Պիւթագորեանքն
եւ
պերիպատիկեանքն
միութիւն
եւ
խնամակալութիւն
ասեն։
Եւ
չզոհել
աստուածոց
եդ
կրաւնս
Պիւթագորաս.
զշնչաւորաց
միս
չճաշակել,
եւ
ի
գինւոյ
ժուժկալ276rել.
եւ
ի
լուսնոյ
եւ
ի
վեր
զամենայն
ինչ
որ
է՝
անմահ
համարել,
եւ
որ
ինչ
նորա
ի
ներքոյ՝
մահկանացուս.
եւ
փոփոխումն
շնչոց
ի
մարմնոց
ի
մարմինս
մինչեւ
ցանասունս
եւ
ցճճիս
անգամ։
Եւ
լռութեան
կրաւնս
սահմանեաց.
եւ
յետոյ
զիւր
անձնն
աստուած
անուանեաց։
295
Իսկ
պղատոնեանքն,
աստուած
եւ
հիւղ
եւ
իդոս,
որ
առաջին՝
նիւթ
է,
եւ
երկրորդն՝
առանձինն
ինչ
ուրուք.
եւ
զաշխարհս՝
արարած
եւ
եղծանելի.
եւ
զշունչ՝
անարար
եւ
անմահ
եւ
աստուածական,
որոյ
երեք
մասունք
են՝
բանական,
ցաս[205]նական,
ցանկական։
Եւ
զկանայս
հասարակաց
ամենեցուն
համարել.
եւ
մի
ումեք
մի
կին
առանձինն
ունել.
այլ
զոր
արքն
կամիցին
եւ
կանայքն
ախորժիցեն,
այնց
ընդ
այնս
լինել։
Եւ
փոփոխմունս
շնչոց
յայլ
եւ
այլ
մարմինս
մինչեւ
ցճճիս
եւ
ցսողունս
անգամ։
Միանգամայն
եւ
աստուածս
բազում
ի
միոջէ
ելեալ
սահմանէ։
296
Իսկ
ստոյիկեանքն
մարմին
զամենայն
ինչ
եդին,
եւ
զերեւելի
աշխարհս
Աստուած
համարին։
Իսկ
ոմանք
ի
հրոյ
էութենէ
համարին
ունել
սմա
զբնութիւն։
Եւ
Աստուած
զմիտս
սահմանեցին.
276v
եւ
իբրեւ
թե
շունչ
ամենայնի
իցէ
տարերն
երկնից
եւ
երկրի,
մարմին
նմա՝
զամենայն
ինչ
որ
է՝
եդին,
եւ
աչս՝
զլուսաւորսն.
եւ
զմարմինս
ամենեցուն
կորստականս,
եւ
զշունչս
փոփոխելիս
ի
մարմնոց
ի
մարմինս։
297
Իսկ
եպիկուրեանքն
ասեն.
անհատ
եւ
անբաժին
մարմինք
եին
զառաջինն,
եւ
անտի
եկաց
ամենայն
ինչ։
Եւ
վախճան
լաւութեան
զ[206]ցանկութիւն
սահմանեցին։
Եւ
թե
ոչ
Աստուած
գոյ,
եւ
ոչ
խնամակալութիւն՝
որ
վարիցէ
զամենայն։
298
Այս
են
կրաւնք
փիլիսոփայից։
