Նա'
Կեսարացի
Գրիգորն,
որ
գնաց
յերկիր
իւր,
չի
հանգիստ
առնոյր
ի
տեղին,
կու
գրգռէ
զՍըսայ
կաթողիկոսն
(Յովհաննէս
Այնթապցի)
եւ
զԱրզրումցի
Մինաս
վարդապետն
եւ
զՔացախ
Մինաս
վարդապետն,
որ
յետ
Յովհաննէսին
նա
յաջորդեաց
զաթոռ
կաթողիկոսութեանն:
Նա'
զայսոնք
կու
միաբանէ
եւ
կու
առնէ
ընդ
իւր
եւ
գալով
ի
պատերազմել
ընդ
մեզ.
եւ
մեք
ի
Պուրսայու
կողմն
էաք,
որ
նոքա
եկեալ
էին:
Յորժամ
որ
լսեցի,
կամ
արի
զգալուստ
նոցա,
գոնեա
առնիցեն
որ
ելանեմք
ի
միջոյն,
վասն
երեք
պատճառի,
նախ`
վասն
Զաքարին
հերձախօսութեանն
եւ
թոյլամորթութեանն,
եւ
երկրոդ`
վասն
շրջագայութեանն
զքրիստոնէից
վշտացուցանելն
վասն
հարկացն
պահանջութեանցն,
որ
առնուլ
զմասն
Աստուծոյ
եւ
պոռնկաց
վարձկան
լինելն
եւ
զնախատինսն
կրելն
ի
ժողովրդոց
եւ
յամենայն
ռամկաց,
երրորդ`
զահ
եւ
զերկիւղն
ի
յանաչառ
դատաստանացն
Աստուծոյ.
վասն
այս
երից
պատճառացս
հրաժարել
կու
ջանայի:
Յորժամ
որ
լսեցի
զջանն
նոցա,
զտեղի
առի
եւ
ոչ
կամեցայ
գալ
եւ
օգնել
անօգուտ
եւ
վնասիչ
հոգոյ
խնդրոյն,
որ
մեր
օմատուխ
Սարգսին`
յորժամ
բաժանեցաւ
ի
Բութանիոյ
եւ
յԸստամբօլս
կամէր
գալ
առ
ընտանիսն
իւր,
նա'
պատուիրեցի
կրկին
եւ
երեքկնեցի
թէ`
չլինի
որ
ի
մէջ
նոցա
խառնիս.
նա
կու
գայ
կու
յարի
ի
Խուլն
եւ
կերթան
յԱտրանայ
առ
թագաւորն
ի
բողոքել,
որ
այն
ձմեռն
յԱտրանայ
ձմերեաց
թագաւորն
եւ
ի
Յինանցն
ապա
եկեալ
յԸստամբօլ
յաթոռ
իւր:
Եւ
շատ
գժտութիւն
էր
եղեր
ի
մէջ
դիւանին
երկոցունց
կողմանցն
եւ
պարտեալ
էր
կողմն
Կեսարացուն
եւ
նկուն
եղեալ:
Եւ
մեք
այլ
այն
օրն
յՈսկոդարն
եկաք,
նա'
ասացին
թէ`
այսօր
մեծ
ճակատամարտութիւն
եղեւ
ընդ
Կեսարացուն,
եւ
միւս
օրն
ապա
անցաք
յԸստամբօլ:
Եւ
թէ
զինչ
եւ
իցէ`
դադարեալք
էին
երկուց
կողմն
ի
մարտնչելոյ
եւ
չաւուշով
հանին
ի
յԸստամբօլու
զԿեսարացին,
զԿաթողիկոսն
եւ
զՄինասնին
եւ
ուղղեցին
ուստից
եկեալ
էին:
Եւ
թվին
ՌԿԲ
(1613)ին
էր
եւ
մայիսի
իե.
յորժամ
որ
այս
յետինս
գործեցաւ:
