Նոյնպէս
եւ
ոչ
ի
լուսաւորսն
շնչաւորութիւն
ինչ
բանաւոր
է,
այլ
բնական
եւ
խաղացական
շարժմունք։
305
Ուստի
ոմանք
եւ
հրեշտակս
վարիչս
եդին
նոցա։
Այլ
մեք
զգրոց
սրբոց
զհետ
երթիցուք
որ
զանձրեւացն
ասէ՝
թե
չեւ
եւս
էր
Աստուծոյ
տեղացեալ
յերկիր։
[212]
Եւ
ոչ
որպէս
ոմանք
դանդաչեցին՝
թե
սատանայ
ունէր
իշխանութիւն
շարժելոյ
եւ
փոփոխելոյ
զաւդս,
ըստ
այնմ
զոր
Առաքեալն
ասէ՝
թե
ըստ
իշխանի
իշխանութեան
աւդոյս
այսորիկ։
Իշխան
աւդոյս
այսորիկ
կոչէ
զնա՝
վասն
յերկնիցն
անկանելոյ
եւ
յաւդս
թափառելոյ։
Եւ
յայտ
անտի
է՝
զոր
ասէ՝
թե
աւդոյ
խաւարիս
այսորիկ.
զի
ցուցցէ՝
թե
ի
լուսոյ
ի
խաւար
կործանեալ
է,
եւ
չէ
աւդոյն
փոփոխիչ՝
մերթ
յանձրեւս,
մերթ
ի
ձիւն,
մերթ
ի
կարկուտ։
Այլ
զի
Աստուծոյ
գործ
է
այն,
եւ
ոչ
սատանայի,
ասասցէ
Դաւիթ
հոգւովն
սրբով
ի
մաւտոյ՝
թե
Հանէ
զամպս
ի
ծագաց
երկրէ,
Եւ
զփայլատակունս
յանձրեւս
արար.
Եւ
հանէ
զհողմս
յշտեմարանաց
իւրոց.
եւ
դարձեալ՝
թե
279v
Դնէ
զձիւն
իբրեւ
զասր
Եւ
զեղեամն
իբրեւ
զփոշի
ցանեաց.
Եւ
արկանէ
զսառն
իբրեւ
զպատառս.
հանդերձ
այլովքն։
Եւ
մի
մարգարէն
ասէ՝
թե
Կոչէ
զջուրս
ծովու,
Եւ
հեղու
զնոսա
ի
վերայ
երեսաց
երկրի։
Եւ
Յոբ
ա[213]սէ՝
թե
Ո
ծնաւ
զշիթս
անձրեւի
Եւ
յորովայնէ
ո՞յր
ելանեն
սառնամանիք,
Եւ
զեղեամն
յերկինս
ո՞
ծնաւ,
Որ
իջանէ
իբրեւ
զջուր
ծորեալ.
զի
ասիցէ՝
թե
իմ
գործ
է,
եւ
ոչ
այլ
ուրուք։
306
Նոյնպէս
եւ
զլուսաւորսն
շարժել՝
նորա
բանին
գործ
է,
եւ
ոչ
այլոյ
ուրուք։
307
Եւ
ոչ
միայն
եւթն
աստեղքն
գնայունք
են
եւ
այլքն
առանց
գնացից,
այլ
ամենեքեան
գնայունք.
կէսքն
յամրագնացք,
եւ
կէսքն
արագագնացք։
308
Եւ
ոչ
յերկինս
բեւեռեալ
են,
որպէս
յառաջագոյնն
ասացաւ՝
թե
իբրեւ
զշռնչանն
շրջիցին,
եւ
զնոսա
մերթ
յայտնեսցեն
եւ
մերթ
ծածկեսցեն։
309
Եւ
որ
առաւել
ծաղուն
արժանի
է,
թե
արեգակն
յարեւմտից
յարեւելս
գնայցէ։
Եւ
ընդէ՞ր
ոչ
զարեւմուտսն
արեւելս
կոչիցեն,
եւ
զարեւելս<ն>
արեւմուտս։
310
Այլ՝
բնաւ
իսկ,
ասեն,
ոչ
ուրեք
մտանէ
արեգակն.
եւ
զի
ոչ
մտանէ՝
անտի
280r
յայտ
է՝
զի
ցայգ
ի
նորա
լուսոյն
ի
լուսնի
ամանն
լոյս
[214]
ծագէ,
քանզի
ինքն
երթեալ
հեռացեալ
յայլ
կողմանս
երկնիցն
գտանի։
Եւ
թե
ասիցես՝
թե
նա
յերկինս
իցէ
ցայգ,
խաւարս
որ
լինի՝
ուստի՞
իցէ.
ասեն.
յերկրիս
ստուերէ
լինիցի։
Անդ
որ
ի
վեր
յերկինս
խաւարն
լինի,
ուստի՞
իցէ.
ո՞չ
ապաքէն
յայտ
է՝
թե
ուրեք
ծածկի
ցայգ,
որպէս
եւ
ի
մտիցն
է
տեսանել։
Զի
իբրեւ
ի
վերուստ
ի
խոնարհ
իջանէ,
եւ
դարձեալ
յելանելն՝
իբրեւ
ի
ներքուստ
ի
վեր
ելեալ
համբառնայ։
311
Եւ
ի
զուր
է
ճամարտակելն
նոցա,
զի
այնչափ
մեծութիւն
երկնից
տան
քան
երկրի։
Զի
աստուածատուր
գիրք
զերկինս
թզաւ
ասեն
եւ
զերկիր
քլաւ.
եւ
ոչ
աւելի
զթիզն
քան
զքիլն
գտանեմք։