38.
ԿԱՊՈՅՏ
ՅԱԾՈՒՄՆԵՐ
Կը
դառնան
ժիր
կախիլներն
իմ
ապըրշումէ
անրջանքիս,
Ոլորելով
դեղին,
ճերմակ
մահն
երբեմնի
շերասներուն.
Խըռովանքիս
մէջ
կըսպասեմ,
ո՞ւր,
արդեօք
ո՜ւր
պիտի
յանգի
Կոյս
ու
ծաղիկ
երազներուս
դեղձան
շառափը
մարմըրուն:
Դառն
հրճուանքով
ես
կը
դիտեմ
խելխօլ
շրջպարն
այդ
դարձդարձիկ,
Գիրկն
անդորրիս
կիսամըրափ
եւ
անձկանքիս
մէջ
ամրափակ,
Տենչ
մը
դալար
բաղեղի
պէս
կը
պլլըւի
հոգւոյս
բաղձիկ`
Զոր
տենդագին
կը
գալարէր
հուր
սէրերուն
ուժգին
պապակ:
Հապօ՜ն,
անցի՜ր,
ծըծէ՛
հեշտին
համբոյրն
անոյշ
լելակներուն,
Ու
թեւաբախ
սուրա
հոն`
ուր
զոյգ
մը
դաշտեր
բիլ
սմբուլի
Քեզ
կըսպասեն`
խնկապատար
ցայգուն
ցօղովը
թաթաւուն,
Իրենց
անհուպ
միայնութեան
մէջ`
սըգաւոր
ու
հեշտալի:
Շրջանն
ըրէ
մարմանդներուն
ու
ծաղկածին
հովիտներուն,
Անցիր
տըմոյն
ըստուերներու
մէջ
աղօթող
անտառներէն,
Գօտի
հիւսէ
շուրջն
ալեւոր
քարշեպներուն
ու
գալարուն
Գետին
վըրայ`
որ
կը
վազէ
հըռնդալէն
ու
հեւալէն:
Անցիր
փաղփուն
հիւսիսայգին
բորբ
աչքերու
շամանդաղին,
Մինչեւ
երդեմն
արտօսրազօծ`
կանացի
բոց
հոգիներուն,
Ըսէ
կրակոտ
նայուածքներուն
թէ
մանո՜ւկն
եմ
իրենց
խաղին
Ու
տար
անոնց
դողն
ըստուերոտ
պաղատանքիս
իմ
մոլորուն:
Այս
իրիկուն,
լուռ,
անշըշուկ,
օրհասին
հետ
բզզիւններուն,
Ու
խաղաղիկ
յորձանքին
մէջ
թռչուններու
ցայգանդորրին,
Այս
իրիկուն,
թե՜լն
անուրջիս,
գընա՛,
անցի՜ր,
յուշիկ
հեռո՜ւն`
Լուսածըրար
երկինքներու
ճամբաներէն
լայն
ու
լըռին:
Խօլ
դարձիդ
մէջ,
գընա՛
պահ
մը
կայքն
ադամանդ
աշխարհներուն,
Ժապաւէնիդ
վրայ
շարելով
անոնց
արցունքը
գունագեղ.
Խորասուզէ
ծոպդ
ոսկեզօծ`
ծովածիծաղ
ու
թրթըռուն
Քընարին
բիլ
նայւածքներուն
ծփծփանքին
մէջ
յորդազեղ:
Ու
շնչահատ
վազէ
մինչեւ
միգամածներն
ոսկեփոշի,
Ու
ցնծագին
անցիր
անոնց
մըշուշապատ
շաւիղներէն,
Բայց
անոնց
բիւր
շըլացքներէն
քու
ճղճիմ
հուրքդ
երբոր
մաշի,
Փութով
ինծի՛,
փութով
ինծի՛,
փութով
ինծի՜
դարձիր
նորէն…
