Տաղեր

Զականջդ բաց, զբանս լսէ,
Եւ ի միտ առ, ի թուղթ գրէ,
Թէ ինչ եղաւ ի Հայոց մեծէ.
Ա'յ Հայոց ազգ, հայիֆ սէնի:

Դաւթեայ առածն կատարեցաւ,
Ճշմարտութիւնն նուազեցաւ,
Սուտ եւ եալանն առաջ ընկաւ.
Ա'յ խաբեբայ, հայիֆ սէնի:

Կիսոց դաշինքն ջրեցան,
Բազումք ուխտին վերայ չկեցան
՚Ւ այլ ձեռագիրն սուտ եղան.
Ա'յ սուրբ երդում, հայիֆ սէնի:

Պատրիարգներն իրար անկան,
Վեց բիւր եղեւ պարտքն ի լման,
Վեճն ու կռիվն բազմացան,
Ա'յ սուրբ աթոռ, հայիֆ սէնի:

Այն անիրաւ նուիրակնուն,
Տաճկի րախտով ձի կու հեծնուն,
Շարժմունքն ամէն զէտ օսմանցուն.
Ա'յ սուրբ մեռոն, հայիֆ սէնի:

Վարդապետքն այլ քարոզող չեն,
Ժողովրդեան կաշառք խնդրեն,
Այն որ չտայ, կու հալածեն.
Ա'յ դաս ու քարոզ, հայիֆ սէնի:

Առաջնորդներն կանոնք չբռնեն,
Շատ կաշառքին խաթր կանեն,
Ձեռնադրածին հարցում չառնեն.
Ա'յ աստիճան, հայիֆ սէնի:

Սեւագլուխք, թէ կամիս, տես,
Զոմանց զգործն լաւ թէ չլսես,
Զամենեցուն թէ մէկն եմ ես.
Ա'յ սուրբ վեղար, հայիֆ սէնի:

Իրիցաներ ոմանք որ կան,
Լիրբ եւ յանդուգն ՚ւ անբարտաւան,
Պատարագեն ՚ւ են անարժան.
Ա'յ սուրբ խորհուրդ, հայիֆ սէնի:

Երիցփոխանքն ամէն թերի,
Լի են չարեօք, չունին բարի,
Օրէնքն նոցա ձեռքն գերի.
Ա'յ սուրբ կանոնք, հայիֆ սէնի:

Սարկաւագնին, կամիս լսէ,
Շատք իւրեանց գործոց վերայ չէ,
Զեկեղեցին մոռացեալ է.
Սուրբ աստիճան, հայիֆ սէնի:

Ռայիս ՚ւ իշխանք ոմանք լաւ չեն,
Զկաշառքն արմաղան կոչեն,
Չտուողին բոխտան դնեն.
Ա'յ հարամխօռք, հայիֆ սէնի:

Կէսք ժողովուրդք գայթակղեցան
Եւ այլք զօրէնսն մոռացան,
Շատք զհաւատքն ուրացան.
Սուրբ աւազան, հայիֆ սէնի:

Աֆիոն կլնուն, թութուն խմեն
Եւ զաղ ու հացն ապականեն,
Ո'չ կու վախեն, ո'չ կամաչեն.
Ութանմազլար, հայիֆ սէնի:

Զամէնն ասիր, զքեզ է՞ր թողիր,
Զայլքն ի բաց թող ՚ւ ի քեզ հայիր,
Թիւ ինսունմեկ եղեւ, ի քնոյ զարթիր,
Ա'յ եղկելի, հայիֆ սէնի:

Եղբա'րք, լսեցէք, զամէնն տեսայ,
Յակոբ ռետոր, սոսկ զարմացայ,
Ւ թուղթ գրեցի ՚ւ ես ձեզ մեղայ.
Ա'յ Սսեցի, հայիֆ սէնի: