Եթէ
ոչ
էր
խաչեալ
Քրիստոս
լինէ՞ր
ծեր
մարմնով։
Պատասխանի։
Ասեմք
թէ
ո՛չ
վասն
Ե
պատճառի։
Նախ՝
զի
ծեր
եւ
հին
աւուրց
նշանակեցաւ
հայր
Աստուած
ի
Դանիէլէ.
իսկ
որդին
նորածին
եւ
երիտասարդ
հասակաւ։
Երկրորդ՝
զի
ծերն
ո՛չ
է
կատարեալ
հասակ,
այլ
դարձումն
ի
նուազութիւն։
Զի
մինչ
յերեսուն
ամն
շարժի
աճիլ.
եւ
յայնմ
հետէ
ի
նուալիզ։
Իսկ
ի
Քրիստոս
ոչ
ինչ
է
անկատարութիւն.
ապա
եւ
ո՛չ
ծերութիւնն
մարմնոյ։
Երրորդ՝
զի
Քրիստոս
զչափ
հասակի
զԱդամայն
ունէր.
որ
նախ
Քրիստոս
զյանցանս
եւ
Ադամ
ոչ
ունէր
հիւանդութիւն
եւ
ոչ
ծերութեան
փոփոխումն։
Եւ
Տեառն
մերոյ
ո՛չ
էր
լինելոյ.
ոչ
հիւանդութիւն
եւ
ոչ
ծերութեան
փոփոխումն։
Չորրորդ՝
ծերութիւն
եւ
այլայլութիւն
մարմնոյ՝
էր
դատապարտութիւն
յանցանաց.
ըստ
որում
ասացաւ
«փուշ
եւ
տատասսկ
բուսցի
ի
քեզ»։
Արդ՝
Տէր
մեր
ո՛չ
արար
մեղս
եւ
ո՛չ
էառ
զդատապարտութիւն
մեղացն։
Հինգերորդ՝
դարձեալ
այլք
ասեն
եթէ՝
մինչ
Յաբրահամ
ո՛չ
էր
ալիք
ծերութեան.
զի
զնմանէ՛
վկայէ
գիր
թէ
«եղեւ
ալեւորեալ
եւ
լի
աւուրք»։
Արդ՝
եթէ
նահապետքն
ամենայն
որ
ԹՃ
ամ
կամ
աւելի
եւ
պակաս
ապրէին
ո՛չ
ալեւորէին,
ապա
եւ
ո՛չ
Տէր
մեր
Յիսուս
Քրիստոս։
