրութիւն ի մեղաւորս. այո եւ ես ասեմ` զառաջին քեզ ձրի եթող զամենայն զմեղսն, որ յառաջագոյն քան զմկրտութիւնն գործեցեր, այսուհետեւ քո է նա։ 33 Արդ, քեզ ոչ ուսուցանէ զիւր վաղ կատարեաց. արդ, ի քո ձեռն է։ 34 Թող ի բաց զհրամայեալսն, զոր գործեցեր, դարձիր յապաշխարութիւն, լաց, զղջացիր, ճնշեա զմարմինդ պահաւք, թառամեցո զաչդ արտասուաւք, ծախեա զինչդ տրաւք աղքատաց , ցաւեսցին ոտքդ յաղաւթսն , կառկառեսցին ձեռքդ ի պաղատանս եւ մատունք ձեռացդ ի տատանումն աղաչանաց մինչեւ հետակորոյս լինի ոգոյդ եւ մարմնոյդ առաջին ըստգտանելի գործքն եւ աւուր[բ]ք , եւ ամսաւք, եւ տարեաւք , եւ ամեաւք ։ 35 Յայնժամ մինչեւ դարձեալ վերստին նկարեսցի Քրիստոս ի քեզ, ծնցի զքեզ ապաշխարութեամբ եւ միւս անգամ` ի նորոգումն կենաց, եւ արժանի լինիցիս մերձենալ ի նոյն յառաջին մարմին եւ արիւն Քրիստոսի, որ նովիմբ սրբութեամբ կատարեալ զամենայն ժամանակս կենաց քոց։ 36 Այլ վասն այնպիսեացն, զոր յառաջոյն ասացաք ապահարին մերձենալ առանց ապաշխարութեան յերեւելի աւուրսն, ոչ միայն, զի թողութիւն ոչ գտանեն, այլ բազմապատիկ եւս անկանին ընդ դատապարտութեամբ առանց բարեխաւսի առաքին զհետ հաւրն իւրեանց` Սատանայի ի դժոխս։