ԽԶ.
Յայնժամ
յառաջ
կոչեցեալ
թագաւորին
զիշխանն
Սիւնեաց
Վասակ`
սկսաւ
սաստիկ
եւ
առաւելապէս
զայրացեալ
սրտիւ
խաւսել
ընդ
նմա
եւ
ա
սել.
«Է
արդարեւ
լուեալ
մեր
զայդ
ամենայն
նենգաւոր
իրս
քո
եւ
զարարուածս.
բայց
արդ
ա՛ղէ
ասա՛.
զի՞նչ
խորհելով
եւ
կամ
ո՞րպիսի
ինչ
զմտաւ
ածեալ
իրս
վնասից
իշխեցեր
ձեռնարկել
եւ
գործել.
քանզի
դու
էիր
իշխան
եւ
գլուխ
աշխարհին
Հայոց.
նախ
քաջալերել
բանիւ
զմարդիկն,
զոր
եւ
նամակացն
գրելոց
ի
քէն,
զոր
տուեալ
մեր
կարդալ`
ստուգութեամբ
.
երդմնեցուցեալ
զվաստակաւոր
եւ
զայնպիսի
պիտանի
ծառայն
մեր
զքաջն
Վարդան
եւ
զընկերակիցս
նորա`
խաբեցեր
նամականիւ
առ
կայսր
եւ
առ
նորին
սպարապետն.
երդմնեցուցեալ
նենգով
զայնպիսի
քաջ
եւ
պիտանի
զվաստակաւորն
մեր
զՎարդան
եւ
զայլ
ընկերս.
եւ
դարձեալ
գումարեալ
զնա
զաւրու
յԱղուանս`
ի
վերայ
Պարսկաց
գումարտակին
համարձակեցուցեր
երթալ.
նենգութեամբ
մատնեալ
զաշխարհն
Արեաց
կորուսեր
եւ
կոտորածի
այնչափ
իմոց
ծառայից
Արեաց
եւ
անարեաց
եղեր
պատճառ։
2
Զի
զայնպիսի
ծառայ
մի
զմեր,
որպէս
զՎարդան,
եւ
կայսր
եւ
կամ
Հոնաց
արքայ
բռնութեամբ
յինէն
հանել
կամէին`
ամենայն
Արեաց
ուժովս
կռուէի,
եւ
չտայի
հանգչել`
մինչեւ
այսրէն
յիս
հանէի.
եւ
արդ`
դու
ընդ
քո
ձեռն
զայնպիսի
ծառայն
սպաներ,
եւ
զմեծ
եւ
զպիտանի
աշխարհ
մի
կորուսեր,
եւ
դու
իշխեցեր
լրբաբար
առ
մեզ,
իբրեւ
անգէտս
քո
նենգաւոր
,
գալ
եւ
զմեզ
տեսանել։
3
Բայց
զայս
գիտեա՛,
զի
յայսմ
հետէ
Սիւնեաց
տէր
չես.
եւ
զչարիսն
,
զոր
խորհեցար
եւ
կատարեցեր`
կուտեսցի
ամենայն
ի
վերայ
չար
գլխոյ
քո։
4
Եւ
զհարկեր
զիմոյ
աշխարհին
Հայոց
եւ
կամ
զՊարսկացն
զոր
սպաներն,
եւ
զկարասին
այնչափ
զոր
հաներ`
հրամայեցաք
խնդրել
ի
տանէ
քումմէ
եւ
յորդւոց
քոց`
մինչեւ
վճարեսցի
ամենայն»։
ունկն
բանից
եւ
կամ
ախորժէր.
վասն
զի
ուխտանենգութիւնն
սրբոյ
Աւետարանին
եւ
բանն
անիծից
երանելւոյն
առն
Աստուծոյ
Ղեւոնդի
եկեալ
հասեալ
ի
վերայ
նորա`
պատեալ
փակեալ
պաշարեցին
զնա։
6
Որ
թէպէտ
եւ
կայր
ինչ
վաստակս
առնն
առ
Պարսիկս,
եւ
ջանայր
ցուցանել
ի
ժամուն`
եւ
այն
ոչ
ինչ
էր
աւգուտ,
այլ
առաւել
եւս
ի
դատախազութիւն
եղեալ
վնասէին
նմա։
7
Եւ
կատարէր
առ
նա
բան
սաղմոսեր
գին,
թէ
Ի
դատաստանէ
իւրմէ
ելցէ
դատապարտեալ,
եւ
աղաւթք
նորա
ի
մեղս
։
8
Հրաման
տայր
թագաւորն
Յազկերտ
անդէն
զառաջեաւ
կողոպտել
ի
նմանէ
թշնամանաւք
զամենայն
պատիւն
զոր
ունէր.
եւ
ձաղկեալ
զնա
պայկացն
մերկացուցին
զնա.
մերկացուցեալ
ի
նմանէ
պատուոյ
տէրութեանն`
խայտառականաւք
արտաքս
քան
զհրապարակն
արքունի։
9
Եւ
ի
նմին
աւուր
զթշնամին
նորա,
զսեպուհն
սիւնի,
զուրացողն
զՎարազվաղան`
տէր
ի
վերայ
աշխարհին
Սիւնեաց
կացուցանէին,
որոյ
որքան
ժամանակս
կալեալ
զիշխանութիւնն
Սիւնեաց`
բազում
արարեալ
անիրաւութիւնս
եւ
բազում
տունս
մոխրանոցս
շինեալ
յաշխարհին
Սիւնեաց,
ի
գայթակղութիւն
տանն
իւրոյ,
բազմաժամանակեայ
տանջեալ
ի
դիւէ
ըստ
յառաջագրելոցն`
դառն
մահուամբ
սատակեցաւ
չարաչար։
հանելով
զամենայն
աւր
եւ
զժամ.
մինչեւ
թշնամանակերպ
ձաղանաւք
սփռեալ
զթաթս
ձեռաց
իւրոց`
ինքնին
զիւրոյին
ծեծէր
զդէմսն,
ասե
լով.
«Ահա
ընկա՛լ
զայս
ձաղսս,
ասէր,
զոր
ետ
բերել
քեզ
ուխտանենգութիւն
սրբոյ
Աւետարանին
եւ
արիւն
նահատակութեան
սրբոյն
Վարդանայ
Մամիկոնէի
եւ
այլոցն
ցանկալի
հաղորդելոցն
ընդ
նմա,
որոց
ժառանգեալ
զյաւիտենից
կեանսն`
ընկալան
զանուն
բարի
եւ
անանց
ազգաց
իւրեանց։
11
Իսկ
դու,
ասէ,
մեղաւո՛ր
անձն
իմ,
կեաս
խղճիւ
եւ
մտաց
զսակաւաթիւ
զաւուրս
կենցաղոյս,
եւ
պատրաստեալ
պահիս
մշտնջենաւոր
եւ
անանց
գեհենին»։
12
Եւ
զայսպիսի
բանս
հառաչանաց
նորա
եւ
լալոյ
մինչեւ
յաւր
մահուան
իւրոյ`
խաւսէին
ընդ
մեզ
զայս
արդարապատումն
սպասաւորք
նորին
իշխանին
Վասակայ։
13
Որոյ
եւ
վախճանն
իւր
անդէն
յերկիրն
Պարսից
վճարէր,
ըստ
բանի
սրբոյ
առն
Աստուծոյ
։
