Այլ
եւ
յարութեան
մարմնոց
չհաւատալ
ուստի՞
իցէ
Մարկիոնի
եւ
Մանեայ
եւ
այլոցն
նոյնպիսեաց։
Ասեն.
Առաքեալ
ասաց՝
թե
[291]
մարմին
եւ
արիւն
զարքայութիւն
Աստուծոյ
ոչ
ժառանգեն,
եւ
ոչ
ապականութիւն
զանապականութիւն.
եւ
դարձեալ՝
թե
ելանել
ի
մարմնոյս
ցանկացեալ
եմ
եւ
ընդ
Տեառն
լինել։
Որով
յայտ
է,
ասեն,
թե
վասն
զի
ի
հիւղեայ
է
մարմինս,
յայն
սակս
չառնի
արժանի
յարութեան։
421
Եթե
վասն
զի
ի
հիւղեայն
է
մարմին՝
չառնիցի
<արժանի>
արքայութեանն,
ապա՝
եւ
վասն
զի
յարդարոյն
են
ոգիքն՝
մի
լիցին
արժանի
ռարքայութեան
բարւոյն։
422
Այլ
յանդիմանէ
զնոսա
նոյն
Առաքեալ՝
անդէն
ի
նմին
տեղւոջ,
որոյ
իբրեւ
մատամբ
ցուցեալ
զմարմինն,
ասէ՝
թե
պարտ
է
ապականութեանս
այսմիկ
զգենուլ
զանապականութիւն,
312r
եւ
մահկանացուիս
այսմիկ
զգենուլ
զանմահութիւն։
Ուստի
յայտ
է՝
թե
ոչ
զոգիսն
կոչէ
ապականացուս
եւ
մահկանացուս,
այլ
զմարմինսն։
423
Եւ
ի
միւսում
թղթին
ասէ՝
թե
ամենեցուն
մեզ
յանդիման
լինել
կայ
ա[292[ռաջի
բեմին
Քրիստոսի,
զի
ընկալցի
իւրաքանչիւր
ոք
իւրով
մարմնով
զինչ
եւ
գործեաց
յառաջ,
եթե
բարի
եւ
եթե
չար։
Տեսանե՞ս
զի
մարմնով
հանդերձ
ասէ
կրել
զբարին
կամ
զչարիս,
եւ
ոչ
միայն
ոգւովք։
424
Այլ
ասեն.
ասաց
Առաքեալ՝
թե
ապականութիւն
զանապականութիւն
ոչ
ժառանգէ։
425
Ով
բանաքաղ
Մարկիոն.
որ
զմին
լսէ
եւ
զմիւսն
ստունգանէ։
Եթե
ուղիղ
մտաւք
լսէր
զայն՝
թե
ապականութիւն
զանապականութիւն
ոչ
ժառանգէ,
կարէր
ռ
ք
կալ
ի
վերայ
ճշմարտութեանն։
Զի
Առաքեալ
այնչափ
ստուգէ
զյարութիւն
մարմնոյ,
մինչ
զի
եւ
բազում
աւրինակս
ի
մէջ
բերէ։
426
Նախ
առաջին
եւ
բուն
զՔրիստոսի
յարութիւնն՝
եթե
Քրիստոս
մեռաւ
ըստ
գրոց
եւ
թաղեցաւ
եւ
յարեաւ
յաւուր
երրորդի։
Եւ
զետեղեալ
անդէն
զտեղեաւն,
բազում
հանգամանս
ցուցանէ
վասն
յարութեանն
հաստատու[293]թեան։
427
312v
Եւ
առաւել
զայն,
զոր
իբրեւ
յունկանէ
Մարկիոնի
եւ
Մանեայ
աղաղակէ
ասէ.
եթե
մեռեալք
ոչ
յառնեն,
զի՞նչ
գործիցեն
այնոքիկ
որ
վասն
մեռելոցն
մկրտեցան։
Դուք,
ասէ,
ասէք՝
թե
մարմինք
վասն
զի
ի
հիւղեայն
են,
ոչ
յառնեն։
Եթե
մարմինքն
մահկանացուք
ոչ
յառնիցեն,
հոգիքն
կենդանիքն
վասն
մարմնոցն
մեռելոց
ընդէ՞ր
դաւանիցեն,
եւ
կամ
մարմինքն
մահկանացուք
ընդ
ոգւոցն
կենդանեաց
վասն
է՞ր
մկրտիցին,
թե
որպէս
ասէքդ՝
չիցեն
յառնելոց
մարմինքն
մահկանացուք։
Այսպէս
իմանալի
է
բանս,
եւ
ոչ
որպէս
Մարկիոնն
դանդաչէ՝
թե
փոխանակ
ռերախայի
մեռելոյ,
պարտ
է
կենդանւոյն
մերձաւորի
իւրում
մկրտել,
զի
անդ
նմա
համարիցի։
Զոր
եւ
առնեն
իսկ
մարկիոնքն։
Այլ
յանդիմանէ
զնոսա
բանն
տերունական,
որ
ասէ՝
թե
ոչ
ոք
ծնցի
վերստին,
ոչ
կարէ
տեսանել
զարքայութիւն
Աստոծոյ.
[294]
եւ
դարձեալ՝
թե
ոչ
ոք
ծնցի
ի
ջրոյ
եւ
ի
հոգւոյ,
ոչ
մտցէ
յարքայութիւն
երկնից։
Որով
յայտ
է՝
թե
իւրաքանչիւր
313r
ումեք
պարտ
է
մկրտել,
եւ
ոչ
այլում
ընդ
այլոյ։
Եւ
դարձեալ՝
ի
սերմանեացն
առակէ
յայտնի
ցուցանի
յարութիւն
մարմնոց՝
թե
որպէս
զսերմն,
զոր
սերմանես,
ոչ
այլ
ընդ
այլոյ
գայ.
թեպէտ
եւ
բազմապատիկ
վայելչութիւն
զգենու
-
այլ
ոչ
երբեք
սերմանեցեր
զգարի
եւ
հնձեցեր
ցորեան.
եւ
ոչ
սերմանեցեր
կորեակ,
եւ
հնձեցեր
հաճար.
այլ
զոր
սերմանեցեր,
զնոյն
հնձեցեր
-
ըստ
նմին
աւրինակի,
ասէ,
եւ
մարմինն
որ
անկաւ՝
նոյն
եւ
յառնելոց
է։
428
Դարձեալ՝
եւ
մարինն
եւ
արիւնն
ասել
Առաքելոյ՝
թե
զարքայութիւն
Աստուծոյ
ոչ
ժառանգէ,
եւ
ոչ
ապականութիւն
զանապականութիւն
ժառանգէ,
ոչ
յայն
միտս
իմանալի
է,
յոր
Մարկիոնն
առնու՝
թե
վասն
զի
ի
հիւղեայն
են
մարմինքն,
ոչ
յառնեն,
այլ
յայլ
յերկուս
աւրինակս։
429
[295]
Մի
յայն՝
թե
մինչ
դեռ
ի
մարմնոյ
խորհուրդս
եւ
ի
գործս
իցէ
մարդն,
շնչաւոր
է
եւ
մարմին
եւ
արիւն.
եւ
զի
ըստ
մարմնոյն
եւեթ
խորհի
եւ
գործէ,
չէր
արժանի
մտանելոյ
յարքայութիւն
երկնից։
Որպէս
ի
միւսում
թ313vղթին
գրէ
Առաքեալ
առ
աշակերտեալսն՝
թե
որ
մարմնովն
են,
զմարմնոյ
խորհուրդս
խորհին.
բայց
դուք
ոչ
էք
մարմնով,
այլ
հոգւով։
Միթե
յորժամ
զայս
գրեաց
առ
աշակերտեալսն՝
կէսքն
եի՞ն
ի
մարմնի,
եւ
կէսքն
չեի՞ն։
Ուստի
յայտ
է՝
թե
ի
մարմնի
ամենեքեան
եին,
այլի
գործս
մարմնոյ
եւ
հոգւոյ
ոչ
բոլորեքեան։
430
Եւ
դարձեալ՝
ի
միւս
եւս
միտս
իմանալի
է,
եթե
շաղղով
եւ
արեամբ
ուռուցեալ
յառնեն
մարմինքն,
այլ
նորոգեալք
յարութեամբն՝
ապականացուք
զանապականութիւն
ժառանգեն։
Որպէս
եւ
ածէ
իսկ
զնովիմբ
թե
փող
հարկանի,
եւ
մեռեալք՝
որ
ի
Քրիստոս՝
յառնեն
անապականացուք.
եւ
մեք
նորոգիմք։
431
[296]
Որով
ցուցանի՝
թե
մարմինք
նորոգեալք
յարութեամբն,
ազատացեալ
յամենայն
կարեաց՝
յառնեն։
Եւ
ընկղմի
մահ
ի
պարտութիւն,
յորժամ
ապականեալքն
զանապականութիւն
զգենուցուն,
եւ
մահկանացուքս
զանմահութիւն,
եւ
սերմանեալք
տկարութեամբ՝
զզաւրութիւն.
եւ
վարեալքն
անարգութեամբ՝
314r
զփառաւորութիւն։
Եւ
չիք
մարմին՝
որ
ի
հող
մնայցէ։
Այլ
իւրաքանչիւր
ոգւոց
զանցնիւր
մարմին
զգեցեալ
յական
քթթել՝
կայցեն
առաջի
ահեղ
ատենին,
ոմանք
ի
կեանսն
յաւիտենականս,
եւ
ոմանք
ի
պատիժս
դատաստանի։
