ԱՍԱՑ
ծերն.
որպէս
առիւծ
ահարկու
է
'ի
վերայ
իշավայրեաց,
նոյնպէս
եւ
միայնակեաց
փորձ՝
խորհրդոց
ցանկութեց։
Պահք
որպէս
սանձք
են
միայնակեցի
ընդդէմ
մեղաց.
որ
զնոյն
ընկենու,
որպէս
ձի
խեռ
գտանի։
Չորացեալն
'ի
պահոց
մարմին
միայնակեցին՝
զհոգին
'ի
խորոց
'ի
վեր
բերէ,
եւ
չորացուցանէ
զվտակս
հեշտութեց
պահք
միակրօնին։
Պարկեշտ
միայնակեաց
յերկրիս
պատուի,
եւ
առաջի
բարձրելոյն
պսակեսցի
'ի
յերկինս։
Միայնակեաց
որ
ոչ
արգելու
զլեզու
իւր
'ի
ժամ
բարկութեանն,
այնպիսին
եւ
ոչ
զախիս
մարմնականս
կարէ
արգելուլ։
Բանս
չար
մի՛
երբէք
հաներ
ընդ
բերան
քո,
զի
ոչ
բնաւորեցաւ
այգի
բերել
փուշ։
Լաւ
է
ուտել
միս
եւ
ըմպել
գինի,
եւ
ոչ
ուտել
չարախօսութեամբ
զմարմինս
եղբարց։
Շշնջելովն
օձն
զԵւայ
'ի
դրախտէն
եհան.
սորին
նման
է
որ
չարախօսէ
զընկերն ,
զհոգին
լսողին
կորուսանէ,
եւ
զիւրն
ոչ
ապրեցուցանէ։
Գանձ
միայնակեցի
անստացուած
ութիւն
է՝
կամաւոր
աղքատութեամբ.
գանձեա,
եղբայր,
'ի
յերկինս,
քանզի
անանց
են
հանգստեան
յաւիտենականք։
Մտածութիւնք
քո
միշտ
եղիցին
յարքայութիւնն
երկնից,
եւ
փութով
ժառանգես
զնա։
Կեանք
միայնացելոյն
ըստ
նման
ութեան
հրեշտակաց
եղիցին
կիզելով
զմեղս։
Առ
փորձութիւն
պարտ
է
մեզ
զինքեանս
զինեալ
եւ
սրեալ,
զի
յորժամ
'ի
վերայ
գան՝
փորձ
երեւեսցուք։
Տիւ
զգիշերն
գործէ
միայնակեաց
արթնեայ
եւ
աղօթիւք
հրճուեալ
զղջանայ
սրտիւ.
եհեղ
զարտասուսն
եւ
զերկնուստ
հայցեաց
զարքայութիւնն։
Եթէ
սպասեսցէ
միայնակեաց
լսողութեանց,
որ
զայս
ստանայ,
եւ
նա
լսելի
լինի
այ.
քանզի
եւ
'ի
վերայ
խաչին
տէրն
լսող
եղեւ
մինչեւ
ցմահ։
Ծառ
կենաց
'ի
բարձրութիւնս
յարուցեալ՝
տառապելախոհութիւն։
Նմանեաց
մաքսաւորին,
զի
մի՛
ընդ
փարիսեցւոյն
զուգադատապարտեսցիս.
զՄովսէս
հեզութիւնն
ընտրեա,
զի
ծայրատելով
զսիրտս՝
զլիճն
'ի
ջուրցն
փոխանակիցես։
Փրկեա
զընկերն
'ի
մեղաց
նախատանաց
որչափ
կարող
իցես.
քանզի
աստուած
զդարձեալսն
ոչ
մերժէ։
Զբան
չարութեան
եւ
յայտն
ութեան
մի
հաստատեր
'ի
սրտի
քում
զեղբօրէն
քումմէ,
զի
կարող
իցես
ասել՝
թող
մեզ
զպարտս
մեր,
որպէս
եւ
մեք
թողումք
մերոց
պարտապանացն։
Ճշմարիտ
իմաստուն
է՝
որ
ոչ
բանիւք
ուսուցանէ,
այլ
գործովք
վարժէ։
