Մամբրէի վերծանողի ճառք

Գ. ՆՈՐԻՆ Ի ՄԵԾԻ ԱՒՈՒՐ ԳԱԼՍՏԵԱՆ ՏԵԱՌՆ ՄԵՐՈՅ ՅԻՍՈՒՍԻ ՔՐԻՍՏՈՍԻ ՅԵՐՈՒՍԱՂԷՄ
       1 Նախախնամաւղ եւ մշտնջենաւոր աստուածային գթութեամբն հասեալ ժամանեցաք յաւրհնաբանութեան աւրս, յորում զերկնագոչ բարեբանութիւն ընդ տիեզերական հաւատացեալս համախմբեալ յիշատակեմք, եւ զաստուածաբանութիւն տղայոցն վերաձայնաբար ճառեմք, եւ զտիեզերական անուամբ եւ եկաւորութիւնն բարեբանապէս Դաւթայ խոստովանիմք զարմ։ 2  Իսկ մերակերպ բնութեանս ընդ արարչութեան միաւորութիւն երեւելապէս հանդիպեցաք տեսակի եւ զերկակի եկաւորութիւնն գոչելով, զեկեալն եւ զգալոցն` արարչական խոստովանիմք բացայայտութիւն, զոր եւ երանելի աւետարանիչքն աստուածաբանութեամբ` եւ հրաշալի եւ ըղձալի ընձեռեցին եկեղեցւոյ գիւտ։ 3  Յորոց ոմն ասէ։
       4 Իբրեւ մաւտ եղեն ի Բեթփագէ եւ ի Բեթանիա` մերձ ի լեառն ձիթենեաց, առաքէ Յիսուս երկուս յաշակերտացն իւրոց եւ ասէ ցնոսա. երթայք ի գեղդ, որ առաջի ձեր է, եւ իբրեւ մտանիցէք` գտանիցէք էշ կապեալ եւ յաւանակ ընդ նմին, լուծէ՛ք ածէք ինձ, եւ եթէ ոք ասասցէ ինչ ձեզ, ասասջի՛ք եթէ Տէրն իւրեանց պիտոյ է, եւ վաղվաղակի առաքեսցէ զնոսա ։
       5  Երուսաղէմ խաղաղութիւն թարգմանի. վասն զի անդ խաղաղանայր գրաւորական ժողովուրդն՝ ի պատուիրանազանցութենէ քաւեալք ի ձեռն քահանայութեանն եւ զանազան կենդանեացն արեանցն հեղման` եւ առաւրեայ եւ շաբաթաւրեայ լուացմանցն։ 6  Այսպէս եւ եկեղեցւոյ մաւր էր ճշմարիտ խաղաղութիւնն Յիսուս, որ մերձակայ մահուամբն հանդերձեալ էր զբազմաստուածութեանն վրդովմունս խաղաղացուցանել։ 7  Եւ ի մերձենալն Յիսուսի ի չարչարանս, մերձենային հեթանոսք ի դատապարտութենէ յազատութիւն որդեգրութեանն ։ 8  Արդ, մաւտ եղեն հեթանոսք յերկնային խաղաղութիւնն յաղագս յերկնուստ իջելոյն եւ մարմնակից մարդկեղէն բնութիւնս եղելոյն, եւ մաւտ էր Յիսուս խաղաղութիւնն եկեղեցւոյ` յաղագս մարգարէիցն նախագուշակութեան եւ տէրունական մահուանն, որ զմահու տիեզերաց բառնայր զիշխանութիւնն, եւ յարատեւակ աստուածային կենդանութեամբն ` զանլուծանելի կեանս հասարակաց ընդձեռէր, վասն զի խաղաղանայր մարդկային բնութիւնս յաղագս մարմնոյն, որ ընդ Աստուածութեանն խաղաղացաւ անանջատապէս։
       9  Եկին ի Բեթփագէ եւ ի Բեթանիա։ 10  Բեթփագէ թարգմանի տուն ծնաւտի, եւ Բեթանիա տուն սգոյ եւ տուն հնազանդութեան. վասն այնորիկ տուն ծնաւտի, զի ծնոտ բանաւոր բնութեան եւ սպասաւոր ի ձեռն շարժման, պատուիրանին պաշտաւնեայ։ 11  Ծնաւտ առաջին մարդոյն լուծանէր զինքն ի բանական սպասաւորութենէն` պատուիրանազանցութեանն աղագաւ, եւ բոլոր մարմնեղէն տաճար թափուր ի բնակողէն մնայր. վասն որոյ լինի մարմնեղէն տուն Յիսուս, եւ երրեակ միութեանն յաւիտենական կայարան։ 12  Եւ ծնաւտ` յաղագս մարդկեղէն ծնաւտի զարարչեղէն վարդապետել զաստուածաբանութիւնն։ 13  Իսկ Բեթանիա, որ է տուն սգոյ. վասն զի տուն ուրախութեան էր առաջին մարդն յաղագս ի դէմս զտէրունեան փչումն ընդունելոյ, որ պատուիրանազանցութեանն աղագաւ վերադարձաւ առ փչողն, եւ անփառունակ եւ սգաւոր լինէր նախաստեղծին անձն։ 14  Եւ տուն հնազանդութեան, զի անհնազանդեցելոյ մարմնեղէն եւ բանականի տանն արարչադիր աւանդիցն. լինի տուն` նորին ստեղծիչն եւ հնազանդի Հաւր բովանդակապէս եւ պարաբառնայ զանհնազանդութիւն առաջին մարդոյն։
       15  Յայնժամ առաքէ Յիսուս երկուս յաշակերտացն իւրոց։ 16  Զաւրինաւորական եւ զհոգեւորական աւանդիցն ասէ, յորոց մին առաքելական եւ առաջին շնորհի, թէպէտ եւ ժամանակաւ զկնի, իսկ երկրորդն մարգարէութիւն` կարգեցաւ ի Հոգւոյն Սրբոյ, զի երկոցունց վկայութեամբք հաւատարմացուսցէ զտնաւրէնութիւնն։ 17  Եւ դարձեալ` եթէ միովն գայթակղեսցի ոք, միւսովն կանգնեսցի, եւ ի հաւատոց ցրտացեալքն զայս երկուս աւանդութիւնս մտաւք վերարկեսցեն եւ աստուածային ջեռնուն սիրովն։ 18  Իսկ յաշակերտացն երկուս, վասն զի բազում ունելով Յիսուսի զաշակերտսն, զվերին ութաշտիճանեայ երկնագումար զպարսն, զոր մեծն Պաւղոս շարադասէ. հրեշտակք, հրեշտակապետք, աթոռք, տէրութիւնք, պետութիւնք, իշխանութիւնք, սերովբէք, քերովբէք։ 19  Իսկ մերասեռիցս, դատողութիւնք թագաւորութիւնք եւ այլ աստուածաշնորհ պարգեւք, յորոց որպէս ի բազում աշակերտաց զերկուսն առաքելով, զմարգարէութիւնն, որ յառաջագոյն զմարմնաւորութիւնն գուշակէր ճշմարտապէս, եւ զառաքելութիւնն` զոր հազարապետ ինքեան խորհրդոցն կացուցանելով ա սէ. Երթա՛յք ի գեւղդ որ առաջի ձեր է։ 20  Զի տիեզերական բազմութիւն մարդկան` աստուածեղէն եւ ամենատես ականն է որպէս գեւղ, յոր առաքէ զմարգարէականն յառաջ քան զիւր եկաւորութիւնն, իսկ զառաքելականն` ի մերունակերպախառնութեանն ։ 21  Ա սէ՝ Գտանեմք էշ կապեալ։ 22  Է սա յանմաքուր կենդանեաց, որ է հրէից ժողովարանն, եւ էր մաքուր կենդանի եւ երկնային հաւտապետին հաւտ` ի տարրաւորութենէ եղեալ անսուրբ կենդանի, իսկ կապեալն՝ ընդ բազմաստուածութեանն իշխանութեամբ, յորմէ լուծանէ առաքելական կոչմամբն։
       23  Եւ եւս կապեալ, զի ընդ աւրինացն պահպանութեամբ կապեալ էին հրեայքն, ի կապարանէ արձակէ զնոսա յիւր աւետարանական վարդապետութիւնն` մարգարէական եւ առաքելական կոչմամբն։ 24  Իսկ յաւանակ առ նմին, զհեթանոսաց ժողովարանն ասէ, զորս յանսուրբ վարուց եւ ի կռապաշտութենէ լուծանէ յիւր երկնաբեր շնորհն, զոր ոչ ընդ աւրինացն կապով էր արկեալ, այլ արձակ եւ համարձակ թողլով զհաճոյս իւրաքանչիւր կատարել. եւ վասն այնորիկ նմանեցուցանեմք կատարելագոյն կենդանւոյն` զհրեայսն, եւ յաւանակին` զհեթանոսս։ 25  Վասն զի որք կանխագոյն զաստուածեղէն բանն ընկալան` կատարելագոյնք են եւ առաջինք, եւ ըստ տարացու ցի` Որդի իմ անդրանիկ Իսրայէլ, ասէր ցՓարաւոն։ 26  Եւ մեծն Պաւ ղոս. Փառք եւ պատիւ եւ խաղաղութիւն գործողացն զբարիս` նախ հրէի եւ ապա՝ հեթանոսի ։
       27 Ածին, ասէ, զկենդանիսն եւ արկին զնոքաւք ձորձս, եւ նստաւ ի վերայ նոցա ։ 28  Ածել` զառաքելական եւ զմարգարէական կոչմանէն ասէ, որովք խնդրեալ մերձեցոյց առ ինքն, իսկ ձորձոցն վերարկումն, զաւազանին մաքուր եւ զանապական զգեստն` զոր շնորհէ Սուրբ Հոգին, զի զմարմինն անապական զգեստաւ սրբէ մաքրութեամբ, եւ զոգին լուսաւորէ փչմամբ, եւ լնու զմիտսն առնելով տեղի ինքեան հանգստեան միածնի Որդւոյն։ 29  Դարձեալ նստաւ ի վերայ նոցա, քանզի յերկաքանչիւրոց կոչեցեալք ի հրէից եւ ի հեթանոսաց ի սուրբ եկեղեցի եւ յորդէգրութիւն երկնային Հաւրն, ի հասարակաց մաքրագոյն վարս առաքինութեան նստի եւ հանգչի տիրապէս եւ աստուածաբար։
       30 Իսկ նստելն ի վերայ անմաքուր կենդանեացն. վասն զի ոչ երկու ժողովարանք հրէից եւ հեթանոսաց մաքրութեամբ առ Աստուած մերձեցան, այլ մարմնացեալ Բանն վարդապետութեամբն կոչեաց, եւ չարչարանաւքն ելոյծ զյանցանսն, եւ մահուամբն ի մահուանէ ազատեալ` արար իւր աթոռ, եւ նստաւ ի վերայ հասարակաց խորհրդոց, եւ դատի եւ դաստիարակէ զբոլորից հոգի եւ զմարմին, եւ շնորհէ իւրաքանչիւր բարւոք զխտրելիսն եւ զընդունականսն։ 31  Իսկ ձորձոցն վերարկեցելոց ի նոյն կենդանատեսակացն, յորոց վերայ նստի նստեալն ճշմարտապէս յերկինս երկնից ի քերովբէական կառսն։ 32  Ձորձս իմանալի է զառաքելական վարդապետութիւնն. զի անդ ի սրոբէական սրբութեանն նստի եւ հանգչի, իսկ աստ յառաքելական քարոզութեանն նստի եւ բազումս հրաշակերտէ, եւ զերասանակ վարդապետութեանն ուղղէ յերկինս երկնից տիրապէս։ 33  Արդ, հասարակաբար նստաւ Միածինն յերկինս ի վերայ քերովբէից եւ յերկրի ի նուս կենդանեաց. անդ արարչաբար եւ համապատուապէս, աստ մերունակն աստուածացեալ կերպիւ եւ անանջատելի ի Հաւրէ, բոլոր յԵրրորդութենէն, գոլով եւ անորիշ յերկրէ։ 34  Բայց կատարելապէս նստելն ի վերայ կենդանեաց առաւելութիւն սիրոյ է Արարչին առ իւր արարածս, յորմէ հարստահարեալ տէրունեան կամքն անխտրաբար կոչէ զամենայն մարդկեղէն բնութիւնս յինքեան անճառելի շնորհսն, եւ հանգչի եւ բերկրի ի վերածնեալսն աւազանաւն եղբայրապէս եւ հարազատաբար յաղագս եղբայրացելոց ընդ մեզ մարդկեղէն բնութեանն։ 35  Իսկ Ձիթաստանեայց լեառն` աստուածեղէն բնութեանն մարմնաւոր բնութեամբ նուաստանալն. վասն զի ձէթ գիշերոյ է լուծիչ. այսպէս Բանն ի Հաւրէ ի դուրս եկեալ եւ ընդ մարմնոյ միաւորելով` արեգակնապէս փայլեալ ելոյծ զբոլոր մարդկային բնութեանս զոգւոցն գիշեր։ 36  Եւ յեկաւորելն յԵրուսաղէմ հաւանելն է ի կամաւոր չարչարանսն. զի Երուսաղէմ թարգմանի խաղաղութիւն, եւ խաղաղութիւն, որ ի վեր է քան զամենայն մարգարէական եւ առաքելական շնորհս, որ պարգեւեցաւ մեզ աստուածեղէն մահուամբն։ 37  Զի իջանելն յԵրուսաղէմ, վերատանել էր զմերասեռ տոհմս յաստուածակերտ գաւառն, վասն զի դիմելն յԵրուսաղէմ, դիմել էր ի մահ, եւ մահուամբն ի մահուանէ արձակէր զմահու արժանաւոր անձինս ։
       38  Իսկ զի՞նչ բազմութիւն ժողովր դեանն առաջոյ եւ զկնի, եւ ձորձոցն սփռելն ի ճանապարհին։ 39  Ժողովր դոցն առաջինք` հայրապետութիւնք, մարգարէութիւնք, քահանայութիւնք, դատողութիւնք, թագաւորութիւնք, ծերոցն ատեանք, դպրացն եւ փարիսեցւոցն կաճառք, եւ Յովհաննու կարապետական կոչումն. նոքա ժողովուրդք, որք յառաջ են քան զՔրիստոսի մարմնանալն։ 40  Իսկ երանելի առաքեալքն եւ մեծ վկայքն եւ վարդապետքն, եւ բովանդակ աւազանին նորած նունդքն, որ զկնի տնաւրէնութեանն կոչեցան, ժողո վուրդ որ զկնի։ 41  Իսկ ձորձոցն ի ճանապարհին տարածանելն հնազանդելն է աւետարանական վարդապետութեամբ բոլոր տիեզերաց, որք սփռեցին սիրով զսիրտս եւ զճանապարհս յինքեանս կազմեցին քառահոլով չորից աւետարանչացն, որովք ի վերայ գնայ եւ հետեւի, եւ ողջախոհացն բերկրի ախորժակաւք մերակերպունակ էմմանուէլն։ 42  Քանզի յաւրինակացն մաքուր անձինք, դիտաւորելով զնորա մարմնատիպ եկաւորութիւնն, ոչ սոսկ բանիւ խոստովանեցին, այլ նիւթեղէն տեսակ զգիր` որպէս ձորձս, եւ ի ժամանակի` որպէս ճանապարհ, տարածեցին պատմագրապէս, վասն զի ի հողեղէն բնութեանս կենդանակերպեցաք, եւ ի հողեղինէս զհոգեղէն զգեցաք պատկեր։
       43  Բայց զոստս ի ծառոց տարածանել, զի ի սկզբանն եւ ի լինելութեանն` Բանն ի Հաւրէ ճա ռեալ՝ Եղիցի լոյս. եւ ժողովեսցին ջուրք եւ բղխեսցէ երկիր ըզծաղիկս եւ զծառս, եւ բովանդակ գոյանայր արագագոյն քան զական քթթել, եւ բովանդակ ծաղկաւետանայր երկիր` ի գագաթունս բերելով պսակ թագազարդեալք։ 44  Ի պատուիրանազանցութենէ նախահաւրն նոյն Բանն յանմեկնելի ծոցոյ Հաւր հրամայէր ծաղկազարդ երկրի գոլ փշաբեր, զորոյ զղջացեալ Հաւր, զԲանն յիւրածին ծոցոյ անանջատելի յինքենէ առաքէ։ 45  Վասն զի ոչ բաւէ բնութիւնս` զբնութեանն տանել տեսութիւն, առնու զմեր կերպարանս, եւ կերպարանակից զմեր բնութիւնս ինքեան առնէ ըստ շնորհի, եւ մերունակ բնութեամբս ընդ մահու պատերազմեալ մահու չափ, զմահու կամեցաւ բառնալ զիշխանութիւն, եւ զերկիր եւ զտարերս յառաջին նորոգէր հրաշափառութիւն։ 46  Եւ զայս ոչ վայրապար, այլ ի ժամանակին, յորում պատուհասակիրն եղանիւր մարդն, եւ երկրի բարեվայելչութիւնն, որ մարդոյն աղագաւ էր կազմեալ. ի նոյն ժամանակի ի գարնանային հասարակութեանս, յորում լինելութեան երկրիս գոլ սկիզբն, ի նոյն հասարակաւորութեանն գայ եւ վերադարձուցանէ զերկիր յառաջին կարգս։ 47  Վասն որոյ ծերք եւ տղայք ոստս ի ծառոց ի ճանապարհին տարածանելով տերեւազգեստ եւ ծաղկազարդս, որովք նշանակէին զանէծս երկրի հանդերձ փշաբերութեամբն պարաբառնալ, եւ յառաջին աստուածակերտ բուրաստանատեսակն յեղանակել։
       48  Դարձեալ ոստս ի ծառոց տարածանել. վասն զի ի ձեռն առաջին տնկոյն յոստոցն ընկալաք զպատուիրանազանցութեանն պտուղ, յորոյ սակս զնոյն ոստս տարածանել ի ճանապարհի, զի գնալով ի վերայ ոտիցն Յիսուսի, ընդ ոտիւք մեզ զհակառակամարտին արկցէ զաւրութիւն։ 49  Իսկ ըստ իմանալի տեսակի, ծառ է հրեշտակական զաւրութիւնքն, որք ի բանական եւ ի հոգեւոր բնութիւնս զատեալ որոշեցան բարձրակայ վայրիւք, յորս եւս վերածայրեալք սերովբէիցն բարձրութիւնք, որ ի ներքոյ տէրունական ոտիցն սոսկացեալ` քառունակ թեւաւք պարփակեալ զինքն` անկարողացեալ զտեսութիւնսն բերել ի կիզմանէ, սարսափելով զյաղթական եւ զպանծալի սրբասացութեանն անհատաբար գոյելով։ 50  Յայսպիսի բարձրագոյն ոստոց հատեալ` ի բարբառոց բարեբանութեան մանկանցն, որ տարածանէին գոյմամբ զեկաւորութեան զհետեւմունս եւ զհանդերձեալ գալուստն, որ աղաղակէին ասե լով. Աւրհնեալ որ գաս յանուն Տեառն ։
       51  Ընդ որս եւ համարձակախաւսն Զաքարիաս ճշգրտաբանէ զԿուսին զյղութիւնն յանզուգակցութենէ, եւ զծնեալ մանուկն` ընդ մեզ Աստուած, եւ զհանդերձեալ աւուրս յԵրուսաղէմ եկաւորեալ եւ ի վերայ նստեալ կենդանեաց առ առակախաւսէր, այլ յայտնապէս ասե լով. Զուարճացի՛ր, դուստր Սիոնի, վասն զի քո Թագաւոր գայ առ քեզ, Աստուած մարմնակերպ ի վերայ նստեալ անմաքուր կենդանեաց ։ 52  Է՞ր սակս Սիոնի եւ ոչ մեծն Երուսաղէմ ասի ուրախանալ։ 53  Սիոն էր ամրոց, յորժամ Դաւիթ թագաւորեաց ի Հրէաստանի, եկեալ յԵրուսաղէմ եւ արգելեալ յեբուսացւոցն, զի մի թագաւորանիստ լիցի Երուսաղէմ։ 54  Իսկ Դաւիթ պատերազմեալ առնու զամրագոյն տեղին զկոչեցեալն Սիոն, եւ շինեալ զամրոցն ինքեան տուն եւ տեղի յարքունական, անդ վերստին նորոգէ զսեղանն ի Սելովայ զկործանեալն, անդ եւ զտապանակն դարձուցեալ ի գերութենէն հանէր, բովանդակ զքահանայական կարգն հանդերձ սպանդիւքն նորոգէր։ 55  Եւ վասն զի անճառելի ծոցոյ Հաւր անմեկնելի Բանն մերունակ տպաւորեալ կերպիւ ի Կուսէ անապական եւ ի զաւակէ Դաւթի մաքուր բերանով խոստովանեալ եւ զհայրենի լուծեալ թագաւորութիւն Դաւթի որդեգրապէս նորոգէ, եւ արարող խաղաղութեան Յիսուս ինքեամբ բերանով՝ զխաղաղութիւն տիեզերական փրկութեամբ, զի ի Պասեքին ոչ այլ ուրեք, այլ ի Սիոն հրամայէ առնել զԶատիկն։ 56  Անդ եւ զգառնն ուտէ, անդ պարփակեալ դրաւքն էր եւ ի յաշակերտացն ի մեղուէ ճաշակէ, եւ զնոր արքայութիւն, որ է իւր յարութիւն, հաւատարմացուցանէր ընդ նոսին ճաշակմամբն. վասն այսր ամենայնի հրամայէ ուրախանալ դստեր Սիոնի։ 57  Իսկ դուստր Սիոնի, վասն զի քաղաք Դաւթի Սիոն կոչեցաւ, եւ քաղաք զծննդականի ունի զբնութիւն. որպէս արհեստական բնութեան Յովսէփ Դաւթի է զարմ, եւ Յիսուս որդի Դաւթի խոստովանեցաւ, այսպէս եւ Սիոն։ 58  Բնակիչք ժամանակիս դուստր են առաջին բնակչացն։
       59  Բայց ըստ իմանալի տեսութեան, դուստր Սիոնի անուանի դուստր խաղաղութեան, զի զճշմարիտ խաղաղութիւնն բերեալ յերկնուստ Տէրն տայ սրբոց առաքելոցն ասե լով. Զխաղաղութիւն զիմ տամ ձեզ եւ զանճառելի զխաղաղութիւն, զոր ընկալեալ աշակերտացն, առնուն ի Սիոնէ զփչումն, զոր առաջին մարդն արտաքս անմաքրութեամբ տարաւ։ 60  Ի Սիոն վերնատանն փակելով դրովք երեւեալ փչէ յառաքեալսն ասե լով. Ընկալարո՛ւք զմաքուր Հոգին ։ 61  Այսպէս եւ ի Պենտէկոստէին ի Սիոն եւ ի վերնատանն ի շնչմանէ ի շառաչմանէ տրոհեալ լեզուք, առաքելոցն` զկոչումն ազգաց ի ձեռն նոցա նշանակէր լեզուաւքն հրեղինաւք։ 62  Եւ ճշմարտապէս ի Սիոնէ ընկալան զխաղաղութիւն, եւ ի բազմաստուած վրդովմանցն զտիեզերս խաղաղացուցին, եւ ընդ արարածս զարարիչն Հայր հաշտեցուցին, զհիմնաւորութիւն Եկեղեցւոյ ի նոյն Սիոն սկզբնաւորեցին։ 63  Յաղագս այսպիսի նորագործ հրաշից հրամայէ մարգարէն նախ քան զամենեցուն Սիոնի խնդալ։
       64  Իսկ դուստր Սիոնի` ծնունդ եւ պտուղ այսպիսի շնորհաց, որ է Եկեղեցի. վասն զի առաքելական վարդապետութիւն ի Սիոն առ սկիզբն։ 65  Սա է մայր Սիոն եւ անդ մարդ ծնաւ, մարդ աւազանաւն յորդեգրութիւն երկնաւոր Հաւրն. վասն այսորիկ մայր Սիոն եւ դուստր Սիոնի յառաջատեսիլ, ի Սիոնէ առաքելոցն զհեթանոսաց կոչումն եւ յառաջին սքանչելեացն, որ ի Սիոնէ երկրորդ փոխեցաւ ի հեթանոսս յեկեղեցի։
       66  Արդ ուրախանալ դստեր Սիոնի հրամայէ, որ է տիեզերական Եկեղեցւոյ կոչումն։ 67  Իսկ թագաւորն Յիսուս, որ թագաւորէ ըստ արարչական զաւրութեանն երկնի եւ երկրի, թագաւոր է ըստ մարմնոյ, զոր ընդ արարչական բնութեանն միացոյց. եւ գալ` զդիմեցումն չարչարանացն ասէ. եւ յանմաքուր նստեալ կենդանիս` զհրէից եւ զհեթանոսաց զանմաքրութիւն սրբէ իւրով մահուամբ։ 68  Իսկ ի վերայ նստեալ տաճարացուցանէ սրբութեամբ զհաւատացելոցն միտս ինքեան` անորոշելի յԵրրորդութենէն։ 69  Ասէ. Կապեսցէ զորթոյ զէշ իւր ։ 70  Որթ` զինքն խոստովանի ասե լով. Ես եմ որթն ճշմարիտ. եւ էշ` զհրէից զհաւատացեալսն, զորս կապեաց ընդ ինքեան . զորպիսի կապ ոչ կարասցեն փորձութիւնք աշխարհիս լուծանել։
       71 Եւ զորթոյն գնդակէ զյաւանակ իւր ։ 72  Յաւանակ` զսուրբ Եկեղեցի ասէ, եւ գնդակ որթոյ` զերանելի առաքեալսն. զի որթն Յիսուս կապեաց ընդ իւր հրաշագործութեամբ զհրէից անմաքրութիւնն, հպելով առ ամենայն ախտաժէտս բժշկապէս, իսկ գնդակ որթոյ` երկոտասան առաքեալքն, որք որպէս գնդակ յորթոյ, ծնան ի նորա վարդապետութենէն, վասն զի զհեթանոսաց կոչումն յաւիտենական կապեաց ընդ առաքելական վարդապետութեանն ։
       73  Եւ բազմութիւն ժողովրդոցն ա սէին. Աւրհնեալ որ գաս յանուն Տեառն։ 74  Մովսէս եւ մարգարէքն զայսպիսի եկաւորութիւն Փրկչին կանխաւ գուշակեցին, եւ քահանայութիւն միշտ ընթեռնոյր եւ մնայն աստուածեղէն գալստեան, վասն զի զտղայսն աստուածաբան` Սուրբ Հոգին արար, եւ որպէս մասամբ ցուցանելով, եթէ որ գալոցն էր` դա է, եւ որում ակն ունիք միւսանգամ, զի եկեալ կոչեսցէ յանապական եւ յանճառելի Երրորդութեան շնորհս։ 75  Եւ գայ դատել զտիեզերս եւ ըստ գործոց հատուցանել վարձս։
       76 Իսկ քահանայապետքն եւ դպիրք ի նախանձուէն նսեմացեալք` ոչ զճշմարտութիւնն անսուտ արեգականն կարողացան տեսանել, զի մտաւք եւ բբոք առհասարակ եղեն անտեսք, այլ եւ բարբառոյ տղայոցն համրացեալք` մատուցեալ առ Յիսուս ա սէին. Սաստեա՛ ժողովրդեանդ զի լռեսցեն։ 77  Եւ նա ասէ. զի եթէ զդոսա լռեցուցիչ, քարինքդ աղաղակեսցեն ։
       78  Քարինք զանպտղութեան ունին զբնութիւն եւ զամլութեան. այսպէս եւ հեթանոսք. որպէս եւ զնոյն տեսակ քարացեալ սրտիւք` անպտուղ եւ անբոյսք էին յաստուածային բարեպաշտութենէն, որք հանդերձեալ էին ի ձեռն առաքելական քարոզութեանն խոստովանել զԱստուածութիւն նորա։
       79  Դար ձեալ քարինքդ աղաղակեսցեն. զնոյն ինքն զքահանայիցն ասէր, որք դեռեւս ոչ էին ընդ առաքելոցն անկեալ վարդապետութեամբ, եւ անպտուղք ի հաւատս, որք հանդերձեալ էին զաշակերտացն վերաձայնել բարեբանումն, յորոց Նիկոդիմոս եւ Կայիափա եւ Պաւղոս եւ եւթանքն ստեփանեանք եւ հազարաց բազմութիւնքն, որք զկնի յարութեանն առաքելոցն դարձան քարոզութեամբ։ 80  Եւ եւս քարինքդ աղաղակեսցեն։ 81  Քարինք ի շինուածս տրամադրին ի հիմունս, եւ զբոլոր շինուածն ի վերայ ինքեանց բերեն անշարժապէս. այսպէս եւ երանելի առաքեալքն տրամադրեցան ի հիմունս Եկեղեցւոյ կարծր եւ անշարժելի իւրեանց հաւատովն, յորոց վերայ շարադրեցաւ Եկեղեցւոյ պարակարգութիւն. ըստ որում Պետրոս վէմ դաւանեցաւ յաստուածային բերանոյն` խոստովանելով զՅիսուս ի Հաւրէ իջեալ անորոշապէս։ 82  Այսպէս եւ որք ի գրաւորականին` քարինս կոչէ զմարգարէութիւնս եւ զքահանայութիւնս. վասն զի ասէ Քարինք սուրբք հոլովին յերկրի նորա ։ 83  Հոլովել` զկոչումն աստուածեղէն հրամանին ասէ, ի քահանայութիւն, ի դատաւորութիւն, ի թագաւորութիւն, զի երանելի առաքելոցն քարոզութիւն եւ կոչման ձայնք, ընդ ամենայն երկիր հասին բարբառով աւետարանութեան, եւ ի տիեզերս ժամանեցին նոցուն բանքն ի փրկութիւն։ 84  Արդ, եթէ մանկտիդ լռեսցեն, Պետրոս վէմն` հանդերձ առաքելովքն աղաղակեսցէ զՈրդւոյ զեկաւորութիւնն մարմնապէս եւ աստուածաբար անանջատելի ի Հաւրէ, բովանդակ ի յերկրի եւ բոլորովին յերկինս, ընդ Հաւր լնու զքրոբէական աթոռն, եւ, ի վերայ անմաքուր կենդանեաց նստելով, մտանէ յԵրուսաղէմ։ 85  Անդ ի սերովբէից զմաքուր եւ զարարչականն ընդունի աստուածավայելուչ գովասանութիւն եւ աստ ի տղայոց` ի մտանելն աստուածապէս եւ մերունակ կերպիւ խնամակալութեամբ ընդունի։ 86  Անդ իմանալի տեսութեամբ եւ բոլոր Աստուածութեամբ սէրովբէիցն երեւի, աստ զգալի բնութեամբ շաւշափի, եւ է ամենայն յամենայնի եւ լնու զամենայն պարս ոլորտապէս, որոյ երկին թզաւ եւ երկիր քլաւ ։
       87 Եւ եւս քարինքդ աղաղակեսցեն, վասն զի միշտ ի հայրապետութիւն պանծային Աբրահամու գործոցն, որոց ի սակս մեր յանդիմանելով ա սէր. Մի՛ սոսկ պարծիք, Աբրահամու աննմանողք, նորուն գործոց նահապետին։ 88  Ասեմ ձեզ, ասէ, կարող է Աստուած ի քարանցս յայսցանէ յարուցանել որդիս Աբրահամու ։ 89  Որպէս յանծնունդ յորովայնէ ծնաւ Իսահակ, յորմէ՝ դուք, այսպէս եւ յանհաւատ եւ յանծընունդ ժողովրդենէ հեթանոսաց կարողասցի իմ տէրութիւն մանկունս հաւատոյ ծնանել Աբրահամու, որք զիմս աղաղակեսցեն եկաւորութիւն մարմնապէս եւ աստուածա բար. Աւրհնեալ որ գասդ յանուն Տեառն։
       90 Իսկ մեր զաստուածավայելուչ տաւնեալ աւուրս կնքեսցուք զբանս՝ ընդ տղայսն աստուածաբանեսցուք գոչելով զսարսափելի զարարչական բարեբանութիւնս, եւ ընդ աշակերտսն սպասաւորեսցուք տէրունական եկաւորութեանն, ընդ ժողովրդեանն բազմութեան զգեստս եւ զուռս հետեւեցելոցն յերկրի արարչականին սփռեսցուք ոտիցն, զի ամենայնիւ եւ ընդ ամենեսեան հաղորդեսցուք աստուածապէս եւ մարմնաւոր անբաժանելի առանձնաւորութեանն Քրիստոսի, եւ անորիշ եւ համապատիւ Սրբոյ Երրորդութեանն. որում գովութիւն եւ մեծ վայելչութիւն եւ փառատրութիւն ի մերոցս խոստովանեսցուք բերանովք զանորոշելի եւ զանմեկնելի զմի Աստուածութիւն եւ զերիս անձնաւորութիւն բաժանեալ առանձնաւորութեամբ եւ միաւորեալ Աստուածութեամբ, զի նորա է պատիւ, փառք եւ զաւրութիւն յաւիտեանս. ամէն։