ՀՈԳԻՆ
սուրբ
ուր
եւ
կամի
հանգչի.
եւ
հանգչի
'ի
սուրբս
եւ
'ի
հանդարտս
եւ
'ի
ցած
ոգիս
մարդկան
եւ
եթէ
ոք
քաղցրութեամբ
լսէ
հոգւոյն
սրբոյ,
տայ
նոցա
զերկիւղն
աստուծոյ,
եւ
արկանէ
ջերմ
ութիւն
'ի
սիրտս
նոցա
'ի
սկզբանն։
Եւ
յորժամ
շնորհի
նոցա
ջերմ
ութիւն
սիրոյն
աստուծոյ,
տայ
նոցա
ատել
զամենայն
պէտս
աշխարհիս
զոսկի
եւ
զարծաթ
եւ
զամենայն
հոգս
նոցա,
զհայր
եւ
զմայր,
զկին
եւ
զորդիս
եւ
զեղբարս
եւ
զսիրելիս
եւ
զամենայն
որ
է
յաշխարհիս
զբաղմունք.
եւ
շնորհէ
նմա
լինել
անինչ,
անօք,
անուրեք
նման
որդւոյն
աստուծոյ,
եւ
քաղցրացուցանէ
նմա
զգործսն
աստուծոյ
առաւել
քան
զխորիսխ
մեղու,
եթէ
զաշխատութիւն,
եթէ
զպահս.
եթէ
զհսկումն
եթէ
զլռ
ութիւն
հանդարտութեան
եւ
զողորմութիւն,
զամենայն
խաղաղութեամբ
աստուած
քաղցրացուցանէ
նմա,
մինչեւ
զամենայն
ինչ
ուսուցանէ
նմա։
Եւ
յորժամ
զամ
ուսուցանէ
նմա,
գայ
այնուհետեւ
նմա
փորձութիւնք,
եւ
յայնժամ
ամ
որ
յառաջն
քաղցրութիւն
նմա
գործքն
էին,
ծանր
եւ
դառն
համարի
զնոսա։
Բազումք
յորժամ
փորձին ,
քաղցրանան
նմա
խրատք
ըստ
մարմնոյն
խորհրդոց.
եւ
վիրաւորեալ
հարկին,
եւ
ոչ
ունին
զկշիռ
արդարութեանն.
այս
է
զոր
Պաւղոս
ասէ.
սկսեալ
հոգւով՝
եւ
արդ
մարմնով
վախճանիք,
եւ
այսչափ
աշխատեցայք
ընդունայն,
եթէ
իցէ
ընդունայն։
Ապա
եթէ
մարդն
ընդդիմասցի
սատանայի
յառաջնումն
պատերազմին,
եւ
յաղթիցէ
չար
դիւին
աստուծոյ
շնորհիւն,
զի
պարտ
է
մարդոյն
զիւր
յաղթութիւնն
աստուծոյ
համարել,
ապա
այնուհետեւ
տայ
նմա
աստուած
ջերմ
ութիւն
հաստատուն
սիրոյն
իւրոյ
եւ
համբեր
ութիւն
անխռով։
Զի
ջերմութիւնն
առաջին
յուզարկ
է
եւ
անհաստատ,
իսկ
ջերմութիւնն
երկրորդ
առաւել
լաւ
է
եւ
հաստատուն
եւ
անշարժ.
եւ
'ի
սմանէ
ծնանի
տեսանել
եւ
գիտել
զմեծութիւն
գանձուցն
երկնաւորաց,
եւ
որ
ունի
յինքեան
համբերութիւն
անխռով
եւ
անյոյզ,
եւ
որպէս
նաւ
'ի
քաղցր
եւ
յազնիւ
հողմոց
հանդէպ
երեսացն
կշիռ՝
զառագաստնլցեալ
օդովն
իբրեւ
զթռչուն
սլացեալ
յառաջ
դիմեսցի,
եւ
նաւորդքն
հանգչին
ուրախութեամբ
հանդերձ։
Եւ
այժմ
դուք,
սիրելիք
իմ
եւ
որդեակք,
ստացարուք
զերկրորդ
ջերմութիւնն
'ի
խորհուրդս
սրտից
ձերոց,
զի
լիցի
հանգիստ
ձեզ
յամենայնի.
զոր
որ
ըստ
այնմ
երկրորդ
ջերմ
ութեանն
է,
կարէ
զամենայն
ախտս
խտղտմանց
ցածուցանել,
եւ
սա
զամենայն
հն
ութիւն
նորոգէ
զմարդոյ,
եւ
սա
սրբէ
զիշխանական
միտս
մարդոյն
'ի
խորհորդոց,
եւ
սա
տայ
բնակել
աստուած
ութեանն
ընդ
մարդկութեանս,
զի
լինիցի
մարդն
տաճար
աստուծոյ,
որպէս
եւ
գրեալ
է՝
թէ
բնակեցայց
'ի
նոսա
եւ
գնացից
'ի
նոսա։
Այլ
յորժամ
կամիցիք
զերկրորդ
ջերմութիւնն
ընդունել՝
որ
'ի
գալ
փորձութեանցն
զառաջին
ջերմութիւնն
հեռացոյց
'ի
ձէնջ,
այս
գործ
առաքին
ութեան
է՝
որ
ածէ
առ
ձեզ
զերկրորդ
ջերմութիւնն.
զի
դիցէ
մարդ
ուխտ
ընդ
ինքեան
եւ
ընդ
այ,
եթէ
շնորհեա
ինձ
զմեղսն
առաջինսն
զոր
հեղգացայ,
եւ
ոչ
եւս
այսուհետեւ
անցանեմ
զբանիւ
քով։
Եւ
արասցէ
այնպէս
ինքն
զի
այնուհետեւ
մի
մարդ
ոք,
մի
խորհուրդք
մարդկեղէնք
հանգիցեն
'ի
նմա
եւ
դադարեսցեն.
եւ
մի
տացէ
զբօսանբ
մարդկեղէնս
մարմնոյ
իւրոյ
կամ
հոգւոյ.
այլ
յամենայն
ժամ
ունիցի
պարզեալ
զխորհուրդս
իւր
առաջի
աստուծոյ։
Եւ
ուրախացող
արտասուօք
տրտմութեամբ
յանդիմանէ
զհոգին
իւր
եւ
ասէ.
ընդէ՞ր
հեղգացար
մինչեւ
ցայժմ
եւ
խուպանեցար
զայնչափ
աւուրս
եւ
զժամս։
Եւ
դարձեալ
յիշեսցէ
եւս
զամենայն
տանջանսն
եւ
զանանց
արքայութիւնն,
յանդիմանելով
զհոգին
իւր
յամենայն
ժամ,
եւ
ասելով
զայս՝
եթէ
ո՛րպէս
աստուած
շամրհեաց
քեզ
եւ
պատրաստեաց
զայսչափ
պատիւ,
եւ
դու
հեղգացար
եւ
կարճամտեցեր։
Եւ
յորժամ
զայս
ամենայն
ասիցէ
հոգին
ընդ
իւր՝
յանդիմանելով
զտիւ
եւ
զգիշեր
եւ
զամենայն
ժամս
եւ
զժամանակս,
վաղվաղակի
գայ
մարդն
յերկրորդ
ջերմ
ութիւն
սիրոյն
աստուծոյ
որ
է
լաւագոյն
քան
զառաջինն։
Քանզի
երանելին
Դաւիթ
յորժամ
տեսանէր
եկեալ
'ի
վերայ
իւր
ծանրութիւն
խորհրդոց,
տրտմեալ
ասէր
այսպէս՝
եթէ
զամս
յաւիտենից
յիշեցի
եւ
խօսեցայ։
Եւ
դարձեալ.
յիշեցի
զառաջինսն
եւ
խօսեցայ
յամենայն
'ի
գործս
քո,
յարարածս
ձեռաց
քոց
խորհեցայ
եւ
տարածեցի
առ
քեզ
զձեռս
իմ
հանդերձ
աղօթիւք։
Եւ
դարձեալ
Եսայի
ասէ.
յորժամ
դարձցիս
եւ
հեծեծեսցես,
յայնժամ
կեցցես,
եւ
գիտասցես
եթէ
ուր
էիր
զառաջինն։
Արդ
սիրելի
որդեակք
իմ,
եթէ
այսպէս
ամրացուսցուք
զխորհուրդս
մեր.
եւ
սանձահարեսցուք
զհոգի
եւ
զմարմինս
մեր,
եւ
հանդերձ
ցածութեամբ
եւ
լռութեամբ
եւ
լռութեամբ
զախտս
ամենայն
'ի
մէնջ
'ի
բաց
ընկեսցուք
շնորհօքն
Քրիստոսի,
որում
փառք
յաւիտեանս.
ամէն։
