ԼԴ.
Եւ
սպարապետն
Հայոց
տէրն
Մամիկոնէից
երանելին
Վարդան,
առեալ
ընդ
իւր
ի
տանուտերացն
Հայոց,
որք
սիրով
ճեպէին
մարտիրոսութեան
ժամուն
պատահել,
որք
էին
այսոքիկ.
Խորէն
,
Արշաւիր
Կամսարական,
եւ
Թաթուլ
,
եւ
Արտակ
Պալունի,
եւ
Գիւտն
,
եւ
Հմայեակ
Դիմաքսեան,
եւ
այլ
տանուտեարք
եւ
սեպուհք,
եւ
բազումք
ի
զաւրացն
Հայոց,
որք
փութով
փափագէին
լինել
վրէժխնդիր
ուխտի
սուրբ
եկեղեցւոյ,
եւ
տալ
զանձինս
ի
մահ
ի
վերայ
սուրբ
եւ
հաւատոյն
Քրիստոսի.
եւ
այլ
գունդք
ի
զաւրացն
այրուձիոյ,
փոյթք
ի
գործ
պատերազմին
առաքինութեան.
զորս
եւ
չարախորհուրդ
իշխանին
Սիւնեաց
Վասակայ
ծանուցեալ
ոչ
հաւանս
իւրոյ
չար
մտածութեանն`
կազմեալս
առաքէր
ընդ
նմա.
եւ
զորոց
գիտէր
զհոլովումն
ի
վատթար
կողմն,
եւ
ոչ
ուղղակի
ի
խորհուրդ
ուխտապահութեանն`
ի
Հայոց
եւ
ի
սեպհացն,
որք
էին
երեւելագոյնք,
եւ
յայլ
ռամիկ
բազմութենէն`
զայնս
արգելեալ
առ
իւր
պահէր։
2
Եւ
հրաժարեալ
երանելի
զաւրավարն
Հայոց
տէրն
Մամիկոնէից
Վարդան,
հանդերձ
ընկերակցաւքն
իւրովք
եւ
այլ
զաւրուն
արամբք
որ
էին
ընդ
նմա,
յիշխանէն
Սիւնեաց
Վասակայ
եւ
յայլ
մնացելոցն
ընդ
նմա
աւագանւոյն`
ողջախորհուրդ
մտաւք
գնային
ի
գործ
պատերազմի։
3
Եւ
մտեալ
ի
տուն
Տեառն,
որ
է
սուրբ
եկեղեցի,
երկիր
պագանել
տեառն
Աստուծոյ
ամենակալի,
առեալ
զսուրբ
Աւետարանն
եւ
զնշան
կենսատու
խաչին`
ողջունէր,
դնելով
անյագ
ի
վերայ
բբաց
աչացն
եւ
ճակատու։
4
Զնոյն
առնէին
ջերմեռանդն
սիրով
եւ
որք
ընդ
նմայն
էին
ամենեքեան.
եւ
ողջամբ
գնային
ամենեքեան
սիրոյ։
5
Եւ
չեւ
եւս
հեռացեալ[ք,
ոչ
բազումս
յԱյրարատոյ
երանելի
սպարապետն
Հայոց
`
եւ
Սիւնեաց
Վասակ
վաղվաղակի
գաղտ
դեսպանս
առնէր
առ
Միհրներսեհ
հազարապետն
Արեաց
եւ
զիւր
նենգաւոր
խորհուրդն
նամակաւ
ծանուցանէր
նմա։
6
Նոյնպէս
արար
նամակ
եւ
Նիխորական
Սեբուխտ
եւ
առ
այլ
աւագս,
զորս
արարեալ
էր
Միհրներսեհի
ի
վերայ
Հայոց,
-
եւ
զՎեհշապուհ
հաւատարիմ
վերակացու
արար,
որ
էր
ի
ժամուն
սենեկապան
արքունի,
յետ
այնորիկ
ապա
եւ
դպրապետ
եղեւ
Արեաց,
-
յորում
գրեալ
եցոյց
նոցա
նենգաւոր
իշխանն
Սիւնեաց
Վասակ
զիւր
խաբէու
թեանն
կամս.
«Դուք,
ասէ,
անհոգ
լերուք
յեկելոցդ
ընդ
Վարդանայ
ի
վերայ
ձեր,
եւ
մի՛
ինչ
զարհուրիք.
վասն
զի
շատք
այն
են`
զորս
ես
աստէն
պահեցի
առ
իս.
եւ
զայլս
բազումս
ընդ
այսր
ընդ
ցրուեցի.
եւ
դա
յոյժ
սակաւուք
է
եւ
ոչ
բազմաւք»։
7
Եւ
զայն
ոչ
յիշէր
անաւրէնն,
թէ
սիրտք
իշխանաց
ի
ձեռս
Աստուծոյ
են.
քանզի
որով
կարծէր
չարախորհուրդն
շնորհ
ինչ
առնել
նոցա`
առաւել
եւս
զաւրու
թիւնն
Աստուծոյ
ի
բարկութիւն
սրտմտութեան
փոխէր,
եւ
այնու
գրգռէր
զնոսա
ի
վերայ
նորա.
որ
եւ
ի
ժամուն
կատարեալ`
կուտեցաւ
ի
գլուխ
նորա
ցուցակութեամբ։
