Այլ
թե
սատանայ
է,
ասեն,
գրգռիչ
չարեաց,
յայլս
արարածոցն
ընդէ՞ր
մաղթե
զերկր[109]պագութիւն
հեթանոսութեան,
եւ
ոչ
յինքն
միայն
կորզիցէ։
143
Զի
բամբասեալ
ի
չարութիւն
է
սատանայ,
այն
ամենեցուն
յայտնի
է։
Արդ
եթե
իւր
միայն
խնդրէր
զպաշտաւնն,
վաղվաղակի
խրտուցանէր
զպաշտաւնեայսն
իւր,
այնու
զի
չար
եւ
չարչարիչ
կարծիցի
նոցա։
Այլ
յաւժարեցոյց
զկէսսն՝
լուսաւորաց
երկիր
պագանել,
եւ
զայլս՝
աւդոյ
եւ
հրոյ
երկրի
եւ
ջրոյ
եւ
ռհասարակացք
եւ
փայտից
եւ
քարանց,
մինչեւ
աւձից
եւ
գազանաց
եւ
ճճեաց
անգամ.
զի
միայն
զնախանձն՝
զոր
ի
մտի
եդեալ
էր
գոռալոյ
ընդ
մարդոյն՝
կատարեսցէ։
Եւ
արդ
մի
ինչ
վերտեսցին,
որ
արարածոցն
երկիր
պագանեն՝
թե
զսատանայի
զկամս
ոչ
առնիցեն։
Զի
արարածոց
պաշտաւն
մատուցանելոյ
վարդապետ
այլ
ոք
չէր,
236v
բայց
միայն
սատանայ։
Եւ
արդ
զիա՞րդ
կարիցեն
նզովել
զսատանայ,
որք
զկամս
նորա
կատարեն։
Զի
եթե
որք
զճշմարիտն
Աստուած
պաշտեն,
եւ
վարուք
ինչ
զեղծիցին,
բամբասին
յաստուա[110]ծական
բարբառոյն՝
թե
խոստանան
գիտել
զԱստուած,
եւ
գործովք
իւրեանց
ուրացեալ
են
ի
նմանէ,
ո՞րչափ
եւս
առաւել
նոքա
առանց
պատասխանատուութեան
են,
որոց
առեալ
զպաշտաւն
ճշմարտին՝
անշնչոց
եւ
անմռնչից
արարածոցն
մատուցանիցեն։
