ՈՐ
ոք
կամիցի
Քրիստոսի
աստուծոյ
հաճոյ
լինել,
յառաջ
քան
զամենայն
զխոնարհութիւն
եւ
զհամբերութիւն
եւ
զերկայնամտ
ութիւն
պարտի
ստանալ
'ի
պատահել
նեղութեանց.
ըստ
այնմ
որ
ասէն.
որդեակ,
եթէ
գաս
ծառայել
տեառն,
պատրաստեա
զանձն
քո
ամենայն
փորձութեանց .
որպէս
գիտացաք
յաղագս
արդարոյն
Յոբայ,
մինչեւ
'ի
մարմինն
եւ
յուղիւղ
նորա
տանջեալ,
եւ
սիրովն
աստուծոյ
յաղթեաց
փորձողին։
Ո՞վ
իսկ
է
արժանի
որ
վասն
Քրիստոսի
հալածի
եւ
օտարանայցէ,
եւ
'ի
փորձութիւնս
զանազանս
մտանիցէ
եւ
չարչարիցի,
եւ
'ի
վերայ
այսր
ամենայնի
խնդասցէ
եւ
գոհանայ
զաստուծոյ։
Երանելի
է
այսպիսիս
զի
մեծ
համարձակ
ութիւն
ընկալցի
յաւուրն
դատաստանին
առաջի
բեմին
Քրիստոսի
մեծին
եւ
ահաւորին։
Բայց
պարտ
է
այսպիսի
ճգնաւորիս
չանկանել
յիրս
երկրաւորս
եւ
'ի
զբազումն
անօգուտս.
'ի
խռովութեանց
բուժել
եւ
յանօգուտ
անպարապութենէ
եւ
'ի
բազում
երկրաւոր
տրտմութենէ
եւ
'ի
բարկութենէ,
որք
են
ախտք
եւ
կարիք
հոգւոց։
Եւ
այս
կրթութիւն
եւ
մրցումն
է
հոգեւոր.
եւ
պարտ
է
զամենայն
առաքին
ութիւն
գործել՝
մի
'ի
փառս
մարդկան.
այլ
'ի
փառս
աստուծոյ։
Բայց
պարտ
է
գիտել
զի
եւ
'ի
հոգեւոր
ճգնութեանցն
ծնանին
հպարտութիւնք
եւ
մեծաբանութիւնք,
որ
ապստամբեցուցանէ
զհոգին
յաստուծոյ,
եւ
խռովեցուցանէ
եւ
խոնարհեցուցանէ,
եւ
'ի
հակառակութիւնս
եւ
'ի
բարկութիւնս
գրգռէ.
եւ
արկանէ
յամենայն
աշխարհական
ախտս
եւ
'ի
կարիս։
Այնպէս
զհեղութիւնն
կալցուք
'ի
մեզ,
եւ
զքաղցր
ութիւն
առ
ամենեսեան,
եւ
զաննախանձ
ութիւն
զսէր
եւ
զխաղաղութիւնն
եւ
զհաստատ
ութիւն
հաւատոց՝
որ
է
զարդ
մարդոյ
եւ
նմանութիւն
որ
առ
Քրիստոս,
ընդ
այս
հաճի
եւ
յայսմ
հանգչի
եւ
տայ
զշնորհս
առատապէս
եւ
'ի
խոստումն
յաւիտենական
կենացն
առաջնորդէ
եւ
յանճառ
բարիսն
վայելեցուցանէ.
եւ
նմա
փառք
յաւիտեանս
յաւիտենից։
