Զի՞նչ
է
էութիւն
եւ
բնութիւն՝
եւ
անձն
եւ
գոյացութիւն։
Պատասխան։
Էութիւն
եւ
բնութիւն
մի
են
որպէս
մարդկութիւն։
Այլ
էութիւնն
երբեմն
նշանակէ
զանձն
որ
ա՛ստ
է
եւ
այժմ.
իսկ
բնութիւնն՛։
Այլ
գոյացո
ւթիւնն
է
ունօղ
բնութեանն,
կամ
ներքոյ
կացեալ
բնութեանն
որպէս
մարդ։
Իսկ
ենթադրութիւն
է
զանազանելին
եւ
ո՛չ
զանազանեալն
բացորոշ
յատկութեամբ.
որպէս
ոմն
մարդ։
Իսկ
անձն
է
զանազանեալ
հանդերձ
բացորոշ
յատկութեամբ.
որպէս
Պետրոս։
Եւ
անձն
ունիլ
ասի
միայն
ի
պատիւ
բանակա
ն
բնութեանն։
Եւ
յա՛յտ
է
զի
եզական
եւ
անհատն
մարդ՝
է՛
զանազանեալ
իւր
յատուկ
որակութեամբն։
Հարց։
Ուստի՞
ճանաչի
անհատն։
Պատասխան։
Քանակաւն
եւ
որակաւն.
զի
սոքօք
անհատ
գոյացութիւնն
երեւի։
Հարց։
Քանի
ի՞նչ
է
պարագրօղ
մարմնոյ։
Պատասխան։
Հինգ.
այսինքն
Քանակն
որ
է
չափն։
Որակն.
որ
է
գոյնն.
ձեւն.
տեղին .
զատութիւնն։
Վասն
տեղւոյ
հարցումն։
Զի՞նչ
է
տեղին։
Պատասխան։
Տեղին
է
պարագրօղ
մարմնոյ.
զի
ամենայն
տեղեաւ
պարագրի.
եւ
ամենայն
տեղի
է
ի
պատահական
սեռէ։
Այլ
է՛
տեղի
բաղկացական
մարմնոյ,
եւ
է՛
տեղի
պատահական։
Բաղկացական
է,
որ
ընդ
մարմնոյ
մասկանցն
գոյանայ
ի
ներս
եւ
ի
դուրս.
վերոյ
եւ
ներքոյ
եւ
շուրջանակի.
զի
իւրաքանչիւր
մասունք
ի
տեղին
ունին
զդրութիւնն.
եւ
կայացեալ
ի
բոլորն։
Իսկ
պատահական
տեղի
է,
յորում
նստեալ
ոք՝
կարէ՛
թողուլ
զայն
եւ
լինիլ
յայս
տեղւոջ.
որպէս
ի
վեր
կամ
ի
վայր։
Իսկ
անմարմնոյն
ո՛չ
է
տեղի
մարմնական.
որպէս
Աստուծոյ
կամ
հրեշտակաց.
կամ
հոգւոց.
զի
անպարագրելի
են։
Այլ
եւ
ո՛չ
տեղի
պատահական.
թէպէտ
ի
նշան
պատուոյ
ասին
յերկինս.
այլ
ոչ
իբր
ի
մարմնական
տեղւոջ։
Եւ
գիտելի
է՝
զզանազանութիւն
սոցա.
զի
հոգին
է
ի
մարմինն
կալմ
ամբ
եւ
սահմանեալ.
այլ
ո՛չ
պարագրեալ.
իսկ
հրեշտակն
ո՛չ
կալմամբ
ի
մարմին
եւ
ո՛չ
պարագրեալ.
այլ
սահմանեալ։
Իսկ
Աստուած
արտաքոյ
է
սոցա.
զի
ո՛չ
է
սահմանեալ
եւ
ո՛չ
պարագրեալ
եւ
ո՛չ
կալեալ
յիմեքէ.
ո՛չ
իմացմամբ
եւ
ո՛չ
տեղեաւ
կամ
մարմնով։
