[ԵՂԾ ԱՂԱՆԴՈՑ ԵԶՆԻԿԻ ԿՈՂԲԱՑՒՈՅ]

Եւ արդ թեպէտ յայնմանէ իսկ յայտ է՝ թե որ ինչ ի փառատրութիւն 273r արարչին կոչի, նորա արարած է, այլ եւ զմիոյ միոյ իսկ ի նոցանէ զարարած մարթի ի գրոց ցուցանել։

Նախ զհրեշտակացն, որպէս ասէ Դաւիթ՝ թե արար զհրեշտակս իւր հոգիս, եւ զպաշտաւնեայս իւր բոց հրոյ։

Ապա եւ զհրոյ, եւ զայլոցն եւս մի ըստ միոջէ։

Զփայլատակունս իւր յանձրեւս արար։ Եւ փայլատակունք ոչ եթե այլ ուստեք են, եթե ոչ ի բնութենէ հրոյ։

Եւ զխաւարէ ասէ. եդիր զխաւար, եւ եղեւ գիշեր։

Եւ զորոտմանէ եւ զհողմոյ միանգամայն ասէ Ամովս՝ թե որ հաստատէ զորոտումն եւ [197] հաստատէ զհողմ, Տէր ամենակալ անուն է նորա։

Եւ այսպէս զոր միոյ մարգարէի թողեալ իցէ միւսովն լնու հոգին սուրբ։

285 Արդ եթե ռԴաւթաւ ք ասէ՝ եթե ի վերայ ջուրց է երկիր, եւ Յոբաւ, Եսայեաւ՝ ի վերայ ոչնչի կայ, ոչ ինչ է ընդ այն զարմանալ, եւ ոչ ռզմարգարէութիւնսք հակառակ միմեանց համարել. քանզի եւ այն ճշմարիտ է, եւ այս հաստատուն։

Եւ ա՛ռ աւրինակ ի մարմնոյ, որոյ ի վերայ մորթ եւ միս է, եւ ի միջի երակք եւ խողովակք արեան, եւ ի ներքոյ դարձեալ նոյնպէս մորթ եւ միս, եւ է մարմինն եւ ի 273v վերոյ քան զերակս արեանն եւ ի ներքոյ քան զերակսն։

Ըստ նմին աւրինակի եւ երկիր եւ ի վերայ ջրոց է, քանզի ի միջի իւրում ունի զջուրս, եւ ի ներքոյ քան զջուրս։

Եւ ի վերայ ոչնչի հաստատեալ կայ ետեղակալ, եւ ունի յինքեան զամփոփ զլոյծ բնութիւն ջրոցն։

Եւ երկոցունց մարգարէութեանցն մի եւ նոյն դիտաւորութիւն է, եւ չիք [198] ինչ այլաբանութիւն ի միջի։ Քանզի ոչ այլ եւ այլ հոգի ետուն զմարգարէութիւնն, այլ նոյն եւ մի հոգի, որ արժանի արար զմին պատմիչ առնել այլ<եւ այլ>ոց իրաց, եւ զայլսն մնացելոցն ի նմանէ։

286 Արդ զի երկինք ոչ շրջին եւ զի ամենայն ինչ որ երեւի՝ արարած է եւ ոչ ինքնակաց, առաջին բնութեանցն աւրինակք եւ գրոց վկայութիւնք բաւական եին հաւանեցուցանել զմտավարժս։

Բայց քանզի ի նմին յամառութեան կան՝ զամենայն ինչ կենդանի եւ շնչաւոր համարել, ոչ հեղգասցուք ըստ մերում կարի եւ այնմ եւս առնել պատասխանի։