ՎԵՐՍՏԻՆ
ՅԱՒԵԼՈՒԱԾ
ԿՐԿԻՆ
ՀԵԾՈՒԹԵԱՆ
ՆՈՐԻՆ
ՀՍԿՈՂԻ
ԱՌ
ՆՈՅՆ
ԱՂԵՐՍ
ՄԱՂԹԱՆԱՑ
ԲԱՆԻ
Ի
ԽՈՐՈՑ
ՍՐՏԻՑ
ԽԱՒՍՔ
ԸՆԴ
ԱՍՏՈՒԾՈՅ
Ա
Եւ
արդ,
ես`
յետինս
դաւանողաց,
ունայն
ի
բարեաց,
Նայեցեալ
խորհրդով
մտացս
ի
սկզբնաւորն
իմ
եղելութիւն
Ի
ձեռն
ձեռին
ստացողին
իմոյ
յանէից,
Յուսով
հաւատամ
Յիսուսի
Քրիստոսի
առնել`
զոր
կամի:
Քանզի
հաւատացի,
վասն
որոյ
եւ
խաւսեցայ`
Խրատեալ
Պաւղոսիւ,
ուսեալ
ի
Դաւթայ,
Թէ
եւ
արդ
կենդանի
մաղթանք
նոցա
այց
ինձ
արասցէ,
Որպէս
հաւատովք
ճանաչել
զնա,
Եւ
զզաւրութիւն
յարութեան
նորա,
ըստ
առաքելոյ,
Եւ
զհաղորդութւն
չարչարանաց
նորա,
Եւ
որ
զկնի
բերին
ասացեալքն:
Կցորդ
է
սմին
եւ
յոյժ
նմանատիպ
Հաւատալն
իսկապէս
եւ
ի
նորոգս
այս
փոխադրութիւն,
Որ
ի
մեղացն`
ի
քաւութիւն,
Եւ
ի
չարագործութենէ`
յարդարութիւն,
Եւ
յանմաքրութենէ`
ի
սրբութիւն,
Եւ
յանքաւելեացս
պարտեաց
մահացու
յանցանաց`
յանդատապարտն
երանութիւն,
Եւ
ի
ծառայական
կապանացս`
յերկնաւորն
ազատութիւն:
Բ
Քանզի
զիա՞րդ
ոչ
արդեւք
չքնաղ
քան
զբան
Եւ
ի
մթութենէ
երկեւանութեան
խաւարի
զտեալ,
Եւ
աստուծով
աւժանդակեալ
եւ
աւգնեալ
սիրտ
մեղաւորի,
Որ
ընդ
մարմնապէս
ծիծաղելն`
առ
նմին
հեծէ
հոգեպէս,
Որ
թէպէտ
եւ
համբարձմանէ
բարձրութեան
գերագունիցն
կայից
Ստորասուզեալ
ծանրութեամբ
յանդնդային
վհին
խորխորատ
գբոյն
կործանման`
Նորագիւտ
մեղաւքն
անջրելեաւք,
Ունի
եւ
նշխար
նշողից
փրկութեան
կենաց
հպաւոր,
Իբր
կայծակն
լուսոյ`
պահեցեալ
ի
միտս
եւ
յոգի,
Որպէս
զհուր
նշանաւոր
եւ
զարմանաւոր
թանձրամած,
Հրաշիւք
մակարդեալ
վեհին
հրամանի`
Ի
յատակս
ներքինս
նիրհեալ
ջրհորոցն:
Ուստի
եւ
մեղուցելոյն
իսպառ
թախծելոյ,
Եւ
ակնկալութիւն
բարւոյն
բարձելոյ,
Եւ
համարձակութիւն
շնորհին
լքելոյ
Յուսալ
վերստին
անդրէն
միւսանգամ
Նախապարգեւիցն
փառազարդութեանց
դարձեալ
հասանել:
Քանզի
եւ
յաստուածուստ
անդուստ
հանդերձի
եւ
այս
ներգործիլ
առ
սոյնս,
Վասն
զի
սա
զտուողին
զաւրութիւն
ամենահնար
աւետարանէ,
Յոր
խունկ
հաճութեան
մեծապէս
հոտոտի
Աստուած,
Քան
յամենայն
բուրումն
անուշից
Եւ
քան
ի
խառնեալն
երբեմն
աղացմամբ
ի
սպաս
խորանին,
Որ
է
կերպարան
անձանց
խոնարհից`
զիջեալ
բեկութեամբ
Առ
ի
միութիւն
նոյն
նմանութեան:
Ըստ
որում
հարցեալ
փրկչին
ամենից
ցոմանս
ախտացեալս
տեսանելեաւք`
Հաւատա՞յք,
ասելով,
առ
այդ,
թէ
կարող
եմ
առնել
ձեզ
զայդ,
-
Ոչ
պարգեւեաց
աչաց
նոցա
լոյս,
Եթէ
ոչ
նախ
զհաւատոցն
գրաւ
ընկալաւ.
Քանզի
զի՞նչ,
քան
զմեռելութիւն
քառաւրեայն
դիոյ,
Առ
կենդանութիւն
մեզ
անյուսագոյն,
Առ
որ
կանանցն`
ժամանելոց
ի
յոտս
արարչին
հաւատոցն
հանդերձանաւք,
Անյապաղաբար
զփառացն
Աստուծոյ
տեսին
զհանդէս`
ի
յեղբաւրն
կենդանութիւն:
Գ
Իսկ
աստստին
անկապուտ
շնորհին
մնացելոյ
Զկնի
մեղանացն
հզաւրագոյն
են
վկայք.
Նախ`
Ենովք,
զկնի`
Ահարոն,
Յետ
նոցա`
Դաւիթ,
դարձեալ`
եւ
Պետրոս,
Ընդ
որս`
եւ
փոքրն
Եղիազար,
Որ
ի
մեծէն
Աստուծոյ
ողորմեալ
մեծապէս`
Ի
մեծագունիցն
վկայեցաւ:
Աւելորդ
է
առ
այս
եւ
բանն
առակի
անառակ
որդւոյն,
Թողում
զպոռնիկն,
որ
ի
տեառնէ
գովեցաւ,
Եւ
զմաքսաւորն,
որ
ի
բարեգործէն
յիշատակեցաւ,
Եւ
զաւազակն
երջանիկ,
Որ
յարձակումն
վերջին
շնչոյն`
հաւատովքն
պսակեցաւ.
Եւ
զոր
անքաւելին
են
պարտիք`
Զհաղորդեալքն
սպանման
մահու
Արարչին,
Առ
որս`
եւ
գլխաւորն
ընտրելոց
Պաւղոս,
Որ
երբեմն
նախնին
էր
անաւրինաց,
-
Յորոց
ոմանք
ծանաւթութեամբ
աւրինին
գլորեալք`
Անդրէն
կանգնեցան
բիւրապատկեան
գերազանցութեամբ,
Քան
զնախակրաւնիցն
առաւելութիւն:
Իսկ
որ
նախ
քան
զաւրինակին
տուչութիւն
Զաւանդն
պահեալ
հայրենի,
Մերձաւորագոյն
գոլ
պատուիրանի
սկզբնահաւրն
դաւանութեան,
Որ
եւ
զնախնոյն
պարտիս
ինքեան
վարկուցեալ`
Զնորայսն
իւրովքն
տուժեաց
կրից
տաժանմամբ,
Ոչ
քաւեցաւ
միայն
ծածկեալ
ի
յերկրի,
Այլ
չարչարելեաւն
մարմնով,
Բանականաց
բնութեան
կենաց
կարապետ,
Յաղթող
զաւրապէս
բռնութեան
մահու`
փոխեցաւ:
Դ
Իսկ
ոմանք,
ի
բուսոյ
տհաս
հասակին
չարութեամբն
յերկարաձգեալ,
Ի
կատարեալ
տիս
ժամանակին
ոչ
ի
բարձրութեանն
կայից
հոսեցան,
Քան
թէ
ի
ստորնականաց
թշուառութեանց
դժնէից
կենացս
Ի
կամարն
երկնից
համբարձան:
Եւ
թէ
այն
ժամանեաց
կանխաւ,
զաւրացեալ
ի
չարեացն
դարձ,
Որ
մինչեւ
յոսկեղէն
նիւթ
յեղանակեալ
հողոյս
գոյութեան,
Եւ
պատկերն
արքունի,
ի
պատիւ
կերպիս
մերոյ,
նկարեալ`
Արքունականն
քանդակուածով,
անկորուստ
եւ
անփոխադիր,
Եւ
յաղթող
դաւաճանութեան
զմերս
ենթադրեալ
բնութիւն,
Ապա
առաւել
յուսալի
է
այժմ
մերկապարանոց
լուսաւորութիւն,
Անքաւղ
եւ
անվերարկու,
տերամբ
Քրիստոսիւ
ուխտեալ,
Որով
եւ
միշտ
հաստատեալ
պահի
ի
մեզ
բանն
տէրունի,
Ըստ
մարգարէին
ձայնի`
Ուխտ
խաղաղութեան
եւ
կնիք
հաստատութեան,
Առ
հաշտարարն
միջնորդ`
Երկնային
անմահ,
կենդանի
եւ
մշտնջենաւոր
բարեխաւս:
Ապա
ուրեմն
ըստ
այսու
կանոնի
ճշմարտագունի,
Եւ
անփոխադրելի
սահմանի,
Եւ
արարչաւանդ
պայմանի
Համբուրեմ
հաւատոց
շրթամբք
զպատկեր
բանիս
Եւ
ակն
ունիմ
փառացն
շնորհի,
Քանզի
արդարեւ
յարդարացուցանելն
զմեզ
Աստուծոյ`
Ոչ
ոք
զաւրէ
դատապարտ
առնել,
Ըստ
առաքելական
բանի
սահմանի:
Ե
Այլ
յայս
անստուերագիր
վստահութիւն
ապաստան`
Կամ
կործանեալս
կանգուն,
Թշուառացեալս`
յաղթող,
Վրիպեալս`
ի
դարձն
կենդանական,
Ամենաթշուառ
չարագործս`
ի
յոյսն,
Մահու
մատնեցեալս`
ի
կեանսն,
Ընդ
ապականութեամբ
վաճառեալս`
ի
ձիրն,
Դժոխայն
գործովք
գրաւեալս`
ի
լոյսն,
Ստորնասէր
անասնակենցաղս`
յերկինս,
Կրկին
գայթակղեալս`
ի
վերստին
փրկութիւնն,
Մեղաւք
կապեցեալս`
ի
հանգստեանն
խոստումն,
Անբժշկական
վիրաւք
վարանեալս`
ի
դեղն
անմահացուցիչ,
Ստամբակեալս
վայրագութեամբ`
ի
սանձսն
հանդարտութեան,
Սրացեալս
վարատական`
ի
կոչումնն,
Ապառում
դժնդակս`
ի
հեզութիւնն,
Ընդդիմաբան
լուտացողս`
ի
ներումնն:
Ի
Քրիստոս
Յիսուս
Եւ
ի
Հայր
նորին
հզաւր
եւ
ահաւոր,
Յանուն
եւ
ի
կամս
բարերարութեան
Հոգւոյն
ճշմարտի,
Աւրհնաբանեալ
իսկութեանն
եւ
մի
աստուածութեանն`
Զաւրութիւն
եւ
արքայութիւն,
Մեծութիւն
եւ
փա~ռք
յաւիտեանս:
Ամէն: