ԱՂՕԹՔ
Ուսին,
ուսին,
սուրբ
Կուսին,
Երեք
բեւեռ
Քրիստոսին,
Մէկն
ի
սիրտ
չար
սատանին,
Մէկն
ի
բերան
գէլ-գազանին,
Մէկն
օգնական
իւր
ծառային։
Էս
գիշերիս,
մէջ
գիշերիս,
Չա՛ր,
կալիս,
կապուիս,
կործանուիս։
Իմ
Տէրն
եկաւ
ամբախաղաց,
Աշխարհ
սարսեց
չորեքդիմաց։
Գաբրէլական
փողի
ձէնից,
Մեղաւորի
հոգին
դողաց։
Դրախտենական
ծառ
ծաղկաւ,
Անմահութնի
հոտ
բուրաւ։
Մարիամ
չոքեր
դիլաք
կ’անէ,
Աստուած
հըմէն
հայ
քրիստոնէին
Մեղքը
թողնէ,
արժան
անէ
Կաթն
աղբիւրին,
լոյս
տաճարին։
