ՎԵՐՍՏԻՆ
ՅԱՒԵԼՈՒԱԾ
ԿՐԿԻՆ
ՀԵԾՈՒԹԵԱՆ
ՆՈՐԻՆ
ՀՍԿՈՂԻ
ԱՌ
ՆՈՅՆ
ԱՂԵՐՍ
ՄԱՂԹԱՆԱՑ
ԲԱՆԻ
Ի
ԽՈՐՈՑ
ՍՐՏԻՑ
ԽԱՒՍՔ
ԸՆԴ
ԱՍՏՈՒԾՈՅ
Ա
Այլ
արդ,
ընդէ՞ր
ոչ
ի
վերագրեցեալն
սաղմոս
նախաճառական
Եւ
յայլ
մարգարէիցն
մասն
ինչ
յաւդեցից:
Քանզի
զի՞նչ
վայելումն
իցէ
կերակրոյն,
Եթէ
անզգայեալ
ցաւովք
ուտիցեմ,
Եւ
կամ
զո՞ր
շահ
սաղմոսն
ունիցի,
Եթէ
ոչ
ի
միտ
առնուցում:
Քանզի
նզովեմ
զիս
ինքն
ի
նոսին,
եւ
ոչ
իմանամ,
Լուացեալ
լինիմ,
եւ
ոչ
պայծառանամ,
Արեւու
ծագեալ,
եւ
ոչ
լուսաւորիմ,
Մեղր
ճաշակեմ,
եւ
ոչ
քաղցրանամ,
Ռետնիւ
լնանիմ,
եւ
ոչ
բժշկիմ,
Միշտ
կանխեմ
ի
նոյն,
եւ
դատարկ
երեւիմ,
Հանապազ
ձաղիմ,
եւ
ոչ
երբէք
խրատիմ,
Ողոքիմ
դարձեալ,
եւ
ոչ
զգաստանամ:
Բ
Արդարեւ,
մեղք
եւ
անաւրէնութիւնք
իմ
յիս,
Եւ
ես
մաշիմ
ի
նոսին,
ըստ
մարգարէին,
Որ
ի
դիմաց
պարտաւորացն
բանի,
Եւ
տէրունական
առակին
հին
տկոցն
եւ
նոր
գինւոյն:
Վասն
զի,
թէ`
Սատակին
անաւրէնք
եւ
մեղաւորք
ի
միասին,
Ըստ
Եսայեայ
ձայնին,
Ապա
եւ
ինձ`
դժնէիս
նոյն
բաժին
հանդերձեալ
պահի:
Քանզի
ասեմ
զսաղմոսն,
թէ`
Հատուցանէ
այնոցիկ,
Որ
առաւել
առնեն
զամբարտաւանութիւն,
Եւ
կցորդեմ
սմին
զընթերցուածն,
Թէ`
Աւր
տեառն
ի
վերայ
հպարտից
եւ
ամբարտաւանից:
Ասեմ,
թէ`
Աւտար
եղեն
մեղաւորք
ի
մաւրէ,
-
Եւ
որ
ինչ
կարգ
սորին
ցուցանէ,
Յարեմ
առ
սմին,
թէ`
Կործանեսցին
անաւրէնք
երկրի,
Եւ`
Ամբարիշտն
բարձցի
յերկրէ,
Եւ`
Անիրաւք
մերժեսցին
ի
նմանէ:
Գ
Ո'ղբք
ինձ
կարդացէք
առ
ձայնն,
Թէ`
Զոր
աւրինակ
վառի
եղէգն
ի
կայծականց
հրոյ,
Այնպէս
այրեսցին
մեղաւորք
ի
բորբոքեալ
բոցոյն:
Լացէ'ք
առ
սաղմոսն,
Թէ`
Արկցե'ս
ի
վերայ
նոցա
կայծակունս
հրոյ:
Աշխա'րհս
պատմեցէք
ի
բանս
աստուածեան
վճռին`
Մարգարէիւն
ազդեցեալ`
Թէ
ոչ
կամիցիք
լսել
ինձ,
սուր
կերիցէ
զձեզ:
Կոծեցարո'ւք
առ
սաղմոսն,
Թէ`
Մահ
հովուեսցէ
զնոսա:
Աղի
արտասո'ւս
ողորմ
հառաչմամբ
ընդ
հեծութիւնս
իմ
յարմարեցէք,
Յորժամ
բարձրեալն
ընդ
Իսրայէլի
եւ
ինձ
ասասցէ
բանիւ
սաղմոսին,
Թէ`
Ժողովուրդ
իմ
ոչ
լուաւ
ձայնի
իմում:
Աւա~ղ
կարդացէք
թշուառացելոյս,
Յորժամ
այլ
մարգարէ
զնոյնս
դիցէ.
Վա~յ
նոցա,
զի
վազեցին
զինեւ:
Բարբա'ռ
փողեցէք
ի
սիրտ
մղձկեալ
նոր
աղաղակի,
Յորժամ
տեսանողն,
Աստուծով
ամաչեցուցեալ,
Զիս
կշտամբեսցէ
ընդ
ապարասան
տանն
Յակոբայ.
Տեսէ'ք,
արհամարհոտք,
զարմացարո'ւք
եւ
եղծարո'ւք:
Դ
Այլ
դարձուսցե'ս
եւ
ամփոփեսցե'ս
Զբարձրացեալ
զսուր
բարկութեան
ահաւորիդ
սպառնալեաց
Ի
սարտուցելոյս
յերեսաց
մեծիդ
Եւ,
խնամովք
աջոյդ
բարեբաշխութեան
առ
իս
ժամանեալ,
Աւծո'ւմն
կենաց
պարգեւատրեսցես
քո
աղաչողիս:
Եւ
քեզ
փա~ռք
յերկինս
ի
բարձունս,
Եւ
ի
մահացուաց`
յերկիր
ի
խոնարհ,
Ի
սահմանս
բոլոր
ազանց
եւ
յամենայն
յաւիտեանս:
Ամէն: