Պատասխանի.
արդարեւ
որպէս
երանելին
Առաքեալ
ասէ,
իմաստութիւն
աշխարհիս
այսորիկ
յիմարութիւն
է
առաջի
Աստուծոյ։
Զի՞նչ
առեալ
կամ
զի՞նչ
կցկցեալ
կամ
ո՞յր
բանիւ
խաւսին։
Թե
ճշմարիտ
է
նմա
աւրինացն
աստուած,
յորմէ
զարարածսն
ամենայն
դնէ,
ապա
աւտարին
զոր
նմա
ռպռզտաւղք
մուծանէ՝
չէր
պարտ
նորա
[251]
արարածոցն
ցանկանալ,
թեպէտ
եւ
ի
տանջանս
եին
կամ
ի
հանգստեան։
Զի
թե
աստուած
էր,
եւ
իւր
իսկ
արժան
էր
արարածս
առնել,
եւ
ոչ
այլոյ
արարածոց
ցանկանալ։
Այլ
զի
ոչ
ինչ
արար,
յայտ
է՝
թե
բնաւ
եւ
էր
իսկ
ոչ։
Զի
թե
էր
իբրեւ
զԱստուած,
պարտ
էր
նմա
զամենայն
կարողութիւն
յանձին
ունել։
Եւ
եթե
ինքն
յանձնէ
իմաստութիւն
ինչ
այնպիսի
ոչ
ուն295rէր,
գեթ
յարարիչն
աշխարհի
նայեցեալ,
իցիւ
ուսանել
ի
նմանէ
զարուեստն։
Բայց
եթե
նմա
նմանող
չկարէր
լինել,
գոնեայ
հիւղեայն
լիցի
նմանող,
որ
ընդ
գետինն
քարշէր՝
եւ
եղեւ
հաղորդ
արարչութեան
արարչին։
Այլ
յայտ
է՝
թե
ի
մտաց
բարբաջանք
են
աղանդն,
եւ
ոչ
ճշմարտութիւն։
360
Արդ
նախ
զաստուածն
աւրինաց
եւ
զհիւղն
նմա
հաւասար
դնել՝
ի
փիլիսոփայից
գողացեալ
դնէ.
որք
տկարութիւնն
արկանեն
զԱստուծով՝
թե
չկարաց
յոչնչէ
ինչ
առ[252]նել,
այլ
ի
նիւթոյ
ընթերակացէ։
Եւ
թեպէտ
բիւրապատիկ
յանուն
աւտարին
եւ
որդւոյն
նորա
Յեսուայ՝
զոր
բարերարն
կոչեն՝
ապաւինիցին,
չեն
ինչ
ընդհատ
ի
հեթանոսաց։
Այլ
որպէս
նոքա
աստուածս
բազումս
ասեն,
եւ
սոքա
աստուածս
քարոզեն։
Եւ
բազմապատիկ
մահապարտք
են,
զի
արարեալք
յաւրինացն
աստուծոյ՝
յաւտարին
անուն
խրախուսեն
իբրեւ
զտիրադրուժս
որ
եւ
ի
մարդկան
միջի
ոչ
պաշտի։
Զի
ոչ
իշխէ
արքայից
արքայի
ծառայ՝
ի
կայսր
խրախուսել,
եւ
ոչ
կայսեր
ոք
ծառայ՝
ի
սասանականն
խիզախել.
ապա
թե
ոչ՝
գլխապարտ
գտանի։
295v
Դարձեալ
եւ
նոքա
ծնունդս
աստուածոց
բազմաց
ասեն.
եւ
սոքա
յամուսնութենէ
աւրինացն
աստուծոյ
եւ
հիւղեայ
ասեն
արարեալ
զամենայն
արարածս։
Եւ
զի՞նչ
աւելի
իցեն
քան
զմոգս,
որք
յամուսնութենէ
դնեն
զաստուածսն
իւրեանց։
361
Արդ
ցուցցեն.
ո՞ր
հոգի
[253]
ետ
նոցա
զայն
աւրէնս.
զի
ի
հոգւոյն
սրբոյ,
որ
ի
մարգարէս
եւ
յառաքեալս
խաւսեցաւ,
ուրացեալ
են։
