Հայերէն Յիշատակարաններ

***

ՄԱՏԵԱՆ ՈՂԲԵՐԳՈՒԹԵԱՆ ԳՐԻԳՈՐԻ ՆԱՐԵԿԱՑՒՈՅ

Վատիկան 4, Տիսերան, Ցուցակ, էջ 223-224

Գրիչ` Թադեոս

Վայր` [Հռոմ]

ա

<349> Փառք ամենասուրբ Երրորդութեանն, որ զաւրացոյց զտկարութիւնս աւարտել զսա: Արդ, ես Թադեոս ցանկացող եղեալ սուրբ հաւրս գրոյս անյագ ըղձիւ, եւ ոչ ունէի ինչս, զի գրեալ տայի, եւ անյագ բաղձանաւք սկսագրել զսա, թերեւս աւգտեցայց ի սմանէ, եւ ի զղջումն ածից զանձն իմ երկելի, եւ զմիտս, եւ զխորհուրդս սահեցող յածմամբ նանրութեամբ սուտ ժամանակիս, որ ի մերում աւուրս հան[դիպ]եցաւ մերոյ աշխարհին արեւ[ւելեան]: Վասն մեղաց մերոց բարկացաւ [անբար]կանալին եւ խրատե \\\ մերոյ եւ եհասն աշխարհին սուր անպատմելի, զոր տեսաք աչաւք մերովք, զի զհամարն Աստուած միայն գիտէ զկոտորելոցն սրով եւ գերելոցն ի ձեռս անաւրինաց: Եւ յետ այնր մահ եւ սով սաստիկ, եւ այս ամենայն եղեւ վասն բազմանալոյ անաւրենութեանց, զի ոչ գտանի ոք զթիւն պատմէ, քան զի անճառ է:

Բայց գրեցաւ սա ի թուիս ՈՀԷ (1228), ձեռամբ Թադեոսի անարժան քահանայի, որ անուամբ եւ ձեւով միայն երեւի մարդկան եւ գործովք մեռեալ, եւ ակնկալեալ ողորմութեանն Աստուծոյ եւ սրբոց աղաւթից:

Արդ, աղաչեմ եւ երեսս անկեալ պաղատիմ գետնաքարշ դիմաւք թողութիւն հայցեցէք\\\եցոյց մերոց ծնողաց եւ անմեղադիր \\\աւք խոշորութեան, քանզի ոչ էր գր\\\գրա\\\եր, գրեցաւ ի սուրբ մենաստ[անիս]\\\

բ

<4b> Ո՜վ պատուական եղբայր, աւրինակն թիւր էր, որ գրեցի: Այլ գիրք առի եւ տեսա շատ պակաս գտայ յառաջին աւրինակն, եւ որքան կարացի [ը]խորդեցի:

գ

<121> Տէր Աստուած ողորմեա Թադեոսի գծողին եւ իւր ննջեցելոցն ամենեցուն:

դ

<350> Ես Թադեոս տուի զիմ գիրգս ի Հռոմայ Ոսպեթալս, եւ որ հեռացուցանէ զսայ, յայտ յաղաւթից տանէդ` զվարձս Ուդայի առցէ: Զ\\\անիս զերկու \\\աշխատեցաք եւ բերաք գծողս \\\ելոց արժանի արարէք եւ զձեզ յիշէ եւ զմեզ, ամէն:

***

ԺՈՂՈՎԱԾՈՅ

Երուսաղէմ, 1 295, Ն. Պողարեան, Ցուցակ Դ. էջ 515-516

Գրիչ` Կոստանդ

Վայր` Սկեւռա

ա

<628> Փառք քեզ Կոնեա քող [արեգսագոյն] կիսագնտի եւ Դեմետր[ի արարիչ] վայել տացէ զգիրքս նորընձա«Ո՜վ պատուական եղբայր «: Ի վեցահարիւրորդի, եաւթա[նասներորդի] է երորդի (1228) թու[ականիս, ի հայրապե]տութեան աստուածարեալ [Կոստանդեայ կաթողիկոսի, եւ ի թագ]աւորութիւն Հեթմոյ \\\գրեցաւ \\\[ի Սկեռ]այ, ընդ հովանեաւ ամ[ենաւրհնեալ Սուրբ] Աստուածածնի եւ կենսա\\ կիր Սուրբ Նշանիս, որ է մերձ յան]մատոյց դղեակս Լա [մբրոնի] \\

[Գր]եցաւ սայ ձեռամբ \\\Կոստանդ պիտակ \\\ յոյժ նեղեալ աղքատ \\\զբովանդակն գրեալ \\\լիցի սա \\\եղբաւր իմո Պաւղ[ոսի]… եւ յետ ելից մեր\\\

բ

Գրիչ` Պաւ[ղոս]

<54> Շնորհատուն բարեաց Յիսուս, եւ աղբիւր բարութեանց Հոգին Սուրբ, կամաւք Հաւր, որովք տիեզերք պայծառացան, տացէ շնորհս եւ ողորմութիւն տեառն իմոյ եւ հայրազատ եղբաւր Կոստանդեայ վարդապետի, զի ողորմած է եւ մարդասէր: Ո՜վ րաբունք ամենիմաստք եւ հոգելիցք, յորժամ փարթամանայք ի սուրբ երգոյս, մեղաց թողութիւն հայցեցէք յԱստուծոյ, որով առէք իշխանութիւն կապել եւ արձակել: Եւ իմ ժտելով եւ բախելով, եւ ապաւինելով ի լուսաթռիչ աղաւթս ձեր, հայցեմ յառատ եւ ի ձրի պարգեւողէն մտանել յորդեգրութիւն Հաւրն երկնաւորի: Եւ որ առատն է առ ամենեսեան եւ բարին, ձեզ եւ մեզ եւ ծնաւղաց եւ եղբարց մերոց եւ ամենայն հաւատացելոց ի Քրիստոս առհասարակ ողորմեսցի եւ նմա փառք այժմ եւ յանըսպառ յաւիտեանցն, ամէն: Աղաչեմ չմեղադրել խոշորութեան գրոյս, վասնզի յոյժ անվարժ էի ըստ հոգւոյ եւ մա[ր]մնոյ:

գ

<383> Աղաչեմ յիշել զԻսիկ(՞):

դ

<417>

Ո՜վ վարդապետ Կոստանդին,

Հոգով լցեալ աստուածային,

Դու քարոզող անմահ բանին,

Եւ ճշմարտիւ մշակ նորին:

Ի սերմանել քո զգանձն անգին,

Եւ ի յառնուլն զանհատ բարին,

Շնորհեա եւ ինձ մասն ընդ քոին,

Առնուլ զպսակ յաղթանակին,

Եւ ժառանգորդ լինել դրախտին:

ե

<2> Կենաց Տէր Յիսուս ողորմեա ստացող[ի] սորա Հեթում վարդ[ապետի] եւ ծնողաց իւր, ամէն: