Ըստ
որում
գրեաց
սրբ.
վեհն
ի
յնվ.
Ի
առ
Սալմաստցիսըն
եւ
Որմեցիսն
վասն
Սողոմօն
վարդապետին
թէ`
որքան
որ
յայդր
մնայցէ`
լուծեցեալ
է
ի
կարզէն,
զի
այլ
ո'չ
է
դա
ձեզ
Առաջնորդ
եւ
ընդունօղքն
բանադրեալք
են ,
եւ
այսուհետեւ
եւս
չեմ
յղելոց
վասն
ձեր
Առաջնորդ`
որքան
որ
դուք
այդպէս
յամառեալ
էք:
Զայսոսիկ
լսելով
Սողոմօն
վարդապետին,
ապա
յակամայ
կամս
ելեալ
եկն
ի
ս.
Աթոռս,
եւ
կայր
աստ
ի
կարգս
հասարակ
միաբանիցն:
Եւ
մնաց
թեմն
այն`
եւ
վանք
սրբոյ
Առաքելոյն
Բարդուղիմէոսի
թարց
Առաջնորդի:
Իսկ
այժմ
Հախբակու
Սալահբէկն
գիր
էր
գրեալ
առ
սրբ.
վեհն
աղերսանօք`
ի
ձեռն
քրտոյ
միոյ
Իբրահիմ
անուամբ,
եւ
մհ.
Յարութիւն
անուամբ
հայոց
միոյ
(որք
յառաջագոյն
եւս
եկեալ
աստ
վասն
սոյն
Առաջնորդութեա
խնդրոյ
քանիցս
անգամ :
)
եւ
խնդրեալ
էր,
զի
զՍողոմօն
վարդապետն
յղեսցէ
անդ
դարձեալ`
առնել
Առաջնորդութիւն:
Գիր
մի
եւս
վայր
ի
վերոյ
եւ
սակաւ
կնքովք
Հախբակու
հայքն
էին
գրեալ
ըստ
հրամանի
բէկին
վասն
սոյն
խնդրոյ`
եւ
ընդ
մհ.
Յարութիւնին
յղեալ:
Իսկ
առ
Բայազիտու
Իսաղ
փաշայն
եւս
գրեալ
էր
Սալահբէկն
զաղերսանս,
զի
նա
եւս
մարդ
դիցէ
ընդ
իւր
մարդկանցն
եւ
յղեսցէ
սրբ.
վեհին
զիրիջայս,
առ
ի
կատարել
զխնդիրս
իւր:
Եւ
նա
ըստ
նորին
խնդրոյն
թուղթ
էր
գրեալ
առ
սրբ.
վեհն,
եւ
զքուրտ
մի
եւս
յղեալ
Միրզա
անուամբ
ընդ
մարդկանց
Սալահբէկին:
Որք
ի
միասին
եկին
աստ:
Եւ
զձի
մի
եւս
Սալահբէկն
ընծայ
էր
յղեալ
սրբ.
վեհն
գրեաց
զթուղթ
առ
Սալահբէկն
ի
պատասխանի
թղթոյն,
թէ
Առաջնորդն
որ
գայցէ
յայդր,
հայոց
պարտի
լինիլ
Առաջնորդ.
իսկ
այդ
վիճակիդ
հայքն
միշտ
անմիաբան
են,
որպէս
բազմիցս
տեսաք
եւ
փորձեցաք.
զի
զՍալմաստցւոց
կամեցեալն
եւ
ընկալեալն`
դու
եւ
Հախբակցի'ք
ոչ
ընդունիք,
եւ
զձեր
կամեցեալն,
Սալմաստցիք
եւ
Ահմատխանն
ոչ
ընդունին:
Ուստի`
ո'վ
ոք
եւ
իցէ
Առաջնորդ`
յայդ
վիճակոջն
Առաջնորդութիւն
առնել
եւ
նստիլ
ոչ
կարէ:
Այժմ
դու
զՍողոմօն
վարդապետն
խնդրես,
եւ
քո
հախբակցի
հայերդ
եւս
մէկ
վայր
ի
վերոյ
եւ
սակաւակնիք
թուղթ
են
գրեալ,
բայց
ի
Սալմաստցւոցն
ոչ
թուղթ
էր
եկեալ
եւ
ոչ
մարդ.
ուստի
թէ
յղիցեմք
զԱռաջնորդն,
դուք
ընդունելոց
էք,
եւ
սալմաստցիքն
չեն
ընդունելոց
նման
առաջնոյն,
եւ
դարձեալ
ցաւելոց
է
գլուխ
մեր:
Վասնորոյ`
այժմ
ոչ
յղեցաք
զԱռաջնորդ,
եւ
ո'չ
որքան
որ
այդպէս
անմիաբան
է
այդ
վիճակդ,
յղելոց
եմք
յայդր
զոք
Առաջնորդ:
Այլ
յորժամ
երկու
կողմունքն
կատարելապէս
միաբանիցին,
եւ
միաբանութեամբ
խնդրիցեն
ի
մէնջ
զԱռաջնորդ,
յայնժամ
եւ
մեք
զխնդիրս
նոցին
կատարելոց
եմք,
եւ
զո'վ
ոք
որ
խնդրիցեն,
տալոց
եմք
իւրեանց
Առաջնորդ:
Գրեաց
եւ
զշնորհակալութիւնս
վասն
ձիոյն
զոր
ընծայ
էր
յղեալ :
Թուղթ
եւս
առ
Իսաղ
փաշայն
գրեաց
ի
պատասխանի
թղթոյն,
եւ
զոր
ինչ
գրեաց
Սալահբէկին,
ծանոյց
նմա,
եւ
խնդրեաց
եւս`
զի
ինքն
եւս
նմա
գրեսցէ,
որ
ինքն
մի
'
խառնիցի
ի
բանս
Առաջնորդութեան.
այլ
թողցէ
հայոցն ,
զի
նոքա
միաբանիցին,
եւ
զԱռաջնորդ
խնդրեալ
տարցեն:
Զի
որքան
ասէ
նա`
եւ
Խօյայ
Ահմատխանն
խառնին
ի
բանս
Առաջնորդին,
զո'վոք
ինքեանք
կամին,
ընդունել
տան,
եւ
զո'վոք
ո'չ
կամին
անընդունակ
առնել
տան,
անդ
Առաջնորդ
նստել
ո'չ
կարէ:
Զսոյն
բերանով
եկողացն
եւս
ասաց`
ասել
առաքողացն
իւրեանց:
Եւ
հախբակցւոց
թղթոյն
պատասխանի
ոչ
գրեաց
վասն
գոլոյն
վայր
ի
վերոյ,
եւ
կնքողաց
աննշան
լինելոյն:
Ելին
ի
օգոստոսի
Ը :
Ժողովարարութեան
թուղթ
ետ
սրբ.
վեհն
խօյեցի
տէր
Խաչատուր
անուամբ
երիցու
միոյ,
այսու
անուամբ,
թէ
աղքատ
է
եւ
պարտատէր:
Ի
վերայ
Խօյայ
եւ
Սալմաստու
միայն
գրեցաւ:
Զի
սա
ընդ
Ասորւոյ
միոյ
վասն
հարկաւոր
իրաց
ինչ
գնացեալ
էր
առ
Հերակլ
Արքայն.
եւ
ի
դառնալն
երկուցեալ
էր,
թէ
հարցանիցէ
ոք
զգնալոյ
պատճառն:
Ուստի`
խնդրեալ
էր
ի
Հերակլ
Արքայէն
գրել
առ
սրբ.
վեհն,
զի
տացէ
ինքեան
զթուղթ
մի
ժողովարարութեան.
զիայնու
անուամբ
զինքն
երեւեցուսցէ
եկեալ
յայս
կողմունքս:
Եւ
Արքայն
եւս
գրեալ
էր:
Եւ
սրբ.
վեհն
եւս
ետ:
Ի
օոստոսի
Ը:
