Զի՞նչ
է
որ
ասէ
տեսիլն.
«Ես
եմ
ալֆա
եւ
օ.
որ
է
այբ
եւ
քէ»։
Պատասխան։
Նախ
ա՛յս
է
միտքն՝
որ
այբն
առաջին
է
եւ
քէն
վերջին.
այսինքն
ես
եմ
առաջին
Աստուածութեամբս.
եւ
ես
եմ
վերջին
մարդկութեամբս .
զի
մարդն
վերջին
է
արարածոց։
Երկրորդ՝
ես
եմ
սկիզբն
եւ
կատարած
ամենայնի.
զի
ի
բանէն
Աստուծոյ
եղեն
ամենեքեան
եւ
ի
նոյն
բանն
վախճանին։
Երրորդ՝
ես
եմ
սկիզբն
արարչութեամբ,
եւ
կատարումն
նախախն
ամութեամբ
ամենայն
գոյից։
Չորրորդ՝
եւ
զի
սկիզբն
է
վախճան,
նոյն
ինքն
է
անսկիզբն
եւ
անվախճան։
Հինգերորդ՝
անսկիզբն
Աստուածութեամբն.
եւ
անվախճան
մարդկութեամբն.
զի
որպէս
ո՛չ
է
սկիզբն
Աստուածութեանն,
եւ
ո՛չ
վախճան
մարդկութեանն։
Վեցերորդ՝
սկիզբն
եկեղեցւոյ
որպէս
հիմն
եւ
վախճան
որպէս
գլուխ
եւ
կատարումն։
Եօթներորդ՝
սկիզբն
եւ
վախճան
գիտութեամբն
ասի.
զի
զսկիզբն
էից
եւ
զկատարածն
ի
ներքոյ
իւր
ամենահաս
գիտութեանն
բովանդակեալ
ունի։
Ութերորդ՝
սկիզբն
է
խոստմանցն,
եւ
կատարումն
արդեանցն։
Իններորդ՝
սկիզբն
է
շնորհաց
որ
պէս
այժմ.
եւ
կատարումն
փառաց
ի
հանդերձեալն։
Տասներորդ՝
սկիզբն
է
օրինացն,
եւ
կատարումն
ճշմարտութեանն.
որպէս
հնոյն
եւ
նորոյս։
Այսքան
առ
այս։