[ԵՂԾ ԱՂԱՆԴՈՑ ԵԶՆԻԿԻ ԿՈՂԲԱՑՒՈՅ]

Իսկ ձեր ուխտաւորքն, ասեն, ընդէ՞ր են մսահատք։

411 Մեր ուխտաւորքն ոչ վասն այնորիկ հրաժարեն ի կերակրոց՝ եթե զկերակուրսն պիղծս համարիցին եւ ի հիւղեայ իբրեւ ի չարէ իմեքէ։ Եթե վասն պիղծ զկերակուրսն համարելոյ ուխտաւոր եին, եւ ոչ ուխտաւորութիւնն նոցա յուխտաւորութիւն համարէր։ Այլ կարճեն զանձինս ի կերա[287]կրոց, զի զսրբութիւնն՝ զոր ի մտի եդին պահել՝ դիւրաւ պահիցեն։

412 Յո՞ր սակս եւ հ309vարքն մեր սուրբ եպիսկոպոսք սահմանեցին կանոնս. եթե ոք հաւատացեալ միս ոչ ուտիցէ, եւ բանջար ընդ մսոյ եփեալ իցէ, եւ ի բանջարոյն ոչ կամիցի ճաշակել, նզովեալ լիցի։ Ընդէ՞ր. նախ՝ զի զԱստուծոյ տուեալ զկերակուրսն ոչ իշխիցէ խոտան համարել. եւ ապա՝ զի տարապարտ հպարտութեամբն ոչ վնասիցի, որպէս թե այնու առաւել ինչ իցէ քան զայլ մարդիկ։

413 Նա եւ կուսանք սրբոյ եկեղեցւոյ ոչ վասն այնորիկ պահեն զկուսութիւն, եթե զամուսնութիւն տուեալ յԱստուծոյ՝ պղծութիւն համարիցին, որպէս Մարկիոնն եւ Մանի եւ մծղնեայք։ Զի եթե յայն միտս ուխտաւոր եին, ապա եւ կուսութիւն չէր յանգարի կուսութեան։ Այլ վասն առաւել սիրելոյ զԱստուած, ի բարւոք արարածոց Աստուծոյ հրաժարեն. զի նմանեալք հրեշտակաց Աստուծոյ, [288] ուր ոչ արուն է եւ ոչ էգ, ցուցանիցեն եւ յերկրի զնոյն առաքինութիւն. ըստ այնմ՝ թե են ներքինիք, որ զանձինս իւրեանց արարին ներքինիս վասն արքայութեանն երկնից, լինել ի յարութեանն հաւ310rասար հրեշտակաց։ Եւ Առաքեալ՝ այր հաւատարիմ՝ կոչէ զկուսանսն։ Բայց հայեցեալ ի բնութիւնն՝ չիշխէ յայտ հրաման տալ, այլ ակնարկելով յաւժարեցուցանէ. որպէս եւ Տէրն ակնարկէ, այլ ոչ ստիպէ։