Վարք սրբոց հարանց…, հատոր Բ

Հեղինակ

Բաժին

Թեմա

ՊԱՏՄԵԱՑ ոմն թէ երբեմն փիլիսոփայք ոմանք կամէին փորձել զմիայնակեացն։ Եւ մինչդեռ անցանէր ոմն միայնակեաց՝ զգեցեալ ձեւ ազնիւ, ասեն ցնա. այսր եկ, միայնակեաց։ Եւ նորա բարկացեալ եւ թշնամանեալ զնոսա անց։ Անց դարձեալ այլ ոմն ծեր մեծ լիբէայի եւ զգեցեալ էր հանդերձս հինս, եւ ասեն ցնա. դու միայնակեաց չարածեր, եկ այսր։ Եւ նորա փութապէս երթեալ ածեն նմա ապտակ մի. եւ նորա դարձուցեալ զմիւս եւս ծնօտն, եւ վաղվաղակի յարուցեալ երկրպագին նմա ասելով. ահա ճշմարիտ միայնակեաց սա է։ Նստուցին զնա 'ի մէջ ինքեանց եւ ասեն ցնա. զի՞նչ աւելի քան զմեզ առնէք դուք. եթէ պահէք դուք, եւ մեք պահեմք. եթէ հսկէք, եւ մեք հսկեմք. եւ այլ զինչ եւ առնէք դուք, առնեմք եւ մեք. արդ զի՞նչ աւելի ունիք քան զմեզ։ Ասէ ծերն. մեք զմիտս պահեմք։ Ասեն ցնա փիլիսոփայլն. մեք զայդ ոչ կարեմք առնել։
       ՊԱՏՄԵԱՑ ոմն 'ի հարանցն եգիպտացւոց՝ եթէ երբեմն խորհեցայ յօտար ութիւն երթալ, եւ ելեալ 'ի նաւ՝ դէպ եղեւ զի եկաք յԱնէնս. եւ կամեցեալ մտանել 'ի քաղաքն՝ տեսանեմ զոմն ծեր մենակեայ զի ունէր աղաբողոն եւ փոքր մախաղ բաբելոնացի փակովք, եւ ընթանային այլք զհետ նորա։ Եւ իբրեւ եմուտ 'ի քաղաքն, դիպեցաւ նմա բազմ ութիւն մարդկան եւ ձգեցին զնա 'ի թէատրոնն, եւ ես հարցանէի ցոմն թէ ով է սա։ Եւ նա ասէ. սա 'ի հեթանոսաց էր մեծագոյն քան զամենայն փիլիսոփայս, եւ եղեւ քրիստոնեայ եւ ստացաւ իւր վանս եւ եղեւ մենակեաց, եւ զկնի հնգետասան ամի եկն 'ի քաղաքս, եւ յաղագս այնորիկ ընթանամք զի լուիցուք եթէ զինչ խօսի։ Եւ չոգայ եւ ես ընդ նոսա, զի լուայց եթէ զինչ խօսի։ Եւ իբրեւ եկին իշխանքն, աղաչեցին զնա՝ ասա մեզ զի՞նչ ունիս ասել։ Եւ բերէ ապակի առաջի նոցա եւ բանայ, եւ գտանի լի աղբով, եւ ամենեքին սկսան ասել՝ ասա մեզ զի՞նչ է այդ։ Եւ ասաց այսպէս. ոչ գոյ ազգ 'ի ներքոյ երկնից իբրեւ քրիստոնէից եւ ոչ իբրեւ զկարգ մենակեցաց. այլ յայս միայն առնէ նոցա վնաս՝ զի ածէ զնոսա բանսարկուն յոխութիւն իրերաց, եւ զասելն՝ թէ ասաց ցիս եւ ես ասացի ցնա, եւ զանսրբութիւնն իւրեանց առաջի աչաց իւրեանց բերեն եւ ոչ տեսանեն։ Զայս լուեալ բազումք, գովեցին զնա եւ այսպէս գնացին։
       ԼՈՒԱՅ զի պատմէր ոմն վասն հօրն Մոտիու, աշակերտ նորա էր Իսահակ, երկոքեան սոքա վայելուչք լեալք։ Եւ սկսաւ զառաջինն շինեաց իւր վանս ծերն 'ի Հերակլի, եւ տագնապեալ անդ՝ չոգաւ յայլ տեղի եւ շինեաց դարձեալ։ Եւ ըստ ազդողութեան բանսարկուին գտաւ անդ ոմն թշնամի նորա եւ նեղէր զնա. եւ յարուցեալ ծերն գնաց յինքեան գեօղն, եւ շինեաց ինքեան վանս եւ արգել զինքն։ Եւ յետ բազում ժամանակաց ժողովեցան ծերք տեղւոյն ուստի գնացեալ էր, առեալ եւ զեղբայրն որ ունէր ընդ նմա տրտմ ութիւն չոգան առ նա աղաչեսցեն զնա եւ ածցեն 'ի վանս իւր։ Արդ յորժամ մերձեցան ուր էր հայրն, թողին առ նմա զմախաղսն իւրեանց, եւ զեղբայրն որ եթէ ահա ունէր ընդ նմա տրտմութիւն՝ թողին առանձինն։ Եւ իբրեւ բախեցին, արկանէ ծերն զսանդուղսն, եւ հայեցեալ ետես եւ ծանեաւ զնոսա եւ ասէ ցնոսա. ո՞ւր են մաղախքն ձեր։ Եւ ասեն. առ այս անուն եղբօր են։ Եւ իբրեւ լուաւ ծերն զանուն եղբօրն, 'ի խնդութենէն առեալ բայտատ՝ աւերեաց զդուրսն եւ ել առ եղբայրն յընթացս, եւ անկեալ առաջի նորա յառաջագոյն ողջունեաց զնա, եւ մուծեալ զնոսա 'ի խուղն՝ զերիս աւուրս արար նոցա ուրախութիւն, եւ ինքն ընդ նոսա ուրախացեալ, որ չէր երբէք իւր սովոր ութիւն առնել , եւ յարուցեալ գնաց ընդ նոսա։ Յետ այսորիկ եպիսկոպոս եղեւ. եւ էր ինքն նշանագործ։ Եւ զաշակերտն նորա երանելին Կիւրղոս արար եպիսկոպոս զհայրն Իսահակ։
       ԱՍԷԻՆ վասն որումն իշխանի յԵգիպտոս՝ եթէ աշխատէր զեղբարսն եւ ոչ տայր զվարձս հնձոցն իւրեանց, եւ ամենեքեան փախչէին 'ի նմանէ։ Լուեալ որում ծերոյ մեծի թէ այսպէս է, առեալ զաշակերտն իւր չոգաւ առ նա եւ ասէ. կամի՞ս զի հնձեսցուք քեզ։ Եւ նորա խնդացեալ ասաց՝ այո։ Եւ առաքեաց զնոսա յանդաստանն զի հնձեսցեն. եւ կերակուր ոչ տայր նոցա, այլ զկերակուրն իւրեանց այլուստ առնուին փոխ։ Եւ իբրեւ սպառեցին զհունձսն, ասէ ցնա ծերն. տուր մեզ զվարձն։ Եւ սկսաւ տառապեցուցանել զնոսա, եւ նոցա երթեալ եւ ոչ ինչ առեալ 'ի նմանէ։ Եւ դարձեալ միւս եւս ամն եկին առ նա, եւ խնդացեալ ասէ. ահա դարձեալ եկն անմիտ ծերն։ Եւ նոյնպէս արար նմա. մինչեւ 'ի հինգ ամն հնձէր եւ վարձս ոչ առնոյր։ Եւ յետ այնորիկ եկն բարկ ութիւն աստուծոյ 'ի վերայ տան նորա եւ սատակէին ամենեքեան։ Եւ զգացեալ անձինն իւրում, տարաւ զամենայն զվարձս զհինգ ամին եւ իջոյց 'ի Սկիւթ ծերոյն, եւ աղաչեաց զնա զի աղօթս արասցէ 'ի վերայ, նորա եւ բժշկեցաւ ամենայն տուն նորա։
       ԳՈՂԵԱՆ մտին 'ի խուցն հօրն Մովսէսի, եւ աղաղակեաց Մովսէս եւ ելին եղբարքն կալան զնոսա եւ առաքեցին յԱղեքսանդր առ իշխանն եւ եդ զնոսա 'ի բանտի։ Եւ առաքեաց առ նա հայրն Պիմէն եւ ասաց. հայր Մովսէս, յիշեա զառաջին մատնիչն։ Եւ գնաց աղաչեաց զիշխանն, եւ արձակեաց զգողեանն։
       ԱՍԱՑ աբբայ Զենոն, որ ոք կամի զի ստէպ զսէ աստուած աղօթից նորա, յորժամ յառնէ եւ զձեռն իւր տարածէ առ աստուած, նախ քան զամենայն եւ նախ քան անձին իւրոյ՝ վասն թշնամեաց լի սրտիւ արասցէ աղօթս, եւ վասն այսորիկ ապա զոր ինչ եւ խնդրեսցէ յաստուծոյ՝ տացէ նմա աստուած ։
       ԾԵՐ ոմն 'ի Սկիւթ եհաս աւազակաց որ գողանային զխուց նորա, եւ ասէ ցնոսա, փութացարուք յառաջ քան զգալ եղբարցն եւ արգելուլ զիս կատարել զպատուիրանն Քրիստոսի որ ասէ՝ որ առնու զինչս քո, մի խնդրեր։
       ԵԿՆ երբեմն եղբայր ոմն լիբէացի առ աբբայ Սիղուիանոս 'ի լեռանն Պանեփոյ եւ ասէ ցնա. աբբայ, թշնամի ունիմ բազում չարիս արարեալ ինձ. քանզի յորժամ էի 'ի գեօղ անդր, զագարակ իմ յափշտակեաց եւ բազում անգամ դաւաճան եղեւ, եւ այժմ կախարդս յիրակեալ ջանացաւ վնասել ինձ, եւ կամիմ մատնել զնա իշխանին։ Ասէ ցնա ծերն. որպէս գդիւր թուի քեզ, որդեակ արա։ Ասէ ցնա եղբայրն. այո, աբբայ, արդարեւ եթէ խրատի, կարեւոր օգտի անձն նորա։ Ասէ ցնա դարձեալ ծերն, որպէս դիւր թուի քեզ, որդեակ, արա։ Ասէ եղբայրն ցծերն. արի, հայր, արա աղօթս եւ երթամ առ իշխանն։ Յարուցեալ ծերն եւ սկսան՝ հայր մեր որ յերկինս։ Եւ իբրեւ եկին ասել՝ թող մեզ, աբբայ Սիղուիանոս ասէ. եւ մի՛ թողուր մեզ զպարտիս մեր, որպէս եւ ոչ մեք թողումք մերոց պարտապանացն։ Ասէ եղբայրն ցծերն. մի ասեր այդպես հայր։ Ասէ ծերն. եւ զիա՞րդ որդեակ արդարեւ եթէ առ իշխանն կամիս երթալ որպէս զի զվրէժ քո առցէ։ Սիղուիանոս այլ աղօթս քեզ այսօր ոչ առնէ։ Եւ ծունր ածեալ եղբօրն եթող թշնամւոյն իւրոյ։
       ԷԻՆ երկու միայնակեացք 'ի միում տեղւոջ բնակեալ. եւ երթեալ առ նոսա ծերոյ միոյ մեծի եւ կամեցաւ փորձել զնոսա, առ գաւազան եւ սկսաւ ջարդել ըզբանջար միոյն։ Եկ տեսեալ զնա եղբօրն թագաւ, եւ իբրեւ մնաց մի եւս արմատ, ասէ եղբայրն հայր եթէ կամիս՝ թող զդա զի եփեցից եւ ճաշակեսցուք 'ի միասին։ Եւ անկեալ ծերոյն առաջի եղբօրն ասէ. հոգին աստուծոյ հանգուցեալ է 'ի վերայ քո, եղբայր։

       ՄՆԱՑՈՐԴՔ յերկրորդ թարգմանութենէ
       ԱՍԱՑ հայրն Անտոնիոս. յորժամ ոք ծածկեսցէ զյանցանս ընկերին եւ զմեղս, եւ աստուած ծածկեսցէ զմեղսն նր։
       ԳՆԱՑԻՆ երբեմն 'ի վերայ հօրն Թէոդորէի 'ի գիշերի աւազակք երեք, եւ երկուքն կալան զծերն եւ մինն հաւաքէր զանօթս նորա եւ զգիրն եւ հանին յիւրմէ զհանդերձն եւ զպարեգօտն։ Իսկ ծերն ասէ ցնոսա. թողէք զպարեգօտդ զայդ զի ծածկեցից զիս։ Եւ նոքա ոչ կամեցան առնել Յայնժամ ծերն շարժեալ զձեռն առ եւ ձգեաց զնոսա յերկիր։ Իբրեւ տեսին զայն, երկեան յոյժ եւ ոչ կարէին յառնել։ Ասէ ցնոսա ծերն. մի՛ երկնչիք այլ արարէք զայդ ամենայն չորս մասն, եւ զերիս մասն տարէք եւ զմինն թողէք ինձ։ Եւ զայս վասն այն արար, զի իւր մասն պարեգօտն մնասցէ, որով ծածկեալ գայր յեկեղեցին։
       ՆՍՏԷՐ երբեմն հայրն Յոհաննէս կարճահասակն յեկեղեցին, եւ գային եղբարքն եւ հարցանէին վասն խորհրդոց իւրեանց. իսկ ոմն տեսեալ զնա այնպէս պատուական լեալ. յաղթեալ եղեւ 'ի նախանձուն եւ ասէ ցնա. սափոր քո։ Յոհաննէս, լի իցէ դեղիւ։ Ասէ ցնա. այո, հայր, այդպէս իցէ. այդ զի զարտաքինն միայն տեսանես, իսկ եթէ եւ զներքինն տեսանել կարող էիր՝ զինչ հանդերձեալ էիր ասել։
       ԱՍԷԻՆ վասն հօրն Ղունկիանոսի՝ եթէ մատնեցին առ նա զաշակերտ իւր, որպէս զի վարեսցէ զնա. քանզի եկին առ նա աշակերտք հօրն Թէոդորէի եւ ասեն ցնա. հայր լսեմք մեք զաշակերտին քո գործ ինչ ոչ բարի. եւ թէ կամիս, հանեմք զնա 'ի քէն եւ բերեմք այլ եղբայր բարի։ Ասէ ցնոսա ծերն. ես ոչ արտաքսեմ զնա, զի հանգուցեալ է զիս յոյժ։ Եւ իբրեւ լուաւ զպատճառս եղբօրն ծերն՝ ասաց. վայ ինձ զի գամք աստ որպէս թէ լինիցիմք հրեշտակք, եւ լինիմք անբանք խենէշք եւ անսուրբք։ Յայնժամ ամաչեցեալ զգաստացան եղբարքն եւ ծանեան զի անյիշաչար պարտ է լինել։
       ԷՐ երբեմն հայրն Մակար յԵգիպտոս, եւ իբրեւ եկն 'ի սենեակ իւր՝ գտաւ անդ այր մի որ գերէր զսենեակ նորա եւ հանել դներ 'ի գրաստ իւր զինչս նորա։ Իսկ ծերն իբրեւ ետես զայն. սկսաւ օգնել նմա որպէս զօտար ոք բերելով եւ բառնալով զգրաստն. եւ իբրեւ բարձան, հանդարտութեամբ յուղարկէր զնա եւ ասէր. ոչ ինչ բերաք յաշխարհ եւ ոչ հանելոց եմք ընդ մեզ աստի. տէր ետ եւ տէր էառ, գնասցես խաղաղութեամբ։
       ՈՒՆԷՐ ընդ ումեք սիրել ութիւն արտաքոյ սենեկի իւրոյ Պայեսիոս եղբայրն հօրն Պիմէնի. իսկ հայրն Պիմէն ոչ գիտէր եւ ոչ կամէր զայս։ Եւ յարեաւ եւ գնաց առ հայրն Ամոնա եւ ասէ ցնա՝ եթէ եղբայրն իմ Պայեսիոս ունի սիրել ութիւն ընդ միմեանս եւ ոչ հանգչիմ։ Ասղ ցնա հայրն Ամոնա. Պիմէն միթէ դեռ եւս կենդանի ես, գնա նիստ 'ի սենեակ քո եւ գիր 'ի մտի եթէ երիս ամս ունիմ 'ի գերեզմանի։
       ԱՍԱՑ հայրն Պիմէն. ամենայն վշտաց որք գայցեն 'ի վերայ քո՝ յաղթեսցես զնոսա խոնարհութեամբ եւ լռութեամբ, զի չար չարեօք ոչ լուծցի. այլ եթէ ոք արասցէ քեզ չար, դու արա առ նա բարի եւ բարեաւն յաղթեա չարին։
       ԷԻՆ եղբարք ըստ մարմնոյ հայրն Պաւղոս եւ հայրն Տիմոթէոս, եւ բնակէին 'ի Սկիտէ 'ի միասին, եւ եղեւ բազում անգամ հակառակութիւն 'ի մէջ նոցա։ Ասէ հայրն Պաղւոս ցեղբայր իւր. մինչեւ յե՞րբ կացցուք յիմարութեամբ 'ի կագումն։ Ասէ ցնա հայրն Տիմոթէէ. արա սէր զի յորժամ շարժիմ ես 'ի վերայ քո՝ բարձցես զի, եւ յորժամ դու շարժիս՝ ես բարձից զքեզ։ Եւ այսպէս արարեալ հանգեան զմնացորդս աւուրց իւրեանց։
       ԵՐԱՆԵԼԻՆ Սպիրիդոն այնչափ հեզ եւ խոնարհ էր , մինչ զի հովիւ հօտից ելով՝ արարին զնա եպիսկոպոս 'ի քաղաքն որ կոչի Տրիմիթոն, եւ 'ի բազում խոնարհութենէն ոչ հրաժարեաց 'ի հովուութենէ խաչանցն։ Իսկ 'ի գիշերի միոջ եկեալ գալք առ նա գողանալ ոչխար 'ի հօտից նորա, այլ աստուած պահեաց զհովիւն եւ զհօտ նորա, զի մինչ մտին գողք 'ի բակ հօտիցն, կապեաց զնոսա աներեւոյթ զօրութիւնն աստուծոյ։ Եւ իբրեւ այդ եղեւ, մտեալ 'ի բակ հովիւն թուեալ զհօտն, եւ եգիտ զնոսա կապեալ ձեռս'ի յետս եւ ծանեաւ զպատճառս վասն որոյ եւ եկեալ էին. եւ կացեալ յաղօթս առ աստուած ելոյծ զգողսն, եւ բազումս օրինադրեաց զնոսա եւ խրատեաց զի աշխատութեամբ կեցցեն եւ մի գողասցեն։ Եւ խոյ մի գեր եւ փափուկ ընտրեալ 'ի հօտից կապեալ ետ նոցա ուրախութեամբ եւ ասէ. զի մի ընդունայն լիցի տքնութիւնք ձեր, առէք զայս եւ գնացէք խաղաղութեամբ։
       ԵՂԲԱՅՐ ոմն արար փոխանորդ բանալեաց եւ բանայր զդուռն ծերոյն եւ գողանայր զդրամս նորա։ Իսկ ծերն գրեաց թուղթ այսպէս. տէր իմ եւ եղբայր, որ ոք եւ իցես, արա սէր եւ տարցես զկէս դրամոցն դու եւ զկէսն թողցես 'ի ծախս ինձ։ Եւ բաժանեաց զփողսն յերկուս մասունս, եւ եդ 'ի վերայ զթուղթն։ Իսկ գողացողն եկեալ ըստ սովոր ութեան իւրում եւ տեսեալ զթուղթն ընթերցաւ, եւ հերձեալ զնա ընկէց եւ տարաւ զամենայն դրամսն։ Եւ զկնի երկուց ամաց մեռանէր եղբայրն այն եւ ոչ ելանէր հոգին 'ի մարմնոյն զաւուրս բազումս։ Եւ իբրեւ եկն առ նա փոքր մի դիւրութիւն եւ ուշաբերեաց, իմացեալ ծանեաւ զչարչարանս, եւ կոչեաց զծերն եւ ասէ. թող ինձ, զի ես էի որ գողանայի զկերմոս քո։ Եւ նա արարեալ աղօթս խնդրեաց թող ութիւն նմա. եւ իբրեւ դադարեաց, իսկոյն արձակեաց զհոգին եղբայրն։
       ԱՅԼ ոմն տուեալ եղեւ 'ի մարտիրոսութիւն, զի մատնեաց զնա աղախին իւր. եւ իբրեւ բերէին զնա 'ի տեղի վկայութեանն, ետես զաղախինն իւր որ մատնեացն զնա, եւ հանեալ զմատանին ոսկի 'ի ձեռանէ իւրմէ ետ նմա եւ ասէ ցնա վկայն Քրիստոսի. գոհանամ զաստուծոյ եւ զքէն առ աստուած, զի այսպիսի բարեաց պատճառ եղեր ինձ։ Եւ այսպէս զանյիշաչար ութիւն տեառն իւրոյ տեսեալ ապաշաւեալ արտասուէր։
       ԱՍԷԻՆ վասն ծերոյ ումեմն՝ եթէ որչափ ոք անարգէր եւ արհամարհէր զնա, նա այք առաւել գնայր առ նա եւ ասէր. այսոքիկ են պատճառք առաքինութեանց , իսկ երանողք մեր խաբեն զմեզ եւ շփոթեն զհոգիս մեր, քանզի գրեալ է՝ որք երանեն՝ խաբեն զձեզ։
       ԵՂԲԱՅՐ ոմն գնաց առ ծերն որ բնակեալ էր յանապատ, եւ գտաւ արտաքոյ խցի նորա՝ մանկունք արօտականք որք պարէին եւ ասէին բանս տգեղս. բայց եղբայրն տեսեալ զծերն, եւ պատմեաց զխորհուրդս իւր եւ բժշկեցաւ 'ի ծերոյն։ Յետ այսորիկ ասէ եղբայրն ցծերն. ո՞րպէս կարես համբերել, հայր զմանկանցս աղտեղի պարս եւ զերգս լսել, կամ ընդէ՞ր ոչ պատուիրես նոցա ոչ լկտել։ Ասէ ծերն. 'ի վաղուց ունիմ 'ի մտի ասել զայդ. այլ նեղեմ զանձն իմ եւ ասեմ, եթէ փոքու այսուիկ ոչ համբերսցես, ապա եթէ մեծ ինչ փորձ ութիւն գայցէ՝ 'ի վերայ քո՝ ո՞րպէս համբերել կարես. եւ այսպէս եղեւ ինձ սովորութիւն համբերել։
       ԱՍԷՐ ոմն 'ի ծերոցն՝ եթէ տեսի զմանկունս ոմանց որ առաջնորդէին ծերոց 'ի կեանս։ Քանզի էր ոմն ծեր արբեցող, եւ գործէր աւուրն փսիադ մի եւ վաճառէր, եւ զգին նորա ըմպէր գինի։ Յետոյ եկն եղբայր մի մանուկ եւ բնակեցաւ առ նմա, եւ գործէր եւ նա աւուրն փսիադ մի, եւ տանէր զերկոսեան 'ի գիւղ ծերն եւ վաճառէր եւ առնոյր զգին նոցա եւ գնէր գինի եւ ըմպէր եւ գայր արարեալ, եւ եղբօրն, տայր յերեկոյին հաց չորացեալ, զայս արար ծերն զերիս ամս, եւ եղբայրն համբերեր եւ ոչ ինչ ասէր։ Զկնի երեք ամին ասէ եղբայրն 'ի մտի. մերկ եմ բնաւ եւ հաց եւս ոչ ունիմ, գնացից այլուր։ Եւ դարձեալ ասէր. ու՞ր գնացից , կացից աստ, զի վասն աստուծոյ կամ եւ աշխատիմ։ Եւ երեւեցաւ նմա հրեշտակն եւ ասէ, մի՛ գնարաստի, զի յեգուց գամ առ քեզ։ Իսկ եղբայրն իբրեւ իմացեալ ծանեաւ զկոչումն իւր աղաչէր զծերն եւ ասէր. մի՛ գնասցես այսօր 'ի գեղ եւ մի՛ թողուր զիս, զի ահա գան առնուլ զիս։ Ասէ ծերն. ոչ գան այսօր, զի յամեցին։ Ասէ եղբայրն, այս եկին ահա. եւ ննջեաց առժամայն։ Եւ տեսեալ ծերն սկսաւ ողբալ եւ ասէր, վայ ինձ որդեակ, զի ես զբազում ամս հեղգութեամբ ծախեցի, իսկ դու 'ի սակաւ ժամս զհոգի քո կեցուցեր համբերութեամբ քով։ Եւ սկսաւ ծերն յայնմհետէ բարւոք կենցաղիլ, եւ եղեւ ճգնաւոր ընտրեալ։
       ԾԵՐ ոմն ունէր մանուկ բնակակից, եւ յանդիմանեաց զնա երբեմն վասն անպատշաճ գործոյ. իսկ մանուկն դժկամակեաց, եւ սրտմտեալ պնդեաց զդուռն տանն ուր կայր կերակուր ծերոյն, եւ գնաց այլուր եւ յամեաց աւուրս երկոտասան՝ թողեալ զծերն անպէտս եւ սովեալ։ Իսկ էր մերձաւոր ծերոյն եղբայր ոմն բարի. իբրեւ գիտաց զյամել մանկանն. արար նմա կերակուր ինչ եւ ետ ընդ պատուհանն։ Եւ այնպէս խոնարհ եւ անյիշաչար էր ծերն՝ որ ոչ երբէք տրտնջեաց զմանկանէն. ոչ 'ի մտի եւ ոչ առ այլս։ Եւ յորժամ ասէին թէ ուր՝ է նա ասէր ծերն՝ յորժամ պարապեսցի եկեսցէ։
       ԵՂԲԱՐՔ ոմանք գնային 'ի ճանապարհի եւ մոլորեցան, եւ դիպեալ ոմանք հարցին զուղին. իսկ նոքա աւազակք էին՝ խաբեցին զնոսա եւ ցուցին գնալ ընդ անկոխ եւ անշէն տեղիս. եւ մինն աւազակաց զկնի գնայր կողոպտել զնոսա։ Իբրեւ եկին 'ի ձոր ինչ անդ կողոպտել զնոսա, իսկոյն ել 'ի հեղեղատէ ձորոյն խիթ գազան եւ դիմեաց 'ի վերայ աւազակացն այնոցիկ ուտել զնոսա։ Իսկ ծերքն ոչ ետուն թոյլ, այլ ձայն արձակեալ զերծուցին զնոսա, եւ հատուցին բարի ընդ չարոյ։ Եւ զարմացեալ ընդ անյիշաչարութիւն նոցա աւազակացն՝ գոհանային զաստուծոյ, զի օգնեցան 'ի նոցանէ։
       ԱՍԱՑ ծերն. եթէ ոք անարգէ զքեզ, օրհնեա դու զնա. եթէ ընդունի՝ բարի է երկոցունցդ. եւ եթէ ոչ ընդունի՝ դու առցես յաստուծոյ օրհնութիւն եւ նա զանէծս։
       ԱՍԱՑ ծերն. էր ոմն պատրիարգ Աղեքսանդրոս ողորմած յոյժ է թողող յանցաւորաց, քաղցր եւ բարերար է մարդասէր, սորա էր դպիր ոմն մանուկ հասակաւ, որ գողացաւ 'ի նմանէ ոսկի, եւ երկուցեալ 'ի յայտնելոյն փախեաւ եւ գնաց 'ի Թեբայիդա, եւ դիպեցան նմա 'ի գնալն բարբարոսք արամբք լերինն. եւ տարան զոր ինչ ունէր զամենայն, եւ զինքն կալան գերի 'ի ներքին անապատն։ Եւ ծանեաւ զայս երանելի պատրիարգն, եւ խնդրեաց զգերին եւ գնեաց զնա իննսուն դահեկան։ Եւ իբրեւ եկն նա անտի, այնչափ ողորմութիւն եւ մարդասիր ութիւն եցոյց նմա, մինչեւ ասէին բազումք՝ եթէ ոչ ինչ իցէ շահ քան զմեղանչել պատարագիս այսորիկ։ Այնչափ անմեղ եւ անյիշաչար էր նա շնորհօքն Քրիստոսի։