ԺԵ.
Հընգետասաներորդ
Մոլորութիւն
։
Որ
զհայզենս
ո՛չ
ուտեն։
Եւ
նախ
գիտելի
է
զի
երեք
իր
ո՛չ
պղծի.
լեզուն
թէ
ընդ
այլազգիս
խօսի.
երկրորդ՝
ձեռքն,
թէպէտ
զանսուրբ
կենդանիս
.
երրորդ,
սուրն՝
զանազան
իր
հատեալ՝
ո՛չ
։
Արդ՝
հարցանեմ
զձեզ.
ձեռն
սուրբ
եւ
դանակն
սուրբ,
զի՞նչ
է
որ
պղծէ
զկենդանին։
եւ
Որդի
եւ
հոգի՞,
զԱստուա՞ծ
անուանեմք
թէ
զայլ
ոք։
Ասեն
նոքա
թէ
զԱստուած
անուանէք,
այլ
երեք
ասէք։Ասեմք
ապա
դուք
ընդէ՞ր
ասէք,
բա
նմի
խուտա,
բսմիլա,
ռահման
ու
ռահիմ։
եւ
դուք
անունն
յիշէք.
եւ
թէպէտ
դուք
ի
լեզուս
ձեր
բա
նամի
խուտայ
ասէք,
եւ
մեք
ի
մերս
յանուն
Աստուծոյ,
ո՛չ
պղծի
զանազան
լեզուս։
հարցանեմ
թէ
ի
ձեր
լեզուդ
ասէք
բսմիլա
ի
վերայ
անսուրբ
կենդանոյ,
որպէս
արջոյ
կամ
գայլոյ,
եւ
զենուք
զնա,
սրբի՞
թէ
ոչ.
թէ
սրբի,
ընդէ՞ր
դուք
զամենայն
կենդանիս
այսպէս
ոչ
զենուք
եւ
ուտէք։
Եւ
թէ
ասեն
ո՛չ
սրբի.
թէ
որպէս
բսմիլայն
զպիղծ
կենդանին
ոչ
սրբէ,
նոյնպէս
Հայր
եւ
Որդի
եւ
զսուրբ
կենդանին
ոչ
պղծէ։
Ապա
ուրեմն
ոչ
է
Քրիստոնէից
զենեալն։
Եւ
թէ
ասեն.
վասն
զի
դուք
էք,
ասեմք.
եթէ
զենուն
պիղծ
է,
հայրն
Աբրահամ,
դեռ
եւս
անթլփատ
գոլով,
հրամայեաց
Աստուած
առնուլ
ոչխար
եւ
արջառ
եւ
նոխազ,
եւ
տատրակ
եւ
աղաւնի,
եւ
պատարագեաց,
եւ
ընդերեկս
ետես
,
միթէ
ո՞չ
եղեւ
։
Եւ
այլ
,
Նոյ
ելի
տապանէն
եւ
ի
սուրբ
կենդանեաց
պատարագեաց
եւ
ընկալաւ
Աստուած։
Նոյնպէս
եւ
զԱբելի
պատարագն
ընկալաւ
Աստուած
։
Եւ
արդ՝
զի՞նչ
ասէք.
պի՞ղծ
էր
նոցա
զենմունքն,
զի
եւ
նոքա
անթլփատ
։
Եւ
թէ
ասեն.
յայնժամ
դեռ
եւս
ոչ
էր
ուխտ
թլփատութեան.
մսեմք
յթէ
յայնժամ
ոչ
էր
ուխտ
թլփատութեան,
եւ
այժմ
բարձեա՛լ
է
ուխտն
այն,
եւ
մեծագոյն
ուխտ
տուեալ
մեզ՝
Քրիստոս։
Եւ
որպէս
նոցա
զենմունքն
սուրբ
էրոր
անթլփատք
էին.
նոյնպէս
եւ
սուրբ
եղիցի։
մեծ
քաղաքն
ձեր
ոչ
են
սունի
տաճիկ[ք]
քան
զձեզ,
որ
Քրիստոնեայքն
առնեն,
եւ
տաճիկ
մարդ
ո՛չ
իշխէ
մի
անասուն
զենուլ.
միթէ
եւ
զայս
կարէ՞ք
ուրանալ։
Ապա
յայտ
է
թէ
նորագիւտ
ինչ
է
ձեր
եւ
խտրել
։
Եւ
դարձեալ.
թէ
այսպէս
զքրիստոնէից
զենեալն.
զցորեանն
զիա՞րդ
ուտէք.
Քրիստոնեայք
հնձեն
եւ
հանեն
ի
կենաց,
զխաղող
եւ
զամենայն
միրգ։
Զի
նոքա
տնկական
կենդանիք
են
եւ
արմատացեալ
են
յերկրի,
եւ
հատումն
նոցա՝
զենո՛ւմն
է
նոցա.
որպէս
ցամաքային
կենդանիք
արմատացեալ
են
ի
շունչն.
եւ
ձկունք՝
ի
ջուրն,
նոյնպէս
տունկք
եւ
՝
յերկրի։
Եւ
որ
բաժանէ
զըշունչն
ի
կենդանոյն
եւ
զձուկն
ի
ջրոյն,
զենո՛ւմն
է
նոցա.
նոյնպէս
որ
բաժանէ
զբոյսն
յարմատոյն՝
զենո՛ւմն
է
նոցա։
Եւ
թէ
ասեն.
ընդէ՞ր
ապա
դուք
ոչ
ուտէր,
ասեմք
եթէ
ընտրութիւն
զենմանց
երեք
է.
այսինքն՝
ի
զենեալն,
ի
,
ի
զենումն։
Զենեալն,
զի
իցէ
սուրբ
կենդանի.
որպէս
,
աղաւնի.
զենումն,
զի
իցէ
յանուն
Աստուծոյ,
եւ
մի՛
յանուն
կռոց
զոհեսցի։
Իսկ
ի
երկու
ինչ
պիտոյ.
նախ,
զի
իցէ
արու
կատարեալ,
եւ
ոչ
էգ
կամ
չէզոք,
կամ
մանուկ
անկատար.
զի
սերմնական
պակասէ
ի
նոսա.
երկրորդ,
զի
իցէ
հաւատացեալ.
վասն
զի
անհաւատ
մեղօք
սպանեալ
է
իւր,
եւ
զենեալն
ի
նմանէ
որպէս
գազանաբեկ
է.
վասն
որոյ
չէ՛
ուտելի։
Արդ
տաճիկն
յանուն
Աստուծոյ
զենու,
բարի
է,
եթէ
սուրբ
կենդանի
իցէ.
այլ
զի
անհաւատ
է
եւ
իւր
սպանեալ
է
մեղօք,
եւ
սպանեալն
արիւն
ոչ
կարէ
հանել։
Եւ
դարձեալ.
տաճիկն
ախտացեալ
զսոդոմայական
եւ
է
ի
կնոջ
կարգի
եւ
չէզոքի.
յաղագս
այնորիկ
զենեալն
ի
նմանէ
անուտելի
է
եւ
պիղծ։
Արդ՝
վասն
այս
մեք
ոչ
։
