Գրեալ
է
ի
գիրս
արարածոց.
յորժամ
նահապետն
Յակօբ
էջ
ի
միջագէտս
ասորւոց,
ետես
դաշտ
մի
մեծ
եւ
ջրհոր
ի
նմա.
եւ
երեք
հօտք.
եւ
վէմ
մի
եդեալ
ծածկոյթ
ջրհորոյն։
Եւ
որպէս
նշանակէ
մարմինն
զհոգին՝
այսպէս
եւ
հինն
զնորս.
եւ
օրինակն
ճշմարտութիւնն։
Արդ՝
դաշտ
մեծ
նշանակէ
զաշխարհս.
իսկ
միջագետն՝
է
բնակութիւն
մարդկան.
ի
մէջ
եկուց
գետոց՝
այսինքն,
ի
մէջ
ներքին
ծովուց
եւ
վերին
ջրեղէն
կամին։
Զի
ի
վեր
քան
ջրեղէն
կամարն՝
են
բնակութիւնք
հրեշտակաց
որպէս
երկիրն
պարգեւաց.
եւ
ի
ներքոյ
անդնընդոց
դադարք
դիւաց
եւ
դժոխք
որպէս
Բաբիլօն։
Իսկ
Յակօբ՝
նշանակէ
զՏէր
մեր
որ
էջ
յերկնից
յազգս
մարդկան.
եւ
եղեւ
մարդ
եւ
ստացաւ
կրկին
ժողովուրդ
զհէրայս
եւ
զհեթանոսս։
Իսկ
ջրհորն
նշանակէ
զխորհուրդ
աւազանին։
Եւ
երեք
հօտքն
կարօտ
ջրոյն՝
այսինքն,
հրէայք
եւ
հեթանոսք
եւ
մեռեալք
նոցին.
որք
կարօտ
են
շնորհաց
աւազանին։
Եւ
վէմ
ծածկոյթն
է
ծանրութիւն
օրինակաց
հրէից.
եւ
կարծր
անհաւատութիւն
հեթանոսաց.
յորոց
ծածկեալ
է
խորհուրդ
աւազանին
ծննդեան.
մինչեւ
եկն
Հռաքէլ՝
որ
նշանակէ
զսուրբ
եկեղեցի։
Եւ
ապա
Յակօբ
տապալեաց
զվէմն,
եւ
արբոյց
զխաշինս։
Այս
է՝
մինչ
փեսայն
Քրիստոս
եւ
հարսնացեալն
եկեղեցի
դիպեցան
միմեանց.
եւ
Տէր
մեր
Քրիստոս
շրջեաց
զծանրութիւն
օրինացն.
եւ
թեթեւացոյց
ի
թիկանց
հեթանոսաց .
եւ
զնահաւատութիւն
ի
հաւատս
փոխեաց.
եւ
ապա
մկրտաեցան
աւազանաւն.
եւ
ցանկութիւն
մեղացն
զովացաւ.
եւ
աղտն
սրբեցաւ.
որպէս
ասէր
Յակօբ.
մինչ
օր
կայ՝
արբուցէք
զխաշինսդ՝
եւ
տարէք
յարօտ։
Այս
է,
ի
սկզբանէ
մինչ
ի
կատարումն՝
մին
օր
է
համարեալ։
Ասաց
Տէրն
աշակերտացն.
«չեւ
է
կատարած
աշխարհի».
նախ
մկրտեցէք
զբանաւոր
հօտդ.
եւ
յիմանալի
կերակուրն
արածեցէք.
որ
է
փրկական
մարմին
եւ
արիւնն
Տեառն.
մինչեւ
ի
կատարածի՝
ժողովեսցին
յարքայութիւնն
երկնից։
Եւ
երեք
գործ
նոր
ցուցաւ
ի
Յակօբայ։
Նախ՝
զօրութիւնն
որ
շրջեաց
զվէմն.
զոր
ամենայն
հովիւքն
ոչ
կարէին.
նշանակէ
զկարօղ
զօրութիւն
տեառն
մերոյ.
որ
գիրկս
էած
օրինացն,
կատարելով
զամենայն.
եւ
ապա
եբարձ
թեթեւացոյց.
զոր
ամենայն
հովիւքն
հրեշտակք
եւ
մարդիկք՝
նա
նահապետք
եւ
մարգարէք՝
ոչ
կարէին
բառնալ
զծանրութիւնն
օրինացն։
Երկրորդ
գործ՝
ողորմութիւնն
էր՝
որ
արբոյց
զխաշինսն.
նոյնպէս
ողորմութիւն
Տեառն
մերոյ՝
երեւի
ի
ծնունդս
աւազանին.
որ
միայն
շնորհօք
եւ
ողորմութեամբ
քաւէ
զամենայն
մեղս
նոցա.
զսկզբնականն
եւ
զներգործականն։
Երրորդ
գործ՝
համբերութիւնն
էր
Յակօբայ.
որ
երկայնամիտ
ծառայեաց
զեօթն
ամ.
եւ
էառ
զԼիա։
Եւ
եօթն
ամ
դարձեալ
ծառայեաց
վասն
Հռաքէլի.
եւ
յետ
եօթն
ամի
դարձաւ
ի
տուն
իւր
հայրենի։
Որ
նշանակէ
զերկայնամիտ
ներողութիւնն
Աստուծոյ
յերեք
ժամանակս
վասն
դարձի
մեղաւորացն.
այսինքն
մանկութիւնն.
երիտասարդութիւնն
եւ
ծերութիւնն։
Եւ
կամ
առաջին
եօթն
թիւն
որ
է
շնորհալի
եւ
խորհրդաւոր՝
նշանակէ
զժամանակ
ներողութեանն
մինչ
ի
յօրէնսն
Մովսէսի.
եւ
ապա
էառ
իւր
ժողովուրդ
զազգն
հրէից։
Եւ
միւս
եօթն՝
մինչ
ընկալաւ
զհարսնացեալ
եկեղեցի.
այսինքն,
զազգս
քրիստոնէից։
Եւ
միւսն՝
մինչ
ի
կատարած
աշխարհի.
եւ
ապա
առ
հասարակ
զհին
եւ
զնոր
ժողովուրդն
տանի
ի
տուն
հօր
իւրոյ
ի
վերինն
Երուսաղէմ
յարքայութիւնն
երկնից։
Դարձեալ
խորհուրդ
աւազանին՝
նշանակեցաւ
յերեք
գաւազանսն
Յակօբայ.
որ
նկարեալ
գերծեաց
եւ
եդ
յաւազանսն.
եւ
յորժամ
ըմպէին
խաշինքն,
համակ
սպիտակ
յղանային.
եւ
ծնանէին
խայտ
եւ
պիսակ
զամենայն
ծնունդսն։
Արդ՝
ոչխարքն
տեսանեն
զերկինս
եւ
զամենայն՝
աստեղս,
եւ
զերկիր
եւ
զծառս
եւ
զծով,
եւ
ոչ
տպաւորին
կերպարանքն
ի
նոսա։
Այլ
այս
մեծ
եւ
սոսկալի
խորհուրդ
նշանակէր
ի
մեզ.
զի
յորժամ
հաւատամք
յամենասուրբ
երրորդութիւնն
եւ
մկրտիմք,
նկարեալ
տեսանեմք
զպէսպէս
շնորհս
զոր
բաժանէ
մի
եւ
նոյն
հոգի
որպէս
եւ
կամի.
ըստ
այնմ,
«ումեմն
ի
հոգւոյն
տուեալ
է
բան
իմաստութեան.
այլում
բան
գիտութեան.
ազգս
լեզուաց
եւ
այլն»։
Եւ
ապա
յետ
անորիկ
յղանամք
սիրովն
Աստուծոյ.
եւ
ծնանիմք
զփրկութիւն
հոգւոյ.
որպէս
ասէ
մարգարէն.
«յահ
եւ
յերկիւղ
քո
յղացեալ
երկնեցաք.
եւ
ծնաք
զհոգի
փրկութեան».
այսինքն,
գործով
առաքինութեան։
Զի
որպէս
յղացումն
ունի
կրկին
ցաւ,
եւ
կրկին
հեշտութիւն»։
Առաջին
ցաւ
է
յղացումն.
եւ
երկրորդ
ցաւ՝
երկն
ծննդեան։
Նոյնպէս
եւ
առաքինի
հոգին
ունի
ահ
եւ
ցաւ
ի
ներկայս
զգործս
խիստ
ճգնութեան
եւ
չարչարանաց.
ունի
եւ
երկիւղ
հանդերձելոյն
զսպառնալիս
գեհենոյն։
Եւ
վասն
այսորիկ
երկնչի
յԱստուծոյ՝
եւ
հեռանայ
ի
չարէ.
ըստ
այնմ,
«երկիւղիւ
Տեառն
խորշի
ամենայն
ոք
ի
չարէ».
վասն
այսորիկ
ասէ՝
«յահ
եւ
յերկիւղ
քո
յղացեալ
երկնեցաք»։
Եւ
որպէս
յղացումն
ունի
կրկին
հեշտութիւն.
այսինքն,
նախ
բնական
ցանկութիւնն՝
որով
հեշտանայ։
Երկրորդ՝
սէր
զաւակաց՝
զի
ծնանի
մարդ
յաշխարհս։
Նոյնպէս
եւ
ի
հոգեւորն՝
է
կրկին
հեշտութիւն։
Նախ
սէրն
Աստուծոյ
որով
անքակտելի
կապով
միանայ
Հոգի
առ
Աստուած.
որպէս
ասէ
առաքեալն։
«Ո՞
մեկնեսցէ
զմեզ
ի
սիրոյն
Քրիստոսի».
եւ
սիրոյն
Աստուծոյ
հեշտութիւն
ծագի
ի
հոգի
մարդոյն,
որով
զմայլի
եւ
ուրախանայ
անտրտում
խնդութեամբ.
եւ
զամենայն
ցաւս
ոչ
ինչ
համարի։
Այս
ի
կեանս
յայս։
Երկրորդ՝
հեշտութիւն
է
պտուղ
սիրոյն
Քրիստոսի.
որ
աստ
հաւատով
եւ
յուսով
ակն
ունիմք.
եւ
անդ
զպտուղ
սիրոյ
վայելեմք
եւ
փրկեալք
հոգւով՝
ժառանգեմք
զկեանսն
յաւիտենից.
որպէս
ասէ.
«ծնաք
զհոգի
փրկութեան
մերոյ».
առաւել
կամ
նուազ
գործոցն
զանազանութեան
Եւ
թէ
ոք
ասիցէ՝
ի
միոյ
հօրէ
Ադամայ
եմք.
պարտ
էր
ամենեցուն
միապէս
ծնանիլ
զփրկութիւն
հոգւոյ։
Ասեմք՝
թէպէտ
զմի
բնութիւն
ունիմք։
Այլ
զի
բանական
եմք
եւ
զանազան
բարս
ունիմք.
եւ
կամս
եւ
խորհուրդս.
վասն
որոյ
ըստ
զանազան
բարուցս
մեր՝
զանազան
գործս
առաքինութեան
ստանամք։
Եւ
լինին
ոմանք
առաջին .
ոմանք
միջին.
ոմանք
վերջին.
այսինքն
հարիւրաւոր.
վաթսունաւոր.
եւ
երեսնաւոր.
եւ
զամենեսեան
ընդունի
Աստուած։
Զայս
նշանակէ՝
խայտախարիւն
ծնունդ.
զի
զանազան
ունիմք
զառաքինութեան
գործս,
եւ
ոչ
միակերպ։
Դարձեալ՝
նշանակէ
պիսակն՝
զի
ունիմք
զհաւատս
նահապետացն .
որպէս
«զհաւատաց
Աբրահամ
յԱստուած,
եւ
արդարացաւ»։
Այլեւ
ունիմք
զգործս
օրինացն.
եւ
յերկուց
խառնմանէ
ի
հաւատոց
եւ
ի
գործոց՝
արդարանամք
քրիստոնեայքս.
կամ
զի
ունիմք
կրկին
սրբութիւն.
այսինքն,
զմկրտութիւն
սուրբ
որով
մաքրիմք
ի
սկզբնական
մեղաց,
եւ
յետոյ
յորժամ
մեղանչեմք,
դարձեալ
սրբիմք
խոստովանութեամբ
եւ
ապաշխարութեամբ
ի
ներգործական
մեղաց։
Զայս
նշանակէ
խայտ
եւ
պիսակն
գոլ։
Իսկ
երեք
գաւազանն՝
հաւատն
եւ
յոյսն
եւ
սէրն
է
մեր,
զոր
ունիմք
առ
Աստուած.
եւ
նովաւ
ծնանիմք
յաւազանէն։
Դարձեալ՝
կոչումն
Երրորդութեան
Հօր
եւ
Որդւոյ
եւ
Հոգւոյն
Սրբոյ,
առ
որ
մկրտիմք։
Այլեւ
երեք
են
ծնուցիչք.
հոգին
եւ
քահանայն
եւ
ջուրն.
հոգին
է
ներգործական
պատճառ՝
որ
ծնանի
որդիս.
եւ
քահանայն
գործիական
պատճառ՝
որ
սպասաւոր
է.
եւ
ջուրն
նիւթական
պատճառ՝
որ
սրբէ
զհոգիս։
Հոգին
է
որպէս
հայր.
եւ
աւազանն
որպէս
մայր.
եւ
քահանայն
որպէս
դայեակ
մանկաբարձ։
Եւ
որպէս
անդ
ի
յօրինակն
էր
Յակօբ՝
եւ
գաւազանքն
գերծեալք՝
եւ
ջուրն
որով
խաշինքն
ծնանէին.
նոյնպէս
եւ
աստ
ի
ճշմարտութինս՝
է
քահանայն
որպէս
Յակօբ.
եւ
կոչումն
երրորդութեան
որպէս
գաւազանքն.
եւ
ջուրն
նոյն՝
որով
ծնանին
բանաւոր
եւ
նշանաւոր
հօտք
Աստուծոյ,
դրոշմեալք
Սուրբ
եւ
աստուածալոյս
մեռոնաւն։
Եւ
անդ
երեք
դասք
ջոկեցան
հօտքն։
Նախ
նորածին
խայտքն՝
որք
էին
բաժինք
Յակօբայ.
որք
նշանակեն
զազգս
քրիստոնէից՝
որք
եղաք
սեփհական
ժողովուրդք
եւ
բաժինք
Քրիստոսի։
Երկրորդ
հօտք
համակ
սպիտակքն
ծնօղքն
նոցին.
զորս
արածէր
Յակօբ.
նշանակեն
զազգն
Իսրայէլի
որ
է
հին
ժողովուրդ
Աստուծոյ.
եւ
զնահապետսն
որք
ծնօղք
են
առ
հասարակ.
որպէս
խոյք
եւ
քօշք։
Իսկ
երրորդ
բաժին
հօտքն
գորշ
եւ
սեւ.
զոր
որոշեաց
լաբան
եւ
հեռացոյց
յերեք
աւուր
ճանապարհ,
որք
գազանակուրք
եղեն.
նշանակեն
զազգն
հեթանոսաց.
որք
մոլորեցան
զհետ
կռոց
եւ
անօրէն
գործոց.
գազանակուրք
եղեն
եւ
բաժինք
դիւաց։
Իսկ
յերեք
աւուր
ճանապարհ
հեռացն
նոքա.
նախ
է
ժամանակս.
զի
ամենայն
ժամանակք
յերեք
որոշին.
յանցեալն՝
ի
ներկայս՝
եւ
յապագայն։
Զի
յամենայն
ժամանակս՝
որոշեալ
են
անհաւատք
ի
հաւատացելոց.
եւ
ոչ
ինչ
ունին
բաժին
եւ
մասն
առ
միմեանս.
որպէս
ասէ
առաքեալն.
«Զի՞նչ
բաժին
է
լուսոյ
ընդ
խաւարի.
կամ
Քրիստոսի
ընդ
Բելիարայ.
կամ
տաճարի
Աստուծոյ
եւ
մեհենաց։
Երկրորդ՝
երեք
աւուրքն՝
նշանակեն
զերեք
որպիսութիւն
կենաց
մերոց։
Այսինքն,
ի
կեանս
յայս.
եւ
յետ
մահու.
եւ
յետ
յարութեանն։
Զի
ի
կեանս
յայս՝
հաւատովք
եւ
գործովք
որոշին
անհաւատք
ի
հաւատացելոց։
Եւ
յետ
մահու՝
տեղեաւ
եւ
կայանիւ
զանազանին։
Եւ
յետ
յարութեանն՝
հատուցմամբ
գործոց.
զի
ընկալցին
բարիքն
զկեանս
յաւիտենականս.
եւ
չարքն
զտանջանս
անվճարս։
Զայս
նշանակէր
երից
աւուրց
բաժանումն
հօտիցն։
Դարձեալ՝
երեք
անգամ
նշանակեցաւ
խորհուրդ
աւազանին
առ
ջրհորն
երդման.
զոր
մեծն
Աբրահամու
եւ
Աբիմելիք
թագաւորն
ուխտ
եւ
եդին
եւ
դաշինս
միմեանց՝
չառնել
վնաս
իրեաց.
զոր
յԵսու
որդի
Նաւեայ
պահեաց
զայս
երդումնս .
եւ
ոչ
գերեաց
զորդիս
նոցա։
Արդ՝
ջրհորն
երդման՝
նշանակէ
զջուր
աւազանին.
եւ
Աբիմելիք
զհայր
եւ
զթագաւորն
Աստուած.
եւ
Աբրահամ
զազգ
հաւատացելոց։
Արդ՝
ի
ջուր
աւազանին
լինի
ուխտ
եւ
երդումն
մեր։
Եւ
զի՞նչ
է
երդումն.
այս
է՝
հեռանալ
ի
չարէն,
եւ
մերձիլ
առ
բարին։
Արդ՝
հեռանալն
ի
չարէն
նշանակէ
զայն՝
յորժամ
գամք
ի
մկրտութիւն,
նախ
հրաժարիմք
ի
սատանայէ
եւ
յամենայն
գնացից
նորա.
եւ
զհանդերձն
մերկանամք.
իբր
զհին
գործս
մեղաց
մերկացաք
յանձնէ
ի
յարեւմուտս
կոյս՝
ուստի
իշխանութիւն
է
խաւարին
օդայնոց։
Իսկ
մերձիլ
ի
բարին
այն
է՝
որ
դառնամք
յարեւելս
ի
լուսաւոր
հաւատս.
եւ
դաւանեմք
զամենասուրբ
Երրորդութիւնն,
եւ
զմարդեղութիւնն
Քրիստոսի.
եւ
ապա
լուսաւորեալք
հաւատովք՝
լուսմաւորիմք
մկրտութեամբն։
Այս
է
երդումն
եւ
ուխտն
զոր
ուխտեմք
Աստուծոյ.
զոր
եւ
պաշտօնեայք
այսմ
գործոյս՝
երդմնեցուցիչք
կոչին։
Իսկ
ի
նոյն
ժամն
Հայրն
երկնաւոր
ուխտէ
մեզ
զարքայութիւնն,
եւ
զփրկութիւնն
ի
ձեռաց
թշնամւոյն
փոխանակ
այնր
զի
մեք
հրաժարիմք
ի
չար
գործոց
փրկէ
զմեզ
յիշխանութենէ
սատանայի
եւ
ի
տանջանաց
դժոխոց։
Եւ
փոխանակ
հաւատոյ
դաւանութեանն՝
տայ
մեզ
զժառանգութիւն
արքայութեանն
երկնից։
Արդ՝
որքան
մեք
հաստատիմք
յուխտն
մեր
ի
գործս
սրբութեան,
եւ
ի
հաւատս
ուղղափառս,
եւ
հայրն
եւ
թագաւորն
Աստուած՝
անփոփոխ
է
ի
խոստմունսն։
Ապա
թէ
մեք
ուխտազանց
զինիմք,
եւ
ուրանամք
հաւատովք
կամ
գործովք,
յայնժամ
եւ
նա
ուրանայ
զմեզ.
եւ
հանէ
ի
ժառանգութենէ
իւրմէ.
ըստ
այնմ
թէ,
«որ
ուրանայ
զիս
առաջի
մարդկան,
եւ
ես
ուրանամ
զնա
առջի
հօր
իմոյ
որ
յերկինս
է»։
Եւ
որպէս
կրկին
է
ուրախութիւն
մեր.
այսինքն
կամ
հաւատով,
կամ
գործով.
նոյնպէս
եւ
նա
կրկին
ուրանայ
զմե.
զի
հանէ
յարքայութենէն.
եւ
մտանէ
տանջանաց
դժոխոց։
Եւ
այս
եւս
գիտելի
է՝
զի
ի
վերայ
ջրհորոյ
երդմանն՝
Իսահակ
որդին
Աբրահամու
եւ
Աբիմելիք
թագաւորն՝
կրկին
երդումն
եւ
ուխտ
եդին
միմեանց.
որ
նշանակէ
զերկրորդ
ուխտ
եւ
դաշին
հաշտութեան.
այսիքն,
զխոստովանութիւն
մեղաց։
Զի
կրկին
է
աւազան
մաքրութեան.
նախ
մկրտութիւնն։
եւ
երկրորդ
խոստովնութիւն.
վասն
որոյ
ի
խոստովանութիւնն
յորժամ
զմեղսն
խոստովանիմք,
պարտ
է
եւ
զհաւատոյ
դաւանութիւն
խոստովանիլ.
որպէս
ի
մկրտութիւն
նախ
հրաժարեցաւ
եւ
ապա
դաւանեաց.
նոյնպէս
եւ
աստ
նախ
պարտ
է,
զի
խոստովնեսցի
զմեղս
եւ
հրաժարեսցի
ի
չարէն.
եւ
ապա
դաւանել
զխոստովնութիւն
հաւատոյն
ի
Հայրն
եւ
յՈրդին
եւ
ի
Հոգին
Սուրբ.
ուստի
շնորհի
քաւութիւն
մեղաց։
Եւ
ապա
քահանայն
տայ
զարձակումն
անուամբ
երրորդութեանն,
եւ
ի
կարգէ
իշխանութեանն
զոր
ընկալաւ
ի
Քրիստոսէ
թէ,
«զոր
կապիցէք՝
եղիցի
կապեալ.
եւ
զոր
արձակիցէք՝
եղիցի
արձակեալ»։
Եւ
որպէս
նա
Իսահակն
յետ
երդման
ջրհորոյն
սեղան
կանգնեաց
Աստուծոյ.
նոյնպէս
մկրտեալն
եւ
խոստովանեալն
զմեղս՝
իւրաքանչիւր
ոք
զիւր
սիրտն
սեղան
կանգնէ
Աստուծոյ.
եւ
զինքն
պատարագէ
ի
վերայ
սեղանոյն։
Այս
է
զհոգի
եւ
զմարմին,
եւ
զբանեղէն
պատարագս
մեր։
«Զի
զսիրտ
Սուրբ
եւ
զՀոգի
խոնարհ
Աստուած
ոչ
արհամարհէ»։
Զայս
նշանակէ
խորհուրդ
մկրտութեան
աւազանին.
եւ
մաքրութիւն
ապաշխարութեանն։
Որեւ
այս
օր՝
ունի
զխորհուրդ
աւազանին.
եւ
զխորհուրդ
օծման։
Զի
ջուրն
որով
լուանամք
զկրկին
ոտս՝
զհոգի
եւ
զմարմին
մեր
նշանակէ
որ
սրբիմք
ի
մեղաց։
Եւ
իւղն
որով
օծանիմք՝
զօծմանն
ունի
զխորհուրդ.
որով
տկարացաք
ի
գնացս
աշխարհի.
եւ
կրեցաք
ի
մեզ
զփոշէտեսակ
յանցանս։
Արդ՝
զայն
որ
մեծամեծ
եւ
մահու
չափ
մեղք
էր՝
քաւեաց
խոստովանութիւնն
եւ
ապաշխարութիւնն
պահոցս
քառասնորդաց.
աղօթքն՝
ողորմութիւնն ,
եւ
այլն.
իսկ
զներելի
մեղսն
եւ
զփոշէտեսակսն՝
այս
օծումնս
քաւ
է
եւ
սրբէ
ի
մէնջ։
Եւ
թէ
ոք
ասիցէ,
օծումն
հիւանդաց՝
բոլոր
զգայութեանց
էր։
Ասեմք
թէ՝
զայն
օծումն
որ
բոլոր
զգայութիւնն
օծանի՝
ընկալաք
ի
մկրթեանն
ծածկապէս.
զի
ի
մկրտութեանն՝
երեքին
խորհուրդն
կարտարի։
Նախ
մկրտութիւնն՝
յորժամ
ի
ջուր
աւազանին
մկրտիմք
յանուն
Սուրբ
Երրորդութեանն։
Երկրորդ
դրոշմն՝
զոր
ի
ճակատն
եւ
ի
գագաթն
եւ
ի
սիրտն
դրոշմեմք.
վասն
զի
դրոշմն՝
խորհուրդ
է
մկրտութեան.
գագաթն
է
տեղիք
իմաստութեան .
եւ
սիրտն
արիութեան.
եւ
ճակատն
ամօթոյ.
զի
առանց
ամօթոյ
եւ
ահի
զհաւատն
խոստովանեսցի
առաջի
ամենայն
մարդկան։
Իսկ
երրորդ
խորհուրդն՝
օծումն
է.
որով
օծանեմք
Սուրբ
մեռոնաւն
զամենայն
զգայութիւնս.
զաչս.
ականջս.
զհոտոտելիս.
զբերանս.
զոտս.
եւ
զձեռս.
եւ
զթիկնամէջս։
Եւ
այս
ծածուկ
վասն
այն՝
զի
խորհուրդ
օծմանն
կատարեսցի.
եւ
խոստովանութիւնն
ոչ
բարձցի.
զի
յառաջին
ժամանակս՝
յորժամ
յայտնապէս
օծանէին
Սուրբ
իւղով
եւ
ձիթով
զհիւանդս,
բարձաւ
խոստովանութիւնն
յայգէ
մերմէ.
որպէս
ի
վրաց
եւ
յասորւոց
բարձեալ
է.
վասն
այն
այսօր
յայտնապէս
ի
նոյն
խորհուրդ
օծմանն՝
զոտս
լուանամք.
եւ
ձէթ
եւ
իւղ
օրհնեալ
օծանեմք։
Եւ
այս
վասն
վեց
պատճառի։
Նախ՝
ջուրն
զհին
լուացումն
նշանակէ.
որով
քահանայքն
լուանային
զձեռս
եւ
զոտս.
եւ
ապա
մատնէին
ի
տաճարն.
եւ
ձէթն
եւ
իւղն՝
զնոր
լուացման
շնորհս
նշանակէ.
եւ
երկուքն
նիւթ
են
լուսոյ.
եւ
նոր
լուացումն
է
որ
լուսաւորէ
զմեզ։
Երկրորդ՝
ասէ
Յօհաննէս
ի
կաթուղիկէն.
«սա
է
որ
եկն
ջրով
եւ
հոգւով
եւ
արեամբ»
ջուրն
այն
էր՝
յոր
մկրտեցաւ
Քրիստոս
ի
Յորդանան.
եւ
էառ
զհոգին
սուրբ.
եւ
զարիւնն
եհեղ
ի
վերայ
խաչին։
Նոյնպէս
եւ
այսօր
ջուրս
նշանակէ
զջուրն
Յորդանանու.
եւ
ձէթն
զօծումն
հոգւոյն.
երւ
իւղն
զարիւնն.
զի
արիւնն
է
որ
փոխի
եւ
լինի
կաթն.
եւ
չարչարեալ՝
լինի
իւղ.
որ
զչարչարանս
Քրիստոսի
նշանակէ։
Երրորդ
պատճառ՝
ջուրն
նշանակէ
զսրբութիւնն
հօրն.
իւղն
նշանակ
է
զշնորհս
հոգւոյն.
որով
յայտ
է՝
զի
երերորդութեանն
խորհրդով
սրբիմք
այսօր
լուացմամբ։
Չորրորդ
պատճառ՝
ջուրն
սրբէ
զմարմինս
ի
մեղաց.
եւ
իւղն
զհոգիս.
եւ
ձէթն
զմիտս
լուսաւոր
կազմէ։
Հինգերորդ՝
հոգիս
ունի
բան՝
եւ
ցասումն
եւ
ցանկութիւն
որովք
մեղանչեմք։
Արդ՝
ջուրն
զցանկութիւն
մեղացն
սրբէ,
եւ
զովանայ
հոգիս.
եւ
իւղն
կակղացուցանէ
զցասումն
եւ
զխոստութեամբ.
եւ
ձէթն
լուսաւորէ
իմաստութեամբ
եւ
խոհեմս
գործէ
զբանին
մասունս։
Վեցերորդ՝
ջուրն
զհաւատն
զօրացուցանէ
ի
մեզ.
եւ
իւղն
զյոյսն
հաստատէ.
եւ
ձէթն
զսէրն.
որ
կապէ
եւ
աճեցեցուցանէ
ի
գործս
բարութեան։
Այս
առ
հասարակ
միտք
որ
է
ջուր
եւ
իւղ
եւ
ձէթ։
Իսկ
իւղն
եւ
ձէթն
ի
մասին
խառնեալ՝
վեց
իմն
նշանակութիւն
ունի։
Նախզի՝
իւղն
եւ
ձէթն՝
նիւթ
են
լուսոյ.
նշանակեն
զլոյս
հաւատոյն
եւ
զլոյս
գործոցնի
ի
մասին
խառնեալ։
Երկրորդ՝
իւղն
եւ
ձէթն
թեթեւ՝
յերես
ջրոյն
ելանեն.
զայն
ցուցանեն՝
զի
որք
օծանին
սոքօք,
թեթեւացեալք
ի
մեղաց
բարձրանան
ի
վերայ
ջրոյ
ցանկութեան
աշխարհի։
Երրորդ՝
իւղն
եւ
ձէթն
զօրացուցանեն
զոսկերս
եւ
զջիլս
ըմբշամարտիցն.
եւ
չտան
ըմբռնիլ
մարդկանց.
եւ
որք
օծանին
հոգւով
եւ
մարմնով՝
զօրանան
ի
մարտ
պատերազմւոյն
սատանայի.
եւ
նա
ոչ
կարէ
ըմբռնել
զմեզ։
Չորրորդ
պատճառ՝
զսուրբ
նիւթս
անապական
եւ
անժանկ
պահեն
որպէս
զսուրն.
այսպէս
եւ
որք
օծանին
սրբութեամբ՝
անապական
մնան
եւ
առանց
ժանկոյ
մեղաց։
Հինգերորդ՝
զի
ընդ
ցամաք
իրս
թափանց
լինին.
այսպէս
եւ
շնորհ
հոգւոյն՝
այսոքիւք
օծմամբքս
թափանց
լինի
ընդ
հոգիս
նոցա,
որք
ցամաքեալ
են
ի
մեղաց։
Վեցերորդ՝
զի
ջառահք
զմլհամն
եւ
զգեղն՝
ձիթով
եւ
իւղով
կազմեն.
եւ
ողջանան
վէրք
մարմնոյ։
Այսպէս
որք
օծանին
սոքօք՝
առողջանան
ի
հոգեւոր
հիւանդութեանց.
որպէս
այն
որ
զկարէվէր
խոցեալն
պատեաց
գինւով
եւ
ձիթով
եւ
առողջացոյց.
որ
է
օծումն
շնորհաց
մկրտութեանն,
եւ
հաղորդութիւն
արեանն
Քրիստոսի։
Եւ
եդ
ի
պանդոկի
եկեղեցւոյ.
եւ
հրամայեաց
դարմանել
զնա
մինչեւ
ի
միւսանգամ
գալուստն։
Իսկ
խաչն
դրոշմեալ.
զի
սոքա
ամենեքեան՝
ի
խաչիւն
պարգեւեցան
մեզ
ի
սրբութիւն.
եւ
խաչն
փրկեաց
զմեզ.
եւ
խաչն
է
կնիք
եւ
պահապան
մեզ.
եւ
խաչն
է
մեզ
սրբութիւն
սրբոց.
եւ
խաչն
է
քաւութիւն
եւ
թողութիւն
մեղաց
մերոց.
եւ
խաչն
է
ճանապարհ
եւ
դուռն
երկնից
արքայութեանն։
Որով
արժանի
արասցէ
Քրիստոս
Աստուած
առ
հասարակ
զամենայն
հաւատացեալս
անուան
իւրոյ,
սրբութեամբ
հոգւոյ
եւ
մարմնոյ,
լինիլ
ժառանգ
արքայութեանն
երկնից.
եւ
ժառանգակից
Քրիստոսի
օրհնելոյն
ընդ
Հօր
եւ
Սուրբ
Հոգւոյն
յաւիտեանս
ամէն։
