[ԵՂԾ ԱՂԱՆԴՈՑ ԵԶՆԻԿԻ ԿՈՂԲԱՑՒՈՅ]

Դարձեալ՝ նոքին որ զլուսաւորացն արարած յայսպիսի պատճառանաց դնեն, շրջեալ զայս բանս՝ այլ իմն պատճառ լինելոյ արեգական մուծանեն։

Արհմնն, ասեն, զՈրմըզդ ի ճաշ կոչեաց. եւ եկեալ Որմզդի՝ չկամեցաւ զճաշն ուտել, եթե ոչ նախ որդիքն նոցա կռուիցին։ Եւ ի խեթկել որդւոյն Արհմենի զորդին Որմզդի, ի խնդիր եղեն դատաւորի եւ ոչ գտին. [141] ապա առեալ արարին զարեգակն, զի լիցի 249v նոցա դատաւոր։

Անդ հնարագիւտ լինելոյ արեգական ասեն զԱրհմնն, եւ աստ յայտնի իսկ արարչակից լուսոյ։

Եւ եթե այլ ոչ չգոյր դատաւոր, եւ առ հայրն չկարեի՞ն երթալ, կամ առ այն՝ որում հայրն եւ որդին յաշտ առնեին ըստ առասպելին։

191 Եւ արդ զիա՞րդ իցեն թշնամիք միմեանց Որմզդն եւ Արհմնն՝ որք ի միում արգանդի գայռացին, եւ ի միմեանց ճաշ երթային, եւ իրերաց գործակցութեամբ զարեգակն ստեղծեալ՝ դատաւոր կացուցանեին։

192 Արդ զմին՝ Զրադաշտ ոմն զեղխագործութեան դնէ, - եթե ի մայրենի եւ ի քեռական առականաց արեգակն եւ լուսին արարան, - զի ընդ այն հայեցեալ ազգին՝ ի նոյն պղծութիւնս անխտիր լինիցին։

Եւ զմիւսն՝ վասն զամաւթն ծածկելոյ համբաւէ՝ թե վասն դատաւորութեանն <զարեգակն> արարին։

Եւ քանզի ընդ գրովք չեն կրաւնքն, երբեմն զայն ասեն, եւ այնու խաբեն, եւ [142] երբեմն զայս, եւ սովին պատրեն զտխմարս։

193 Բայց թե Աստուած էր Որմըզդն, յոչնչէ կարող էր առնել զլո250rսաւորսն՝ որպէս զերկինս եւ զերկիր, եւ ոչ ի ժանդագործութենէ, կամ առ ի չգոյէ դատաւորի։