Գիրք քարոզութեան որ կոչի ձմեռան հատոր

Հեղինակ

Բաժին

Թեմա

Երեւելի արեգակնս որ լուսաւորէ զաշխարհս եւ ջերմացուցանէ զմեզ՝ նախ տեսանեմք զի ծագեալ յարեւելից զվերին կիսագունդն լուսաւորէ։ Եւ յորժամ խոնրահի յարեւմուտս, ի յինքն ամփոփէ զճառագայթս ի բարձրագոյն լերանց։ Եւ անցեալ ի ներքոյ երկիր, զարեւմուտս եւ զներքին կիսագունդն երկիր լուսաւորէ։ Իսկ յորժամ դառնայ յարեւելս եւ դարձալ տարածէ զճառագայթս իւր, նախ լուսաւորէ զլերինս։ Երկրորդ՝ լուսաւորէ զդաշտս որ մերձ ի լերինս։ Երրորդ՝ յորժամ բարձրանայ լուսաւորէ զամենայն երեսս երկրի։ Այսպէս իմանալի արեգակն արդարութեան Տէր մեր Յիսուս Քրիստոս՝ յորժամ ծագեցաւ մարմնով յարեւելից յաստուածածին կաուսէն, նախ յուսաւորեաց զտիեզերս բանիւ քարոզութեան. եւ ջերմացոյց ի սէրն աստուածային։ Եւ յորժամ խոնարհեցաւ յարեւմուտս ի մահ խաչին, նախ ամփոփեաց զշառաւիղս իւր իերանց որք էին սուրբ կոյսն Մարիամ՝ եւ Մարիամ Մագդաղենացին՝ եւ առաքեալքն։ Զի թէպէտ Աստուածածին Կոյսն զհաւատն անթերի ունէր եւ կատարեալ՝ բայց զցաւն եւ զտրտմութիւն կրեաց ի յինքն. որպէս ասաց Սիմէօն թէ՝ «ընդ քո իսկ անձնդ անցցէ սուր տրտմութեան»։ Եւ առաքեալքն թերացան ի հաւատոց՝ զի թողին զՔրիստոս եւ փախեան. որպէս ասաց Տէրն. «յայսմ գիշերի դուք ամենեքեան գայթակղելոց էք յինէն»։ Երկրորդ՝ սկսաւ լուսաւորել զարեւմուտս. այսինքն զմեղաւորս յապաշխարութիւն. որպէս եւ աւազակին ասաց. «այսօր ընդիս իցես ի դրախտին»։ Երրորդ՝ եմուտ ի ներքոյ երկրի. այսինքն, մարմնով ի գերեզման՝ եւ հոգւով էջ ի դժոխոս եւ լուսաւորեաց զնոսա. որպէս ասէ Եսայի. «ժողովուրդ որ նստէր ի խաւար՝ ետես զլոյս մեծ»։ Իսկ յորժամ դարձաւ յարեւելս՝ այսինքն, յարեաւ ի գերեզմանէն՝ դարձեալ լուսաւորեաց նախ զբարձրագոյն լերինս. որպէս զկոյսն Մարիամ. զի նախ նմա երեւեցաւ եւ լուսաւորեաց զնա եւ մխիթարեաց. եւ ապա Մարիամու Մագդաղենացւոյն. եւ ապա առաքելոցն. սոքա էին բարձրագոյն լերինք։ Եւ ապա լուսաւորեաց զմօտագոյն դաշտս. որպէս զիւղաբեր կանայսն եւ զայլ մերձաւորսն. որք տեսին յարուցեալ զՔրիստոս եւ ուրախացան։ Եւ ապա յորժամ բարձրացաւ ի յերկինս՝ ի ձեռն առաքելոցն լուսաւորեաց զամենայն աշխարհս. որպէս այսօր մահուամբ եւ թաղմամբ եւ յարութեամբն իւրով՝ լուսաւորեաց զմեզ, եւ ազատեաց ի մեղաց։ Վասն որոյ ասէ առաքեալն։ «Զատիկ մեր զենաւ Քրիստոս»։ Եւ արդ երեք իրս հարցանելի է մեզ։ Նախ թէ՝ բազում սուրբք մեռան. որպէս նահապետք եւ մարգարէք եւ արդարք. եւ ոչ կարացին ազատել զմեզ։ Այլ յոր ժամ Քրիստոս մեռաւ՝ ազատեաց զմեզ ի մեղաց եւ ի մահու։ Երկրորդ՝ թէ ո՞րպէս կենդանացաք Քրիստոսիւ. զի ահա դեռ եւս մեռանիմք։ Երրոդ՝ վասն զառաջիկայ բանիս որ ասէ. «զատիկ մեր զենաւ Քրիստոս»։ Տեսցուք զառաջինն թէ՝ վասն է՞ր սրբոց մահքն ոչ կարացին ազատել զմեզ. այլ միայն մահ որդւոյն Աստուծոյ։ Այսմ բազում պատճառս դնեն վարդապետք. եւ մեք ասեմք տասն եղանակաւ։ Նախզի՝ նոքա մասն էին բնութեանս. ոչ հասանէր փրկութիւն միոյն յառաջինսն եւ ի վերջինսն բոլորապէս. այլ որպէս Ադամ սկիզբն մեղաց գոլով. այսպէս եւ փրկողին պարտ էր ամենեցուն սկիզբն գոլ որ էր Աստուած։ Երկրորդ՝ զի ծառայք էին՝ կամ սկզբնական, կամ ներգործական մեղաց. ոչ կարէին այլոց ազատութիւն տալ. այլ որ բնութեամբ ազատն էր՝ նա շնորհեաց ազատութիւն. ըստ այնմ, «եթէ որդին ազատեսցէ զձեզ՝ ճշմարիտ ազատք լինիցիք»։ Երրորդ՝ զի մահկանացուն եւ ապականացուն՝ այլոց կեանս եւ անապականութիւն ոչ կարէ տալ. այլ բնութեամբ կենդանին եւ անապականն կրելով զմահ՝ ետ մեզ կեանս եւ անապականութիւն։ Չորրորդ՝ զի նոքա պարտականք էին մահու. եւ իւրաքանչիւր ոք զիւր մահուն վճարէր պարտս. այլ անպարտականին մահն՝ եղեւ փոխանակ բոլոր ազգիս մարդկան։ Հինգերորդ՝ զի գին միոյ մարդոյ՝ դարձեալ լինի մին մարդ. որպէս օրէնքն եդ «արիւն ընդ արեան, եւ անձն ընդ անձին»։ Այլ նա որ զամենայն արժէր՝ եղեւ ամենեցուն գին։ Վեցերորդ՝ զինա որ կապեաց ընդ մահու՝ դարձեալ նա արձակեսցէ ի կապանաց մահու . որեւ այս տեսանի առ իշխանակիցս. զի որ ոք եւ կապէ՝ դարձեալ նա արձակեսցէ։ Եօթներորդ՝ զի որ արարն յոչ գոյից՝ նորոգեսցէ եւ ապականութեանց. զի նորա միայն է ստեղծանելն եւ նորոգելն եւ փառաւորելն։ Ութներորդ՝ զի փրկիչն մեր պարտ էր պաշտելի լինիլ մեզ. այլ թէ մարդ փրկէր, լինէր այն մարդապաշտութիւն. այլ Աստուած փրկեաց. որպէս ասէ. «փրկիչ մեր՝ եւ նա փրկեսցէ զմեզ»։ Իններորդ՝ Աստուած մարդասէր կոչի եւ ողորմած ի Սուրբ Գրոց։ Եւ արդ՝ թէ մարդ մեռանէր վասն մեր, ոչ կարէր աստուածապէս սիրելի կամ ողորմիլ. վասն այն Աստուած մարդացաւ՝ զի ցուցցէ զմարդասիրութիւն իւր ի ձեռն մահուն. ըստ այնմ, «այնչափ սիրեաց Աստուած զաշխարհս, մինչեւ զորդին Միածին ետ ի մահ վասն մեր»։ Տասներորդ՝ զի յաւիտեանից կենդանութեանն էաք կարօտ. եւ զայն ոչ ունին մարդիկ. վասն որոյ նա որ զմշտնջենաւոր կենդանութիւն ունէր, մարմնով մեռաւ. եւ յարոյց ի կեանս յաւիտենից։ Այս առաջին գլուխն։ Երկրորդ հարցումն թէ՝ ո՞րպէս կենդանացաք Քրիստոսիւ. զի ահա դեռեւ մեռանիմք մարմնով։ Ասեմք նախ եթէ՝ դեղն պատասխանի տայ հիւանդութեանն. որպէս Ադամ յորժամ դատապարտեցաւ՝ գրեցաւ ի մահ զօրութեամբ. եւ յետ բազում ամաց մեռաւ։ Նոյնպէս եւ Քրիստոսիւ մեք ի կեանս գրեցաք յուսով եւ յետ բազում ամաց՝ արդեմբք անմահանամք։ Երկրորդ՝ զի նախ մեղքն սկսաւ յանհնազանդութենէ՝ որ էր յանձնիշխան կամացն. եւ ապա պատիժն որ է մահն՝ յետոյ եդաւ. ոչ կամացն միայն, այլ բոլոր բնութեանն որ էր ի յԱդամ։ Նոյնպէս եւ Տէր մեր նախ զմեղս եբարձ ի մէնջ՝ եւ յետոյ զպատիժս. այսինքն զմահս բառնայ ի բոլոր բնութենէս։ Երրորդ՝ որպէս հաղորդիմք սկզբնական մեղաց ծննդեամբ՝ եւ յետոյ հաղորդիմք պատժողն ի ձեռն մահուան. նոյնպէս նախ հաղորդիմք թողութեան յանցանաց. եւ ապա յետոյ յարութեան կենաց։ Չորրորդ ըստ կարգի իրացն. զի յանցանքն նախկին է. եւ պատիժն հետեւի յանցանաց. այս երեւի եւ ի շնորհն. զի նախ հաղորդիմք թողութեան յանցանաց. եւ ապա յարութեան կենաց ի փառս։ Հինգերորդ՝ եւ նոյն ինքն Քրիստոս նախ ազատեաց զմեզ ի մեղաց անապական ծննդեամբն. եւ ապա ի ձեռն մահուն ազատեաց ի մահուանէ։ Վեցերորդ դարձեալ՝ տէր մեր Յիսուս Քրիստոս մահուամբ զմահ եբարձ. զի նախ մեռաւ եւ ապա յարեաւ. նոյնպէս եւ մեք նախ մեռանիմք՝ եւ ապա կենդանամք յարութեամբն։ Եօթներորդ՝ կրկին ունիմք հայր. ըստ մարմնոյ զԱդամ, եւ ըստ հոգւոյ զՔրիստոս։ Եւ զերկուց կիրսն պարտիմք բերել ի մեզ. այսինքն, զմահ Ադամայն, եւ զկեանս Քրիստոսին։ Այլ արդ նախ ծնանիմք ըստ մարմնոյ յԱդամայ. եւ ապա ըստ հոգւոյ ի Քրիստոսէ։ Վասն որոյ նախ մեռանիմք զհին հօրն վճարելով զպարտս. եւ ապա յառնեմեք զոր հօրն կրելով զկեանս։ Ութներորդ՝ կրկին է մահ մարդոյս. եւ կրկին կեանք՝ հոգւոյ եւ մարմնոյ. եւ կրկին գալուստն Քրիստսի։ Եւ զի պատուական է հոգին քան զմարմինն. յաղագս որոյ՝ առաջ գալստեամբն զհոգին կենդանացոյց ի մեռելոց եւ ի մեղաց եւ ի դժոխոց. եւ յերկրորդ գալստեան՝ զմարմինս յարուցանէ. եւ այլ բազում պատճառս դնեն վարդապետք։ Իններորդ՝ Քրիստոս մեր չարչարեցաւ եւ մեռաւ եւ յարեաւ. եւ ետ մեզ զանմահութիւն. արդ մեք պարտական եմք Քրիստոսի ընդ նմին մեռանիլ եւ ընդ նմին յառնել. վասն այն այժմ մեռանիմք եւ չարչարակից լինիմք Քրիստոսի. եւ յետոյ յառնեմք՝ եւ փառաց նորա հողորդիմք։ Տասներորդ՝ ի յանցանացն Ադամայ անիծաւ երկիր ամենայն եւ ապականեցաւ. եւ այժմ «հեծեն եւ սպասեն գալստեանն Քրիստոսի՝ զի ազատեսցին ի ծառայութենէ ապականութեանց որպէս ասէ առաքեալն»։ Եւ արդ մեզ անմահ եւ անապական մարմնով յապականացու երկիր բնակիլ անմարթ էր. այլ յորժամ նորորգեսցին արարածք՝ յայնժամ եւ մեք նորոգիմք մարմնով. եւ անմահ կենօք մտանեմք ի փառս։ Այս յաղագս երկրորդ գլխոյն։ Իսկ երրորդ գլուխն վասն առաջիկայ բանիս որ ասէ։ «Զատիկ մեր զենաւ Քրիստոս»։ Ասէ Պօղոս։ «Այն ամենայն օրինակաւ անցանէր ընդ նոսա. բայց գրեցաւ ի մեր վարդապետութիւն»։ Եւ ի մէջ բազում օրինացն մինն այս էր. զի զգառն ի զատկին զենուին. որ նշանակէր զՔրիստոս. ըստ այնմ, «զատիկ մեր զենաւ Քրիստոս»։ Վասն այն տեսցուք թէ զգառն ի հինն որպէս զենութիւն։ Եւ զի Ժ իրս ցուցանէ մեզ զենումն գառին որպէս ասէ ի յԵլսն։ «Ամիսս այս՝ եղիցի ձեզ սկիզբն ամենայն ամսոց առաջիկայ տարւոյն։ Եւ ի տասն օր ամսոյն՝ առցեն զգառն եւ պահեսցեն մինչ ի չորեքտասեն օր ամսոյն»։ Զի յառաջին ամսոյն ի տասն՝ առնուին զտարեւոր գառն, եւ պահէին մինչեւ ի ԺԴ օր ամսոյն։ Եւ ապա ընդ երեկս զենութիւն։ Այս նշանակէ զերեք օրէնսն. այսինքն, զբնականն՝ զգրաւորականն՝ եւ զաւետարանականն։ Որ առաջին ամիսն էր. այս նշանակէ զբնական օրէնս որ ստեղծաւ աշխարհս։ Իսկ տասն զյորում առնութին զգառն՝ նշանակէ զգրաւորական օրէնս. որք պահէին զտասն պատուիրանս։ Եւ յայս երկու օրէնս զենուին զգառն որ նշանակէր զՔրիստոս։ Ի բնաւորական օրէնսն՝ որպէս Աբէլ որ զգառն պատարագէր։ Եւ Նոյ պատարագ մատոյց։ Եւ Աբրահամ զԻսահակ մատոյց յօրինակ Քրիստոսի։ Եւ ի գրաւորական՝ որք յամենայն օր զգառն զենուին։ Իսկ այն որ ի ԺԴ ՟ն ասաց զենուլ՝ նշանակէր զչորս աւետարանն. զի քարոզութեամբ աւետարնին տyւաւ մեզ Քրիստոս։ Եւ այս գիտելի է՝ որ արժանապէս կամի ճաշակել զՔրիստոս՝ պարտ է երեք իրս յեինքեան ունիլ։ Առաջին՝ զանմեղութիւն. որպէս առաջին նահապետքն որք առանց մահու չափ մեղաց էին։ Երկրորդ՝ որ կատարեալ ի յինքն ունի զտասն բանեան օրէնս։ Երրորդ՝ զի որ ունի զաւետարանին օրէնս՝ նա ճաշակեսցէ զերկնաւոր գառն Քրիստոս։ Երկրորդ՝ հարցանելի է թէ, ո՞վ է որ առնու զգառնս զայս. ասէ գիրն. որ լինի իսրայէլցի. եւ ունի տուն . եւ ունի ընտանի եւ զգական։ Որ նշանակէ թէ՝ պարտէ որ ճաշակօղն լինի իսրայէլցի. այսինքն տեսօղ. որ ճանաչէ զ խորհուրդս. եւ ճանաչէ զիւր արժանաւորութիւն. որպէս ասէ Պօղոս. «փորձեսցէ մարդ զանձն իւր. եւ ապա ի հացէ անտի կերիցէ»։ Այս է՝ որ ընտրութիւն առնէ ի մէջ բարւոյն եւ չարին։ Երկրորդ՝ որ տուն ունի. այսինքն զեկեղեցին որ տուն է հոգեւոր. եւ եօթն խորհուրդ ի նմա կատարի։ Երրորդ՝ որ ունի ընտանի. այս է՝ զամենայն բարեգործութիւնս։ Երրորդ գիտելի է՝ զի գառնն Գ իրս ունէր. այս է՝ կատարեալ. արու. եւ տարեւոր։ Գառն նշանակէ զՔրիստոս վասն Դ պատճառի։ Նախզի՝ գառնն զվաղիւն ոչ հոգայ որպէս մրջիւնն. նոյնպէս Քրիստոս գործով կատարեաց զաղքատութիւնն. եւ հրամայեաց առաքելոցն «զվաղիւն մի հոգալ. եւ մի ունիցիք երկուս հանդերձս»։ Երկրորդ՝ յորժամ խուզեն զբուրթն զոր բնւութեամբ ունի՝ համբերէ մինչեւ աճի. նոյնպէս ի ժամ խաչին մերկրացուցին եւ զլեղի արբուցին փրկչին։ Երրրոդ՝ յորժամ տանին ի զենումն, ոչ աղաղակէ, այլ համբերէ . որպէս ասէ Եսայի. «իբրեւ զոչխար ի սպանդ վարեցաւ. եւ որպէս զորոջ առաջի կտրիչ անմռունջ կայ»։ Չորրորդ՝ զի գառն ի մէջ գայլոցն՝ ճանաչէ զմայր իւր. նոյնպէս Քրիստոս ի մէջ հրէիցն որք իբրեւ զգայլ ըմբռնեցին, ճանաչեաց զմայրիւր՝ եւ յանձնեաց ի սիրելի աշակերտն Յօհաննէս։ Իսկ կատարեալ՝ զի Քրիստոս կատարեալ Աստուած էր եւ մարդ. այլեւ զամենայն սրբութիւն կատարեալ ունէր։ Իսկ արու՝ զզօրութիւնն Քրիստոսի նշանակէ. որ մեծաւ զօրութեամբ յաղթեաց իշխանին աշխարհիս սատանայի, եւ արտաքսեաց զնա։ Իսկ տարեւոր՝ զի Քրիստոս ըստ աստուածութեանն անսկիզբն է եւ անվախճան. եւ դարձեալ որպէս աստուածութեամբն անսկիզբն է. նոյնպէս եւ մարդկութեամբն անվախճան. զի ասէ առաքեալն. «Յիսուս Քրիստոս երէկ եւ այսօր. նոյն եւ յաւիտեան»։ Չորրորդ գիտելի է վասն զենման գառինն։ Նախ՝ որ զգառն զենութիւնն։ Երկրորդ՝ որ զարիւնն առնուին։ Երրորդ՝ որ զսեմս դրանն եւ զբարաւորն օծանէին։ Առաջինն այն է՝ որ զչարչարանսն Քրիստոսի խորհիմք եւ իմանաամք։ Երկրորդ՝ որ զարիւնն սիրով առեալ ընդունիմք։ Երրորդ՝ որ զտունս մեր օծանեմք. այս է՝ որ վասն Քրիստոսի մեռանիմք. եւ զչարչարանս ի մեզ բերեմք։ Հինգերորդ գիտելի է՝ որ զերկու փեղկ դրանն օծանէին. եւ զվերնասեմն. տունն ցուցանէ զարքայութիւնն երկնից Աստուծոյ։ Երկու փեղկ դրանն՝ մին զմեղս, եւ միւսն զպատիժն. զի վասն այնոցիկ փակեալ էր արքայութիւնն Աստուծոյ։ Իսկ վերին բարաւորն՝ ցուցանէ զարդար դատաստանն Աստուծոյ՝ որ էր ի վերայ բնութեանս։ Իսկ արեամբն Քրիստոսի բարձան մեղք եւ պատիժքն. ե արդար դատաստանն փոխեցաւ յողորմութիւն. որպէս ասէ Դաւիթ։ «Ողորմութիւն եւ ճշմարտութիւն պատահեսցին. արդարութիւն եւ խաղաղութիւն համբուրեսցին»։ Արդարութեամբն մեղքն բարձաւ. եւ փշմարտութեամբն պատիժն. վասն այն արդարութիւնն եւ ճշմարտութիւնն ի համբոյր եկին. եւ ողորմութիւնն եւ խաղաղութիւնն տարածեցաւ յազգս մարդկան։ Յայս միտս յեկեղեցիս այլոց՝ ասէ երեք անգամ գառն Աստուծոյ. առաջին ասելովն՝ բառնայ զմեղս. երկրորդ ասելովն՝ բառնայ զպատիժն. երրորդ ասելովն՝ տայ զխաղաղութիւն։ Վեցերորդ գիտելի է՝ զի առնուին բաղարջ հաց՝ եւ զեդեգն ընդ բաղարջին ուտէին։ Նախ հացն նշանակէ զյաւիտենական կեանս. որպէս ասէ Քրիստոս։ «ես եմ հացն կենաց. որ ուտէ ի հացէս յայսմանէ՝ կեցցէ յաւիտեան»։ Երկրորդ անխմորն՝ ցուցանէ զսէրն. որպէս ասէ Պօղոս. «մի ի խմորս հինս նենգութեան եւ չարութեան. այլ յանխմորն ստուգութեան եւ ճշմարտութեան։ Երրոդ դառնիճն՝ նշանակէ զի որ ուտէ զմարմինն Տեառն, զփարթամութիւն եւ զսէր աշխարհիս արհամարհէ, եւ ինքեան գառն թուի։ Դարձեալ իսրայէլացիքն զդառնիճն ուտէին. որ զդառնութիւն Եգիպտոսի յիշէին, եւ այլ ոչ եւս դառնային յԵգիպտոս»։ Նոյնպէս մեք ուտեմք զմարմինն Քրիստոսի, եւ այլ ոչ դառնամք ի դառնութիւն աշխարհիս։ Եօթներորդ գիտելի է՝ զի զմիսն ոչ ուտէին հում. եւ ոչ ափեալ ջրով. այլ խորովեալ հրով։ Զայն նշանակէ նախ՝ զի ի Քրիստոս ոչ էր ծուլութիւն։ Երկրորդ՝ եւ ոչ բղջախոհութիւն. այլ էր արի եւ յոյժ մաքուր։ Երրորդ՝ զի էր եփեալ հրով. զի հուր հոգւոյն եկն ի Մարիամ . եւ ի սուրբ հոգւոյն յղացաւ զՔրիստոս։ Նոյնպէս եւ մեք որք զՔրիստոս ճաշակեմք՝ ոչ է պարտ լինիլ հում որ է ծոյլ. եւ ոչ եփեալ ջրով որ է պոռնիկ եւ արբեցօղ «նման խոզի ի տիղմ թաւալեալ». այլ խորովեալ հրով. այսինքն, կատարեալ սիրով եւ սրբութեամբ։ Ութներորդ գիտելի է՝ զի ուտէին զոտն եւ զգլուխն փութով. նշանակէ զՔրիստոս՝ որ պսակ ի փշոց ի գլուխն եդին. զոտն եւ զձեռն ի խաչին բեւեռեցին. եւ զկողն խոցեցին ընդ փորն։ Նմանապէս եւ մեք խոկամք զչարչարանսն Քրիստոսի։ Եւս յորժամ յարեաւ ի մեռելոց՝ եցոյց Թումայի եւ ասէ. «տես եւ մի լինիր անհաւատ, այլ հաւատացեալ»։ Իններորդ գիտելի է՝ նախ որ զգառն ի գիշերի ուտէին. երկրորդ՝ որ զբոլոն ուտէին. երրորդ՝ որ թէ մնայր յայգն, հրով այրէին։ Հոգեպէս՝ գիշերն նշանակէ զայս կենցաղս, համեմտեալ ընդ հանդերձեալ կեանսն. եւ թէպէտ ճաշակեմք զխորհուրդ եկեղեցւոյ՝ այլ հայելեաւ եւ օրինակաւ. որպէս ասէ Պօղոս. «այժմ իբրեւ ընդ հայելի օրինակաւ տեսանեմք. եւ յայնժամ դէմ յանդիման»։ Երկրորդ՝ բոլորովին ուտել. այսինքն բոլոր հաւատով ճաշակել զՔրիստոս եւ ոչ տարակուսալ, թէ զի ա՞րդ լինի հացն մարմին Քրիստոսի։ Երրորդ՝ զմնացեալն յայգ հրով այրել. այսինքն թէ լինի պակասութիւն ինչ ի մեզ ի խորհրդոյ եկեղեցւոյ ըստ սխալոտ բնութեաս որ ոչ կարեմք կատարելապէս կատարել, ի սէրն Աստուծոյ հրով այրիմք եւ յողորմութիւնն։ Զի Քրիստոս վասն այն եկն՝ որ զտկարութիւնս մեր եւ զցաւս բառնայր։ Տասներորդ գիտելի է՝ որք ուտէին զգառն, երեք իրս ունէին. այսինքն գօտի ընդ մէջն. կօշիկ յոտսն. եւ գաւազանն ի ձեռին։ Գօտի ընդ մէջն՝ այսինքն զսպել զամենայն ցանկութիւնս մարմնոյ՝ եւ պարկեշտութեամբ կեալ. որպէս ասէ Քրիստոս. «գօտիք ձեր պնդեալ ընդ մէջս»։ Կօշիկն նշանակէ զաղքատութիւնն. զի որպէս ոտն որ կօշիկ ունի ոչ առնու հող. նոյնպէս որ սպասաւորեն մարմնոյն Քրիստոսի՝ պարտին մտօք ի սէրն Աստուծոյ կապիլ եւ ի բաց կալ յագահութենէ. որպէս ասէ Պօղոս. «պնդեալ զմիտս ձեր պատրաստութեամբ աւետարանին»։ Գաւազան ի ձեռին՝ ցուցանէ զկատարեալ ապաշխարութիւնն. եւ ցանկութիւն ունել Քրիստոսի մարտիրոսանալ . որպէս ասէ Քրիստոս. «թէ ոք ոչ առնու զխաչ իւր եւ գայ զհետ իմ, չէ ինձ արժանի»։ Դարձեալ ասէ. «մեծ քան զայս սէր ոչ ոք ունի, թէ ոք զանձն իւր դիցէ ի վերայ բարեկամաց իւրոց»։ Իսկ գաւազան խաչն է. որպէս Յակօբ գաւազանաւն էանց ընդ յորդանան. նոյնպէս եւ մեք խաչիւն Քրիստոսի անցանեմք ընդ ծով կենցաղոյս, եւ մտանեմք յարքայութիւնն երկնից. որպէս ասէ՝ «փութապէս կերիջիք, զի զատիկ Տեառն է». ի փառս Ամենասուրբ Երրորդութեան այժմ եւ միշտ յաւիտեանս ամէն։