Ի
պատճառն
երկայն
ժամանակաւ
Աշխարհն
Հայոց
ամայի
մնացեալ
ի
որ
ոք
ծայրագոյն
իշխանացէ
սեպհական,
ազգէ
եւ
աւանդութենէ
հայոց,
եւ
պաշտօն
թէ
նախարարութեան,
թէ
իշխանութեան,
յատկապէս
զօրապետութեան
հարկաւոր
է
լինիլ
այր
ուշիմ
եւ
գիտուն
ի
արհեստ
կառավարութեան,
վասն
որոյ
եթէ
գուցէ
զի
ի
միջի
աշխարհէն
ընտրեցեալ
փոխանորդաց
մի'
գտցի
բաւական
արժանաւոր
անձինք
ազգէն
հայոց
եւ
աւանդութեամբն
Հայաստանեաց
Սուրբ
Եկեղեցւոյ
որ
արժանաւորութիւն
ունենան
ի
պաշտօնի
զօրապետութեան,
յայնժամ
հարկիւ
ընդունել
պիտոյ
է
ազգն
հայոց,
ունիլ
զօրագլուխս,
ճարտարապետս,
երկրաչափս,
թօփխանի
գլխաւորս
ի
ազգէն
վրաց,
եթէ
չգտանի
ի
ազգէն
ռուստաց,
եթէ
չգտանի
ի
ազգէն
նէմցայից,
այսինքն
ալմանէ
երիս
ամաւ
ժամանակաւ,
նամակաւ
Տանուտերաց
Հայոց,
երդմնեցութեամբ,
որպէս
Օրէն
է
Հայոց:
Օրինակ
նամակի
քաղաքապետութեան: