48.
ՄՈՒՐԱՏ
ՎԱՆԵՑԻ
†
ՋԼԴ
մարգաց
ԺԴ=1485
Սորա
հայրն
տաճկացեալ
էր.
վասն
որոյ
ըմբռնեցին
զնա
այլազգիքն,
եւ
առեալ
ածին
առաջի
Սուլէյման
իշխանին,
որ
էր
աթաբակ
եւ
հայրագլուխ
Եաղուպ
փատշահին:
Ասէ
ցնա
իշխանն
Սուլէյման.
«
Դարձի
'
ր
ի
հաւատս
հօր
քո
եւ
ես
մեծամեծ
պարգեւաց
արժան
առնեմ
զքեզ.
եւ
թէ
ո
'
չ
լսես
ինձ,
չարաչար
սպանանեմ
զքեզ
»:
Իսկ
նա
յայտնապէս
անարգեաց
զհաւատս
հօրն
իւրոյ
եւ
զօրէնս
նոցա:
Վասն
որոյ
հրամանաւ
իշխանին
հարին
զնա
սրով
ի
կուշտն
եւ
քարշեցին
ընդ
երկիր
հարկանելով
աքցի
եւ
բռնցի:
Եւ
նա
բարձրաձայն
դաւանէր
զՔրիստոս
Աստուած
եւ
փառաբանութիւն
մատուցանէր
ամենասուրբ
Երրորդութեանն,
որքան
շունչն
ի
մարմնի
էր.
եւ
անդէն
արտաքոյ
քաղաքին
քարկոծ
արարին
զնա
բազմութիւն
Տաճկացն:
Եւ
այնպէս
բարի
դաւանութեամբ
կատարեցաւ
ի
Քրիստոս
սուրբն
Մուրատ.
զոր
եկեալ
յետոյ
քրիստոնէիցն
բարձին
պատուով
զսուրբ
մարմինն
եւ
տարեալ
եդին
ի
տապանի
`
առ
դրան
եկեղեցւոյն
սրբոյն
Պօղոսի.
յորմէ
բազում
բժշկութիւնք
կատարին
ամենայն
ցաւոց,
եւս
առաւել
տենդից
եւ
ջերմոց:
Կատարեցաւ
սուրբ
վկայն
Քրիստոսի
Մուրատ
ի
թուականիս
հայոց
Ջ
եւ
ԼԴ,
ի
մարգաց
ի
ԺԴ,
ի
փառս
Քրիստոսի: