Մամբրէի վերծանողի ճառք

       Ա. ԵՐԱՆԵԼՈՅՆ ՄԱՄԲՐԷԻ ՎԵՐԾԱՆՈՂԻ ԱՍԱՑԵԱԼ Ի ՅԱՐՈՒԹԻՒՆՆ ՂԱԶԱՐՈՒ

       1 Ամենայն աստուածային նշանք Տեառն մերոյ Յիսուսի Քրիստոսի` են որք կարեւորք են, եւ են որ եւս կարեւորք, որք մասնաւոր ունին զերկնային յուսոյն զմխիթարութիւնն։ 2  Այլ յորժամ զյարութիւնն տեսանես, ի ձեռն մասնաւոր յարութեանն հաւատասջի՛ր զբոլոր մասունս զառ ի յԱդամայ մինչեւ ցգալուստն երկրորդ։
       3  Է ինչ որ ըստ բնութեան լինելութեանս վարեցաւ Տէրն մեր, եւ է` ինչ որ ըստ տեսական արուեստից բնութեանս մերոյ. զի սկիզբն ի գլխոյ անտի առնու լինել մարդ։ 4  Իսկ ստուերագիր նկարիչքն զպատկերս թագաւորաց նախ յոտիցն ձեռն արկանեն, եւ զբոլոր անդամս մարմնոյն ներքուստ ի վեր ձեւացուցանեն, եւ ապա ի ձեռն գլխոյն ճանաչի թէ ո՛վ իցէ։ 5  Ըստ այսմ աւրինակի եւ Տէր մեր ի սկզբանն արար ի ջրոյ գինի եւ ապա զամենայն խեղութիւնս անդամոց Աստուած յառողջութիւն. ուր ոտիւք, ուր ձեռաւք, ուր ականջաւք, եւ զայլն ամենայն. եւ զդեւսն ընդ նմին հալածականս արար ի մարդկանէ։ 6  Իսկ իբրեւ մերձեցաւ ժամանակ կատարման նորա, կատարումն նշանաց զյարութիւնն Ղազարու եցոյց ամենեցուն. որպէս եւ ըստ Յոհաննու աւետարանագրի յետ այլոց սքանչելեացն, այլ ինչ վասն նշանաց ոչ ճառեաց, այլ զՂազարուն` եւ անդէն ի ճառս խաչելութեանն մտանէ։ 7  Ապա թէ զոտից նորա զաւծումն ասես ի Մարիամայ թողութիւն մեղաց շնորհէ եւ ոչ խեղութեան բժշկութիւն ասի։ 8  Որում եւ յաւանակին ակնարկումն` սրբութիւն հեթանոսաց եւ հնչումն տղայոցն` վկայութիւն մարգարէական տառիցն, եւ բազում եւ այլ մեծամեծ իրք ի յարութենէն Ղազարու մինչեւ ի խաչելութիւնն եւ ի լուսաւոր յարութիւն Տեառն մերոյ։ 9  Որպէս զբազումս Աստուած ընդ իւր ի մեռելոց եւ ցուցեալ բազմաց աւետիս տայր տիեզերաց վասն փրկական յարութեանն, իրագործութիւն ասի, այլ ի համար առաջին նշանացն ոչ մտանէ, թէպէտ եւ բարձրագոյն է ճոխութեամբ։
       10  Արդ, ըստ Յոհաննու առ Ղազար սահմանեցաւ նշանագործութիւն, իբրեւ գլուխ ի վերայ կենդանւոյ, իբրեւ զմարդ ի մարդւոջ զթագաւորական պատիւ ի միութիւն կենդանւոյ։ 11  Էր անսահման եւ սահմանեցաւ, թուական ամաւք եկն ի կատարելութիւն, եւ մասնաւոր նշանագործութեամբ սահմանեաց առ ի յարութիւն սիրելւոյն, եւ ապա զինքն տարաւ եհան յանբաւութիւն, եւ յուսով առյապա` զբոլոր աշխարհս։
       12 Արդ էր, ասէ, հիւանդ մի Ղազար անուն ի Բեթանիա ի գեղջէ Մարեմայ եւ Մարթայի ։ 13  Յիսուս յայնկոյս Յորդանան գետոյ, ուր Յոհաննէս զմկրտութիւնն առնէր, զայն տեղեաւքն փարէր` զբոլոր անապատն որսայր ի կենդանութիւն։
       14 Առաքեցին առ նա քորքն նորա եւ ասեն. ահաւասիկ զոր դուն սիրէիր հիւանդացեալ է ։ 15  Լուաւ զգոյժ հիւանդին, սահմանեաց զիշխանութիւն մահու, քարոզեաց վասն փառացն Աստուծոյ։ 16  Այն հիւանդութիւն, ասէ, չէ ի մահ, այլ վասն փառացն Աստուծոյ, զի փառաւորեսցի Որդի Աստուծոյ ի նմա ։
       17  Զտեղի կալաւ աւուրս երկուս, թոյլ ետ աւազակին մտանել ի տուն սիրելւոյն. եմուտ ապականագործն, եւ արար խռովութիւն ըստ կամաց իւրոց։ 18  Արբանեկին Մարիամու ոչ արար պատասխանի՝ ոչ զերթալոյ եւ բժշկելոյ, եւ ոչ զչերթալոյ եւ անփոյթ առնելոյ. զանուն հիւանդին ասացին` եւ զփառաց անունն լուան եւ գնացին։ 19  Տրտմութիւն ըստ տեսլեան եւ խնդութիւն ոչ գոյր ի միջի. բազում աղերսանաւք յղարկեցին, եւ մեծաւ թախանձանաւք աղաչէին, եւ զաւր ըստ աւրէ ընդունելութիւն յիշէին. ոչ ի կարծ կոչէին, եւ ոչ երկբայանաւք հաւատային ի յարուցիչն ամենեցուն. բայց մարդկաբար փութային մինչ չեւ հաւանդն վախճանեալ էր ի կենաց իւրոց։ 20  Քանզի մինչդեռ յախտալից մարմինս բնակեալ է ոգին, յաճախագոյն սայթաքէ քան թէ հաստատուն կայ. որպէս Հոգին Սուրբ ասէ ի բերանոյ Դաւ թի. Հոգի որ ելանէ այլ ոչ եւս դառնայ ։ 21  Ոչ Աստուած մոռանայ, այլ եւ զմոռացեալն դարձեալ յիշէ, այլ զբնութիւն բարուց նոցա երկրորդէ։ 22  Որպէս Պաւղոս առաքեալ զայլոց թերահաւատութիւն իւրով լեզուաւն երկրոր դէ. Զիա՞րդ յառնեն մեռեալք կամ որո՛վ մարմնով գայցեն ։ 23  Շարժող ոգին ելեալ գնացեալ, ամենայն մարմինն անկեալ է ընդ ապականութեամբ. ոչ միայն քակտումն յաւդից, այլ եւ գոյացութիւն մարմնոյն ի հող դարձեալ։ 24  Հարկեցաւ առաքեալ առակաւք սերմա նեացն. Որ մեռանի՝ կենդանանայ, ածել զնոսա ի հաւանութիւն յարութեանն։ 25  Ըստ այսմ աւրինակի եւ քորքն Ղազարու ալէկոծէին ի սիրտս իւրեանց, եւ իբրեւ յԱստուած հաւատացին, իբրեւ զբժիշկ ճարտար առ հիւանդն կոչէին։
       26 Յղեն առ նա բան միջնորդի ։ 27  Յերկուց կողմանց դիմառութիւն ցուցանէ. ի հեռաստանէ կալաւ զերակս հիւանդին, մանր զննեաց եւ ճշմարտիւ զպատմութիւնն ա րար. այն հիւանդութիւն, ասէ, չէ ի մահ. այլ՝ ի քուն եւ յընդոստումն։ 28  Քուն լինելովն մարդիկ առակաւ ոտնհար լինին, եթէ սիրելեաց իւրոց ոչ կարաց աւգնել. ընդոստմամբն Աստուած փառաւորի, եւ ի նմին փառս եւ Որդի ցնծացեալ բերկրի։ 29  Եկին առաքեալն Մարիամու եւ ոչինչ կարացին պատմել զյայտնութիւն բանիցն Տեառն։ 30  Գոռոզացաւ հպարտացաւ մահ եւ կատարեաց զկամս իւրոյ չարութեանն։
       31 Ասէ Յիսուս ցաշակերտսն. եկայք երթամք ի Հրէաստան ։ 32  Եկն եւ անդ երկիւղ մահուն, եւ չարագոյն եւս տագնապեաց զնոսա քան զքոյրսն Ղազարու։
       33 Տէր, ասեն, այժմ խնդրէին զքեզ հրեայքն սպանանել եւ դարձեա՞լ երթաս ։ 34  Եբեր առաջի նոցա զճառս լուսոյն. Որ գնայ ասէ, լուսով` ոչ գայթակղի . յայտ արար թէ որ երկնչի ի մահուանէ, ո՛չ տեսանէ զնա։ 35  Մի՛ ինչ այժմ զմարմնաւոր աչացդ զտեսիլ ասեր. այս տեսումն` վասն երկիւղի է մարդկան եւ ամենայն կենդանեաց, վասն զի տկարքն զգուշանան ի հզաւրագունիցն, հանապազ ղաւղելով եւ սարսելով զդառնութեան զկեանս աշխարհիս կատարեն. զհաւատոցն զտեսաւորութիւն ասեմ, որ զակնկալեալն յակնարկելն ցուցանէ. եւ զառյապայսն առժամայն գուշակէ. եթէ զայնպիսի տեսութիւն յոգիսն ոչ ստացեալ ունի, եթէ ի միջաւրէի գնայ` գայթակղի. եւ խաւարն ընդ նմա իսկ է հանապազ։ 36  Որպէս զառաքեալսն Մարիամու իբրեւ զգուժկանս ունայն մտաւք արձակեաց անդրէն, նոյնպէս եւ զաշակերտսն այսր անդր երերեաց, եւ ոչ կամեցաւ զյայտնութիւն խորհրդոյն ցուցանել նոցա։ 37  Վասն է՞ր. զի միանգամ եւ երկիցս տեսին նշան յարութեան եւ ոչ հաւատացին. փոխանակ զանձինս աներկիւղս ունելով, զնա եւս երկնչոտ ուսուցանէին։
       38  Այժմ, ասեն, սպառնային հրեայքն սպանանել զքեզ` եւ դարձեա՞լ անդր երթաս։ 39  Սպանանիլն եւ մեռանելն նոյն է։ 40  Զերկոտասանամեայ դուստր քահանայապետին յարոյց, նոյնպէս եւ զմիամաւրն ի Նային քաղաքի կալաւ եւ կանգնեաց ի դագաղաց անտի. որ զմի մեռեալ կարէ կեցուցանել, նա եւ զբազումս. եւ եթէ զայլոց մահ հալածական արար, եւս առաւել զձերդ. զի՞ այդչափ զահի հարեալ էք եւ դողայք. ո՞չ ապաքէն ելանե լոց էք ÿի մարմնոյ այտի. ո՞չ հանապազ ընդ այդ բան կրթեցա րուք, թէ՝ Մի՛ երկնչիք յայնցանէ, որ զմարմինն սպանանեն, եւ զոգին ոչ կարեն սպանանել. դա միանգամայն զոգի եւ զմարմին թափէ ի մահուանէ առ հասարակ։ 41  Եւ ի Թաբոր լերինն զդոյն բարբառ ի Հաւրէ լուա րուք Դա է Որդի իմ սիրելի, դմա՛ լուարուք ։ 42  Դուք փոխանակ դմա լսելոյ` հրամանատու կամիք լի նել. Մի՛ երթար, ասեն, ի Հրէաստան, զի սպանանեն զքեզ։ 43  Եւ եթէ զՂազարու յարութեանն զխորհուրդն ի վեր հանեալ էր ձեզ, դուք ո՛չ հաւատայիք ։
       44  Վասն նոցա տկար մտացն` այսր անդր տարուբերեաց զզաւրութիւն բանիցն, զի սակաւիկ մի կրթեսցէ զլսելիս նոցա. մերթ ա սէ. Այն հիւանդութիւն չէ ի մահ. եւ դարձեալ ա սէ. Վասն փառացն Աստուծոյ է, զի փառաւորեսցի ի նմա Որդի Աստուծոյ։ 45  Հիւանդութիւնն անվրէպ ի մահ էր. եւ փառքն ի մահուանէն յորդեցին ի տեսարանս ամենայն թերահաւատ ժողովրդեանն։
       46  Յայնժամ զբանիւք արար զաշակերտսն, մինչեւ մեռեալն թաղմամբ գերեզմանին վճարեցաւ. ապա յետ այսորիկ ասէ ցնոսա. ։
       47 Ղազար բարեկամ մեր ննջեաց, եւ ես երթամ զի զարթուցից զնա ։ 48  Ո՛վ Տէր, իբրեւ ընդ մանկունս խաւսիս. իբրեւ տղայոց կաթն ջամբես. մայրաբար ծնանիս, եւ դայեկաբար սնուցանես. ե՞րբ էիր դու սենեկապետ Ղազարու, զի երթաս զարթուցանես զնա ի քնոյ. երկուց աւուրց գնացք է հեռաւորութիւն ճանապարհիդ, եւ մինչեւ դու երթաս Ղազարոս համակ ի քո՞ւն կայ. միթէ ի մանրագորա՞ց թմբրեալ իցէ. եւ կամ ի սաստիկ անապակա՞ց զմրեալ իցէ. եւ կամ ո՞ ոք ի մարդկանէ զչորս տիւ եւ զչորս գիշեր անհատ ի քուն լինիցի։ 49  Եւ արդ, դո՞ւ երթաս զարթուցանես զնա. եւ զքորքն նորա, որք փութացան յղեցին առ քեզ զարբանեակս իւրեանց, նոքին ընդէ՞ր ոչ զարթուցանեն զնա։ 50  Վասն քնոյ նորա առ քեզ ոչ յղէին, այլ վասն մահաբեր ախտին ստէպ աղաչէին, զի երթիցես եւ բժշկեսցես։
       51  Արդարեւ գառինք անմեղք էին աշակերտքն, զոր ինչ տեսանէին զնոյն եւ գիտէին, եւ զոր ինչ լսէին` զնոյն եւ հաւատային. աստուածային խորհրդոյն ամենեւին հասու ոչ կարէին լինել։
       52 Տէր, ասեն, եթէ ննջեաց, ապա ապրի ։ 53  Բազում հիւանդք ննջեն եւ ոչ ապրին ։ 54  Ո՛վ փաղաքշանք տգիտաց. զծածկագէտ զաւրութիւնն կամէին սփոփել. գիտէին թէ սիրէ Տէր մեր զտունն զայն ի Բեթանիա, եւ ի տան անդ զՂազար անմեղ. եւ ոչ կամէին թէ վիշտ ինչ հասցէ ի տան անդ ընտանեաց նորա. վասն այնորիկ քան ի Ղազար ի նոսա առաւել գթացաւ Տէրն. մերկացաւ զծածկոյթ խորհրդոյն, եւ ասէ յայտնա պէս` Ղազար բարեկամ մեր մեռաւ։ 55  Եւ զի մի՛ յանկարծակի ընդոստիցեն կամ ճչելով` կամ կոծելով` կամ արտաւսր ի վերայ բանիցն արկանելով, անդէն վաղվաղակի մխիթարութիւն մատոյց. Եւ ես ուրախ եմ, ասէ, վասն ձեր, զի դուք հաւատասջի՛ք, քանզի ես չէի անդ ։
       56  Ահա դարձեալ պատ ի պատ պատասխանիք, որ ոչ կարացին համաւրէն հասանել ի վերայ. մահու անուն եւ ուրախութեան միանգամայն հնչեցին ի լսելիս նոցա, եւ ոչ ի զարմացումն անգամ կարացին հասանել վասն երկձայն բարբառոյն. որպէս երկչոտութիւնն Թովմայի տեղեակ առնէ զմեզ վասն տխմար անուսումնութեան նոցա։ 57  Նա ա սէ. Եկա՛յք երթիցուք անդր. եւ Թովմաս ա սէ. Ա՛ւն եկայք եւ մեք երթամք անդր, զի մեռանիմք ընդ նմա ։ 58  Նա երթայ զմեռեալն յարուցանել, նոքա կենդանւոյն ի մահ պատրաստին։ 59  Քանի տարակուսանք էին ի տեղւոջ անդր։ 60  Դիւրագոյն է երկրագործ մշակաց զկորդացեալ երկիր ի գործ արկանել, քան գիտնոց զտգէտսն ածել ի գիտութիւն հաւանութեան. երկրագործ ի սակաւ ժամանակի աշխատի ընդ ամեհի երկիրն, եւ բազում մխիթարութիւն ունի ի նմանէ. իսկ զմարդ կորդացեալ տգիտութեամբ Աստուծոյ միայն է կարողութիւն ի գործ արկանել։ 61  Որչափ թերահաւատութիւնն զաւրանայր յերկուց կողմանց, չարին կրկին ուրախութիւն էր յամենայն կուսէ։ 62  Բայց քանզի Աստուած էր մարդացեալ` միջնորդ Աստուծոյ եւ մարդկան, ո՛չ դանդաղեցաւ եւ ոչ զանգիտեաց յամաւթ առնել զբոլոր թերահաւատութիւնն, այլ ըստ հայրենի զաւրութեան հզաւր գործ գործեաց։
       63 Եկն, ասէ, Քրիստոսն եւ եգիտ զՂազար չորեքաւրեայ մեռեալ, զի կայր ի գերեզմանի ։ 64  Եւ զի մերձ էր գեղն յԵրուսաղէմ մղոնաւք երիւք, համարեա թէ բոլոր ամբոխ քաղաքին ելեալ հեղեալ եկեալ էին ի վիշտ անդր։ 65  Է իսկ բնութեանս մերում սովորութիւն` քան զաւետիս զբաւթ սիրեմք լսել. մանաւանդ զայլոց քան զանձանց, եւ մտանել ի տուն կոծոյ, քան ի տուն ուրախութեան։ 66  Ոմն ի մարմնոյ լկտութիւն, միւս ոմն չարասէր` յոտնհարութիւն, եւ բազումք ի շատախաւսութիւն եւ յընդվայրաբանութիւն, եւ սակաւք այն են, որ կցորդ լինին սգոյն տրտմութեան։ 67  Յայս պատճառս բոլոր բազմութիւն քաղաքին ժողովեալ էին առ քորս նորա. ագարակն քաղաքացեալ էր եւ քաղաքն ագարակացեալ, թէպէտ եւ ոչ ի կամաց էր բազմութեան ամբոխն. ի մէջ Երուսաղէմի գործելոց էին սքանչելիքն։
       68 Մարթա իբրեւ լուաւ թէ Յիսուս գայ, ընդ առաջ գնաց նորա. բայց Մարիամ անդէն ի տան նստէր ։ 69  Երկոքեան անկանէին ընդ գովելի աւրհնութեամբ. մինն իբրեւ զբան բերանոյ, եւ միւսն իբրեւ զսիրտ աման խորհրդոյ. սիրտն ի տեղին հաստատուն կառուցաւ, բանն թարգման սրտին` ընթացաւ յառաջագոյն եւ պատմեաց զպաղատանս սգաւոր սրտին ի լսելիս այնորիկ, որ եկեալ էր բառնալ զսուգն ի տանէ սիրելւոյն։ 70  Գիտաց Բանն, թէ ամենայն մխիթարիչքն, որ եկեալ ժողովեալ էին իւրաքանչիւր անձինք լի են սգով եւ տրտմութեամբ, եւ տրտում զտրտում ոչ զուարթացուցանէ, եւ սգաւոր զսգաւոր ո՛չ մխիթարէ, բայց եթէ կրկին սուգ ի վերայ սգոյ յաւելու։
       71 Մի՛ տագնապիր, ասեն, իմ եղբայր եւս մատաղագոյն մեռաւ քան զնա. այն ինչ հարսն ի տուն ածեալ էր, անզաւակ էանց յաշխարհէս, չմնաց յիշատակ, բարձաւ անուն նորա ի միջոյ կենդանեաց։ 72  Միւս այլ ոմն կին յառաջ մատչի եւ ասէ. միամաւր որդեակ ունէի, այր մեռեալ, քոյր եւ եղբայր չունիմ, եւ այն մանուկ, ի պսակի իբրեւ ծաղիկ մի թառամեցաւ, չեհաս ի քաղաք ընկալջին իւրոյ, չեմուտ յառագաստն, չետես զվայելչութիւն աշխարհիս, յետս դարձաւ յոյսն եղծեալ ապականեցան կարգք տուրեւառիկ փոխանորդութեան։ 73  Եւ այլք եւս քան զայս խանդաղատագոյնս երկրորդեն, զսիրտն բեկանեն, զաղիսն գալարեն, զերիկամունսն գողացուցանեն, ջիլքն թուլանան, յաւդքն լուծանին, բոլոր զաւրութիւն մարմնոյն մեղկի եւ անկանի. վայ ի վերոյ վայոյ, եւ ճիչ ի վերայ ճչոյ, եւ այրումն ի վերայ այրման եւ խարխարումն առաջին վիրացն, եւ կեղեքումն առաջին չարեացն. եթէ արժա՞ն իցէ այսպիսի բանից մխիթարութիւն ասել, ես ոչ գիտեմ. զմի մարդ եկեալ էին մխիթարել, եւ ամենեքեան նստէին ի սուգ անմխիթար։
       74  Զայս ամենայն ամբոխ եթող Մարթա, եւ Ասէ ցՅիսուս, Տէ՛ր, եթէ աստ լեալ էիր դու, եղբայրն իմ չէր մեռեալ. այլ եւ արդ գիտեմ եթէ որ ինչ միանգամ խնդրես դու յԱստուծոյ, տացէ քեզ Աստուած ։ 75  Իմաստութիւն հոգեւոր եւ սէր աստուածային եւ հաւատք ճշմարիտք, եւ անսուտ մարգարէութիւնք, չորեքեան եղբարք հարազատք են, քանզի մի է շարժող նոցա Աստուած։ 76  Որպէս եւ յերգիոնն արուեստապետն ընդ մի բերան փչէ, եւ բազմութիւն փողոցն առ հասարակ գոչեն. ոմն սոսկ, ոմն թաւ, եւ ոմն եւս թանձրագոյն, եւ այլքն ըստ իւրաքանչիւր կարգի. թէպէտ եւ բազումք են թուով, մի ձայն ասի եւ ոչ բազում. ըստ ձեռին շարժողին ընտրութիւնք ձայնիցն երեւին, եւ գործին մի է, եւ նոյն բաւական առ ամենեսեան։ 77  Այսպէս եւ Մարիամ եւ Մարթա եւ Ղազար ի մեռեալսն, եւ եթէ այլ ոք գոյր ի տան անդր իբրեւ զնոսա հաւատացեալ, թէպէտ եւ որիշ որիշ բարբառէին, սակայն մի հաւատք էր ամենեցուն. զմի սէր սիրէին զՔրիստոս, զմի հոգեւոր իմաստութիւն ունէին ամենեքեան։ 78  Ի բազմացն միաբանութենէ մարգարեացաւ Մարթա եւ ա սէ. Տէր եթէ աստ լեալ էիր` եղբայրն իմ չէր մեռեալ։
       79  Ուր կեանք են, մահ անդր ոչ մտանէ. բազում անգամ մտեալ էր Տէրն ի տուն Մարթայի եւ Մարիամու, մահն ի գեղջէն փախստական լինէր` թող թէ ի տանէն։ 80  Երկնաւոր իմաստութեամբ ա սաց զայն. Որ ընդունի զմարգարէ յանուն մարգարէի, զվարձս մարգարէի առցէ ։ 81  Իսկ որ զԱստուած ընդունի, զաստուածային իմաստութիւնն ժառանգեսցէ։ 82  Յիմաստութենէ անտի մարգարէութիւն վերաբերեցաւ։ 83  Այլ եւ արդ գիտեմ, ասէ, որ ինչ միանգամ խնդրեսցես դու յԱստուծոյ` տայ քեզ Աստուած։ 84  Այլ բարբառ մարգարէութիւն է. քան զամենայն ինչ Աստուած էած եւ փակեաց. ի տալ անդր քեզ` ոչ միայն զմիոյ մեռելոյ զյարութիւն, այլ եւ զվաղնջուցն անցեալ դարուցն։
       85  Բայց գուցէ ումեք թերի բանս թուեսցի. կամ զխնդրելն յԱստուծոյ, կամ զտալն նորուն։ 86  Զայս եւ ինքն Տէրն ա սաց. Ամենայն ինչ տուաւ ինձ ի Հաւրէ իմմէ ։ 87  Եւ զմիտս լսողացն հաստա տէ. Ոչ ոք գիտէ զՀայր, եթէ ոչ Որդի. եւ ոչ զՈրդի ոք ճանաչէ, բայց Հայր ։ 88  Այս բարբառ զմիաբանութիւնն ուսուցանէ եւ ոչ զերիցութիւն եւ զկրտսերութիւն. վասն այսորիկ եւ Տէրն մեր հաճեցաւ ընդ հաւատսն Մարթայի։
       89 Ասէ ցնա Յիսուս. յարիցէ եղբայրն քո. ասէ ցնա Մարթա. գիտեմ զի յարիցէ անդ ի յարութեան յաւուրն յետնում ։ 90  Եւ Տէրն միանգամ յայտնեաց նմա զյետինն եւ զառաջինն. ÇԵս իսկ եմ յարութիւն եւ կեանք ։ 91  Դրունք երկնից բացան կնոջն, զինքնածագ լոյսն ետես, յանմատոյց տեղին եհաս, որդւոյն Զեբեթեայ նմանեաց ։ 92  Ոչ զտեսական լանջաւքն Քրիստոսի անկաւ, այլ յիմացական զաւրութիւնն վերաբերեցաւ. զԲանն կենաց շաւշափեաց, ի նոյն կեանս ընկղմեցաւ, եկն արտասուաւք եւ լցաւ ծաղու, էր վշտագնեալ եւ եղեւ բերկրեալ, մտացն աչք բացան, ներքին մարդն լուսաւորեցաւ, ի բաց գնաց թախծութիւնն, զուարթացաւ գոյն երեսացն, ողջացաւ կեղեքածք մարմնոյն, մոռացաւ զսուտ մխիթարիչսն բաւթաբեր եղբաւրն, աւետիս լուաւ զյարութեան, մինչ չեւ յարուցեալ եղբաւրն ի ձեռն մեռելոյն զկենդանին ետես՝ զկենդանին եւ զկենդանացուցիչն ամենայն մեռելոց։
       93  Ես իսկ եմ յարութիւն եւ կեանք։ 94  Եղիա յարոյց զմեռեալն եւ դարձեալ մեռաւ. սոյնպէս եւ Եղիսէէ մի եւ երկուս. ես ոչ միայն յարուցիչ եմ, այլ եւ յարութիւն. յարուցանեմ եւ կեցուցանեմ յանմահու թիւն. Որ հաւատայ յիս, թէպէտեւ մեռանի` կենդանի է. եւ որ կենդանի է եւ հաւատայ յիս, ոչ ճաշակեսցէ զմահ յաւիտենից ։ 95  Զայս ասաց Տէրն մեր ցՄարթա. եւ անդէն վաղվաղակի զվարձս վարդապետութեանն պահանջեաց ի նմա նէ. Հաւատա՞ս այսմիկ զոր լուար արդ. եւ նա ասէ ցնա. այո, Տէ՛ր, ես հաւատացի եթէ դու ես Որդի Աստուծոյ կենդանւոյ, որ յաշխարհս գալոց էիր ։ 96  Որպէս վերագոյն ասացաք, ըզչորս մասունս մարգարէականս զգեցաւ կինն ի տեղւոջ անդ։ 97  Դու ես որ գալոց էիր յաշխարհս։ 98  Յաշխարհի էր, ասէ. եւ դու գալո՞ց ասես. զմարգարէիցն բանս երկրորդեաց, զոր եւ շամրտացի կինն ա սաց. Յորժամ Մեսիա գայ, պատմեսցէ մեզ զամենայն ։ 99  Ասաց զառ ի Կուսէ ծնունդն, եւ ակնարկեաց զերկրորդ գալուստն. քանզի որ զսկիզբն տեսանէ եւ ի կատարումն հայի. իբրեւ անգամ մի ի ներքո յարքունիս անդ առաւ, զամենայն ինչ տեղեկացաւ, սակաւիկ ինչ խաւսեցաւ եւ զմեծամեծս Աստուծոյ լուաւ. եկն իբրեւ զմարդ տրտում, գնաց իբրեւ զհրեշտակ Աստուծոյ ուրախութեամբ։
       100 Չոգաւ եւ ասէ ցքոյր իւր. վարդապետ եկեալ է եւ կոչէ զքեզ ։ 101  Արդարեւ ճշմարիտ. առանց ալփաբետաց ուսուցանէ, եւ առանց սողոբայից հեգէ եւ զամենայն պէտս դպրութեան լնու եւ կատարէ, ա սաց վարդապետ, եւ եմուտ ի կարգ աշակերտացն, խաւսեցաւ ընդ Մարիամու լռելեայն, եւ աշակերտեաց ի նոյն վարդապետութիւն հեշտակամ, դիւրահաւան։
       102 Իբրեւ լուաւ, յարեաւ վաղվաղակի եւ եկն առ յԱստուած. ի նոյն տեղի եւ ի նոյն ուրախութիւն, առ նոյն Ուսուցիչ։ 103  Զոմն ի ծածուկ եւ զոմն յայտնի` ձգեաց զերկոսեանն ի սգաւոր աշխարհէս յանտրտմական ուրախութիւն կենացն ։ 104  Հրեայքն որ եկեալ էին մխիթարել զՄարեմանսն վասն եղբաւրն, մնացին ունայնք եւ թափուրք յերկնային մխիթարութենէն. սգաւորք եւ թախծեալքն նստէին անդէն ի տան յառաջին արտասուսն շաղեալք, եւ նովին տրտմութեամբն ասեն ցմիմեանս՝ երթալ ուրեմն ի գերեզմանն լալ զնա։
       105 Յարեան եւ նոքա եւ գնացին ընդ նմա. ոչ առ յարութիւն անդր, այլ՝ ի գերեզման մեռելոյ։
       106 Որում տուեալն է, ասէ, տացի նմա եւ յաւելցի, եւ որում ոչն է տուեալ, թէ եւ ունիցի եւս, եւ զայն հանցեն ի նմանէ ։ 107  Ոչ առ ագահութեան տուողին, այլ վասն վատթարութեան ընդունողացն։ 108  Հանապազ գերեզմանասէրք էին. թո՛ղ անդր զմարդիկ մեռեալ, այլ եւ սուտ աստուածս առնէին եւ զնոսա մեռեալս անուա նէին. Նստէին, ասէ մարգարէն, կանայք նոցա եւ լային զԹամուզ ։ 109  Ի նոցանէն յարեաւ Մարիամ եւ եկն առ այն, զոր յառաջագոյն ճանաչէր, եթէ որ զբազում մեղս իմ կարաց շնորհեալ ինձ ձրի. նոյն կարող է եւ զծանրատաղտուկ տրտմութիւնս իմ փարատել յինէն։ 110  Անկաւ առ ոտս նորա եւ երկրորդեաց զնոյն բանս, զորս ասաց քոյր նո րա. Տէր եթէ աստ դիպեալ էին, եղբայրն իմ չէր մեռեալ ։
       111  Միոյ դպրոցի մանկունք` զմի բան բարբառեալ խաւսին` հաճք եւ հաւանք եւ միաբանք, ըստ վարդապետին կամաց յորդորին ի նոյն ուսումնն։ 112  Սոյնպէս եւ քորքն երկոքեան` միով արուեստիւ ի մի որս կենդանի երկնաւոր ըմբռնեցան. զմի սէր սիրեցին զՏէրն եւ զմի գիտութիւն արբին երկոքեանն. տեսին մարդ եւ հաւատացին Աստուած. ի լրութենէ սրտից նոցա եւ բանք զնոյն երկրորդեցին։
       113 Յաշխատեալ մարմնոյ բղխեն քրտունք, եւ ի տրտմագին սրտէ բղխեն աչք զարտասուս, ոչ միայն ի վերայ մեռելոյ, այլ եւ ի վերայ կենդանի սիրելւոյ յորժամ եկեսցէ ի հեռաստանէ։ 114  Ետես Մարիամ զՅիսուս. երկու երկունք սիրոյ ստիպէին զնա. յիշատակ մեռելոյն եւ տեսիլ կենդանի սիրելւոյն. ոչ ճչեաց ըստ աշխարհական կարգի, այլ յոյժ ցածութեամբ եհեղ արկ զարտասուսն առաջի ողորմածին. այնչափ աղիողորմ տեսիլ` մինչեւ զամենայն հրեայսն բարձրակական լացոյց։ 115  Ի նոյն միաբանութիւն եւ Տէր մեր հաւասարեաց, արտասուս առ արտասուս, եւ տրտմութիւն առ տրտմութիւն. համարեա՛ց թէ զնոյն սուգ սգացաւ ։ 116  Քանզի ասէ աւետարանագիրն, ե թէ՝ Զնոյն տեսեալ Յիսուսի խռովեցաւ յոգի իւր. իբրեւ թէ յամենայն զաւրութենէ իւրմէ տրտմեցաւ։ 117  Ոչ կարաց պարզաբար բարբա ռել, թէ՝ Ո՞ւր եդիք զնա. այլ մռնչելով ասէ. ոչ այպանելով, այլ լալով եւ արտասուաւք, կիսաբանութեամբ իբրեւ զտրտմակից եւ զսգակից ի վերայ սիրելւոյ իւրոյ։
       118  Ի յորդահոս անձրեւաց առատաբեր լինին անդաստանք մշակաց. առապարք եւ անապատք բուսուցանեն զդալարիս արաւտականաց։ 119  Սոյնպէս եւ յորդ արտասուք մարդկանն ի գութ մեծ ածին զԱստուածն մարդացեալ. եղեւ նոցա կցորդ սգոյ. զի լիցին մարդիկ մխիթարակից Աստուծոյ։ 120  Բազում սերմանիք ի բազում ամաց ընդարմացեալ կային ընդ հողով անբոյսք. վայելէր իսկ երկնի եւ երկրի տեղալ ի վերայ նոցա. զի եթէ մի հատն բուսցի, վաղվաղակի ապա եւ ամենեցուն ակնկալութիւն է բուսանելոյ։
       121  Ո՞ւր եդիք, ասէ, զնա. Տէր, ասեն, ե՛կ եւ տես։ 122  Դեռեւս որսայր զմարդկան փրկութիւն. ի Բեթանւոյ մինչեւ ցԲեթաբրէ եւթանասուն եւ երկու մղոնք են. յայնչափ հեռաստանէ գիտաց զմահն Ղազարու. ի մաւտ եւս եկեալ եւ ի կամրջին տգիտանայ։
       123  Ո՞ւր եդիք, ասէ, զնա։ 124  Դուք եդիք, եւ ես առնում. մեռեալ եդիք, եւ ես կենդանի բառնամ. դագաղաւք տարայք, եւ ձայնիւ ընթացուցանեմ ։ 125  Իսկ եթէ այդ այդպէս իցէ, առ ի՞նչ հարցանես, Տէր։ 126  Աստուածային գործք գործելոց էին ի տեղւոջ անդր, գուցէ զրկիցին ինչ մարդիկ. քանզի բազում անգամ եղեն առ նոսա յայտնութիւնք երկնաւորք. անմարմին զաւրութիւնքն մարմնաձեւ երեւեցան, այլ ոչ մարմնացան. սա միայն կրէ զերկուս ներգործութիւնս։ 127  Վասն այսորիկ երկոցունց կողմանց զգուշանայ առ հասարակ. ոչ միայն արտասուաւքն շատացաւ, այլ եւ հարցանելովն ստուգեաց, եւ ի նոցունց ընկալաւ անսուտ վկայութիւն։
       128  Տեսէ՛ք, ասեն, որչափ սիրէր զնա, զի ինքնին արտասուեաց ։ 129  Մարմնոյ ոչ միայն աչք արտասուեն, այլ բոլոր անդամքն քրտնուն. որով եւ Տէր մեր բազում անգամ վարեցաւ յաշխարհի. այնչափ խորամուխ ուսոյց զմարմնաւորութիւն, մինչ զի եւս վատթարագոյն պատճառս հայհոյութեան առ նել. Մինչ զի ասէին, ոչ կարէր սա, որ զաչս կուրին եբաց` առնել, զի եւ աս մի՛ մեռցի ։ 130  Դուք, ասէ, սովոր էք հայհոյել. որ զմեծն զծովն բաժանեաց, եւ բազում սքանչելիսն արար, հայհոյեցէք. եւ ոչ գոհացարուք զԱստուծոյ, այլ անասնոյ փոխանակեցէք. եւ ի Մովսիսէ երդմամբ ուրացարուք. եթէ չէր Մովսէսի ընդ ծովն ճանապարհ արարեալ, զբոլոր ժողովուրդն արկանէր Փարաւոն ի սուր սուսերի իւրոյ։ 131  Որ զայնչափ բազմութիւնն ի բերանոյ մահու ապրեցոյց, չկալայք շնորհ. եւ ոչ վասն կուրին բժշկելոյ շնորհակալուք լինիցիք։
       132  Շունչ կուրին կենդանի էր, եւ շարժէր մարմինն. աչք նորա մեռեալ էին. շունչ ի մեռեալ մարմին ոչ բնակէ եւ ոչ լոյս արեգական` յաչս մեռեալս. եթէ զմեռեալ աչսն կենդանացոյց, եւ զհրաժարեալ լոյսն անդրէն շնորհեաց. ապա եթէ բոլոր մարմնովն մեռեալ էր` անդէն կենդանանայր։ 133  Բայց դուք որչափ կամիք յաճախեցէք ի նոյն հայհոյութիւն. թերեւս ի նմին տեղւոջ ամաչեսջիք վասն առաջին եւ վերջին հայհոյութեան ձերոյ. մանաւանդ յորժամ բազումք ի ձէնջ փառաւոր առնիցեն զԱստուած ի վերայ մեծամեծ սքանչելեացն, զոր տեսանիցէք։
       134 Յիսուս գնաց ի գերեզման անդր. ուր եդեալ էին զՂազար, յայրի միոջ եւ վէմ մի յեցուցեալ ի դուրս այրին։ 135  Սովորութիւն էր առաջնոցն մեծաւ աշխատութեամբ ամրացուցանել զգերեզմանս իւրեանց. վասն զի հեռի էր ի նոցանէ յոյսն յարութեան. զայս միայն գիտէին կեանս եւ զսոյն մահ դառնութեան միայն հաւատային, եւ յիշատակ մեռելոցն զգերեզմանսն համարէին, շիրիմ յիշատակ նոցա առնէին, եւ զանուն մեռելոյն ի վերայ դրանն փորագրէին։ 136  Ակնկալութիւն յարութեան անցեալ էր զամենեքումբք, վասն որոյ եւ Մովսէս ակամայ խոնարհի ի սովորութիւն անդր առաջ նոցն. Եթէ ուրուք եղբայր մեռանիցի անորդի, մտցէ միւս եւս եղբայրն առ կին մեռելոյն եւ յարուսցէ զաւակ յանուն եղբաւր իւրոյ. հնարք վասն ժառանգութեան երկրին վիճակելոյ։ 137  Եւ դարձեալ երկրորդ աւրինաւքն անդրէն ընդդիմացաւ . եւ իսրայելացիքն զնոյն սովորութիւն ունէին առ գերեզմանս մեռելոցն։
       138 Ասէ Յիսուս. ի բա՛ց արարէք զվէմդ ի բերանոյ գերեզմանիդ ։ 139  Յորմէ երկիր դողայ, լերինք հալին, վասն փոքր վիմին աւգնական խնդրէր ի մարդկանէ. ոչ աւգնական, այլ՝ վկայս։ 140  Սատարութիւն զոր արկ առ մարդիկ արտասուաւք, զնոյն փոխարէն պահանջէր առ ի վիմին ի բաց վերացումն։ 141  Զերկիր մարդիկ գործեն, եւ զերկինս հրեշտակք ունին. Տէրն հրեշտակաց եւ մարդկան եկեալ էր ի տեղի անդր. հրեշտակք ինչ ոչ պիտոյ էին յաւգնականութիւն, որոց սովորութիւն է գործել զերկիր` նոցուն եւ հրամայեաց։ 142  Դուք, ասէ, առէք զվէմդ ի վեր աստի, եւ դուք հայեցարուք ի գերեզման անդր, եթէ կայ ի ներքս մեռեալդ, եթէ չարաչար է տեսիլ մեռելոյդ. աչք ձեր վաղիւն վկայ լիցին, թիկունք ձեր ծանրութեան վիմիդ։ 143  Աչք ձեր մեռեալ դիականդ, եւ հոտ նեխոյդ ռնգացդ ամենեցուն, որ մաւտ կայք ։ 144  Եւ ի մէջ այդչափ վկայիցդ բազում զյարութիւն մեռելոյդ յուրաստ ոչ կարէք լինել։ 145  Գիտէր զնոցա չար սովորութիւնն, յամենայն կողմանց հնարէր արգելուլ ի հայհոյութենէն։ 146  Զնոյն վկայութիւն եւ Մարթա վկայեաց քոյր մեռե լոյն. Տէ՛ր, ասէ, արդ հոտեալ իցէ, քանզի չորեքաւրեայ է։ 147  Ասէ ցնա Յիսուս, ո՞չ ասացի քեզ եթէ հաւատասցես` տեսցես զփառսն Աստուծոյ ։ 148  Մարդկան` ի մեռելոյ գայ հոտ նեխոյ, եւ Աստուծոյ` ի մեղաւորէ. ամենայն աշխարհ առ հասարակ նեխեալ էր, ոչ գարշեցաւ եւ ոչ դարձոյց զերեսս իւր յումեքէ, այլ յիւր անուշահոտութիւնն համեմեաց զամենեսեան։ 149  Մշակի ոչ գոյ հոտ ի նեխեալ սերմանէ, այլ լի են միտք իւր խնդութեամբ, եւ պարարին խելք իւր ի հոտ անդաստանացն իւրոց, որում սակաւիկ մի ետ վկայութիւն եւ Իսահակ ի զննելն իւրում եւ յաւրհնելն զՅակոբ։
       150  Զոր դու ապականութիւն ասացեր, ով Մարթա, անտի բուսանելոց են անապական կեանք մարդկան. միայն աներկբայ հաւատա՛ յԱստուած, եւ անտի հարկանի քեզ հոտ անոյշ եւ կենդանի, այնչափ պայծառ եւ լուսաւոր, մինչ զի զփառս Աստուծոյ անտի հաւատով կարես տեսանել։ 151  Յերկիր, ուր ոչ են արկեալ սերմանք, թէ եւ բազում անգամ ամպք տեղասցեն ի վերայ նորա` ոչ բուսանի ցորեան. եւ ի գերեզմանի, յորում ոչ է եդեալ մեռեալ, թէ եւ բազում շիփորք երկնաւորք հնչեսցեն ի վերայ նորա, ոչ ոք տեսանէ ի նմա զյարութիւն մեռելոց։ 152  Աւադիկ մեռեալ եւ եդեալ ի գերեզմանիդ. դու զմահն դաւանես, եւ Տէրն կենդանի կեանք խոստանայ եւ յարուցանէ։ 153  Կրկնեա՛ եւ երեքկնեա՛ զդոյն վկայութիւն, զի պապանծեսցին բերանք հայհոյիչ մարդկան, յորժամ զչորեքաւրեայ մեռեալն կենդանի տեսցեն ի մէջ հրապարակիդ։ 154  Վասն չարահոտութեան մի՛ ինչ կասկածեր յամենեցունց Տեառնէդ, աղ է դա անուշացուցիչ ամենայն հոտեալ մարմնոյ, լոյս է թափանցանց ամենայն կուրացելոց աչաց, ձայն է դա, բացումն ամենայն խլացեալ լսելեաց, զոր եւ այժմ գործով առ սիրելի եղբաւրդ քում տեսանիցես. զնա աչաւք գտանես եւ մտաւք զփառս նորա իմանաս։
       155  Եւ իբրեւ ի վեր առին զվէմն ի դրաց գերեզմանին։ 156  Յիսուս ամբարձ զաչս իւր յերկինս եւ ասէ. Հայր, գոհանամ զքէն զի լուար ինձ, եւ ես գիտէի զի յամենայն ժամ լսես ինձ, այլ վասն ժողովրդեանս, որ շուրջ կան, առնեմ, զի հաւատասցեն եթէ դու առաքեցեր զիս ։ 157  Մինչ չեւ զվէմն ի վեր առեալ, Տէր մեզ զՂազար յարոյց, եւ մինչ չեւ Յիսուսի զաչսն ի վեր համբարձեալ զՀայր տեսանէր, եւ մինչ չեւ ձայնիւ կարդացեալ, Հայր լսէր նմա. ոչ յայնմ ժամու միայն, այլ եւ յամենայն ժամու, իսկ տեսողացն եւ լսողացն՝ յայնմ ժամու միայն։ 158  Ո՞յր ուրուք հոգի զատ իցէ ի մարմնոյն. ոչ ուրուք ի կենդանեաց եւս քան զայս անզատական է միաբանութիւն միասնական Երրորդութեանն։
       159  Ամաչեա՛ Թէոդորիտոն, մի՛ ամբառնար զաչսդ յերկինս, Նեստորիոս, քանզի կոյր աչաւք էք ի միաբանութենէ Սուրբ Երրորդութեանն վասն կորստեան ձերոյ միաբանեցէք պատմել զամաւթալից վարդապետութիւն։ 160  Ոմն, ասեն, կարդայ եւ ոմն՝ լսէ. ոմն աղաչէ եւ ոմն աղաչի. ոմն խանդաղատի եւ զոմն ի խանդաղատանս ածէ. իբրեւ զի ոչ ունի իշխանութիւն յարութեան, զՀայր կարդայ ձայնիւ յաւգնականութիւն մեռելոյն։ 161  Ո՜վ, քանի դսրովելի են բանք արանցս այսոցիկ, ոչ միայն յաչս իմաստնոց, այլ եւ որ կարի տխմարագոյնք իցեն ի սուրբ եկեղեցւոջ։ 162  Ի տան քահանայապետին յորժամ յարոյց զդուստրն նորա ի մեռելոց, ոչ աղաչեաց, ոչ թախանձեաց, ոչ պաղատեցաւ եւ ոչ յերկինս հայեցաւ եւ ոչ առ Հայրն կարդաց. հայեցաւ ի մեռեալն եւ ա սէ. Տալիթա կումի, աղջիկ դու, ա րի՛ կաց ։ 163  Զարթեաւ որպէս ի քնոյ. կանգնեցաւ վաղվաղակի իբրեւ զառողջ. առժամայն եւ բազմականի արժանի եղեւ։ 164  Նոյնպէս եւ ի Նային քաղաքի բազում ամբոխ էր զհետ դագաղացն. ոչ ոք զնա ի մարդկանէ թախանձեաց, եւ ոչ նա առ Հայր աղաչանս մա տոյց. ձեռն միայն ձգեաց ի դագաղն եւ մեռեալն վաղվաղակի կանգնեցաւ ։ 165  Նոյնպէս եւ յամենայն նշանագործութիւնն . ուր անձամբն առնէր, զզաւրութիւն Աստուածութեանն ցուցանէր, եւ ուր առ Հայր աղաչանս մատուցանէր, զկատարեալ սիրելութիւնն ցուցանէր։
       166  Վասն ժողովրդեանս, ասէ, առնեմ։ 167  Եւ զմեկնութիւնն ինքն թարգմա նէ. Զի սոքա հաւատասցեն եթէ դու առաքեցեր զիս յաշխարհ ։ 168  Ճշմարիտ գոհութիւն զՀաւրէ վասն մարդ կան. Գոհանամ զքէն, Հա՛յր, ասէ, զի ծածկեցեր զայս յիմաստնոց եւ ի գիտնոց եւ յայտնեցեր տղայոց անմեղաց ։ 169  Ամենեքեան անկեալ եմք ընդ կարեւոր մեղաւք. այլ եւ ընդ անքաւելի մեղաւք անկեալ այնոքիկ են, որք յանբաժանելի բնութիւնն բաժինս արկանեն. իբրեւ անդ ոչ են ձեռնհաս առնել խռովութիւն, ինքեանք յանձինս իւրեանց խռովեալ տագնապին. ի մարդկանէ հայհոյին եւ յԱստուծոյ դատապարտին եւ ջնջին ի դպրութենէ կենաց։ 170  Այլ մեք փութասցուք անդրէն առ գերեզման Ղազարու հասանել, զոր ոչ է արժան գերեզման անուանել, այլ յարութիւն մեռելոց։
       171  Զայս իբրեւ ասաց Յիսուս, ի ձայն բարձր աղաղակեաց եւ ասէ. Ղազարէ, արի՛ եկ արտաքս։ 172  Եւ ել մեռեալն ոտիւքն կապելովք եւ ձեռաւք երիզապնդովք եւ երեսաւքն պատատելովք ։ 173  Քաջ միտ դիր աղաչեմ։ 174  Յորժամ յաստուածային գիրս մխեսցիս ընթեռնուլ եւ իմանալ զզաւրութիւն բանիցն, գիր մի ձայնաւոր մի՛ անցցէ զմտաւք քոյովք. ամենայն շարագրածքն յղի են երկնաւոր իմաստութեամբ, եւ ծնանին զբանս հոգեւորս իմաստուն մտաց. առ վատուսմունսն ամլանան, եւ առ քաջունակսն յիշատակաց բազմորդիք լինին. սոյնպէս եւ ի լսելիս իւրաքանչիւրոց, որոց առողջք են միտք ականջաց, ըստ այնմ եւ հանգամանք մտացն անուշանան։
       175 Ի ձայն բարձր աղաղակեաց եւ կարդաց զմեռեալն. ոչ եթէ սաստկութիւն ձայնին ընդոստոյց, ո՛չ. եւ զմտաւ անգամ մի՛ ածեր։ 176  Թէ մեռեալ զմեռեալ յարոյց երբեմն, մի ձայն բարբառոյ անդ ոչ գոյր ի միջի։ 177  Աղաղակեաց վասն բազմութեան մարդկանն, զի ի ձեռն ձայնին լուծցէ զամենայն հակառակութիւն. հարկեցոյց զամենայն տեսանելիս յինքն կորզելով։ 178  Որ հարցի, ասէ, ընդ մեռեալ` պիղծ կացցէ մինչեւ ցերեկոյ ։ 179  Կատարեաց զհրամանս աւրինացն. հեռի եկաց ի գերեզմանէ անտի կանգունս երկոտասան՝ չմերձենալով ի մեռանելն. փոխանակ ձեռինն զձայնն սաստկացոյց, ձայնն եղեւ որոտումն երկնաւոր, արտասուքն՝ ցաւղ շայեկան ամպոց. խստութիւն վիմին կակղացաւ, եւ եղեւ անդաստան բերրի։ 180  Քարինք որ անբոյսք են ի խոտոց, մալեաց կակղեաց սաստկութիւն ձայնին, եւ առ ընկալաւ զշայեկան անձրեւին լիութիւն, եւ մածոյց զլուծութիւն սերմանն։ 181  Հոտ նեխոյն դարձաւ ի հոտ անուշութեան. եմուտ ձայնն ի գերեզմանն, կալաւ զձեռանէ մեռելոյն, ոչ քարշեաց եւ ոչ գնացոյց, վասն զի կապեալ էր կապանաւք. որպէս հրեշտակն զԱմբակում մարգարէ` հացիւն եփելով եւ թանիւն հասելով զբոլոր կերակուր հնձողացն տարաւ։ 182  Արագ է բանն Աստուծոյ քան հրեշտակ երկ նից, եւ որչափ արագ է, առաւել եւս հզաւրագոյն է։
       183 Ասէ ցնոսա Յիսուս, լուծէ՛ք զդա եւ թողէք երթալ ։ 184  Որ կապեցիքդ լուծէ՛ք, եւ որ պատեցիքդ քակեցէ՛ք, եւ որ պատատեցէքդ կողոպտեցէ՛ք. մի՛ գարշիք ոչ գոյ հոտ նեխոյ. մի՛ խորշիք ըստ աւրինացն, չէ մեռեալ, այլ կենդանի է. տեսէ՛ք ձերաւքն նշանաւքդ. ծաներուք ձեռաւք ձեր։ 185  Զպատեալ բերանդ բացէ՛ք, եւ դուք ընդ այլ վկայսն վասն մահուդ, ամենեքեան վկայ լերուք յարութեանդ զոր տեսէքդ։ 186  Մի մրգով ճանաչի բոլոր պտուղ երկրի. մասնաւոր առժամայն, եւ աւետիք առ յապայ։
       187  Ո՛վ հիւանդութիւն, կենդանութեան յոյս. ո՛վ հիւանդութիւն, յարութեան նշանակ. ո՜վ հիւանդութիւն, մահու ընդդիմամարտիկ. ո՜վ հիւանդութիւն, բանսարկուին ոսոխ. ո՜վ հիւանդութիւն, հաւատոյ հիմն. ո՜վ հիւանդութիւն, թերահաւատից յանդիմանութիւն։ 188  Ոչ հիւանդութիւն կոչել ախորժեմ, այլ հիւանդացեալ մտաց առողջութիւն. ոչ հիւանդութիւն մահացուցիչ, այլ ախտացեալ անձանց բժշկութիւն. ոչ հիւանդութիւն առ ի մահ ննջումն, այլ ննջեցելոց առ ի մահ կանգնումն. ոչ հիւանդութիւն, այլ մերոյ յարութեանն պատկեր։ 189  Սքանչասցուք ընդ նորահրաշ յարութիւնն Ղազարու, պայծառասցուք ընդ աստուածային ներգործութիւնն, բերկրեսցուք Ղազարու յարութեամբն, զնոյն յոյս յանձինս մեր հաստատելով։ 190  Խայտասցեն եւ հոգիք սրբոցն, զի վերստին զգենլոց են զմարմինս, զոր մահացոյց բանսարկուն։ 191  Ողբասցէ մահ զկործանումն իւրոյ թագաւորութեանն, կոծեսցին եւ դժոխք զքակտումն իւրոյ զաւրութեանն, հրճուեսցի նախաստեղծն ընդ գալուստ հովուին ի խնդիր կորուսեալ ոչխարին, ծափս հարցեն հաւատացեալք ի նորոգմանն Ղազարու, սուգ առցեն դեւք զինքեանց տեսանելով զկործանումն։ 192  Աւետարանեսցեն՝ որոց ի գերեզմանսն բնակեն զյոյս յարութեանն. մի՛ այսուհետեւ զարհուրեցուսցէ զմեզ մահ, մի՛ դողացուսցէ բանսարկուն, որ մահացոյցն։ 193  Գտաք զկենաց ծառն, ի բաց եկաց քերովբէն բոցեղէն սրոյն պահպանութեամբն, խափանեցաւ ներգործութիւն մահաբեր ծառոյն, տերեւ թզենւոյն պատառեցաւ, զի անապականութեան գուշակ մեզ այսր աւուր յարութեան եղեւ ։
       194  Ո՜վ աստուածային ձայնին զաւրութիւնն, որ զդժոխս պատառեաց եւ զըմբռնեալն ի մահուանէ ոգին արտաքս կորզեաց։ 195  Ո՜վ աստուածային ձայնի զաւրութեանն, որ զլուծեալ անդամսն վերստին նորոգեաց ի կեանս։ 196  Ո՜վ աստուածային ձայնին զաւրութեան, որ զորոշեալ ոգին ի քթթել ական ժողովեաց առ լուծեալ մարմինն, ոչինչ անպատուականագոյն հրաշագործեալ քան զառաջին ստեղծածն։ 197  Ո՜վ ձայնին զաւրութեան, կանգնելով ի շիրմէն զչորեքաւրեայ մեռեալն պարաուանդեալ ոտիւք, ճեպով ածէ ի տեղին, ուր էրն։
       198 Կացուսցուք, ով սիրելիք, զմիտս մեր ի վերայ ձայնիս ամբիծ հաւատովք, եւ տեսցուք մտաց աչաւք զնոյն ինքն զկենսատուն Քրիստոս, եւ զնոյն ինքն դաւանելով մեզ յարութիւն եւ կեանք, ի հասարակաց յարութենէն մի երկմտեսցուք, զի ահա այն ձայն եւ զմեզ յարուցանելոց է ի գերեզմանացն։ 199  Փութասցուք այսուհետեւ աստէն ամբարել զգործս աւգտակարագոյնս առ հանդերձեալ յարութիւնն, զի մի՛ շիջեալ լապտերաւք ելցուք ընդ առաջ փեսային. զի յորժամ կոչիցիմք ի գերեզմանացն, առ ձեռն պատրաստ գտցուք զողորմութեան, եւղ, որով լապտերքն մեր պայծառանան։ 200  Զի ոչ է յետ այնորիկ ժողովք վաճառուց, ոչ ունիս գնել, զոր յուսասն։ 201  Այժմ է հանդէս վաճառաց, աստէն են աղքատացն ժո ղովքն, ի նոսա գանձեսցուք, որ ոչ ցեց մերձենայ, նոցա հաւատասցուք զգանձն, եւ ոչ գողն կարէ ական հատանել, ի ձեռն նոցա դիցուք ի պահեստի, զի անդ ի ձեռս դատաւորին գտցուք։ 203  Ընթասցուք առ լուծումն մեղացն սրագոյն քան զդնել ատենին, կաշառեսցուք զդատաւորն նախ քան զդնել աթոռոյն, մի՛ կացցուք մերկս ի հրապարակատես ատենին, լաւագոյն է այժմ միայն խաւսել ընդ դատաւորին, դիւրին է աստէն լուծանել զմեղադրանսն։ 204  Զի յորժամ ծագեսցէ լոյսն ի մէջ գիշերի, եւ երեւեսցի արդարոցն պարծանքն, այսինքն՝ յամեցեալ Փեսայն, կարասցուք ժամանել ընդ առաջ նորա պայծառ լապտերաւք, զի ի դատաստանէն ապրեալք` առագաստին մտիցն լինիցիմք արժանի՝ ընդ հրաւիրեալսն ժառանգելով զանպատում ուրախութիւնսն ի Քրիստոս Յիսուս ի Տէր մեր, որում փառք յաւիտեանս. ամէն։