ՀԱՅՈՑ ՆՈՐ ՎԿԱՆԵՐ (1155-1843)

106.
ԹՈՒԽՄԱՆ ՄԱՆՈՒԿ ՏԻԳՐԱՆԱԿԵՐՏՑԻ
† ՌՄԼԳ=1784

Հազար երկու հարիւր թվական,

Եր՚սուն երեք աւելորդեան,

Հիանալի իրս գործեցան,

Որ ազգ եւ ազինք զարմացան:

Մանուկ անուն ոմըն Թուխման,

Որ էր երկրէս նա Տիգրանեան,

Աւուր միում յանկարծական,

Փայլեաց իբր աստղ առաւօտեան:

Կացեալ ընդդէմ բըռնաւորաց,

Մեծամեծաց, դատաւորաց,

Զօրէնս նոցա արհամարհեաց,

Դաւանելով զՔրիստոս Աստուած:

Ըզնա կալեալ ըմբըռնեցին,

Բըրածեծեալ յոյժ սաստկագին,

Մինչ զմիս ոտիցըն թափեցին,

Ըզնա յաղթել ոչ կարացին:

Դարձեալ կըրկին ի բանտ արկին,

Թերեւս միտքըն շըփոթեսցին.

Իսկ նա կացեալ արիապէս,

Պատասխանեաց ասոց նոցին:

« Քրիստոնեայ եմ, հաւատս պայծառ,

« Չեմ ես նըման մութ եւ խաւար,

« Յառաջնորդ ձեր կոյր եւ յիմար,

« Եւ հետեւօղք իւր հաւասար »:

Յայնժամ ցասեալ բըռնաւորին,

Եւ ետ հրաման մահու նորին,

Առեալ ի դուռ ժամու բերին,

Ըզնա անդէն գըլխատեցին:

Արիական քաջ նահատակ,

Հեղեր զարիւնդ իբըր վըտակ,

Սիրով արբեր զմահու բաժակ,

Ի հանդէս քո հըրճուին հրեշտակք:

Սէր աշխարհիս ի բաց թողեր,

Եւ մասնակից սըրբոց եղեր,

Սակս Քրիստոսի արիւնդ հեղեր,

Եւ քաղցրացար իբր ըզմեղեր:

Երանելի մանուկ Թուխման,

Մարմինդ ետուր հոգւոյդ փըրկան,

Մահ քո եղեւ քեզ բանալի,

Եբաց ըզդուռն արքայութեան: ¹