Թղթեր

Հեղինակ

Բաժին

Թեմա
Առ կրօնաւորսն Խնատին, յորժամ վախճանեցաւ ծերն Սամուէլ:

Ծանեայ զծայրագոյն ծերունւոյն փոխումն, որում հաւատացեալն էր հանդիսի յերանաւէտն անթառամ եւ յանպատում կեանս, որով եւ զանտիսն իմաստասիրեաց կուսական իւրովին քաղաքավարութեամբն եւ մաքուր վճիտ եւ պարզ ըստ միեղինացն պարու ի տղմատիպ կենցաղական շաղախմանցս. որք ի կենցաղումս ի բացուստ ելով, ի լեառն ընդ Յիսուսի ելանելով, վեհագոյն մտածութեամբ զերանականն յինքն պարառեալ սերմանս բուսուցեալ, ընձիւղէր երանելի սերմանեացն բողբոջ: Վասն որոյ ծաղիկ հրաշափառագոյն ալեացն զանթառամն եւ զանխամրն փայլեցուցեալ, որով զպարգեւս խոստացեալ բարեացն, եհաս սմա պատահ ընդունել, երիցս երանեան լուսափայլեալ ծերունւոյն. կրօնաւոր քահանայ եւ ծայրագոյն հարց արիական եւ ողջախոհ սերտութեամբ զիւր կատարեաց մրցման հանդէս, խաչակցութեամբ հանապազօր ընդ Յիսուսի կցորդաբար միացեալ:

Եւ զի՞նչ առ այս արգելում այժմ զիմս առատաձիր լեզու եւ բան եւ գիր արքայական. ասեմ թէ հոգս ցնորից, որ այժմ ցնդէ ցիր եւ ցան զիմս մակացութիւն տրամաբանութեան, որ ոչ զօրէն զօրեմ իմն սովորական նախապատուել զնորայն առն բարւոյ ներբողենիւ տարաձիգ զյիշատակ պատուել:

Բայց այժմ հաւանի ինձ այնր իւրով հեզահայեաց երկայնամտութեամբն եւ յուսոյ, զի ոչ այսու բաւականասցուք, այլ ըստ արժանն ի մերում մատենի ընդ այլոցն ճգնաւորական միայնաւոր անձնացելոց, որք կուսական բրաբիոնաւն անթառամ պսակեալ: Այսպէս եւ զսորայն ընդ նոսա ոչ դանդաղիմք ներառասական հրաշաբանութեամբ մակագրել: Բայց դուք, ո'վ երանելիք, եւ հրեշտակական կրօնիւք վայելչացեա'լք, գեղեցիկ զորդիութեանն հնազանդութեամբ ընկալեալ օրհնութիւն, զգիր ձեր ընկալեալ վերծանեայ. եւ ահաւասիկ խնդրէ ի ձէնջ բանս ոչ այլ ինչ այլ զհնազանդութիւն միմեանց. քանզի զի՞նչ բարի է կամ զի՞նչ վայելուչ, զի բնակին եղբարք ի միասին. այնուհետեւ Աստուած բնակեցուցանէ զմիակրօնս ի տան, որ հանէ զկապեալսն քաջութեամբ:

Արդ զգուշասջի'ք ժողովեալ բազմութիւնդ եւ ի միասին խնդրեցէ'ք զառաջնորդն, զոր եւ կամի Աստուած եւ դուք, եւ միաբանութեամբ գրեցէ'ք առ իս, եւ փոյթ առ իս առաքեցէ'ք. եւ ի ձեռն գրոյ ծանուցէ'ք. եկեսցե'ն առ մեզ յանուանէ եւ այսոքիկ յեղբարցդ, զոր ոչ եւ զանուանսդ գրեալ եմ իմովս ձեռնարկութեամբ. եւ այսոքիկ փո~յթ, զի մի' յապաղեսցին. վասն զի գրեցից նոցա վճիռ ինչ հաստատական, զի մի' երբէք յայլում ժամանակի դղրդեսցին եւ լիցի աւերումն այսպիսի մայրաքաղաքացեաց. ողջ լերո'ւք մխիթարութեամբ Հոգւոյն սրբոյ: