1393
ԱՒԵՏԱՐԱՆ
Ազգ.
Հանդէս,
Բ.
գիրք,
1897
թ .,
էջ
281-284
(Ջաւախք,
Դիլիսկա
գիւղի
եկեղեցի)
Գրիչ`
Գրիգոր
Խլաթեցի
վայր`
Ցիպնայ
վանք
ա
...
Շարագրեցաւ
ի
խդրոյ
աստուածասէր
եւ
երկիւղած
քահանայի
Յովհաննիսի
բարեպաշտի:
...
Եւ`
ես
յոքնամեղս
եւ
փծունս
ի
գրչաց
Գրիգոր
պիտականուն
վարդապետ,
տեսեալ
զփափագ
եւ
զսէր
սորա
առ
նա,
յանձն
առի
եւ
յանկ
հանեալ
կատարեցի
ըստ
իմում
կարի
զխնդիր
սորա,
շնորհաւք
եւ
ողորմութեամբն
աստուծոյ,
ի
թուականիս
Հայոց
ի
ՊԽԲ.
(1393)
ամի,
յամսեանն
արեգի:
Արդ,
եղեւ
սկիզբն
սորա
ի
վանս
Սուհարայ,
որ
այժմ
կոչի
Խառաբաստայ,
ընդ
հովանեաւ
հոյակապ
եւ
հռչակաւոր,
բարձրաբերձ
եւ
պայծառաշէն
սուրբ
եկեղեցւոյ,
որ
յանուն
սուրբ
տիրամաւրն
լուսոյ
կառուցեալ
կայ:
Եւ
աւարտեցաւ
ի
վանս
Ցիպնայ,
ընդ
հովանեաւ
սուրբ
Ստեփանոսի
եւ
Վասիլ
թագաւորի
սուրբ
Նշանի,
որոց
խնամաւքն
աւարտեցի:
Արդ,
աղաչեմ
զամենեսեան,
որք
պատահէք
զվերոյասացեալ
պատուական
քահանայն
զՅոհանէս,
որ
ստացաւ
զսուրբ
աւետարանս
ի
հալալ
արդեանց
եւ
յարդար
վաստակոց
իւրոց,
յիշատակ
բարի
իւրն
եւ
ծնողաց
իւրոց`
Ստեփանոս
քահանայի,
եւ
ամուսնոյն
Յովանիսի`
Ուսլուի:
Որոց
ողորմեսցի
Քրիստոս
աստուած
այժմ
եւ
յաւուրն
աներեկի:
Նաեւ
թարմատար
գրչիս
Գրիգորիս
եւ
իմոցն
ամենայնի,
ամէն:
Նաեւ
զբարեմիտ
հեզահոգի
եւ
զսրբասէր
աբեղայն
զԸռըստակէս`
կոկաւղ
քարտիս,
յիշեցէք
եւ
աստուած
ողորմի
ասացէք
նմա:
Եւ
արդ,
զնեղութիւն
ժամանակիս
ո՞վ
կարէ
ասել
կամ
ընդ
գրով
արկանել,
զմահ
եւ
գերութիւն,
զսով
եւ
զսաս
անութիւն,
զոր
կրեմք
ազգս
քրիստոնէից
ի
յայլասեռ
անւրինաց
եւ
անհաւատից:
Զի
շարժեցաւ
տուն
Խորազմին
առհասարակ
ցեղ
թաթարին,
գալ
աւերել
եւ
ապականել
զաշխարհս
ամենայն:
Եւ
մենք
ի
յահէ
նոցին
սասանիմք,
եւ
աւր
ըստ
աւրէ
մահու
ակն
ունիմք,
եւ
հաւատալով
հայցեմք
յաստուծոյ
փրկե
լ
զմեզ
յայնմ
ահագին
սպառնալեացն:
Այլ
եւ
զդառնագին
վիշտս,
զոր
կրեմք
ի
մեղաց
իշխանաց,
ի
թուրքէ
եւ
ի
քրդէ,
յընտանեաց
եւ
յաւտարաց,
ի
ներքուստ
եւ
արտաքուստ`
անասելի
եւ
անպատմելի:
Այլ
զի
եւ
կաթողիկոսքն
մեր
զերկոսին
սպանին
ի
միում
ամի:
Հերու
զտէր
Թէոդորոսն
ի
Սիս
սպանին,
եւ
մինչդեռ
տարին
չէր
վճարել`
զտէր
Զաքարիայն
ի
յՈստան
քարկոծ
արարին,
թող
զայլ
նեղութիւնս,
զոր
ընդ
մեզ
անցուցանեն:
Ողբ
ի
գծողէս
բանի
[ի
Գրիգորէ
Խլաթեցւոյ]
բ
Եկայք
ողբասցուք
եղբարք
զչարութիւն
ազգին
նետողաց,
Րամք
Հայաստանեայց
դառնացեալք
ի
յանաւրինաց,
Գաղձըն
վնասակար
բուսեալ
յանդաստանս
մեր
Հայաստանեայց.
Սիզաչոր
առնեն
ըսմեզ
զրկելով
ի
մեր
հայրենեաց:
Արամ
եւ
Եփրեմ
լըծեալ
հալածեն
ըզտունս
Յուդայանց,
Յայսմ
աւրինակի
սոքա`
Թորգոմեանք
եւ
ազգն
Մարաց,
Սաստիւ
տագնապեն
ըզմեզ
նեղութեամբ
ի
յամէն
կողմանց:
Գլուխ
ոչ
գոլով
Հայոց ,
վշտացեալ
յամենայն
դիմաց,
Րաբունք
ժողովոյս
մերոյ
զմեզ
լացէք
ի
ձեռս
այլազգեաց:
Ի
թիւ
ութհարիւր
Հային`
քառասուն
եւ
երկու
ամին
(1393),
Գառինն
աստուծոյ
վկայ
զհայրապետն
մեր
արարին.
Որդիք
Հագարու
զարմին
չարաչար
զմեզ
խոցոտեցին,
Րամեալ
ժողովոյս
Հայոց
ըզգլուխն
ի
մեզնէ
բարձին:
Ի
հնգետասան
աւրին
մեհեկի ,
չորեքշաբաթին,
Էկին
պատեցին
զմեր
տէրն
եւ
յատեան
մահու
մատնեցին,
Վասն
Քրիստոսի
սպանին,
զի
գլխաւորքն
քրիստոնէին
Առին
բազանիսն
ածին,
առաջի
պիղծ
ամիրային,
Սաստիկ
չարախաւսէին ,
թէ
հարեալ
է
սա
զմեր
ղադին:
Նա,
պիղծ
ամիրայն
ասէր`
ուրացիր
զՔրիստոս
կենդանին,
Զխաչեալ
թագաւորն
անմահ`
ըզկապաւղն
երկնից
կամարին:
Արդ,
սուրբ
հայրապետըն
մեր
դաւանէր
զորդին
միածին.
Քրիստոս
է
աստուած
հաւրիս,
արարիչն
յաւիտենին,
Ահա
հաւատամ
ըզնա
փառակից
հոգւոյ
ճշմարիտ:
Րամիցն
հրաման
տըւին
ամենայն
եւ
մոլնայ ,
ղադին
Իսկոյն
խոցեցին
ըզտէրն
եւ
ընծան
պէս
գոչեցուցին,
Առին
բաղանեացն
ելին
եւ
քարիւ
ըզգլուխն
հարին,
Կապած
էր
չըւանն
ի
վիզն,
զոր
առեալ
ի
քարշ
տանէին.
Այնչափ
զնա
հարին
սրով
եւ
քարիւ
մինչ
կատարեցին,
Թաւալ
ի
փողոցն
արկին
զմարմինն
մեր
պատրիարգին,
Ուղեղըն
ցրուեալ
գըլխին,
ըզգագաթն
վերացուցին,
Ղամպար
վառել
կամէին
ի
յայրել
ըզնըշխարս
մեր
տիրին.
Իսկ
ամիրապետն
ասաց
զնա
տանել
ի
յիւր
հայրենին:
Կական
յայնժամ
ըռամին
հառաչմամբ
յերկիր
հնչեցին,
որ
ի
քարկոծման
ժամին
փախուցեալ
զաւղեալ
թաքչէին,
Սաստիկ
էր
լալիւն
նոցին,
կոծ
եւ
աշխարն
ի
վերայ
տիրին,
Իբր
ըզտէրունեան
աւրին
դստերացն
Ե[րուսաղ]էմին:
Նման
նախավկային
վըկայեալ
մեր
տէրն
յՈստանին:
Աւա՜ղ,
ըզմեզ
ասեմ
եղբարք,
որ
հասաք
յաւուրս
ահագին,
Խոց
վիրաց
առաք
ուժգին
յայլասեռ
ազգէ
հրամանին.
Թող
մեզ
խաւարի
այսաւր
լոյս
լուսնին
եւ
ակն
արեւին:
Աստանաւր
եւ
մեք
եղբարք
կոծեսցուք
զաղէտս
ահագին,
Մեծահանդէս
աթոռին
Սիս
անուն
վիճակ
մեր
վեհին,
Այլ
եւ
զհայրապետ
նորին,
զտեղապահ
սուրբ
Լուսաւորչին,
Րամից
բոլորից
Հային
զտէր
Թորոսն
անդէն
սպաննեցին,
Այն
էր
հերունի
ամին
եւ
զմեր
տէրն
ի
տարելցին,
Յայսմ
ի
ահագին
վըշտին
մեք
վիրաւք
հարաք
դառնագին:
Տէր
Զաքարիա,
բարի
նահատակ
եղեր
Քրիստոսի,
Տէր
Զաքարիա,
արի
խաչակիր
եղեր
Քրիստոսի,
Տէր
Զաքարիա,
ընտրեալ
քաջ
հովիւ
նման
Քրիստոսի,
Վասն
մեր
բարեխօսեա
առ
Քրիստոս
տէրն
ամենայնի
Շնորհել
մեզ
հովիւ
բարի`
զհարազատն
քո
սիրելի,
Զտէր
Դաւիթ
հոգւովն
արի,
լի
շնորհաւք,
յաջորդ
աթոռի,
Պահել
անսասան
յերկրի
յամերամս
ժամանակի:
Այլ
եւ
երգաւղիս
տաղ[իս
]
Գրիգորի
անձին
եղկելի`
Մասն
ընդ
քեզ
պարգեւեսցի
յաննախանձ
մեր
տեառնէն
ձըրի:
Ամէն
եւ
այս
եղիցի
անյաջաւղ
զբանս
ընդունողի:
գ
Ինքն
գիտէ
տէրն
կայուն,
Որ
ի
յայբէն
մինչեւ
ի
նուն,
Ոչ
է
կտրած
գրիչս
ի
բուն:
ԳԱՆՁԱՐԱՆ
Երեւան
5328
Խմբագիր`
Գրիգոր
Խլաթեցի
վայր`
ժՑիպնայ
վանք
Յայս
փափագ[եալ
]
եւ
ես`
տրուպս
ի
կարգաւորաց
եւ
յետինս
ի
բանասիրաց,
անուամբս
Գրիգոր
պիտակաբա
ր,
եւ
թմրեալս
ծուլութեամբ
ի
տիղմս
մեղաց,
եւ
անընդոստ
մըրափած,
մեծաւ
տաժանմամբ
ի
հոգս
անկեալ
ժողովեցի
զպիտանի
գանձերս,
եւ
եդի
ի
կարգաւ
ի
միում
տըփի
զասացեալս
ի
հոգեկիր
արանց
յառաջնոցն
եւ
յետնոցս,
որք
արժանի
եղեն
պարգեւաց
հոգոյն
սրբոյ
եւ
ասացին
զանազան
ոճով
ի
կերպ
եւ
ի
գոյնս
ձայնի ,
ի
կարգ
եւ
ի
շարս
բանի`
զանազան
եղանակաւ.
ի
պայծառութիւն
սուրբ
եկեղեցւոյ
եւ
ի
զըւարճութիւն
մանկանց
նոր
Սիովնի,
որ
աւր
ըստ
աւուր
գեղգեղեալ
փոփոխեն
ի
փառս
աստուծոյ
եւ
ի
պատիւ
սրբոց
նորա:
Արդ,
այսոցիկ
ցանկացող
եղեալ
բարեմիտ
եւ
սրբասէր
վարդապետն
Թումայ
եւ
իւր
մտերիմ
եւ
համակամ
աշակերտքն`
Մաթէոս,
Պետրոս
եւ
Ստեփաննոսն,
եւ
ետուն
գրել
զսա
եռափափագ
եւ
սիրատարափ
ոգով...:
Եւ
արդ,
գրեցաւ
սա
ի
վա||նս
Ցիպնայ,
ընդ
հովանեաւ
ամենազաւր
սուրբ
Նշանի
եւ
կաթուղիկեայ
սուրբ
Ստեփանոսի,
հանդէպ
սրբարար
ծովուն,
ուր
մանր
ձկունքն
ելանեն:
Յամս
թագաւորութեան
ազգին
նետողաց
Ղարայ-Ուսուֆին
եւ
որդոց
նորին:
Արդ,
որք
հանդիպիք
սմա
տեսութեամբ
եւ
կամ
աւգտութեամբ
ինչ
իւիք,
յիշեցէք
ի
միտս
բարիս
եւ
ի
պատկանաւոր
խընդրւածս
զվարդապետսն
Թումա
եւ
զմտերիմ
եղբարս
նորա`
զսրբակրաւն
աբեղայսն`
զՄաթէոս,
զՊետրոսն,
եւ
զՍտեփանոս`
քըւերորդի
վարդապետին,
նաեւ
զթարմատար
մեղսամած
գրիչս
Գրիգոր,
եւ
զծնողսն
իմ,
եւ
զուսուցիչսըն:
Եւ
որք
յիշէք
զմեզ
յիշեալ
լիջիք
եւ
դուք
ի
Քրիստոսէ
աստուծոյ
մերոյ:
ԱՒԵՏԱՐԱՆ
Թաւրիզ,
Մասնաւորաց,
8,
աճառեան,
Ցուց.
էջ
83
Ծաղկող
`
Առաքեալ
...
Յորոց
եւ
ծաղկեալ
լուսով
|||
մանգութենէ
սրբութեամբ
եւ
պայծառամիտ
մանուկս,
ուսումնասէր
անձն
եւ
պանծացեալ
հաւատով,
ժրաջան
մշակ,
սուրբ
եւ
կուսակրաւն
քահանայս
Բարսեղ,
որ
մեծաւ
փափագանաւք
եւ
երանաւետ
յուսով
վառեալ
յաստու
ածային
սէրն.
գրեաց
զաւետարանս
զայս
բազում
աշխատութեամբ.
միայն
ինքն
պատրաստեալ
զամենայն
նիւթ ,
գրեաց
ձեռամբ
իւրով
ոչ
զոք
ունելով
աւգնական:
Եւ
ընթացեալ
ինքն
ի
ճանապարհ
ինչ
առ
կաթուղիկոսն,
եւ
ի
ճանապարհին
պատահեալ
անաւր[ին]անց`
սպանեալ
նահատակեցին
զնա
|||
այլ
սրբութեան
վարուցն
ընկալաւ,
եւ
|||եան
հեղմանց
պսակն
ի
ապա
|||
առ,
որ
ցանկացեալն
էր,
որում
փառք
յաւիտեանս ,
ամէն:
եւ
ես`
տէր
Առաք[եալ
|||
եղբայր
նորին,
բազում
դա
|||
փտելով
զեղեալսն
առ
նայ,
զեաւթն
ամիսս
շուրջ
գալով
յերկրէ
յերկիր,
բազում
աշխատութեամբ
խնդրէի
զեղբայրն
իմ ,
եւ
յետոյ
գտեալ
յայլոց
ի
սարն,
որ
կոչի
Եղջախոռ,
եւ
առեալ
զնշխարս
նորա
եդաք
ի
տապան
ի
վանս
Վաղադնոյ,
առ
սեմաւք
դրանցն
սուրբ
Կարապետին:
Եւ
յետոյ
նոյն
ես`
տէր
Առաքեալ,
ծաղկեցի
զսուրբ
աւետարանս
եւ
զցրուացանգն
գրեցի
եւ
կազմեցի
ի
թվ.
Հայոց
ՊԾԶ .
(1407)
ամի,
Ի
յիշատակ
նահատակ
եղբաւրն
իմ
Բարսեղ
քահանայի`
գրաւղի
սուրբ
աւետարանիս:
Արդ,
աղաչեմ
զամենեսին`
զսրբակրաւն
քահանայս
|||
հաւա՞]տաւորսդ
եկըեղեցւոյ,
որ
հանդ]իպիք
սուրբ
աւետարանիս
|||
աւրինակելոյ
կամ
ժառա[նգելոյ
|||
յիշեցէք
սրտի
մտաւք
ի
[մաքրափայլ
յաղօթս
]
ձեր
զաշխատող
սուրբ
աւետարանիս
զԲարսեղ
քահանայն.
եւ
ամենայն
սղալանաց
նորա
թողութիւն
խնդրեցէք
ի
Քրիստոսէ
աստուծոյ
մերոյ:
Ընդ
նմին
եւ
զդառնացեալս
ոգով
զտէր
Առաքեալ,
եւ
զծնաւղսն
մեր
զԴաւիթ
եւ
զՄէլիք,
եւ
զամենայն
արեան
մերձաւորսն
մեր,
եւ
զմեծ
րաբունապետն
մեր
զԳրիգոր
վարդապետն,
եւ
թողութիւն
խնդրեցէք
յաստուծոյ
ամենայն
սղալանաց
մերոց:
Եւ
յիշողացդ
զմեզ
առաջի
աստուծոյ
եւ
յիշեցելոցս
առհասարակ
ողորմեսցի
Քրիստոս
աստուած
մեր,
եւ
նմա
փառք
յաւիտեանս ,
ամէն...:
ԺՈՂՈՎԱԾՈՒ
ԻՄԱՍՏԱՍԻՐԱԿԱՆ
ԳՐՈՑ
Երեւան
2365
Գրիչ`
Յակոբ
Ղրիմեցի
Արդ,
ես`
Յակոբ
Ղրիմեցի
սպասաւոր
բանի,
ուխտազանցս
աստուծոյ,
ետու
զարտաքին
իմաստասիրական
գիրքս
համշիրակ
եղբաւր
մերոյ
տէր
Խաչատրի
բանի
սպասաւորի,
զոր
տէր
աստուած
վայելել
տացէ
սմա
հանդերձ
արդիւնաւոր
վարդապետութեամբ,
զի
ասէ
գիրն
սուրբ,
թէ`
որ
արասցէ
եւ
ուսուսցէ
այնպէս
զմարդիկ...:
Ի
թվականիս
Հայոց
ՊԽԲ.
(1293),
մարտի
ԻԲ.
(22),
աւրն
շաբաթ:
Արդ,
մեղուցեալս
յամենայնի
եւ
սեւերեսս
ի
Քրիստոսէ
աղաչեմ
յիշել
յաղաւթս
քո,
եւ
զերախտաւորք
գրոցս,
եւ
Քրիստոսի
փառք
յաւիտեանս ,
ամէն:
ՄԱՆՐՈՒՍՄՈՒՆՔ
Երեւան
765
Գրիչ
`
Մխիթար
վայր`
Բաբերցիք
գիւղ
Շնորհիւ
տեառն
սկսայ
եւ
ողորմութեամբ
նորին
աւարտեցաւ
գիրքս
այս,
որ
կոչի
մանրուսումն,
ի
թվ.
ՊԽԲ.
(1393),
հոկտեմբերի
ԺԶ.
(16):
Գրեցաւ
ձեռամբ
բազմամեղ
եւ
անարհեստ
գրչի
Մխիթար
իրիցու,
ի
գեղս,
որ
կոչի
Բաբերցիք,
ընդ
հովանեաւ
սրբոյ
Աստուածածնի
եւ
այլ
սրբոցն ,
յառաջնորդութեան
մերոյ
նահանգիս
տէր
Գրի-
գորի
արքեպիսկոպոսի,
ի
վայելումն
սրբասնեալ
եւ
հեզահոգի
Մանուէլ
կրաւնաւորին,
որ
ստացաւ
զսա
յընչից
իւ||րոց:
Արդ,
որ
աւգտիք
ի
սմանէ
ուսմամբ
կամ`
աւրինակելով,
յիշեցէք
զստացաւղ
սորին`
զՄանուէլ
կրաւնաւորն,
եւ
զհայրն
իւր`
զԿարապետ
քահանայ,
եւ
զմայրն
իւր`
զփոխեալն
առ
Քրիստոս,
նաեւ
զերախ[տ]աւոր
ուսուցիչն
մեր`
զՍտեփանոս
կուսակրաւն
քահանայն,
որ
բազում
աշխատութեամբ
դաստիարակեց
եւ
ուսոյց
զմեզ ...:
Նա
եւ
զաւրինակիս
շնորհաւղն
`
զկուսակրաւն
քահանայն
զԹադէոս
յիշեսջիք
յաղաւթս
ձեր
առ
տէր,
եւ
զԽաչատուր
կրաւնաւորն,
որ
զկցիս
աւրինակն
շնորհեաց:
Եւ
զիս`
զանարժան
գրիչս,
որ
չեմ
իսկ
արժանի
յիշելոյ,
եւ
զհոգեւոր
հայրքն
մեր`
զՄովսէսն,
եւ
զՆերսէսն
`
կուսակրաւն
քահանայն,
եւ
զՇէկ
Մկրտիչ
քահանայն,
որ
զարուեստս
գրչութեան
ուսուցին
մեզ
եւ
առաջնորդեցին
ի
գործս
||
յայս,
ծնողաւք
եւ
ամենայն
երախտաւորաւք
մերովք
յիշել
առաջի
աստուծոյ,
եւ
աստուած
զձեզ
յիշ[է
]
յիւր
երկնից
արքայութիւն[ն
],
ամէն:
ՄԱՇՏՈՑ
Փիրղ.
Նօտարք
Հայոց,
էջ
2-5
գրիչ
`
Թովմա
վայր
`
Վան
ա
...
Արդ,
գրեցաւ
տառս
աստուածային
ի
խնդրոյ
հոգեւոր
եւ
պատւական
միայնակեցին
Ատոմի:
Եւ
արդ,
ես`
անպտուղս
ի
բարեաց ...
անյիշելիս
ի
գրչաց`
Թովմա
քահանայ,
տկար
անձամբս
յանձն
առի
եւ
ամենակարող
զ
օրութեամբն
աստուծոյ
կատարեցի
զսուրբ
տառս,
ի
դառնացեալ
եւ
ի
վշտաբեր
ժամանակին,
յորում
էր
թուին
Հայոց
ՊԽԲ.
(1393),
ի
քաղաքիս,
որ
կոչի
Վան,
ընդ
հովանեաւ
սուրբ
Աստուածածնիս,
եւ
սուրբ
առաքելոյն
Պետրոսի
եւ
Պօղոսի,
եւ
սրբոյ
Սահակայ
եւ
սրբոյն
Վարդանայ,
ի
հայրապետութեան
տեառն
Զաքարիայի
եւ
տէր
Սահակայ:
Արդ,
աղաչեմ
զդասքդ
լուսերամից`
զմանկունսդ
սուրբ
եկեղեցւոյ ,
որք
հանդիպիք
սմա
կարդալով
կամ
օրինակելով,
յիշեցէք
ի
սուրբ
յաղօթս
ձեր
զԱտոմ
միայնակեաց`
զստացող
սորին,
եւ
զեղբայրն
իւր
զԹումայ
աբեղայ ...
եւ
ընդ
արժանաւորացն
զանարժան
գծողս
զԹումա
մաղթեմ
յիշել
ի
սուրբ
յաղօթս
ձեր,
եւ
զհայրն
իմ`
զՄուրատ
մահտասի,
եւ
զմայրն
իմ`
զՆազմէլիք:
Յիշեցէք
ի
սուրբ
յաղօթս
ձեր
զպարոն
Թումայ,
եւ
զեղբայրն
իւր
զԹադէոս,
եւ
զծաղկեցեալ
զաւակս
իւրեանց`
զԽալիֆայ
եւ
զԱսլան-Մէլիք,
զոր
տէր
աստուած
պահեսցէ
զնոսա
անսասան ...
մինչեւ
ի
խորին
ծերութեան ...,
ամէն:
բ
Օրհնած
է
հայրն
մեր
հոգւով`
Ատոմ`
ամէն
ազգատոհմով,
[Որ
]
փափագմամբ
առ
մեզ
գալով
Եւ
զայս
սուրբ
գիրքս
ետ
գրելով,
Բազում
ծախիւք
ազատելով,
Զպէտս
մարմնոյ
մեզ
բերելով:
Ունկ
դրէք
դուք
լսելով,
Որ
ես
պատմեմ
զամէն
կարգով,
Բերէր
խաղող
մեծ
կողովով,
Գինի
բերէր
մեծ
տկերով,
Քադա
բերէր
անունճ
խոնչով,
Եւ
զայլ
բարիքն
ո՞վ
ածէր
ի
բով:
Այլ
ոչ
ասեմ
ես
բան
յոլով
Որ
չձանձրանայք
դուք
լսելով:
Բայց
ով
որ
սէր
ունի
հոգով,
Զմեզ
յիշէ
բոլոր
սրտով,
Տէրն
ձեզ
ողորմելո,
Զձեր
մեղքն
եւ
զմերն
ջնջելով ,
ամէն:
ԱՒԵՏԱՐԱՆ
Երեւան
4908
Գրիչ
`
Զաքարայ
վայր
`
ժաղթամար
ա
...
Ուստի
եւ
տեսեալ
զսորա
անճառ
փրկագործութեան
խորհուրդ
սրբասէր
եւ
ընտրեալ
կրաւնաւորն
Թադէոս,
եւ
ստացաւ
զսուրբ
աւետարանս
յիշատակ
իւր,
ծնաւղաց
իւրոց
Խնկկայ
եւ
Ավթայի,
եւ
եղբարցն`
Ստեփանոսի,
Աստուածատրոյ
եւ
Մարտիրոսի ,
եւ
քերցն`
Թամամի,
Էլխաթունի,
Մարխաթունի,
Մամատիկնայ
եւ
Զմրութի,
եւ
պապերոյն`
Խաչերեսի
եւ
Շամամի,
Թադէոս
քահանայի
|||
եւ
այլ
ամենայն
արեան
մերձաւորացն`
կենդանեաց
եւ
հանգուցելոց...:
Արդ,
գրեցաւ
սուրբ
աւետարանս
ի
կղզիս
Աղթամար,
ընդ
հովանեաւ
սուրբ
Խաչի
եւ
սուրբ
Նշանի,
ի
հայրապետութեան
տէր
Զաքարիայի,
եւ
ի
թուին
Հայոց
ՊԽԲ.
(1393),
ձեռամբ
անարժան
եւ
սուտանուն
գրչի
Զաքարայի...:
Ստացող
`
Թադէոս
բ
Ես`
Թադէոս
կրօնաւոր,
տըւի
զսուրբ
աւետարանս
ի
դուռ
սուրբ
Աստուածածնիս
Խառայբաստայ
վանիցս,
յիշատակ
ինձ
եւ
ծնողաց
իմոց:
Մի
ոք
իշխեսցէ
հեռացուցանել
ի
դրանէ
սորայ,
ոչ
իպիսկոպոսաց,
ոչ
ի
վարդապետաց,
ոչ
ի
քահանայից
եւ
ոչ
յըռամկաց.
եւ
որ
յանդգնի
հեռացուցանել
զվարձս
ամենայն
չարայգործացն
եւ
զՅուդային
եւ
զայլ
պղծոցն
ընգալցի:
Այլ
աղաչեմ
զդաս[ս
]
սուրբ
քահանայիցտ
խնամ
տանել
|ով
|
սորայ:
Եւ
որ
առաջնորդ
լինի
սուրբ
ուխտիս,
տարին
Գ.
(3)
ժամ
առնեն,
մին`
սուրբ
Ծնընդեանն,
մին`
սուրբ
Յարութեանն,
մին
սուրբ
փոխման
Աստուածածնին:
Կատարողք
աղաչանաց
մերոց
աւրհնին
յաստուծոյ
եւ
յամենայն
սրբոց ,
ամէն...:
ՄԵԿՆՈՒԹԻՒՆ
ՀՆԳԱՄԱՏԵՆԻՆ
ՎԱՐԴԱՆԱՅ
ԱՐԵՒԵԼՑՒՈՅ
Երեւան
2510
Գրիչ
`
Մխիթար
վայր`
ի
վանս
Սուհարու,
որ
կոչի
Խառաբաստ
Փառք
ամենազաւր
տէրութեանն
Քրիստոսի
աստուծոյ
մերոյ,
որ
ետ
կարողութիւն
տկար
ոգոյ
Մխիթար
գրչի
հասանել
յաւարտ
մեկնընչիս
Արարածոց
Մովսիսի
Ե.
գրոց,
յամի
ՊԽԲ.
(1393)
թուականիս:
Եւ
արդ,
գրեցաւ
սա
ի
վանս
Սուհարու ,
որ
կոչի
Խառաբաստայ,
ընդ
հովան[ե]աւ
հոյակապ
եւ
գեղեցկաշէն
սուրբ
եկեղ[եց]ոյս,
որ
յանուն
սուրբ
Աստուածածնի,
առ
ոտս
երջանիկ
եւ
հեզահոգի
Սարգիս
րաբունապետի
եւ
վարդապետին
իմոյ
Գրիգորի:
Գրեցաւ
սա
ի
վայելումն
անձին
իմոյ
եւ
յիշաակ
հոգոյ
իմոյ
եւ
ծնաւղացն
իմոց`
Չոպանին
եւ
Թաճխաթունին:
ՀԱՄԱՌՕՏՈՒԹԻՒՆ
ԳՐՈՑ
ԵՒԱԳՐԻ
Փիրղ.
Նօտարք
Հայոց,
էջ
2
Համառօտող
`
Մատթէոս
վայր`
Տանձափարախ
անապատ
Արդ,
եղեւ
զրաւ
համառօտութեան
սորա
ի
ներքսագոյն
անապատիս
Տանձափարախոյ,
յորում
նստէաք
լռիկ
ի
տան,
յամի
ՊԽԲ.
(1393)
-երորդի
թուականութեան
Հայոց:
Արդ,
աղաչեմ,
որք
օգտիք
ի
սմանէ ...
յիշեսջիք
զանարժան
աշխատող
սմին
զՄատթէոս
վարդապետն:
ՃԱՇՈՑ
Փիրղ.
Նօտարք
Հայոց,
Էջ
2
վայր`
հանդէպ
Վարագայ
Զօրութեամբ
աստուծոյ
կատարեցի
[զսա
]
ի
դառնացեալ
եւ
ի
վշտալից
ժամանակի,
ընդ
հովանեաւ
սուրբ
Գէորգայ
զօրավարիս,
որ
հանդէպ
Վարագայ,
եւ
ի
հայրապետութեան
տէր
Սահակայ
եւ
եղբօր
նորին
Պօղոսի,
եւ
ի
թուին
Հայոց
ՊԽԲ.
(1393):