ԻԲ.
«Թագաւորացն
առաջնոց,
որ
նախ
քան
զիս
իմ
նախնիքն
էին
եւ
զայս
թագաւորական
գահ
ունէին,
ոչ
գիտեմ
եթէ
յաղագս
այլ
ինչ
մեծ
անպարապութեա՞նց,
եւ
թէ
չխորհելով
զայսպիսի
ծանր
եւ
կարեւոր
պէտս`
չհոգացան
իրացս։
2
Իսկ
իմ
զմտաւ
ածեալ,
ի
մոգուցն
եւ
յայլ
իմաստուն
եւ
յաւագ
մարդկանէ
Արեաց
աշխարհիս
տեղեկացեալ,
թէ
որ
միանգամ
ընդ
իշխանութեամբ
մերոյ
են,
որպէս
աւգտիւք
եւ
այլ
հպատակութեամբ
վայելեմք
ի
նոցանէ`
եւս
առաւել
պարտիմք
ընդ
փրկութիւն
եւ
ընդ
գիւտ
ամենեցուն
հոգւոց
հոգալ
եւ
գտանել.
եւ
եթէ
յանկարծ
ծուլացեալ
գտանիմք
յայսպիսի
մեծ
հոգողութենէ`
տեղեկացաք
յաւրինաց
մերոց,
թէ
ծանր
պատուհաս
կրելոց
եմք
։
3
Արդ`
եթէ
մեք
պատուհասիմք
վասն
չբողոքելոյ
ումեք
ի
ձէնջ`
ձեզ
առաւել
աւելի
եւս
արժանի
է
երկնչել,
թէ
հեղգայք
ինչ
յիւրաքանչիւր
հոգւոյ
աւգտէ,
զի
ի
մէնջ
պատուհասիք
եւ
յաստուածոց։
4
Վասն
որոյ
եւ
զաւրէնս
մեր
զստոյգ
եւ
զարդար
գրեցաք
եւ
տուաք
բերել
առ
ձեզ.
եւ
կամիմք,
եթէ
որպէս
դուք
աւգտակար
աշխարհ
եւ
մեր
սիրելի`
զմեր
արդեաւք
զարդար
եւ
աւրէնս
ուսանէիք
եւ
ունէիք,
եւ
չպաշտէիք
զայնպիսի
,
որ
ամենեցուն
մեզ
յայտնի
են,
թէ
սուտ
են
եւ
անաւգուտ։
5
Արդ`
լուեալ
ձեր
զմեր
հրամանսդ`
կամաւ
եւ
սիրով
յանձն
առէք,
եւ
բնաւ
ամենեւիմբ
զմիտս
ընդ
այլ
ինչ
մի՛
տանիք։
6
Այլ
եւ
այս
կամ
եղեւ
,
զի
եւ
զձեր
աւրէնսդ
առ
մեզ
գրել
հրամայեցաք
ձեզ,
ո՛րպէս
կորուսեալ
էիք
մինչեւ
ցայսաւր։
7
Եւ
յորժամ
դուք
իբրեւ
զմեզ
ճանաչողք
ճշմարիտ
մեր
աւրինացս
լինիք`
Վիրք
եւ
Աղուանք
ըստ
մեր
եւ
ձեր
կամս
չիշխեն
ելանել»։
