[ԵՂԾ ԱՂԱՆԴՈՑ ԵԶՆԻԿԻ ԿՈՂԲԱՑՒՈՅ]

Նոյնպէս եւ ոչ ի լուսաւորսն շնչաւորութիւն ինչ բանաւոր է, այլ բնական եւ խաղացական շարժմունք։

305 Ուստի ոմանք եւ հրեշտակս վարիչս եդին նոցա։

Այլ մեք զգրոց սրբոց զհետ երթիցուք որ զանձրեւացն ասէ՝ թե չեւ եւս էր Աստուծոյ տեղացեալ յերկիր։

[212] Եւ ոչ որպէս ոմանք դանդաչեցին՝ թե սատանայ ունէր իշխանութիւն շարժելոյ եւ փոփոխելոյ զաւդս, ըստ այնմ զոր Առաքեալն ասէ՝ թե ըստ իշխանի իշխանութեան աւդոյս այսորիկ։ Իշխան աւդոյս այսորիկ կոչէ զնա՝ վասն յերկնիցն անկանելոյ եւ յաւդս թափառելոյ։ Եւ յայտ անտի է՝ զոր ասէ՝ թե աւդոյ խաւարիս այսորիկ. զի ցուցցէ՝ թե ի լուսոյ ի խաւար կործանեալ է, եւ չէ աւդոյն փոփոխիչ՝ մերթ յանձրեւս, մերթ ի ձիւն, մերթ ի կարկուտ։

Այլ զի Աստուծոյ գործ է այն, եւ ոչ սատանայի, ասասցէ Դաւիթ հոգւովն սրբով ի մաւտոյ՝ թե

Հանէ զամպս ի ծագաց երկրէ,

Եւ զփայլատակունս յանձրեւս արար.

Եւ հանէ զհողմս յշտեմարանաց իւրոց.

եւ դարձեալ՝ թե

279v Դնէ զձիւն իբրեւ զասր

Եւ զեղեամն իբրեւ զփոշի ցանեաց.

Եւ արկանէ զսառն իբրեւ զպատառս.

հանդերձ այլովքն։

Եւ մի մարգարէն ասէ՝ թե

Կոչէ զջուրս ծովու,

Եւ հեղու զնոսա ի վերայ երեսաց երկրի։

Եւ Յոբ ա[213]սէ՝ թե

Ո ծնաւ զշիթս անձրեւի

Եւ յորովայնէ ո՞յր ելանեն սառնամանիք,

Եւ զեղեամն յերկինս ո՞ ծնաւ,

Որ իջանէ իբրեւ զջուր ծորեալ.

զի ասիցէ՝ թե իմ գործ է, եւ ոչ այլ ուրուք։

306 Նոյնպէս եւ զլուսաւորսն շարժել՝ նորա բանին գործ է, եւ ոչ այլոյ ուրուք։

307 Եւ ոչ միայն եւթն աստեղքն գնայունք են եւ այլքն առանց գնացից, այլ ամենեքեան գնայունք. կէսքն յամրագնացք, եւ կէսքն արագագնացք։

308 Եւ ոչ յերկինս բեւեռեալ են, որպէս յառաջագոյնն ասացաւ՝ թե իբրեւ զշռնչանն շրջիցին, եւ զնոսա մերթ յայտնեսցեն եւ մերթ ծածկեսցեն։

309 Եւ որ առաւել ծաղուն արժանի է, թե արեգակն յարեւմտից յարեւելս գնայցէ։ Եւ ընդէ՞ր ոչ զարեւմուտսն արեւելս կոչիցեն, եւ զարեւելս<ն> արեւմուտս։

310 Այլ՝ բնաւ իսկ, ասեն, ոչ ուրեք մտանէ արեգակն. եւ զի ոչ մտանէ՝ անտի 280r յայտ է՝ զի ցայգ ի նորա լուսոյն ի լուսնի ամանն լոյս [214] ծագէ, քանզի ինքն երթեալ հեռացեալ յայլ կողմանս երկնիցն գտանի։

Եւ թե ասիցես՝ թե նա յերկինս իցէ ցայգ, խաւարս որ լինի՝ ուստի՞ իցէ. ասեն. յերկրիս ստուերէ լինիցի։

Անդ որ ի վեր յերկինս խաւարն լինի, ուստի՞ իցէ. ո՞չ ապաքէն յայտ է՝ թե ուրեք ծածկի ցայգ, որպէս եւ ի մտիցն է տեսանել։ Զի իբրեւ ի վերուստ ի խոնարհ իջանէ, եւ դարձեալ յելանելն՝ իբրեւ ի ներքուստ ի վեր ելեալ համբառնայ։

311 Եւ ի զուր է ճամարտակելն նոցա, զի այնչափ մեծութիւն երկնից տան քան երկրի։ Զի աստուածատուր գիրք զերկինս թզաւ ասեն եւ զերկիր քլաւ. եւ ոչ աւելի զթիզն քան զքիլն գտանեմք։