Դարձեալ՝
զմիւս
բանն
Առաքելոյ,
զոր
ուղիղ
ասացեալ
է,
խախտեն.
թե
յորժամ
խափանեսցէ
զամենայն
տէրութիւնս
եւ
զիշխանութիւնս.
զի
պարտ
է
նմա
թագաւորել,
մինչեւ
դիցին
ամենայն
թշնամիք
նորա
ի
ներքոյ
ոտից
նորա։
Եւ
ասեն՝
թե
տէրն
աշխարհի
խափանէ
զինքն
եւ
զաշխարհ
իւր
յաւիտեան։
395
Ո
անմիտք.
եթե
յիւր
ձեռս
է
շինելն
եւ
քակել,
եւ
զայս
աշխարհ՝
վասն
զի
ծերանայ
եւ
հնանայ՝
քակիցէ,
ընդէ՞ր
ոչ
այլ
նոր
եւ
գեղեցիկ
քան
զայս
առնիցէ։
Թե
մինչ
չէրն
աշխարհ՝
գիտաց
խորհել
եւ
առնել
բանիւ,
այժմ
զի
լու303vաւ
եւ
տեղեկացաւ՝
թե
գոյ
այլ
աշխարհ
աւտարին՝
գեղեցիկ
եւ
ազնուականագոյն
քան
զնորայն,
զմէ՞
ոչ
առնիցէ
լաւագոյն
քան
զնորայն,
այնպէս
զի
եւ
ընտանիք
աւտարին
նորայոցն
ցանկանայցեն՝
վասն
գեղեցկութեանն
եւ
պայծառութեան։
[272]
Զի
որպէս
զառաջինն
կարող
եղեւ
բանիւ
առնել,
այնպէս
թե
կամի
եւ
այլ
ազնուագոյն
քան
զայն
կարող
է
առնել։
Եւ
որ
այնպէսն
կարող
է,
ընդէ՞ր
խափանիցէ
զանձն՝
լինել
պատուանդան
ընդ
ոտիւք
այլոյ,
եւ
ոչ
առնիցէ
իւր
աշխարհ
նոր
եւ
գեղեցիկ
քան
զառաջինն,
եւ
թագաւորիցէ
ի
նմա
յաւիտեան։
Բայց
թե
արգելուցու
զնա
աւտարն։
Եւ
թե
այնչափ
զաւրագոյն
քան
զնա
է՝
մինչ
զի
եւ
արգելուլ
կարիցէ,
ապա
ոչ
է
տէր
ամենայնի՝
որպէս
ասէ
ինքն,
այլ
ծառայ
այլոյ
տէրութեան։
396
Կամ
զայն
ուստի՞
ցուցանիցէք՝
թե
աստուած
աւրինացն
քակելոց
է
զաշխարհս։
Եթե
վասն
զի
գրեալ
էն՝
ի
մարգարէսն՝
նորա,
թե
երկինք
գալարեսցին
իբրեւ
զմագաղաթ,
եւ
երկիր
իբրեւ
զմոմ
հալեսցի,
այլ
եւ
զայն
գրեալ
է
ի
մարգարէս՝
305r
թե
արարից
երկինս
նոր
եւ
երկիր
նոր։
Ուստի
յայտ
է
ըստ
մարգարէութեանն,
թե
զայս
քակէր՝
այլ
նոր
առնէր,
որպէս
[278]
եւ
դուք
իսկ
ձեզէն
վկայեցէք։
397
Բայց
եւ
միւսումն
եւս
արարէք
պատասխանի՝
թե
ո՞
իցէ
որ
զիշխանութիւնսն
եւ
զպետութիւնս
խափանիցէ։
Եւ
եթե
դուք
<ոչ
գիտէք>,
ո՞չ
գիտիցէք
յԱռաքելոյ՝
զի
Քրիստոս
խափանէ
զիշխանութիւնսն,
եւ
դնէ
զամենայն
թշնամիս
ի
ներքոյ
ոտից
իւրոց։
Եւ
ոչ
այն՝
զորմէ
դուքն
ասէք,
որ
չէն
իսկ
եւ
ոչ
արարեալ
ինչ
նորա,
եւ
ոչ
առնէ.
այլ
Տէր
մեր
եւ
հայրն
իւր,
որ
կարող
են
առնել
զամենայն,
եւ
հնազանդեն
զամենայն
թշնամութիւնս
ընդ
ոտիւք։
