Եւ
զի
դժուարին
է
հոգւոյ
մարդոյ
կարգաւորել
զինքն
եւ
սրբել
ի
մեղաց.
վասն
այսորիկ
օգնոււթիւն
տայ
Աստուած
հոգոյ
մարդոյ
զեօթն
պարգեւս
հոգւոյն
սրբոյ։
Որք
են
այսոքիկ։
Նախ՝
իմաստութիւն։
Երկրորդ
հանճար։
Երրորդ
խրատ
որ
է
խորհուրդն։
Չորրորդ
զօրութիւն։
Հինգերորդ
գիտութիւն։
Վեցերորդ
գթութիւն
որ
է
Աստուած
պաշտութիւն
Եօթներորդ
երկիւղ։
Սահմանօրէն
Մեկնութիւն.
Իմաստութիւն
է
որով
ճանաչեմք
զբարութիւնն
Աստուծոյ.
որ
տուեալ
լինի
ընդդէմ
յիմարութեան։
Յայս
իմաստութենէս
ասէ
սաղմոսն
«ճաշակեցէք
եւ
տեսէք
զի
քաղցր
է
Տէր»։
Հանճար
է
ճանաչել
զփրկութեան
նշանն.
յորմէ
ասաց
Տէր
«որ
ունիցի
ականջս
լսելոյ
լուիցէ»։
Եւ
այս
տուեալ
է
յԱստուծոյ
ընդդէմ
նոցա
որ
հաստ
եւ
բութ
ունին
զիմացումն։
Խրատ
է
լոյս
հոգւոյ
առ
ի
յունել
զհոգին.
որ
յերկրայինս
եւ
ի
մարդկայինս
ոչ
շաղախի։
Զօրութիւն
է
ունել
ինչ
որով
տանի
չարչարանացն։
Եւ
այս
տուեալ
լինի
յԱստուծոյ
ընդդէմ
երկիւղին
որով
նմանին
Քրիստոս.
զի
ո՛չ
երկնչէր
ի
բնական
մահուանէն.
որ
ասէր
«հոգիս
յօժար
է
բայց
մարմինս
տկար»։
Այլ
զօրացաւ
ընդդէմ
մահուն
եւ
ասաց,
«հայր
ո՛չ
իմ
կամք
այլ
քոյդիցէ
որ
է
իմս»։
Գիտութիւն
է
ճանաչումն
այն
իրացն
որում
հաստայն։
Տուեալ
յԱստուծոյ
ընդդէմ
անգիտութեան։
Գթութիւն
է
գութ
ցուցանել
առ
ընկերն
եւ
սիրել
զնա.
վասն
զի
պատկեր
Աստուծոյ
է։
Տուեալ
յԱստուծոյ
ընդ
դէմ
խստութեան
սրտին։
Երկիւղ
է
հոգեւորապէս
փախուստ
ի
չարէն.
զի
մի՛
կորուսանիցէ
զայն
զոր
սիրէ։
Որ
տուեալ
լինի
մարդոյ
ընդդէմ
ամբարաւանութեան։
Հարց.
Վասն
է՞ր
են
Է
պարգեւքս
այսոքիկ։
Պատասխանի.
Նախ՝
զի
սոքօք
արտաքսեսցին
Է
մոլութիւնքն
որպէս
ասացաւ։
Երկրորդ՝
զի
օգնական
են
բնական
զօրութեանց
հոգւոյն։
Երրորդ՝
ի
կառավարել
զգործնական
եւ
զտեսական
կեանս.
այսպէս
աստուածային
եւ
մարդկային
առաքինութիւնքն
են
որ
ասացաւ։
Եւ
թէ
որպէս,
ի
բուն
գիրս
յայտնի
է
աշխատողաց
անդ
գտցես։
Դարձեալ
ասեն
վարդապետք
թէ,
իմաստութեամբն
եմք
հասունք։
Հանճարովն
նախատեսք։
Խորհրդովն
ողորմածք։
Երկիւղիւն
խոնարհք։
Զօրութեամբն
քաջասիրտք։
Գիտութեամբն
ընտրօղք։
Աստուածպաշտութեամբն
ցակիցք։
Այս
քան
վասն
պարգեւաց
Հոգւոյն։
