Ամենայն
բնութիւն
մարդոյ
բնակողաց
՚ի
յերեսս
Երկրի
Հայոց,
ազատապէս
զգեսցի
հանդերձս
իւր
ձեռագործէ
Աշխարհէն
Հայոց,
այլ
նոքա
որ
յաւելորդասցեն
զգենուլ
ձեռագործս
տարր
յաշխարհի,
եթէ
արու
եւ
եթէ
էգ,
եթէ
իշխան,
եթէ
պաշտօնատար,
հարկեսցի
հատուցանել
ոմն
՚ի
տալոյ
միոյ
քսան
դահեկան
երծաթ
առ
Տունն
Հայոց
վասն
սնոտի
պարծանաց
իւրոյ
զի
ձգտեցաւ
միտս
առն
յայնմիկ
առաւելագոյն
փայլիլ
՚ի
մէնջ
հասարակաց:
