Հայերէն Յիշատակարաններ

***

ՃԱՌՔ ՅՈՎՀԱՆՈՒ ՄԱՅՐԱՎԱՆԵՑՒՈՅ

Երուսաղէմ 1999, Ն. Պողարեան, Ցուցակ Զ. էջ 594-595

Գրիչ` Սիոն

Վայր` Նորսեսի անապատ

<191> Գոյացուցչին բոլորեցունց, անպատում եւ երկայնամիտ Սուրբ Երրորդութեանն, որ ներէ ամենայնի, որ վեհագոյն է քան զամենայն բարերարութիւնս իւր, նմա փառք յաւիտեան եւ յաւիտեանս յաւիտենից, որ ետ զաւրութիւն տկարութեանս մերում հասանել ի գիծ վերջին այսմ լուսազարդ եւ աստուածապատում մատենի, զոր ի Հոգւոյն Սրբոյ ազդմանէ արարեալ է երիցս երանեալ սուրբ վարդապետն\\\ացն կամաց, որք զահ ահեղ ատենին զմտաւ ածին, ոմնվասն պահոց, ոմն վասն աղաւթից, ոմնվվասն ողորմութեան, եւ որոց այլ ինչ պակասութիւն է գործոց:

Արդ, եւ նուաստ եւ վերջինս յորդիս եկեղեցոյ Սիոն, հանդերձ եղբարք իմովք Թաթիոսի, Կաւտաւտի, Հանիսին, Սիմաւոնի ցանգացող եղաք աձսմ հրաշապայծառ եւ հոգեւոր կտակիս, լինել առ ի յիշատակ մեզ եւ ծնաւղաց մերոց:

Եւ գրեցաւ սա յորում էր թուական Հայոց ՈԾԹ, (1210)` ի լեառն որ կոչի Ակսակոմեր, ի գեղն Մուշեղկայ, ի յանապատն Նորսեսի, առ դրան աստուածաբնակ Սուրբ Աստուածածնին, յառաջադրութիւն հաւրն Նորսեսի եւ երկրորդին Թեոդոսի, որք բարեմիտ կամաւք զտկարութիւնս իմ զաւրացուցանէին:

Վասն որոյ աղերս թախծանաց մատուցանեմ, ո՜վ աստուածարեալ հարք եւ եղբարք, յորս եւ յերեսս անկեալ յուսալիր պաղատանաւք վարձս վաստակոց եւ պարգեւ ողորմութեան ի ձենջ այս շնորհեսցի ինձ աղաւթիւք յիշել զիս եւ զծնողսն իմ, եւ զհոգեւոր հայրնիմ զՍարգիս: Տէր Յիսսուս Քրիստոս ողորմեա Յուսեփայ եւ Գորգոյ եւ իւրաոցն, որ զաւր[ինակս շնորհեցին]: