Մատեան ողբերգութեան

Ա

Եւ արդ, առ ամենայն բան յամենայնի ուղիղ ես, Աստուած,
Իրաւամբք դատիս, արդարութեամբ կշռես,
Ճշմարտութեամբ չափես, աւրհնութեամբ հետեւիս,
Բարւոք ընթանաս, ստուգութիւն սիրես,
Յստակութիւն կամիս, լուսաւորութիւն համբուրես,
Փորձիւ յանդիմանես, երկայնմտութեամբ քննես,
Ոչ ունիս նենգութիւն եւ ոչ գոռոզութիւն,
Այլ ամենեւին հեզութիւն, հանդարտութիւն եւ ողորմութիւն:

Բ

Արդարացար վերին իմաստութիւն անայլայլական Հաւրդ հանճարոյ`
Կրկին վկայեալ անզեղջ գովեստիւ յորդեգրեցելոցն շնորհաւք,
Ըստ բանին սրբութեան, որ Աւետարանաւն կենաց ի քէն ընկալաք,
Որ ո'չ ի կոծելն ողբացի եւ ո'չ ի փողելն կաքաւեցի:
Ասացեր անաւրինիս, թէ` Մի' անաւրինիր,
Եւ ես ի նոյն չարիս պնդեցայ,
Մեղաւորիս, թէ` Մի' ամբառնար եղջիւր ի բարձունս,
Եւ ես զընդդէմսն քեզ գործեցի
Եւ ոչ զգացի երբէք զառածեալս,
Թէ ի ձեռին քո են եղջիւրք արքայութեան հպարտից ամբարձելոց
Խոնարհեցուցանել եւ բարձրացուցանել,
Ըստ Ամբակումայ, Դաւթի եւ Զաքարիայ:
Աւրհնութիւն ինձ կամեցար, ողորմած,
Եւ ես` անիծեալս մեծ տարագրութեամբ,
Խոտորեցայ յարժանին ինձ մասն,
Սիրեցի բարկութիւն եւ ոչ բարութիւն,
Շաւշափեցի, ըստ Գրոյն, զխաւար եւ ոչ զլոյս,
Կենդանի ձայնիդ քո, գթած, ապառումս պատասխանեցի:
Զորդնն անմահ ասացեր բանիւ Եսայեայ,
Եւ զհուրն` անշէջ, եւ զկշտամբութիւնն` անվախճան,
Եւ զտեղին` յաւիտենից, եւ զաւրինակ նմին` սոսկալի,
Եւ ես ո'չ իմացայ, ըստ սաղմոսողին, եւ ո'չ մտառեցի,
Այլ ի մռայլ մտաւորական կուրութեան գնացի:

Գ

Ցուցեր մարգարէիւն, թէ` Զաւրհնութիւն ստասցի, որ զաւրէնս դնէ,
Եւ ես համառաւտել զնոյն փութացայ:
Արձան հոգեւոր վիմի գրեալ մատամբ քո, Տէր Յիսուս Քրիստոս,
ԶԴաւիթ իւրովքն բանիւք կանգնեցեր`
Ասելովն ինքեան ընտրութեամբ առ սոյն,
Թէ` Պահեցի զաւրէնս քո յամենայն ժամ, յաւիտեան,
Անդրադարձութեամբ բանին միջնորդեալ զկրկին հաստատութիւնն,
Թէ` Եւ յաւիտեանս յաւիտենից,
Ընդ որս եւ զսորին նմանիս պարծանաց առ իմս խրախոյս, -
Եւ ոչ զկծեցայ:
Ճեպեցայ ի տաւնս Բահաղու եւ ոչ Աստուծոյ,
Ի յերկուս հետս երկմտութեան կրկին կաղացի`
Կասեալ ի բարեաց, ըստ երգիծանելոյն Հեղիու:
Ունիմ զՄովսէս իւրովքն աւրինաւք, եկեալ ի մեռելոց,
Եւ զտառս մարգարէիցն` գրեալ ի յոգի,
Եւ զմատեանս առաքելոցն` ընդ մտացս մատն յեռեալ,
Եւ զտէրդ հասարակաց` կտակաւն աւետեաց,
Յարուցեալ ի թաղմանէ անթիւ ննջեցելովք, -
Եւ անհաւատագոյն, քան զհնգեսին եղբայրակցութիւնս այնր մեծատան,
Որ է առակ իմն յարմարական`
Նմանեալ զգայականացն մասանց անողորմիցն յղփացելոց,
Մնացի իբրեւ զսալ դարբնաց` անընդոստ,
Յամառեալ, քարացեալ սրտիւ,
Որպէս աւրինակն է Բելիարայ, -
Եւ ոչ ապաշխարեցի:

Դ

Այլ ազդեա' վերստին առ սոյն կերպարան լքեալ կրկին ողորմութիւն,
Բարի, ահաւոր, մարդասէր, խնամակալ,
Կենդանի, սուրբ, լուսաւոր եւ անվախճան թագաւոր,
Զաւրութեամբ պանծալի խաչիդ խորհրդոյ
Ի կարծրացեալս մեղաւք անբեր անդաստան`
Երիկամանցս յիմարութեան եւ անպտուղ սրտիս լքութեան,
Զի առեալ նպաստ աւժանդակութեան ի գթութենէ կամաց ամենակալիդ`
Որոտասցէ, բղխեսցէ հոգիս` ընծայեալ աչաց վշտագնեցելոյս
Վտակս արտասուաց արբուցանողաց,
Ինձ` ի փրկութիւն եւ ի մաքրութիւն,
Եւ քեզ` ի հաճութիւն ընդունելութեան,
Ամենապարգեւ տէրդ բոլորից, փառաւորեալդ յաւիտենից:
Ամէն: